Πώς αντιλαμβάνεται την έννοια του "ρετρό" η κάθε γενιά;

[Rakeesh]

Ειπα να ανοιξω ενα φιλοσοφικο θεμα

Με αφορμη το αφιερωμα του Μεγκα για τις κλασσικές ταινίες που γυρίστηκαν το 1984 (30 χρόνια πριν) σκέφτηκα το εξης: αυτες οι ταινιες ειναι αγαπητες στους παλιους που ηταν μικροι τοτε, αλλα και θεωρουνται κλασσικες και στη σημερινη νεολαια.

Εχω ομως το εξης υπαρξιακο: η "χρονικη αποσταση" που αντιλαμβανεται ενα πιτσιρικι το 1984, ειναι η ιδια αποσταση που αντιλαμβανοταν ενα πιτσιρικι του 1994, το έτος 1964; Τα σημερινα παιδια εχουν την ιδια σχεση με το παρελθον, με τα παιδια των προηγουμενων δεκαετιων;

Εγω στις δεκαετιες που μεγαλωσα (80 και 90) και παλι με ταινιες του 80 μεγαλωσα, οπως με ελληνικες ταινιες του 50 και του 60 (οι οποιες παιζονται ακομα). Πριν 10 χρονια, το 2004, δεν εγινε κανενα αφιερωμα για τους νοσταλγους των ταινιων της δεκαετιας του 70.

Οποτε σκεφτομαι οτι υπαρχουν καποια χρονικα σημεια αναφορας που μενουν στο χρονο, αυτο που λεμε "κλασσικό". Εκτος αυτου υπαρχουν περιοδοι ραγδιαίων αλλαγών, και περιοδοι κάποιας στασιμότητας. Αυτα ισως εχουν αποτελεσμα καποιες εποχες να φαινονται πιο κοντινες απο άλλες. Εκτος αυτου ισως παιζουν ρολο και τα μεσα αποθηκευσης και διαβιβασης. Παλια εξαρτωμασταν απο την τηλεοραση και το βιντεοκλαμπ, τωρα μπορουμε να δουμε οποιαδηποτε ταινια οποιασδηποτε εποχης.

Για παραδειγμα, οταν το 1994 εβλεπα ελληνικες ταινιες του 60 μου φαινοταν αιώνες πισω. Οταν το 2004 ακουγα για τη δεκαετια του 70, τη σκεφτομουν σαν ενα μακρυνο παρελθον χωρις καποιο ιδιαιτερο σημειο αναφορας. Σημερα ομως η δεκαετια του 80 ειναι ενα πολυ ξεκαθαρο σημειο αναφορας, και τη "νιωθω" πολυ πιο κοντα, παρ' ότι η χρονικη αποσταση ηταν παντα η ιδια.

Με λιγα λογια, η φραση "30 χρονια πριν" σημαινει διαφορετικα πραγματα για ενα έφηβο του σήμερα, και για ενα έφηβο του 2004. Για τον 1ο η δεκαετια του 80 ενδέχεται να ειναι κατι πιο κοντινο και συγκεκριμενο, για το 2ο η δεκαετια του 70 κάτι πιο μακρυνό και αφηρημενο. Αραγε σε 10 χρονια οι ταινιες του 80 θα εξακολουθησουν να ειναι το ιδιο κλασσικές και φρέσκες; Τουλαχιστον σε σχεση με τις ταινιες του 90;

Σε περιπτωση που τα παραπανω βγαζουν καποιο νοημα θελω να ρωτησω τη γνωμη σας. Οσοι εχουν επαφη με παιδια και εφηβους, ειναι πιο εξοικειωμενοι με το παρελθον απο ο,τι εμεις στην ηλικια τους;

 

[gremlinakos]

Εγω πάλι πιστεύω πως η ερωτηση θα έπρεπε να κάνει με προσωπικό επίπεδο και όχι τόσο γενικό. Δηλάδή, ας πούμε το πότε αρχίζει και πότε τελειώνει η ρετρό εποχή για τον καθένα. Για μένα π.χ, η ρετροδεκαετία μου ξεκινάει, απο το 86 που αρχίζω και έχω τις πρώτες μνήμες , μέχρι το 96, τότε που το DOS αντικαταστήθηκε απο τα windows, και τα sprites γίναν...πιτσιρικες

Απο κει και πέρα, σίγουρα υπάρχουν ευδιάκριτες κόκκινες γραμμές που χωρίζουν αυστηρα τα αδερφάκια 80s-90s απο 70s και 2000+ αντίστιχα. Οι νέοι για ποιό πράγμα ακριβώς να έχουν Nostalgia? Για τον Pentium 4, για το iphone2, ή για την δισκογραφία του Κιάμου? Δεν γίνονται αυτα τα πράγματα ρε παιδιά. Απλά δεν γίνεται η νέα γενιά τουλάχιστον να αντιλαμβάνεται την έννοια του "ρετρό". Σχημα οξυμωρο, δεν στέκει πουθενά για πουθενά..

 

[nwntas]

Έχει να κάνει κυρίως με τα σημεία αναφοράς μιας γενιάς και το τι κατανάλωναν, από άποψης ποπ κουλτούρας, και όχι απαραίτητα το πότε γεννήθηκε.

Εξάλλου, αν το πάρουμε από άποψης γενεών, επιστημονικά οι γεννηθέντες από το 1980 έως το 1999 ανήκουν σε μια γενιά και λέγονται Millenials. Αλλά έλα, όμως, που έχουν διαφορές μεταξύ τους, γιατί μπορεί να μην έχουν κοινά σημεία αναφοράς.

Βέβαια, κάποια πράγματα πηγάζουν κι από μια γενική αντίληψη σχετικά με τις δεκαετίες, όπως πχ η θεοποίηση από όλους της δεκαετίας του 1980, η οποία έχει τις βάσεις της στην πολιτική/οικονομία/ποπ κουλτούρα της εποχής.

Το να θεωρήσεις κάτι ρετρό βασίζεται κυρίως στο τι κατανάλωνες, στο τι εικόνες είχες, ως παιδί και ως έφηβος, δηλαδή στα "αθώα" χρόνια σου. Όσο μπαίνεις στην ενήλικη ζωή, μπορεί ναι μεν να θυμάσαι με νοσταλγία κάποιες εποχές σου, αλλά σίγουρα δεν έχουν αυτή την νότα ανεμελιάς των παιδικών χρόνων.

(μπορεί να μου ρθουν κι άλλες σκέψεις και να επανέλθω. ενδιαφέρον θέμα!)

[edit]

Διαβάζοντας ξανά τα παραπάνω ποστ, είδα μια απορία κοινή. "Μα πώς είναι δυνατόν να είναι ρετρό ο Τσάκας" είχα διαβάσει σε άλλο ποστ.

Το ότι δεν το βιώσατε στην παιδική/εφηβική ηλικία σας, δε σημαίνει ότι δε θα γίνει ρετρό για κάποιους.

Συνήθως η έναρξη του ρετρό για ένα άτομο είναι όταν περνά στην ενήλικη ζωή και ξεκινά η αναπόληση των προηγούμενων χρόνων.

Δε λέω ότι είναι καλός ή κακός ο Κιάμος, αλλά καλώς ή κακώς, για κάποια άτομα ο Κιάμος θα θεωρείται ρετρό, όπως για μένα θεωρείται ρετρό ο Καλλίρης.

Αυτό επιβεβαιώνει και την ανησυχία μου περι θεοποίησης της δεκαετίας του 1980.

Καμία εποχή δεν είναι ιδανική! Όμως κάθε εποχή θα έχει ανθρώπους που έχουν κλείσει σε αυτές τα παιδικά/εφηβικά τους χρόνια, και άρα θα έχουν από τις καλύτερες αναμνήσεις γι αυτές.

 

[johnny19818]

Δεν ξέρω αν οι σημερινοί 18-25 σε 10 χρόνια θα λένε, αα θυμάσαι το έτος 2000 όπου οι γονείς μας είχαν ένα κινητό παντόφλα ενώ τώρα με ένα ακουστικό και κάλεσμα επαφής παίρνουμε τηλέφωνο (λέμε τώρα). Ή "ναι θυμάμαι κι εγώ το Dexter's Lab, φοβερό παιδικό". Είναι κοινά αποδεκτό από όλους ότι η δεκαετία του 80 μέχρι μέσα-90 ήταν πολύ σημαδιακά από κάθε άποψη. Στυλ ντυσίματος, μουσική, γενικότερο λουκ. Δε λέω ότι από το 2000 μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν αλλαγές στους παραπάνω τομείς, αυτό θα ήταν αδύνατο άλλωστε. Στην ελληνική πραγματικότητα όμως έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Εμείς που μεγαλώσαμε στα 80s ζήσαμε και πως να είναι να μην έχεις ίντερνετ, κινητό κτλ από τα 14 και μεταξύ μας πολύ χαίρομαι γι'αυτό. Δεν ξέρω αν πιάνετε το νόημα όλων των παραπάνω που λέω αλλά έτσι το νιώθω εγώ. Από την άλλη θεωρώ ότι οι νοσταλγοί των 80s είναι σε πλειοψηφία από αυτούς των 70s ή 60s. Από την άλλη πάλι ακούς και κάτι παππούδες να μιλάνε για τα νιάτα τους και να υποβόσκει ότι ήταν "καλά χρόνια". Τι να πω ίσως θα δείξει το μέλλον.

 

[gremlinakos]

Μα βρε παιδια όλη αυτή η ρετρομανια, όλο αυτό το κίνημα της νοσταλγιας οφείλει την υπαρξή του στα 80s! Μπορεί ο όρος "ρετρό" να είναι πιο γενικός και να είναι ταυτισμένος και με τα ελαφρά Αθηναίικα τραγούδια και την εποχή που παίζανε, αλλά πλέον έχει κερδίσει έδαφος στην δική μας γενιά. Για παράδειγμα, γράψτε στο image search του Google, την λέξη retro, nostalgia, flashback και δείτε τα αποτελέσματα μόνοι σας. Και στο κάτω κάτω, φτάσαμε στο 2014, και δεν είδα να γίνονται ιδιαίτερες μνείες για την περασμένη δεκαετία, για να μην πω και για τα 90s που και πάλι, περισσότερη συγκίνηση νοσταλγιά προσφέρει στους 30+ παρά σε έναν μικρότερο. Επίσης είναι τυχαίο που οι περισσότεροι εδω μέσα είμαστε τρελοί με τις ελληνικές ταινίες?

Μην το βλέπετε μόνο σαν παιδικές αναμνήσεις, δέστε το σαν κίνημα. Γιατί κίνημα είμαστε, μια ιδεά, μια κουλτούρα, εγώ έτσι το βλέπω, αλλά αυτό θα δείξει σε βάθος χρόνου...

Πιστεύω πως για να νοσταλγείς και να δακρύσεις, πρέπει να έχεις και τα κατάλληλα ερεθίσματα και βιώματα. Οι νέες γενιές με τί θα δακρύζουν? με τα usb sticks? Ή με DVD+RW κτλ κτλ?? Δείτε τα ερεθίσματα που είχαμε εμείς, τί πηγές και <<υλικά αγαθα>> ? Τί θα έχει ένα νέος στο μέλλον , και τί είχε ένας νεός των 60s-70s? Σορρυ αλλα εμείς κερδίζουμε!!

Κι όσα χρόνια και να περάσουν, μην περιμένετε οτι το παραπάνω search στο google θα μας βγάλει στην οθόνη: PS4,Wii αντί για NES και 2600, Παντελίδη-Παπακαλιάτη αντί για Jackson, Μπιγαλη και Τσάκωνα. τον Intel Core™ i7 αντί για Z80A Και 802806! Και Audio-CD και DVD, αντί για βινύλια και βιντεοκασέτες..

Νταξ σιγά μην πούμε ρετρό και το facebook σε λιγο...

 

[nwntas]

Χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω και χωρίς να θέλω να ξεσηκώσω θύελλα αντιδράσεων εδώ, εμμένω στην άποψη ότι έχει θεοποιηθεί η δεκαετία του '80, κρίνοντας από τις απαντήσεις των προλαλήσαντων.

Χωρίς ίντερνετ, κινητά ζούσαν και πριν τη δεκαετία του 80. Εδώ εμείς στη δεκαετία του '90 και κινητό μπήκε στο σπίτι μας το '99. Δε συζητώ για ίντερνετ.

Επίσης, αφιερώματα σε άλλες δεκαετίες γίνονται. Στην περασμένη δεκαετία (2000-2009) δε γίνονται γιατί τελείωσε πρόσφατα, όπως δε γίνονταν συχνά αφιερώματα 80's στα 90's ή αφιερώματα 90's στα 00's.

Σίγουρα έγιναν σημαντικά πράγματα στη δεκαετία, μιας και ξεκίνησαν αρκετά πράγματα που καθιέρωσαν τον τρόπο ζωής και την αισθητική από κει και πέρα, αλλά νομίζω ότι τη βλέπετε με ένα στοιχείο υπερβολής. Δικαιολογημένα, αλλά μέχρι ενός σημείου.

 

[gremlinakos]

φίλε nwnta είναι τυχαίο όμως που έτυχε η συγκεκριμένη δεκαετία και όχι άλλη να θεοποιηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο? Κάποιος λόγος θα υπάρχεί...

Λες δηλαδή σε λίγα χρόνια τα νεα μέλη του retromaniax να κάνουν παράπονα για τα threats που βρίσκονται στην κατηγορία Τεχνολογία του Σήμερα, και να έχουν την απαίτηση να μεταφερθούνε? Γούστο θα χει

 

[nwntas]

φίλε nwnta είναι τυχαίο όμως που έτυχε η συγκεκριμένη δεκαετία και όχι άλλη να θεοποιηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο? Κάποιος λόγος θα υπάρχεί...

Μην το δένεις και κόμπο αυτό!

Γενικά στο εξωτερικό υπάρχει μια συνολική και ευρύτερη θεώρηση του τι είναι ρετρό. Βλέπεις αφιερώματα από 50's μέχρι 90's (ξεκινούν από 50's γιατί είναι η πρώτη μεταπολεμική δεκαετία).

Απλά στην Ελλάδα έχουμε μια πολύ μεγαλύτερη αγάπη για τα 80's. Ήταν σημαντικά για την Ελλάδα, ταυτίστηκαν περισσότερο με μια σταθερή περίοδο για τη χώρα, οπότε και επήλθε μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο ζωής εδώ. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, λόγω κρίσης, ανατρέχουμε στην "αρχή των πάντων" για να απαλύνουμε με λίγη νοσταλγία τον πόνο.

Άλλες χώρες, πχ πρωην σοβιετικές, έχουν αντίστοιχα θεοποιήσει τα 90's, γιατί ήταν μια κομβική για τις χώρες τους περίοδος.

Θέλω να πω ότι είναι ανάλογα την περίπτωση το ποια δεκαετία άλλαξε το τοπίο στην κάθε χώρα.

Δείτε το αντίστοιχο λήμμα της Wikipedia, είναι αρκούντως διαφωτιστικό! Δεν αναφέρει ότι ρετρό είναι μόνο τα 80's, που παρεμπιπτόντως έκανα αυτό το search στο google images, αλλά είδα μια ποικιλία εικόνων, παρά pure 80's αισθητική.

 

[Λορένα]

Την δεκαετια του '80 που ημουν παιδακι, την θεωρω .. ρετρο.

Αντιθετα την δεκαετια του '90, την θεωρω σαν να ηταν χθες. και ομως.. εχουν περασει κοντα 20 χρονια απο τοτε.. και βλεπουμε οτι και στο ρετρομανιαξ.. την θεωρει προσφατη, μιας και εχει το οριο στην μεση

Πιστευω οτι αυτο ειναι το κριτηριο : το ποτε ημασταν παιδια..

Τα πιο παλια χρονια που δεν ειχαμε γεννηθει, μαλλον θελουμε αλλον ορο

 

[butch_cassidy]

Δε νομίζω πως μόνο η δεκαετία του 80 θεωρείται ρετρό, οι δεκαετίες 60 και 70 μια χαρά ρετρό είναι κι αυτές, ειδικά το '60 που είναι ιδιαίτερα φορτισμένο πολιτικοκοινωνικοοικονομικά θα έλεγα ότι έχει την πρωτοκαθεδρία. Απλώς η γενιά που έχει σήμερα τα 'ηνία' είναι οι 30-40ρηδες που έχουν περισσότερες αναμνήσεις από το 80 και μετά. Ρετρομανείς είναι κατά την άποψη μου όσοι τείνουν ν αγαπούν και να εκτιμούν οτιδήποτε κλασικό. Δυστυχώς δε βλέπω κάτι τέτοιο σε νεότερες γενιές, από τη μία είναι παράξενο γιατί έχουν πολύ εύκολα πια πρόσβαση και δωρεάν σε ταινίες, μουσική κλπ αλλά από την άλλη ζουν σε μια εποχή πολύ προηγμένη τεχνολογικά που όλα γίνονται πολύ γρήγορα και θα έλεγα ότι 'μαθαίνουν' από πολύ μικροί να ασχολούνται με το 'μέλλον' (για παράδειγμα ποιο θα είναι το επόμενο μοντέλο κινητού, ipad,iphone κλπ) και όχι με το παρελθόν. Επίσης δεν έχουν το χρόνο να δεθούν με πράγματα από την παιδική τους ηλικία γιατί όλα μεταβάλλονται πολύ γρήγορα πια.

Ισως όμως να είμαι απόλυτος με την έννοια ότι θυμάμαι πως μόλις τελείωσε η δεκαετία του 90 'ζήλευα' όσους είχανε περισσότερες παραστάσεις από το '80 και έβλεπα ότι τα 90s δεν είχανε αφήσει κάτι. Βλέπω όμως ότι με το πέρασμα των ετών η δεκαετία του 90 αποκτά άλλο χρώμα και γίνεται κι αυτή ρετρό! Και πως να μην είναι αφου είναι η τελευταία εποχή χωρίς κινητά, ίντερνετ κλπ.

Ας κάνουμε λίγα χρόνια υπομονή.

 

[RIO]

μόλις τελείωσε η δεκαετία του 90 'ζήλευα' όσους είχανε περισσότερες παραστάσεις από το '80 και έβλεπα ότι τα 90s δεν είχανε αφήσει κάτι. Βλέπω όμως ότι με το πέρασμα των ετών η δεκαετία του 90 αποκτά άλλο χρώμα και γίνεται κι αυτή ρετρό! Και πως να μην είναι αφου είναι η τελευταία εποχή χωρίς κινητά, ίντερνετ κλπ.Ας κάνουμε λίγα χρόνια υπομονή.

Ακριβώς αυτό...

 

[foutix]

Συμφωνώντας με RIO και butch, θεωρώ οτι το η δεκαετία το 90 μπορεί να δώσει κάτι μέχρι το 97-98. Από και εκεί και μετά δεν υπάρχουν πολλά κοινά σημεία.

ΥΓ: Λέτε κάποια στιγμή το dvd της τζούλιας να γίνει σημείο αναπόλησης όπως το θρυλικό 90s των παμελα-λι?

 

[nwntas]

Δε νομίζω πως μόνο η δεκαετία του 80 θεωρείται ρετρό, οι δεκαετίες 60 και 70 μια χαρά ρετρό είναι κι αυτές, ειδικά το '60 που είναι ιδιαίτερα φορτισμένο πολιτικοκοινωνικοοικονομικά θα έλεγα ότι έχει την πρωτοκαθεδρία. Απλώς η γενιά που έχει σήμερα τα 'ηνία' είναι οι 30-40ρηδες που έχουν περισσότερες αναμνήσεις από το 80 και μετά. Ρετρομανείς είναι κατά την άποψη μου όσοι τείνουν ν αγαπούν και να εκτιμούν οτιδήποτε κλασικό. Δυστυχώς δε βλέπω κάτι τέτοιο σε νεότερες γενιές, από τη μία είναι παράξενο γιατί έχουν πολύ εύκολα πια πρόσβαση και δωρεάν σε ταινίες, μουσική κλπ αλλά από την άλλη ζουν σε μια εποχή πολύ προηγμένη τεχνολογικά που όλα γίνονται πολύ γρήγορα και θα έλεγα ότι 'μαθαίνουν' από πολύ μικροί να ασχολούνται με το 'μέλλον' (για παράδειγμα ποιο θα είναι το επόμενο μοντέλο κινητού, ipad,iphone κλπ) και όχι με το παρελθόν. Επίσης δεν έχουν το χρόνο να δεθούν με πράγματα από την παιδική τους ηλικία γιατί όλα μεταβάλλονται πολύ γρήγορα πια. Ισως όμως να είμαι απόλυτος με την έννοια ότι θυμάμαι πως μόλις τελείωσε η δεκαετία του 90 'ζήλευα' όσους είχανε περισσότερες παραστάσεις από το '80 και έβλεπα ότι τα 90s δεν είχανε αφήσει κάτι. Βλέπω όμως ότι με το πέρασμα των ετών η δεκαετία του 90 αποκτά άλλο χρώμα και γίνεται κι αυτή ρετρό! Και πως να μην είναι αφου είναι η τελευταία εποχή χωρίς κινητά, ίντερνετ κλπ.

Ας κάνουμε λίγα χρόνια υπομονή.

Εξαιρετική η τοποθέτησή σου! Περιγράφεις ουσιαστικά το point μου! :thanx2:

Είναι το πέρασμα του χρόνου αυτό που κάνει κάτι ρετρό, και το πόσο δεμένος ήταν ένας άνθρωπος με αυτό.

Απλά οι νεότερες γενιές δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα για να θυμούνται τα παλιά. Ίσως και να μην είναι πρόβλημα η ταχύτητα. Ίσως να έχουν πολύ περισσότερα να θυμηθούν. Αλλά ίσως και λόγω της ταχύτητας να μην προλάβουν να δεθούν με όσα δενόμασταν εμείς, και άρα να μην έχουν να θημηθούν όσα δέθηκαν μαζί τους συναισθηματικά.

ΥΓ: Λέτε κάποια στιγμή το dvd της τζούλιας να γίνει σημείο αναπόλησης όπως το θρυλικό 90s των παμελα-λι?

Το γελάμε, αλλά σε κανα 15ριά χρόνια θα γίνει κι αυτό. Κι εμείς θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε...

 

[gremlinakos]

Οι δεκαετίες είναι κάτι σαν μονάδα μέτρησης. Απλά νούμερα. Δηλαδή αυτό δεν σημαίνει πως οταν γραψει το κοντερ 50-60-70-80-90, αυτομάτως αλλάζει και η κουλτούρα. Γιαυτό και τα πρώτα χρόνια των 90s είναι "νταλε κουάλε" με τα 80s, παράδειγμα. Ίσως γιαυτό τον λόγο και να γίνεται και η 90s ρετρό όπως λέει και ο butch_cassidy και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Αλλά μην περιμένουμε ποτέ καμια γενια, να χαρακτηρίσει ρετρο τα χρόνια μετα το 2000.

Όταν παίζεις μπαλα, πέφτεις κάτω και ματώνεις, λίγο πολύ κάτι έχεις να θυμάσαι, όταν πέφτεις πάνω στον πλαστικό ταπητα, τί έχεις να θυμάσαι? Όταν κουρδίζεις το γραμμόφωνα, όταν σηκώνεις την βελόνα του Pick up, όταν γυρνάς μια κασσέτα με το μολύβι, κάτι έχεις να θυμάσαι. Όταν πατάς ένα Next Button, τι ακριβώς θυμάσαι? Για να μην μιλήσω και για τις νότες που θα βγούνε απο τα ηχεία, και γίνω κακός...

Όταν κατεβάσω απο το πατάρι το πιανάκι μου, το 2600 ή τα επιτραπέζια, είναι μαγικό. Οι επόμενες γενιές απο που θα τα κατεβάσουν? απο το ιντερνετ? Apps για τις ταμπλέτες τους? Αφου βλέπετε που πάει όλο το πανηγύρι.

Βιώματα παιδια, βιώματα και ερεθίσματα... ο κύριοτερος παράγοντας. για μένα. Γιαυτό μην νομίζετε οτι τα νεα παιδια θα τους καίγεται και καρφί για όλη αυτή την ρετρομανία. Έχουν άλλες ανησυχίες , διαφορετικές με τους <<πίσω>>

 

[elephadas]

Τον όρο ρετρό τον πρωτοάκουσα στα τέλη των 70'ς, τότε που είχαν γίνει της μόδας τα αναψυκτήρια, και αναφερόταν κυρίως στη μουσική. Μ' αυτά εννοούσαν κυρίως τα τραγούδια της δεκαετίας του 50 και πριν. Η Βέμπο και ο Γούναρης ήταν ρετρό. Η Κλειώ Δενάρδου και η Άντζελα Ζήλια κι η Γιοβάννα δεν ήταν ρετρό, ήταν απλώς μισοξεχασμένες, άντε η τηλεόραση να τις έβαζε κάθε χριστούγεννα να τραγουδάνε το έλατο και τον μικρό τυμπανιστή. Οπότε το ρετρό ήταν από 20ετία και πάνω από την εποχή εκείνη, ανεξάρτητα από την ηλικία των ρετρομανιακών: Οι γονείς μου τα είχαν ζήσει αυτά νέοι, εγώ δεν τα ήξερα καθόλου αφού δεν ανήκαν ούτε καν στις παιδικές μου αναμνήσεις - αλλά για κάποιο λόγο μου άρεσαν, οπότε ήμουν ρετρομάνιακ από τα 20 μου!! Τότε ξαναεμφανίστηκαν και τραγουδιστές της εποχής εκείνης που ήταν αρκετά νέοι για να μπορούν να τραγουδήσουν ακόμη, αν και είχαν ξεχαστεί, όπως η Στέλλα Γκρέκα, η Νινή Ζαχά κλπ (η Δανάη ανήκε σε δική της κατηγορία, πέρα από εποχές ). Ακόμη και η Μάγια Μελάγια που ζώντας στην Αμερική είχε γίνει θρύλος αφού δεν συμμετείχε στα ελληνικά μουσικά δρώμενα. Αυτό ήταν το ρετρό τότε.

Η δεκαετία του '70... δεν είναι ρετρό για μένα. Σε κάποιο βαθμό έχω παραμείνει ακόμη εκει . Ο εμπορικός κινηματογράφος πρακτικά είχε εξαφανιστεί τότε (μετά το 1972 ή 73). Οι ταινίες εκείνης της εποχής ή δεν βλέπονται παρά σπάνια τώρα ή είναι κλασσικές στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου τέχνης (π.χ. "Θίασος"). Τα κορυφαία έργα τέχνης κάθε εποχής και σε κάθε τομέα παραμένουν διαχρονικά επίκαιρα, δεν γίνονται ποτέ ρετρό: Κανείς δεν βλέπει τον "Ιβάν τον τρομερό" του Eisenstein για λογους νοσταλγίας ούτε τον θεωρεί ρετρό. Το ίδιο και η μουσική που άκουγα (και ακούω σε μεγάλο βαθμό ακόμη)... Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος ήταν στην ακμή τους και έγραφαν μουσική που δεν πάλιωσε. Φυσικά γράφονταν και άλλα τραγούδια, που γίνονταν και σουξέ, οπότε δεν μπορούσα να τα αποφύγω, αλλά δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα τότε. Κάτι Λίτσες Διαμάντη και Κοινούσηδες κλπ. τα ακούω τώρα χαμογελώντας οπότε ίσως έχουν περάσει σε ρετροκατηγορία πια. Αλλά πώς να θεωρήσω τον "Μεγάλο Ερωτικό" ή το "Πνευματικό Εμβατήριο" ρετρό?

Δεν ξέρω αν η έννοια του ρετρό θα είχε προχωρήσει για μένα αν ήμουν Ελλάδα στη δεκαετία του '80. Αλλά ζώντας εκτός Ελλάδας και μη έχοντας καμία επαφή με την Ελληνική καλλιτεχνική και άλλη ζωή, έχω ένα μεγάλο κενό για εκείνη τη δεκαετία και στις αρχές των '90 (μετά λόγω Internet ξαναπόκτησα μερική επαφή) οπότε δεν θα μπορούσα να τη θεωρώ ρετρό. Ωστόσο δεν θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία τα χρόνια εκείνης της δεκαετίας ούτε στην Αμερική. Οπότε ίσως δεν είμαι αντιπροσωπευτικό μέλος της γενιάς μου.

Όταν πρωτοέγινα μέλος εδώ και είδα ότι ρετρό θεωρούνταν και μέρος της δεκαετίας των 90 μου φάνηκε απίστευτο Τώρα έχω συνηθίσει στην ιδέα.

Πάντως νομίζω και τα τωρινά παιδιά μετά από καμια 20αριά χρόνια θα έχουν ρετρό πράματα να θυμηθούν. Υποθέτοντας ότι δεν θα γίνει καμιά μεγάλη καταστροφή που να φέρει τα πάνω κάτω, τα πράγματα θα συνεχίσουν να αλλάζουν οπότε θα έχουν γίνει μεγάλες αλλαγες σε 20 χρόνια τις οποίες όμως δεν μπορούμε να προβλέψουμε τώρα. Κι έτσι λογικά θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει η έννοια του ρετρό.

 

[Wally]

Επειδη ειμαι με ταμπλετα, δεν μπορω να επεκταθω για την ωρα. Απλα να πω οτι τα χρονια μετα τα μεσα των 90s δεν θα θεωρηθουν ποτε ρετρο λογω του πληθους των υπαρχοντων πηγων. Στα μεσα του 90 ολοι αποκτησαμε βιντεοκαμερα, ξεκινησαμε να ασχολουμαστε με ιντερνετ και ψηφιακες πηγες. Τα τηλεοπτικα προγραμματα της εποχης τα βλεπουμε συχνα πυκνα σε επαναληψεις, τα χιτακια υπαρχουν απο τοτε σε mp3s καθε PC...

 

[Imgema]

Επειδη ειμαι με ταμπλετα, δεν μπορω να επεκταθω για την ωρα. Απλα να πω οτι τα χρονια μετα τα μεσα των 90s δεν θα θεωρηθουν ποτε ρετρο λογω του πληθους των υπαρχοντων πηγων. Στα μεσα του 90 ολοι αποκτησαμε βιντεοκαμερα, ξεκινησαμε να ασχολουμαστε με ιντερνετ και ψηφιακες πηγες. Τα τηλεοπτικα προγραμματα της εποχης τα βλεπουμε συχνα πυκνα σε επαναληψεις, τα χιτακια υπαρχουν απο τοτε σε mp3s καθε PC...

Δεν ξερω... σε καμιά 20αρία χρόνια από τώρα μας το ξαναλές
Οσοι μεγαλώσαμε στα 80's/αρχές 90's νοσταλγούμε εποχές χωρίς internet και κινητά. Οσοι μεγαλώσανε στα 70's νοσταλγούν εποχές χωρίς υπολογιστές, στα 60's εποχές χωρίς τηλεόραση, ο παππούς μου νοσταλγεί εποχές χωρίς αυτοκίνητα... δεν είναι κάτι standard. Το Retro είναι απλά το παλιό. Ο λόγος που τα 80'ς (και σιγά σιγά τα 90'ς) ακούγονται πολύ είναι γιατί οι σημερινοί 30άρηδες και 40άρηδες είναι οι πρώτοι που απέκτησαν τα μέσα να διαδώσουν τις αναμνήσεις τους τόσο πολύ. Η εποχή της πληροφορίας είναι ένας 35άρης ενήλικος ουσιαστικά, περίπου το "target group" του Retromaniax σήμερα.

Εμείς (οι 30/40) ουσιαστικά διαδώσαμε τους υπολογιστές και το internet, χωρίς να το καταλάβουμε ίσως, γιατί θέλαμε να παίζουμε videogames και να μπαίνουμε στο internet να κατεβάζουμε MP3 και... διάφορα άλλα τέλος πάντων. Ένας 60άρης ας πούμε δεν είχε τα μέσα που έχουμε εμείς τώρα όταν ήταν 30, ούτε θα δεις τις μανάδες μας και τους πατεράδες μας να χρησιμοποιούν τόσο πολύ τα μέσα πληροφόρησης για να ανταλλάξουν ιδέες, αναμνήσεις κλπ. Δεν λέω ότι δεν το κάνουν απλά είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό σε σχέση με τους σημερινούς 30άρηδες. Αλλά αν τους ακούσεις να συζητάνε για τα παιδικά τους χρόνια σε κάποια συνάντηση... θα νομίζεις ότι ζούσαν σε άλλο σύμπαν.

Αν κάποιο μέλος εδώ σταματήσει να μπαίνει στο Retromaniax και ξαναμπεί μετά από 15 χρόνια, είναι σίγουρο ότι θα δει τεράστια διαφορά. Τώρα απλά δεν το καταλαβαίνουμε γιατί η αλλαγή γίνεται σιγά σιγά. Θα βλέπει topics όπου θα συζητάνε για Retro παιχνίδια στα PS2/XBOX/GC και ελάχιστοι θα θυμούνται τα 8 ή 16bit. Οπως τώρα που εμείς μιλάμε για τις ταινίες του 70-80, άντε και 90 αλλά μάλλον καθόλου για τον βουβό κινηματογράφο πχ. Αλλά τι να το κάνεις... αν δεν είχες γεννηθεί καν όταν υπήρχαν τα 8bit/16bit τότε τι συζητήσεις να κάνεις και τι αναμνήσεις να μοιραστείς? Γιατί εμείς εδώ αυτό κάνουμε, μοιραζόμαστε τις αναμνήσεις μας, δεν είναι απλά forum σύγχρονης ιστορίας... Και αν δεν γίνει έτσι και μείνει το όριο του '95 "κλειδωμένο", ε τότε είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα χαθεί και αυτό το forum μαζί μας και θα υπάρχουν άλλα retro-site, πιο "σύγχρονα".

 

[nwntas]

Επειδη ειμαι με ταμπλετα, δεν μπορω να επεκταθω για την ωρα. Απλα να πω οτι τα χρονια μετα τα μεσα των 90s δεν θα θεωρηθουν ποτε ρετρο λογω του πληθους των υπαρχοντων πηγων. Στα μεσα του 90 ολοι αποκτησαμε βιντεοκαμερα, ξεκινησαμε να ασχολουμαστε με ιντερνετ και ψηφιακες πηγες. Τα τηλεοπτικα προγραμματα της εποχης τα βλεπουμε συχνα πυκνα σε επαναληψεις, τα χιτακια υπαρχουν απο τοτε σε mp3s καθε PC...

Δεν είναι αυτό το κριτήριο που μπορεί κάτι μελλοντικά να θεωρηθεί ρετρό, δηλαδή η καταγραφή και η διαθεσιμότητα του υλικού.

Καταγεγραμμένο και διαθέσιμο υλικό υπάρχει κι από προηγούμενες δεκαετίες.

Αυτό που κάνει κάτι ρετρό είναι η νοσταλγία για το αντικείμενο με το πέρασμα του χρόνου, συνήθως με το πέρασμα 15-20 ετών, και όχι το κατά πόσο είναι άμεσα διαθέσιμο ή όχι.

Ο ελέφαντας δείχνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αίσθησης του ρετρό: οι εμπειρίες και το δέσιμο με μια εποχή.

Νομίζω ότι και οι επόμενες γενιές θα έχουν την αίσθηση του ρετρό. Σας φαίνεται περίεργο, αλλά αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Η νοσταλγία δεν παύει να υπάρχει στον άνθρωπο.

Απλά επειδή η συζήτηση ανησυχεί ορισμένους για το χρονολογικό πλαίσιο του retromaniax, που πολύ ωραία σχολιάζει ο Imgema, βλέπω περισσότερο αμυντικά σχόλια που τονίζουν το 1995. Η συζήτηση εδώ έχει να κάνει γενικά με την αίσθηση του ρετρό και όχι με την αλλαγή των χρονολογικών ορίων, μην ανησυχείτε!

 

[foutix]

Όσα γράφονται σχετικά με το 95 και την μεγάλη διαθεσιμότητα των μέσων καταγραφής ισχύει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το πρώτο iphone σε μια δεκαετία ομαλής κοινωνικής εξέλιξης δεν θα έχει ρετροποιηθει και πως μια ολόκληρη γενιά δεν θα το αναπολεί και να περιγράφει τις διάφορες στιγμές που έζησε με αυτό.

 

[gremlinakos]

Από την στιγμή που μια συσκευή εξακολουθεί να υπάρχει στην αγορά αναβαθμισμένη πως μπορεί να ρετροποιηθει? Βλ. IPhone 1, 2,3,4,5, και σταματιμο δεν έχει. Είναι λίγο διαφορετικό το "γήπεδο" .