Τι ωραία συζήτηση! Ας θέσω κι εγώ το λιθαράκι μου.
Thor είπε:
μιλώντας για ιστορικές ελληνοποιήσεις... Ο Raymond IV de Toulouse που στη Β' γυμνασίου τον μαθαίναμε σαν Ραϊμόνδο της Τουλούζης (λογική και λαιτ ελληνοποίηση κατά τη γνώμη μου) λεγόταν και de Saint Gilles, οπότε η Άννα η Κομνηνη στην Αλεξιάδα τον αναφέρει σαν Ισαγγέλη
Εμένα αυτά τα μεσαιωνικο-φράγκικα με ξετρελαίνουν
Οι Ραϊμόνδοι, οι Ισαβέλλες, οι Γοδεφρείδοι, οι Ελεονώρες. Κι ακόμα περισσότερο τα ελληνοποιημένα υποκοριστικά τους. Όπως η Ισαβέλλα Βιλλαρδουϊνη που εκτός από Isabellle λεγόταν και Isabeau κι έγινε η "δικιά μας" πριγκιπέσσα Ιζαμπώ για να ξεμείνει ακόμα στην Πελοπόννησο ως Ζάμπια (η μητέρα του Κολοκοτρώνη) ή Ζαμπελίνα (μια τετράχρονη ανιψιά μου)
Ή η κυρά Λινόρα, ρήγαινα (κι ουχί ρήγισσα) της Κύπρου που αναφέρει ο Σεφέρης στο ποιήμα του "Ο Δαίμων της πορνείας" με την συκοφαντία εναντίον του Τζουάν (κι όχι Χουάν) Βισκούντη.
elephadas είπε:
Τοιουτοτρόπως, εγώ ενδιαιτώμαι εν πόλει τινί του Νέου Εβοράκου
Έσπασα το κεφάλι μου αλλά το "Εβοράκο" δεν μπόρεσα να το εντοπίσω. Ποιο new κάτι είναι αυτό καλέ; Από την στιγμή που το York έγινε η Υόρκη και το Jersey η Υερσέη, μόνο το New Haven μού έρχεται στον νου αλλά αυτό αφενός μεν είναι στο Κονέκτικατ, αφετέρου δε μόνο σε Εβοράκο δεν παραπέμπει.
elephadas είπε:
Πρέπει να είμαι ο τελευταίος Έλληνας που ξεχωρίζει μεταξύ του "να παράγει" και "να παραγάγει", ή λέει "συντρέχω" αντί "συνδράμω" στον ενεστώτα
Για το ρήμα "παράγω" στην υποτακτική του, έσω ήσυχος, δεν είσαι ο τελευταίος
Στο μπέρδεμα "συντρέχω" με "συνδράμω", ομολογώ ότι την πατάω συχνά και την αμαρτία μου εγώ γιγνώσκω
Rakeesh είπε:
Το Άμστερνταμ προέρχεται από το Amstelredamme, στα Λατινικά Amstelodamum. Αυτονόητο οτι τα παραπάνω θα φτάσουν στα Ελληνικά ως Καρτέσιος και Αμστελόδαμον
Τέτοια παπαγαλία που έχω ρίξει στην Ιστορία Δέσμης για τον Κοραή που πήγε στο Αμστελόδαμο, σχεδόν μου φαίνεται το ίδιο φυσικό και σύγχρονο με το Άμστερνταμ
kouikaras είπε:
Να προσθέσω την επίσης τραγική μετάφραση του ονόματος Godfried ---> Γοδεφρύδος!
Γιατί καλέ τραγικός ο Γοδεφρείδος; Υπέροχος είναι! Τον θυμάμαι κι ως ψάρι στα "Μαύρα Μεσάνυχτα" που κρατάει το μυστικό των κλεμμένων διαμαντιών!
Cathy είπε:
οι ήρωες των ᾽Αθλίων᾽ του κ. Βικτωρος Ουγό - ο Γιάννης Αγιάννης, ο Ιαβέρης, η Φαντίνη, η Επονίνη, η Τιτίκα και οι Θεναρδίέροι!
Όποιος ήταν αυτός που πρωτοέπιασε τους "Αθλίους" για να τους μεταφράσει στα ελληνικά κι έβγαλε όλες αυτές τις υπέροχες μεταφράσεις των ονομάτων, έχει την αιώνια ευγνωμοσύνη μου! Από το ευφάνταστο "Γιάννης (ν)α (ο) Γιάννης" που αποδίδει το "Jean v(oi)l(a) Jean" μέχρι τον αστό κύριο Γιλνομάρδη. Άσε που το ζευγάρι "Μάριος - Τιτίκα" έχει μείνει στην ιστορία και κανένας δεν θα καταλάβαινε ποια είναι η μικρή Κοζέτ, αν αποφασίζαμε να αφήσουμε απείραχτα τα ονόματα.
Rakeesh είπε:
Α, κι εγω ειχα δυσκολευτεί να πιστέψω οτι ο Αλέξανδρος Δουμάς δεν ήταν Έλληνας :Ρ
Ο Δουμάς είναι μετάφραση της μετάφρασης. Ο πατέρας του συγγραφέα λεγόταν "Dumas", απόδοση του "du mas", μια και ήταν γιος ενός Γάλλου ιδιοκτήτη φυτείας στις Αντίλλες και μιας μαύρης σκλάβας κι έμενε με τη μητέρα του στο "mas", έκφραση για τα σπίτια (ουσιαστικά καλύβες) των σκλάβων της φυτείας. Ο Γάλλος παππούς του Δουμά, σε περιόδους οικονομικής στενότητας, πούλησε την Αφρικανή "σύζυγο εξ αριστερής χειρός" (άλλη καρά ρετρό έκφραση που απαντάται τελευταία φορά στον Ξενόπουλο
) και τα τρία παιδιά τους, μετά το μετάνιωσε εν μέρει, εξαγόρασε τον ένα γιο, τον έφερε στη Γαλλία κι αυτός έγινε στρατηγός του Ναπολέοντα, διακρίθηκε με το "όνομα" (ουσιαστικά περιγραφικό) της μητέρας του, το κληροδότησε στον συγγραφέα γιο του κι η καλύβα των Αντιλλών κατέληξε στο ελληνικό Δουμάς!
)
