Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 380
Ένα σοκ και ένα δέος - δεν μπορώ να πω- με πιάνει όταν αναφέρομαι στους Πυξ - Λαξ, το συγκρότημα που σημάδεψε τα νεανικά μου χρόνια και τις ελληνικές μου ροκ αναμνήσεις.
Δυστυχώς, ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως το 2004 κάπου μετά τους Ολυμπιακούς έδιναν τις τελευταίες τους συναυλίες...
Αρχές του '90 και με τη φίλη μου Sophie ήμασταν από τους λίγους θαμώνες στις συναυλίες που διοργάνωνε ο Δήμος Ν. Χαλκηδόνας. Απο τα νεοεμφανιζόμενα γκρουπάκια, της Σχολής των Κατσιμιχαίων με λυρικότητα στους στίχους και μελωδία στις ροκιές, οι Πυξ Λαξ με άμεστη ακόμα τη φωνή μας έβαζαν στο δικό τους κόσμο...
Πόσοι από εμάς δεν ερωτευτήκαμε (ακόμη περισσότερο) ακούγοντας τραγούδια όπως: Με στέλνεις... με παρασέρνεις στο πουθενά, Πούλα με ακόμα μιά φορά, Γιατί; το τραγούδι αυτό, πάντα να λέει δεν μπορώ, Δε θα δακρύσω πιά για σένα (λέμε τώρα), Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς στα πιό μεγάλα θέλω κάνουν πίσω...
Εμείς τουλάχιστον βαριά ερωτοχτυπημένες και ερωτοκαμμένες δεν είχαμε αυτιά για άλλα άσματα...
Να μην αναφέρω το ''Αστην να λέει... εκείνη μόνο ξέρει και μέσα της θα κλαίει " με το μεγάλο Μάκη, που έβγαζε το λαϊκό μας εαυτό προς τα έξω όσο και να θέλαμε να τον εξαφανίσουμε...
Η συνεργασία τους με τους Κατσιμιχαίους έδωσε ένα παντοτινά λαμπερό διαμάντι : Ανόητες αγάπες... ανόητα φιλιά... λόγια, λόγια λόγια ψεύτικα...
Κάθε φορά που τραγουδούσαν στο γνωστό στέκι... δίπλα στο ποτάμι
ξέραμε πως θα μας μαζεύουν λιώμα στο μεθύσι με τη μάσκαρα να έχει γίνει μπλε μαρέν γύρω από τα μάτια που δεν έλεγαν να σταματήσουν το κλάμα (τώρα που το ξανασκέφτομαι :what: αφού μας χαλούσε... τι το θέλαμε και εμείς;;; )
Η γνωστή - πασίγνωστη - παρέα του Μπάμπη, του Φίλιππα, του Μάνου, της Δήμητρα και του Κώστα στις συναυλίες μεγάλωνε... έφερνε και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και με όλους τους φαν κάτω στα πόδια τους και απέναντι στις εξέδρες πρόσφεραν αξέχαστες μουσικές βραδιές...
Η δισκογραφία τους... "μικρή" γιατί εγώ προσωπικά δεν περίμενα πως θα σταματούσαν ποτέ να μας προσφέρουν τον πλούτο της ψυχής τους...
αλλά κάθε δίσκος και ένα διαμαντάκι...
Τώρα οι περισσότεροι ακολουθούνε ατομική καριέρα...
Παιδιά, σας ευχαριστώ για όλες τις έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου και στιγματισμένες από τα τραγούδια σας υπέροχες στιγμές, βραδιές, καταστάσεις...
Δυστυχώς, ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως το 2004 κάπου μετά τους Ολυμπιακούς έδιναν τις τελευταίες τους συναυλίες...
Αρχές του '90 και με τη φίλη μου Sophie ήμασταν από τους λίγους θαμώνες στις συναυλίες που διοργάνωνε ο Δήμος Ν. Χαλκηδόνας. Απο τα νεοεμφανιζόμενα γκρουπάκια, της Σχολής των Κατσιμιχαίων με λυρικότητα στους στίχους και μελωδία στις ροκιές, οι Πυξ Λαξ με άμεστη ακόμα τη φωνή μας έβαζαν στο δικό τους κόσμο...
Πόσοι από εμάς δεν ερωτευτήκαμε (ακόμη περισσότερο) ακούγοντας τραγούδια όπως: Με στέλνεις... με παρασέρνεις στο πουθενά, Πούλα με ακόμα μιά φορά, Γιατί; το τραγούδι αυτό, πάντα να λέει δεν μπορώ, Δε θα δακρύσω πιά για σένα (λέμε τώρα), Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς στα πιό μεγάλα θέλω κάνουν πίσω...
Εμείς τουλάχιστον βαριά ερωτοχτυπημένες και ερωτοκαμμένες δεν είχαμε αυτιά για άλλα άσματα...
Να μην αναφέρω το ''Αστην να λέει... εκείνη μόνο ξέρει και μέσα της θα κλαίει " με το μεγάλο Μάκη, που έβγαζε το λαϊκό μας εαυτό προς τα έξω όσο και να θέλαμε να τον εξαφανίσουμε...
Η συνεργασία τους με τους Κατσιμιχαίους έδωσε ένα παντοτινά λαμπερό διαμάντι : Ανόητες αγάπες... ανόητα φιλιά... λόγια, λόγια λόγια ψεύτικα...
Κάθε φορά που τραγουδούσαν στο γνωστό στέκι... δίπλα στο ποτάμι

Η γνωστή - πασίγνωστη - παρέα του Μπάμπη, του Φίλιππα, του Μάνου, της Δήμητρα και του Κώστα στις συναυλίες μεγάλωνε... έφερνε και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και με όλους τους φαν κάτω στα πόδια τους και απέναντι στις εξέδρες πρόσφεραν αξέχαστες μουσικές βραδιές...
Η δισκογραφία τους... "μικρή" γιατί εγώ προσωπικά δεν περίμενα πως θα σταματούσαν ποτέ να μας προσφέρουν τον πλούτο της ψυχής τους...
αλλά κάθε δίσκος και ένα διαμαντάκι...
Τώρα οι περισσότεροι ακολουθούνε ατομική καριέρα...
Παιδιά, σας ευχαριστώ για όλες τις έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου και στιγματισμένες από τα τραγούδια σας υπέροχες στιγμές, βραδιές, καταστάσεις...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: