Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 378
Mε αφορμή το νημάτιο της Arduinna για τα Σχολικά Βιβλία μου ήρθαν στο μυαλό οι γραμματικές δύο μεγάλων μορφών της ελληνικής γλώσσας. Νομίζω πως τους αξίζει ιδιαίτερη μνεία λόγω του ότι η "μητρική"γλώσσα είναι αναπόσπαστο στοιχείο κάθε πολιτισμού. Πρόκειται για τις εξής:
α. "Η Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας" του Αχιλλέα Τζάρτζανου
και
β. "Η Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσας" του Μανώλη Τριανταφυλλίδη.
Και τα δύο βιβλία μεσουρανούσαν στην εκπαίδευση για περίπου 50 χρόνια και αποτελούν τη βάση για όλες τις "σύγχρονες" γραμματικές.
Η Γραμματική του Τζάρτζανου βραβεύτηκε για την απλότητα και τη σαφήνειά της το 1937 και από τότε εκδιδόταν ανελειπώς μέχρι και τα μέσα του '70.
Αν και μικρή σχετικά τότε θυμάμαι τη μεγαλύτερη από εμένα αδερφή μου να τη χρησιμοποιεί σα μπούσουλα από το Γυμνάσιο μέχρι και το Λύκειο. Ποτέ δεν έλειψε από το γραφείο μας. Ακόμα και εγώ που ήμουν τεταρτοδεσμίτισσα και ουδέποτε μου αρεσε το διάβασμα ο "Τζάρτζανος" ήταν πάντα εκεί για να με βοηθά να ξεστραβώνομαι και να μαθαίνω σωστά τη (ν αρχαία) γλώσσα μας.
Η Γραμματική του Τριανταφυλλίδη έχει τις ρίζες της στις αρχές του περασμένου αιώνα όταν η "μη αρχαϊζουσα" (δημοτική) γλώσσα έκανε προσπάθειες να καθιερωθεί και στο γραπτό λόγο.
Αρχικά, διδασκόταν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Άλλωστε, όσοι ήθελαν να συνεχίσουν στην ανώτατη παιδεία (και αυτοί ήταν κατ΄εξοχήν άντρες) έπρεπε να γνωρίζουν την αρχαία μας γλώσσα. (που σε σύγκριση με άλλες αρχαίες δεν είναι και τόσο νεκρή... )
Ο Τριανταφυλλίδης ήταν επικεφαλής της ομάδας που συγκρότησε ο Μεταξάς και προσπάθησαν να καταγράψουν την "ομιλούσα" γλώσσα, τη γλώσσα των "κατώτερων", λαϊκών στρωμμάτων.
Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο που ακόμα και στις μέρες μας παραμένει ανυπέρβλητο.
Πρόσφατα, είχα τη χαρά να τα αποκτήσω και πάλι αφού η λαίλαπα της μάνας μου είχε φροντίσει να εξαφανίσει και τα δύο βιβλία...
α. "Η Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας" του Αχιλλέα Τζάρτζανου
και
β. "Η Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσας" του Μανώλη Τριανταφυλλίδη.
Και τα δύο βιβλία μεσουρανούσαν στην εκπαίδευση για περίπου 50 χρόνια και αποτελούν τη βάση για όλες τις "σύγχρονες" γραμματικές.
Η Γραμματική του Τζάρτζανου βραβεύτηκε για την απλότητα και τη σαφήνειά της το 1937 και από τότε εκδιδόταν ανελειπώς μέχρι και τα μέσα του '70.
Αν και μικρή σχετικά τότε θυμάμαι τη μεγαλύτερη από εμένα αδερφή μου να τη χρησιμοποιεί σα μπούσουλα από το Γυμνάσιο μέχρι και το Λύκειο. Ποτέ δεν έλειψε από το γραφείο μας. Ακόμα και εγώ που ήμουν τεταρτοδεσμίτισσα και ουδέποτε μου αρεσε το διάβασμα ο "Τζάρτζανος" ήταν πάντα εκεί για να με βοηθά να ξεστραβώνομαι και να μαθαίνω σωστά τη (ν αρχαία) γλώσσα μας.
Η Γραμματική του Τριανταφυλλίδη έχει τις ρίζες της στις αρχές του περασμένου αιώνα όταν η "μη αρχαϊζουσα" (δημοτική) γλώσσα έκανε προσπάθειες να καθιερωθεί και στο γραπτό λόγο.
Αρχικά, διδασκόταν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Άλλωστε, όσοι ήθελαν να συνεχίσουν στην ανώτατη παιδεία (και αυτοί ήταν κατ΄εξοχήν άντρες) έπρεπε να γνωρίζουν την αρχαία μας γλώσσα. (που σε σύγκριση με άλλες αρχαίες δεν είναι και τόσο νεκρή... )
Ο Τριανταφυλλίδης ήταν επικεφαλής της ομάδας που συγκρότησε ο Μεταξάς και προσπάθησαν να καταγράψουν την "ομιλούσα" γλώσσα, τη γλώσσα των "κατώτερων", λαϊκών στρωμμάτων.
Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο που ακόμα και στις μέρες μας παραμένει ανυπέρβλητο.
Πρόσφατα, είχα τη χαρά να τα αποκτήσω και πάλι αφού η λαίλαπα της μάνας μου είχε φροντίσει να εξαφανίσει και τα δύο βιβλία...