Ποιο ήταν το τέρας της παιδικής σας ηλικίας.

[stakovios]

Ο Αδάμος (έτσι ονομαζόταν στο μικρό του όνομα), ένας κύριος γύρω στα 50-55 τη δεκαετία του ' 80, αποτελούσε το φόβητρό μου, για να φάω το φαγητό μου. Στην παιδική φαντασία μου μπορούσε να έλθει αν μάθαινε ότι δεν είχα φάει, οπότε καταλαβαίνετε όταν τον έβλεπα (σπάνια, γιατί ζούσε μοναχική ζωή) τι πάθαινα!!! Μια-δυο φορές που με έβλεπε με απειλούσε μπροστά στη μαμά μου ότι θα με έκαιγε (με το τσιγάρο) στα ευαίσθητα σημεία του σώματός μου. Η πραγματική του ιστορία ήταν όμως τραγική. Αργότερα, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ' 90, έμαθα με λύπη ότι έφυγε μόνος και αβοήθητος...

Για τα παιδικά φόβητρα είναι χαρακτηριστικό ότι πολλές φορές εφευρίσκονταν από τα ίδια τα παιδιά και ονόματα για φανταστικά τέρατα. Ο ανιψιός μου π.χ. φοβόταν την "Γκαλαμπούνα" όταν ήτανε μωρό! Εγώ πάλι, πολύ μικρός φοβόμουν να πάω μόνος στην τουαλέτα, γιατί πίστευα ότι εκεί είχε φωλιάσει μια μάγισσα (τη θέση της την τοποθετούσα -πιθανολογούσα ότι θα έβγαινε από εκεί) στο γαλάζιο καλάθι με τα άπλυτα ρούχα.

Τέλος, φόβος και τρόμος με έπιανε στην τηλεόραση, όταν άκουγα τη μουσική έναρξης της σειράς "Η αρχαία σκουριά" αλλά και όταν πρωτοείδα - μία και μόνη, μετά την ταινία την ξαναείδα ενήλικας!- την ταινία "Εφιάλτης" (τη γνωστή σκηνή του φόνου στις σκάλες...).

 

[Rio Blast]

Αλλο τερας ειναι ᾽ο μεσημερας᾽ που παιρνει τα παιδακια που δεν κοιμουνται το μεσημερι!

Όταν πηγαίναμε στο χωριό της μητέρας μου, την Μεσσήνη, τα καλοκαίρια, μας λέγανε οτι περνάει "ο Μεσημεράς" τα μεσημέρια και αρπάζει τα παιδιά που δεν κοιμούνται και φυσικά το πίστευα #) Δεν θυμάμαι να μας το λέγανε αυτό στο σπίτι μας στην Αθήνα ή σε άλλα μέρη που πηγαίναμε το καλοκαίρι οπότε δεν ξέρω αν είναι κάτι που λεγόταν κυρίως στην περιοχή της Μεσσηνίας.

Επίσης θυμάμαι όταν ήμουν γύρω στα 12 είχα βάλει μια αφίσα του Φρέντυ Κρούγκερ (από τις ταινίες Ο Εφιάλτης στον Δρόμο με τις Λεύκες) πάνω από το κρεβάτι μου και ένα βράδυ είχα σηκωθεί και την είχα βγάλει καθώς με φόβιζε #)

 

[Stormwatch]

Με είχαν κατατρομάξει, ο "Tall man" από το έργο PHANTASM και η Μελίνα Μερκούρη.
Τον πρώτο, με τα χρόνια τον ξεπέρασα.

Τώρα το διάβασα! ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Γεια σου ρε Exetlaios!!!!

 

[Stanfromgreece]

Όταν πηγαίναμε στο χωριό της μητέρας μου, την Μεσσήνη, τα καλοκαίρια, μας λέγανε οτι περνάει "ο Μεσημεράς" τα μεσημέρια και αρπάζει τα παιδιά που δεν κοιμούνται και φυσικά το πίστευα #) Δεν θυμάμαι να μας το λέγανε αυτό στο σπίτι μας στην Αθήνα ή σε άλλα μέρη που πηγαίναμε το καλοκαίρι οπότε δεν ξέρω αν είναι κάτι που λεγόταν κυρίως στην περιοχή της Μεσσηνίας.
Επίσης θυμάμαι όταν ήμουν γύρω στα 12 είχα βάλει μια αφίσα του Φρέντυ Κρούγκερ (από τις ταινίες Ο Εφιάλτης στον Δρόμο με τις Λεύκες) πάνω από το κρεβάτι μου και ένα βράδυ είχα σηκωθεί και την είχα βγάλει καθώς με φόβιζε #)

Πωπω τι αναμνήσεις μου ξύπνησαν με το που διάβασα το όνομα "Μεσημεράς"!!! Εγώ το είχα ακούσει στην Αίγινα...εκεί η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, μου τον ανέφερε, στην προσπάθειά της να με πείσει να κοιμηθώ το μεσημέρι, μπας και ησυχάσει και εκείνη λιγάκι... αλλά μπαααα... πού να κοιμηθώ εγώ... Τα ίδια τραβάω και εγώ τώρα με την 3χρονη κόρη μου .

Ένα περιστατικό που με είχε τρομάξει όμως όσο δεν φαντάζεστε, έγινε εκεί, στο ίδιο σπίτι, ένα βράδυ ενός καλοκαιριού. Ημουν στο δωμάτιό μου, το οποίο ήταν στον πάνω όροφο ενός παλιού σπιτιού με ξύλινα πατώματα. Το πάτωμα ήταν πάρα πολύ παλιό, και τα ξύλα όταν τα πατούσες έτριζαν,αλλά μπορεί και να κουνιόντουσαν κιολας λιγάκι. Έχω πάει λοιπόν στο σημείο που φύλαγα τα Μίκυ Μάους μου, που ήταν δίπλα στην παλιά ντουλάπα της γιαγιάς. Μια αρχαία ντουλάπα με καθρέφτη στην πόρτα της στην απ'έξω πλευρά.Όπως είμαι στο πλάι της ντουλάπας και ψαχουλεύω, ξαφνικά ακούω ένα τρίξιμο, γυρνάω,και μες στο σκοτάδι βλέπω την φάτσα μου να έρχεται κατά πάνω μου!!! Είχα πατήσει σε ένα μαλακό ξύλο, η ντουλάπα έγειρε ελάχιστα, και αυτό έκανε την πόρτα να ανοίξει... καλά που τότε ακόμα δεν είχα προβλήματα καρδιάς!!! Μετά αυτό, το χρησιμοποίησα για να τρομάζω φίλους που έρχονταν στο δωμάτιό μου!!! (ειδικά με τα κορίτσια... είχε μεγάλη επιτυχία!!! )

 

[Vetus]

Το μοναδικά τέρατα της παιδικής μου ηλικίας ήταν οι μελαγχολικές αγιογραφίες στα σπίτια ηλικιωμένων και κυρίως όσες είχαν βασανισμούς ανθρώπων στην κόλαση που τις έβλεπαν κι αγριευόμουν. Επίσης, τ' ότι μικρός έβλεπα συχνά εφιάλτες με διαβόλους και τα συναφή επηρεασμένος από την θρησκεία (κάτι με την γιαγιά μου που ήθελε να με προσηλητίσει στον δρόμο του καλού Θεούλη, κάτι με κατάρες του στυλ "Γι' αυτό που έκανες θα σε τιμωρήσει ο Θεός", κάτι με μερικά παραμύθια που είχαν να κάνουν με τον Θεό κ.ο.κ.) κι όχι από ταινίες, κινούμενα σχέδια και video games δεν βοηθούσαν και πολύ την κατάσταση. Έτσι όταν μεγάλωσα υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι άμα ξανακούσω ποτέ άνθρωπο να χρησιμοποιεί τον Θεό ως μπαμπούλα θα τον σκυλοβρίσω. Αν και ευτυχώς σήμερα δεν χρησιμοποιούμε τον μπαμπούλα για τα παιδάκια που δεν τρώνε το φαϊ τους επειδή τα παιδία σήμερα δεν είναι τόσο αφελές αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

 

[θανος]

οταν ημουν μικρος μου ελεγε συνεχεια η γιαγια μου οτι θα με δωσει στον πατατα αν δεν ειμαι καλο παιδι και οντως τον φοβομουνα για εναν παραξενο λογο ειχα συνδυασει οτι ο πατατας δουλευε στον τσακιρη και τα κακα παιδια τα κανει πατατακια επισης μικρος η αδερφη μου ειχε μια κουκλα μαιμου την οποια την ειχα δει στον υπνο μου ενα βραδυ να με κοιταει με γυαλιστερα ματια μπορει ομως και να το ειχα δει ξυπνιος και να ηταν η αντανακλαση απ το φως θυμαμαι παντως οτι με ειχε τρομαξει για αρκετα μεγαλο διαστημα και ολο ελεγα στην μητερα μου να την κρυβει

 

[Maverick]

Ήταν ένας τύπος με αλυσίδες σαν τον συνέταιρο του Σκρουτζ .

Έβγαινε τα βράδια κάτω από την καμάρα μπροστά από την εξώπορτα,την οποία έβλεπα, καθώς ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ – κρεβάτι του σαλονιού.

Το πράσινο φωτάκι νυκτός τον έδειχνε πιο …μουχλιασμένο…

Πιστεύω ότι τα φωτάκια νυκτός δημιουργούν τέρατα. Ιδιαιτέρωςτα πράσινα…

 

[Van_M]

Ο Κύκλωπας της Ομήρου Οδύσσειας εκδόσεων Στρατίκη

(αν και εγώ είχα την παλιότερη έκδοση με άλλο εξώφυλλο)

Θυμάμαι είδα στον ύπνο μου ότι όλοι τριγύρω μου μετατράπηκαν σε κύκλωπες και με κυνηγούσαν να με φάνε.

 

[spirtoulis]

Σήμερα συζητούσα για το χωριό και καλοκαιρινές διακοπές και θυμήθηκα την γιαγιά μου που μας φοβέριζε με έναν γείτονα της τον Σούλη, ότι θα έρθει να μας κλέψει. Μάλιστα τον κατηγορούσε ότι της είχε δηλητηριάσει και τον γαιδάρό της και ψόφησε και γενικά τόσα που έλεγε για τον άνθρωπο και τον κατηγορούσε,πίστευα μικρή ότι όντως θα έρθει να με κλέψει και θα πάω σαν τον γαιδαρο της γιαγιάς.

 

[dkssprs]

Αν και θα σας είναι δύσκολο να το πιστέψετε.... έτρεμα, κατουργιόμουνα όταν έβλεπα την Μάγια την Μέλισσα.

Δεν ξέρω τι κόλλημα είχα φάει αλλά όταν ξεκίναγε το Ουράνιο τόξο με έπιανε κρύος υδρώτας.

Το βράδυ δε "έβλεπα" το ομοίωμά της στο παράθυρο και έτρεχα στο κρεββάτι των δικών μου.

 

[perlastar]

Dkssprs, περίεργη φοβία η δική σου. Aναρωτιέμαι εάν είχε γίνει τίποτα αρνητικό πού να το συνέδεσες με τη Μάγια, έστω και υποσυνείδητα, δύσκολο να είναι έτσι ξεκάρφωτο!

Εxetlaios, ο Τall Man και ενήλικες τρομάζει, πόσο μάλλον ένα παιδί. Φοβερός ο Angus Scrimm! Όσο για τη Μερκούρη, γέλασα πολύ! Δεν είχες κι άδικο

Εγώ σε πολύ μικρή ηλικία, φοβόμουν τον μπαμπούλα και επίσης τον ήχο του τρυπανιού. Έτσι, επειδή δεν έτρωγα ένα διάστημα, οι δικοί μου (που θα έπρεπε να πάρουν βραβείο αντιψυχολογίας γι'αυτό) τα συνδύασαν αυτά και για να τρώω έφεραν έναν θείο μου στο ρόλο του μπαμπούλα, φορούσε μαύρη κουκούλα στο κεφάλι για να μην καταλάβω ποιός είναι, μαύρα γάντια και κρατούσε ένα τρυπάνι! Είχα τρομάξει πολύ.

Επίσης φοβόμουν έναν θείο της μητέρας μου, ο οποίος για να είμαι "καλό παιδί" έπαιζε τον αυστηρό κι έλεγε ότι τα κακά παιδιά τα δέρνει με τη ζώνη του. Τον έτρεμα και μόνο όταν μεγάλωσα έμαθα ότι ήταν θεατρίνος στο επάγγελμα και είδα ότι ήταν πολύ καλός άνθρωπος στην πραγματικότητα. Έπαιζε τέλεια το ρόλο του μαζί μου!

Κάτι άλλο που φοβόμουν, σε ηλικία τριών χρονών, ήταν η αλεπού και ο λύκος από ένα παραμύθι που μου έλεγε η γιαγιά μου. Είναι εντελώς χαζό, αλλά το βράδυ όταν έπεφτα για ύπνο άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει και νόμιζα ότι είναι ο λύκος και η αλεπού κάτω από το κρεβάτι! Ευτυχώς το είπα στους μεγάλους και έμαθα γρήγορα την αλήθεια!

 

[johnny19818]

Στο χωριό του πατέρα μου και λίγο πιο πάνω από το πατρικό του σπίτι έμενε ο Θοδωρής. Ένας κανονικός άνθρωπος όπως όλοι μας, γύρω στα 60-65. Όταν λοιπόν κάναμε φασαρία (εγώ η αδερφή μου και τα ξαδέρφια μου), ο Θοδωρής έβγαινε στο μπαλκόνι και μας μάλωνε γιατί τον ενοχλούσαμε. Πότε πότε μας απειλούσε ότι θα έρθει για να μας μαλώσει κι από κοντά. Αυτό ήτανε. Το βρήκαν και οι δικοί μας κόλπο μόλις κάναμε λίγη φασαρία παραπάνω "Θα φωνάξουμε το Θοδωρή".

Θυμάμαι ακόμη στο παιδικό μας δωμάτιο είχαμε ένα κτιστό εικονοστάσιο σε μια γωνία του ταβανιού το οποίο είχε και ένα μάτι στη μέση και πάνω από την πόρτα. Αυτό το μάτι το φοβόμουν πότε πότε σαν να με παρακολουθούσε.

 

[Pinhead]

Μπρρρρρρρρρρ τι θέμα

Φοβόμουν πραγματικά μιά γειτόνισα που έβγαινε με ένα σκουπόξυλο και με κυνηγούσε για να μη παίζω στο δρόμο, θυμάμαι που μικρός έλεγα στη μάνα μου ότι θα γίνω πιλότος όταν μεγαλώσω για να βομβαρδίσω το σπίτι της :animlaugh: , ήμουν περίπου 21-22 όταν πέθανε και θυμάμαι ακόμα και τότε ότι είχα ανακουφιστεί !!!!

Φοβόμουν επίσης εξαιρετικά πολύ την προγιαγιά μου, μιά φοβερά δεσποτική γυναίκα, στριμένη και δύστροπη, που ποτέ δεν είχα ακούσει έναν καλό λόγο από το στόμα της, μόνο απειλές και ξύλο ήξερε να ρίχνει (!!!!!!!) θυμάμαι που έσκυβα κάτω από το παράθυρό της για να μη με δεί να βγαίνω...πέθανε όταν ήμουν 11 χρονών και πρέπει να ήμουν ένας από τους πολλούς στο σόϊ που δεν χαλάστηκε καθόλου

 

[DrSouza]

Πολύ μικρή δε θυμάμαι να φοβάμαι κάτι. Όταν ήμουν όμως περίπου 9-10 χρονών έτυχε να δω ένα ρεπορτάζ στις ειδήσεις σχετικά με το Roswell με τον και καλά εξωγήινο που είχαν βρει. Μιλάμε δε θυμάμαι να έχω τρομοκρατηθεί περισσότερο στη ζωή μου! Για κάνα τρίμηνο δεν κοιμήθηκα χωρίς εφιάλτη! Και φυσικά ντρεπόμουν να το πω γιατί θα μου έλεγαν ''Σα δε ν ντρέπεσαι ολόκληρη μουλάρα!".

 

[viking4a]

Ο δικος μου φοβος ηταν, πρωτον, το φωτακι, το οποιο ηταν πισω απο το μαξιλαρι μου.(εγω ημουν πανω, στο διοροφο, το κεφαλι ηταν στον τοιχο)..οποτε, λιγο πιο κατω ηταν ενα πρασινο λαμπακι, το οποιο εκανε και σκιες σ ολο το δωματιο..με θυμαμαι να ειμαι μπρουμυτα, λιγο πιο εξω ςπο το κρεβατι ωστε να φτανω να το κοιτςω ολο κι εγω κολλημενος να το κοιταω..

Στην συνεχεια, αφου το παρατουσα μετα απο ωρα, εβλεπα στο χωλ εξω και την εξωπορτα μας.παντα πιστευα και νομιζα, οτι καποια στιγμη θα ανοιγε απο μονη της, εβλεπα και την χαραμαδα, κι οτι θα μπει καποιος κλεφτης αθορυβα να μας σκοτωσει, χωρις να τον καταλαβει κανεις, μονο εγω που θα τον ειχα παρει χαμπαρι , αφου θα κοιτουσα να μπαινει..

Επισης, οι μαγισσες, νομιζα οτι κι αυτη καιροφυλαχτουσε καπου εξω απο την πορτα..συχνα με θυμαμαι να φωναζω την μαμα μου ψιθυριστα:μαμααααα, μαμαααα!!κι αυτη η καημενη να απανταει απο την κρεβατοκαμαρα τους, την ειχα ξυπνησ2ι..και της ελεγαη να ερθει λιγο η ρωτουσα να παω εκει, να κοιμηθω μαζι τους..αρκετα βραδια αυτο..

Too creepy γενικα η φαση..μπρρρ!!!

 

[Thor]

Είχα την τύχη οι γονείς μου να είναι αρκετά ισορροπημένοι αλλά να μεγαλώνω και σε χωριό οπότε δεν μου είχε καλλιεργηθεί από τους γονείς μου ο φόβος του αγνώστου ή του τέρατος. παρόλ' αυτά στη γειτονιά μας υπήρχε ένας γέρος (πάνε χρόνια που έχει πεθάνει) που σε συνεννόηση με κάποιους γονείς τρόμαζε τα παιδιά τους ώστε αυτά να είναι υπάκουα για να μην τα πάρει/φάει ο εν λόγω γέρος. Νομίζω ότι αυτή η πρακτική ήταν άθλια τόσο εκ μέρους του γέρου όσο (και κυρίως) εκ μέρους των γονιών.

Αυτό που με τρόμαζε μικρό και εξακολουθώ να αντιπαθώ είναι τα ερπετά.

 

[Metalcandyman]

Δεν με φοβιζε απολυτως τιποτα τετοιο μικρο και οχι γιατι ημουνα ο ατρομητος κλπ αλλα γιατι δεν υπηρχε κατι στο χωριο που εμενα και μενω ωστε να με κανει να νοιωσω κατι τετοιο και να το θυμαμαι ακομα και σημερα.Τερας ομως της παιδικης μου ηλικειας αν μπορω να το πω ετσι ηταν η ιστορια και τα κρουσματα που εγειναν σε καποιες περιοχες της ελλαδας οσα απο αυτα ειναι αληθεια βεβαια αρχες με μεσα της δεκαετιας του 90 με αυτους που εκλεβαν παιδια τα σκοτωναν και τους επερναν τα οργανα για να τα πουλησουν.Ετσι λοιπον ο γοννοις δεν μας αφηναν να γυρναμε πολυ αργα εξω αλλα και μονοι μας χωρις καποιο η καποια αλλα ατομα παρεα και γενικα υπηρχε τεραστια επιφυλακτικοτητα στην παραμικρη αγνωστη φατσα που εσκαγε μυτη στο χωριο.Ετσι λοιπον ενα βραδυ οι γοννοις μου ειχαν παει επισκεψη στην διπαλνη κομωπολη σε κατι οικογενειακους φιλους και γω ηταν να παω στο σπιτι που με περιμενε η γιαγια μου.Εγω ομως κλασικα ημουνα στο μαγαζι με τα ηλεκτρονικα του χωριου μου που οποτε εμπαινα εκει ο χρονος περνουσε σα νερο και θυμαμαι χαρακτηριστηκα οτι εκεινη την μερα τερματισα πρωτη φορα το wonder boy και δεν πηρα χαμπαρι οτι ειχε παει 11:30 το βραδυ.Μεσα στην τρελη χαρα λοιπον πηρα το δρομο για το σπιτι που ηταν μια ευθεια απο τον κεντρικο δρομο για να παω σε 5 λεπτα με κολωνες,φωτα κλπ ομως επειδη ηταν καλοκαιρι οι κομπινες περνουσαν απο κει να πανε στα χωραφια να αλωνισουν με το μαχαιρι μπροστα χωρις να το εχουν βγαλει με αποτελεσμα να σταματανε καθε λιγο και λιγακι για να τραβαει ο κοσμος τα αυτοκινητα που τα ειχε στο δρομο γιατι αλλιως δεν μπορουσε να περασει η κομπινα.

Ετσι λοιπον και γω επειδη δεν μπορουσα να περασω απο κει αναγαστηκα να κανω την γυρα και να παω απο αλλο δρομο στο σπιτι μου αλλα οι δρομος που επρεπε να παρω και δεν ειχε πολλα φωτα αλλα και δεν ειχε και πολλα σπιτι ηταν στην ακρη του χωριου.Εκει λοιπον που περιμενα λιγο μπας και ξεκολιση η κομπινα πισω μου ειχε μια παλια μαυρη volkswagen κλουβα που αν και την εβλεπα πρωτη φορα δεν την εδωσα σημασια μετα και απο την τρελα που ειχα αφου μολις ειχα τερματισει για πρωτη φορα το wonder boy.Ετσι λοιπον καβαλαω ξανα το ποδηλατο μου και την κανω για το σπιτι απο τον αλλο δρομο και αφου πηγα μεχρι την επομενη στροφη ειδα οτι η κλουβα ερχοταν απο πισω μου σε καποια αποσταση με αναμενα τα φωτα πορειας μονο και οχι τα κανονικα.

 

[Metalcandyman]

Δεν με φοβιζε απολυτως τιποτα τετοιο μικρο και οχι γιατι ημουνα ο ατρομητος κλπ αλλα γιατι δεν υπηρχε κατι στο χωριο που εμενα και μενω ωστε να με κανει να νοιωσω κατι τετοιο και να το θυμαμαι ακομα και σημερα.Τερας ομως της παιδικης μου ηλικειας αν μπορω να το πω ετσι ηταν η ιστορια και τα κρουσματα που εγειναν σε καποιες περιοχες της ελλαδας οσα απο αυτα ειναι αληθεια βεβαια αρχες με μεσα της δεκαετιας του 90 με αυτους που εκλεβαν παιδια τα σκοτωναν και τους επερναν τα οργανα για να τα πουλησουν.Ετσι λοιπον ο γοννοις δεν μας αφηναν να γυρναμε πολυ αργα εξω αλλα και μονοι μας χωρις καποιο η καποια αλλα ατομα παρεα και γενικα υπηρχε τεραστια επιφυλακτικοτητα στην παραμικρη αγνωστη φατσα που εσκαγε μυτη στο χωριο.Ετσι λοιπον ενα βραδυ οι γοννοις μου ειχαν παει επισκεψη στην διπαλνη κομωπολη σε κατι οικογενειακους φιλους και γω ηταν να παω στο σπιτι που με περιμενε η γιαγια μου.Εγω ομως κλασικα ημουνα στο μαγαζι με τα ηλεκτρονικα του χωριου μου που οποτε εμπαινα εκει ο χρονος περνουσε σα νερο και θυμαμαι χαρακτηριστηκα οτι εκεινη την μερα τερματισα πρωτη φορα το wonder boy και δεν πηρα χαμπαρι οτι ειχε παει 11:30 το βραδυ.Μεσα στην τρελη χαρα λοιπον πηρα το δρομο για το σπιτι που ηταν μια ευθεια απο τον κεντρικο δρομο για να παω σε 5 λεπτα με κολωνες,φωτα κλπ ομως επειδη ηταν καλοκαιρι οι κομπινες περνουσαν απο κει να πανε στα χωραφια να αλωνισουν με το μαχαιρι μπροστα χωρις να το εχουν βγαλει με αποτελεσμα να σταματανε καθε λιγο και λιγακι για να τραβαει ο κοσμος τα αυτοκινητα που τα ειχε στο δρομο γιατι αλλιως δεν μπορουσε να περασει η κομπινα.

Ετσι λοιπον και γω επειδη δεν μπορουσα να περασω απο κει αναγαστηκα να κανω την γυρα και να παω απο αλλο δρομο στο σπιτι μου αλλα οι δρομος που επρεπε να παρω και δεν ειχε πολλα φωτα αλλα και δεν ειχε και πολλα σπιτι ηταν στην ακρη του χωριου.Εκει λοιπον που περιμενα λιγο μπας και ξεκολιση η κομπινα πισω μου ειχε μια παλια μαυρη volkswagen κλουβα που αν και την εβλεπα πρωτη φορα δεν την εδωσα σημασια μετα και απο την τρελα που ειχα αφου μολις ειχα τερματισει για πρωτη φορα το wonder boy.Ετσι λοιπον καβαλαω ξανα το ποδηλατο μου και την κανω για το σπιτι απο τον αλλο δρομο και αφου πηγα μεχρι την επομενη στροφη ειδα οτι η κλουβα ερχοταν απο πισω μου σε καποια αποσταση με αναμενα τα φωτα πορειας μονο και οχι τα κανονικα.Τοτε αρχισε καπως να πηγαινει το μυαλο μου στο κακο και αρχισα να επιταχυνω με την καρδια μου πραγματικα να ειναι ετοιμη να σπασει.Μολις εφτασα σε μια ευθεια που ανοιγε ο δρομος κατα πλατος η κλουβα επιταχυνε με προσπερασε και σταματησε πιο πανω και γω απο τον φοβο μου φυσικα δεν πηγα κατα κει αλλα την εκανα προς την αλλη κατευθηνση οχι απο κει που ηρθα ομως αλλα απο αλλη πλευρα με το κακο να ειναι οτι η αποσταση απο κει για το σπιτι μου ηταν μεγαληξτερη αλλα ουτε με ενοιαζε αυτο εκεινη την στιγμη.Αρχισα να τρεχω λοιπον και η κλουβα κατα ποδας με ακολουθουσε χωρις σταματημο.Στο δρομο μπροστα μου ηταν η παλια εκκλησια του χωριου και σκετηκα να μπω μεσα απο την πισω πλευρα απο την πλευρα που ειναι το νεκροταφειο και να κρυφτω η να με βοηθηση κανεις αν ηταν εκει η ο νεοκορος η κανενας παπας αλλα τελικα δεν ηταν κανεις και η κλουβα δεν μπηκε μεσα αλλα περιμενε στην πισω εισοδο απο κει που μπηκα με την μπροστα εισοδο της εκκλησιας ομως με τα πολλα σκαλια να ειναι διαθεσιμη για να φυγω απο κει.

Τελικα τρεχω γρηγορα να φυγω απο κει που λογικα δεν θα με επερνε μυρουδια κανεις αλλα δεν ειδα που ενας απο την κλουβα εκοβε βολτες με τα ποδια οποτε με ειδε τον ειδα και γω και μεχρι να παει στην κλουβα να ειδοποιηση τον αλλον η τους αλλους που ηταν μαζι εγω εβγαλα φτερα στα ποδια κθως εκανα παταλι.Αφου λοιπον πηρα ενα μικρο προβαδισμα λιγο πιο κατω απο την εκκλησια ειναι το ενα απο τα 3 αμπελια που ειχαμε και συνεχιζουμε να εχουμε οποτε πεταω το ποδηλατο σε κατι θαμνους κοντα σε εναν τραφο στα πλαγια του δρομου και χωνομαι και κρυβομαι μεσα στο αμπελι αναμεσα σε κατι δεντρα που εχουμε εκει με την ελπιδα οτι δεν με ειδαν αυτοι με την κλουβα.Τελικα οντως ετσι ειχε γιννει και αφου μπορουσα να δω προς τον δρομο απο κει που ημουν ειδα την κλουβα που περασε κανα δυο,τρεις φορες μεχρι που δεν ξαναφανηκε.Ετσι λοιπον σιγα σιγα και προσεκτικα μηπως εμφανιστη απο πουθενα η μηπως αφησαν κανεναν εκει για να κοβει κινηση μηπως και δει που κρυφτηκα πηγα πηρα το ποδηλατο και με την ψυχη στο στομα πηγα στο σπιτι την στιγμη που η ωρα ειχε παει 1 παρα τεταρτο.Oι γοννοις μου ευτυχως δεν ειχαν ερθει ακομα και ειπα στην γιαγια μου που την ειχε φαει η αγωνια οτι και καλα τελειωσε η μπαταρια απο το ρολοι μου και δεν καταλαβα τι ωρα ειχε παει.Το εφαγε η γιαγια το παραμυθι τελικα και ετρεξα πανω στο σπιτι αλαξα κατευθειαν εβαλα πυτζαμες και ξαπλωσα κατευθειαν μη στραβωσει το πραγμα και ερθουν οι γοννοις μου.Την επομενη μερα δεν τους ειπα τι εγεινα και τους το ειπα πολλα χρονια μετα.

Αυτο λοιπον ηταν το τερας της παιδικης μου ηλικειας αυτοι οι τυποι δηλαδη που σκοτωναν παιδια και τους επερναν τα οργανα και δεν ξερω τι ηταν αυτη η κλουβα και τι μπορει να ηθελα απο μενα αλλ πραγματικα για καποια χρονια μετα συνεχως πισω μου εβλεπα μην εμφανιστη αυτη η παλια μαυρη και με παρει ακομα μια φορα στο κυνηγι.

 

[RIO]

Σκιάχτηκα πρωινιάτικα... αυτή η ιστορία μεταλ, ήταν η πιο τρομακτική και από τα φαντάσματα και από όλα...

 

[johnny19818]

Μου αρέσει πάντως που σε κάθε ιστορία του Βασίλη όλο και κάποιο βιντεοπαιχνίδι θα αναφέρεται. Όντως η ιστορία είναι spooky.