Ρετρό Δισκάδικα

Ένα άλλο δισκάδικο που επισκέπτομαι οπότε κατεβαίνω Αθήνα είναι ο κλασικός Ζαχαρίας. Το επισκέπτομαι από άνοιξη του 2002 όταν ήμουν ακόμη φαντάρος στην Θήβα αλλά παίρναμε διανυκτέρευση στις εξόδους οπότε κατέβαινα Αθήνα το μεσημέρι που ήταν σχεδόν μια ώρα με το ΚΤΕΛ έμενα σε κάτι θείους μου και το άλλο πρωί επιστροφή.
Από τότε μέχρι τώρα το μαγαζί είναι ίδιο και απαράλλαχτο και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει. Βέβαια ίδιο και απαράλλαχτο ως προς το χώρο γιατί πάντα θα βρω εκεί κάτι που δεν έβρισκα την προηγούμενη φορά. Βέβαια έχω να κατέβω μια τριετία κάτω και δεν ξέρω τι παίζει τώρα. Πάντως το πρώτο cd που πήρα από εκεί ήταν το the black swan των Triffids
 
Πήγαινα στον Ζαχαρία περίπου εκείνη την εποχή και εγώ. Όταν πήγαινα βόλτα μοναστηράκι σχεδόν πάντα θα πέρναγα από εκεί. Μου άρεσε να ψαχουλεύω.
 
Πήγαινα στον Ζαχαρία περίπου εκείνη την εποχή και εγώ. Όταν πήγαινα βόλτα μοναστηράκι σχεδόν πάντα θα πέρναγα από εκεί. Μου άρεσε να ψαχουλεύω.
Είναι κλασικό δισκάδικο. Απ' το 2016 που πήρα και πικάπ πηγαίνω και στο παράρτημα με τα βινύλια. Εκεί και αν έχει θησαυρούς
 
κι εγώ τώρα που κατέβηκα Αθήνα Ζαχαρίας. Σαββόπουλος-Ξυλούρης.
 
Αλλά δεν ξεχνάω πριν καμία εικοσαετία και κάτι, όταν κατέβαινα πολλές φορές Αθήνα αυθημερόν για κάποια δουλειά και έφτανα σταθμό Λαρίσης (τότε κατέβαινα με τραίνο σπάνια με ΚΤΕΛ) την προσμονή να επισκεφτώ το Metropolis στην Πανεπιστημίου (το κλασικό όχι το άλλο το μετέπειτα του 2009 και μετά)
 
Πίσω
Μπλουζα