Ρετρό Πασχαλινά πουλάκια

[exetlaios]

Πολύ αμυδρά, θυμάμαι μικρός το Πάσχα, ότι αγοράζανε κίτρινα πασχαλινά πουλάκια (ζωντανά) μέσα σε χαρτόκουτες.

Δυστυχώς τότε τους πέταγα αυτοκινητάκια matchbox, να δω πως θα αντιδράσουν.

Και έχω απίστευτες τύψεις, μέχρι σήμερα !

Θυμάται κανείς, παρόμοια φάση ;

 

[Rygar]

κοκοκοκοκοκο ΚΟΚΟΟΟΟΟΟΟΟ

Εγώ!!! Κάθε Πασχα σχεδόν μέχρι και το 85-86 αγοράζαμε, τη Μ. Πεμπτη συγκεκριμένα (δεν ξέρω γιατί), τέτοια κοτοπουλάκια, αλλά εγώ ήμουν ευγενικός σε σχέση με το, ως άνω, ποταπό άτομο . Τα είχαμε σε κλουβάκι και όταν μεγάλωναν λίγο, αδύνατον να τα κρατήσουμε αν και μεναμε σε μονοκατοικία (μας είχαν γεμίσει κουτσουλιές), οπότε και τα δίναμε σε μια γιαγιά που είχε κοτέτσι και γίδες εκεί παραδίπλα.

 

[telonio]

Nομίζω ακόμη τα πουλάνε σε πάγκους στους δρόμους. Μου είχαν πάρει και εμένα οι γονείς μου μερικές φορές παπάκια όταν ήμουν μικρός. Δεν θυμάμαι να έκανα πειράματα με τις πάπιες (άκου εκεί τους πέταγα αυτοκινητάκια! χαχαχαχα).

Θυμάμαι μία πάπια και μία κότα. Η πάπια τα πήγαινε γενικά μια χαρά, έτρωγε και έπινε μια χαρά, έκοβε βόλτες μια χαρά και είχε μεγαλώσει αρκετά. Μια ημέρα το βρήκα τέζα στην αυλή χωρίς εξωτερικά σημάδια πχ από γάτα και δίχως εμφανή λόγο για να τα έχει τινάξει. Ανεξιχνίαστη υπόθεση μέχρι σήμερα. Η κότα είχε μεγαλώσει και είχε γίνει αρκετά μεγάλη σε μέγεθος. Με το καλημέρα και αν είχε κέφια (που συνήθως είχε) έκανε τον κήπο αγνώριστο. Είχε γίνει τόσο μεγάλη που ακόμη και οι αδέσποτες γάτες μάλλον υπολόγιζαν την κατάσταση αρκετή ώρα για να ορμήξουν. Ένα πρωί η μάνα μου, μου ανακοίνωσε πως χάρισε την κότα στον σκουπιδιάρη που είχε πολλές κότες και πάπιες για να τους κάνει παρέα (!) wtf τι άκουγα ο δύσμοιρος, θέλει και η κότα παρέα; Φυσικά δεν το χαψα! Έτσι και αυτό το πουλερικό έφυγε από το σπίτι. Πάντως, τον κερατά τον σκουπιδιάρη ούτε ένα κοψίδι δεν μου έδωσε!

edit:Τώρα αν είχα κανένα και κατάφερνε να μεγαλώσει, και με αντάρτικο ακόμη, πολύ αμφιβάλλω αν θα γλίτωνε τον φούρνο. Tι να κάνω αφού μου είμαι σαρκοβόρο και μου αρέσει το κρέας της πάπιας;

 

[Alucard]

Θυμάμαι κάποιους γύφτους έξω από το άλσος Παγκρατίου να πουλάνε κάποια ζωντανά μικρά κοτόπουλα την περίοδο του Πάσχα.

Τα κοτοπουλάκια βρισκόντουσαν μέσα σε κάποιες ρηχές ξύλινες τάβλες στοιβαγμένα, σαν τις εικόνες που έβλεπα σε ταινίες όπου οι Γερμανοί στοίβαζαν τους αιχμαλώτους στα τρένα, για να τους μεταφέρουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Θυμάμαι επίσης, ένα νεογνό να έχει σπάσει το πόδι του (μάλιστα το πόδι του έμοιαζε σαν λειωμένο στον πάτο της τάβλας) κι έσκουζε πεσμένο, ενώ τα υπόλοιπα πατούσαν ανά χρονικά διαστήματα πάνω του, στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν από εκεί μέσα.

Ο κόσμος αγόραζε από το γύφτο τα κοτόπουλα κι αυτός τα «συσκεύαζε» τοποθετώντας τα σε κάποιες μικρές χάρτινες σακούλα λαϊκής, όπως κάνουν στις ντομάτες.

Τις εικόνες αυτές τις έχω ακόμη στο μυαλό μου.

 

[DINO]

Μου είχαν πάρει και εμένα από τη λαϊκή, ένα παπάκι σε ένα πλαστικό κόκκινο αυγό σαν κλουβάκι...

Μεγάλωσε πολύ και έγινε ολόκληρη πάπια. Της γεμίζαμε την μπανιέρα και τη βάζαμε στο νερό! Επίσης έκανε και αυγά (!)

Όταν δε με έβλεπε γινόταν χαμός στην πολυκατοικία...

Αυτός ήταν και ο λόγος που τη στείλαμε στο χωριό...

Τότε ήμουν παιδί, αλλά τώρα που τα βλέπω, τα λυπάμαι τα ζωντανά να βασανίζονται έτσι στοιβαγμένα στους πάγκους...

Τι είμαστε εμείς οι άνθρωποι... Ότι δεν πάει για φάγωμα, το βασανίζουμε...

 

[spyros_s]

χεχε... έχω μια αστεία ιστορία σχετική. Εκεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80 πήραμε και εμεις τέτοια για την αδερφή μου...το φτωχά ζωντανά λίγες μέρες αργότερα παρέδωσαν το...πνεύμα. Η αδερφή μου είχε πλαντάξει στο κλάμα οπότε της ξαναπήραμε και άλλα που θα είχαν την ίδια τύχη. Εδώ επενέβη ο μαγκάιβερ -νυν ρετρομανιακ- αδερφός της που έδωσε την λύση. Πήρα ένα παλιο πορτατιφ και το στερέωσα πάνω στην κουτί που είχαμε τα κοτοπουλάκια. Εκείνα μετά επιβίωσαν και σύντομα έγιναν 2 μεγάλα κοκόρια που απέκτησαν μεγαλύτερο σπιτάκι στην ταράτσα του σπιτιού μου. Στο τέλος μεγάλωσαν τόσο που σφάζονταν μεταξύ τους...μετά επενέβη η μαμά του μαγκάιβερ και τα έκανε μια τρομερή κοτοσουπα εν αγνοία της μικρής. Αν το μάθαινε τότε θα μας άκουγαν σε όλη την πόλη...

Αργότερα έμαθα ότι όλα τα πασχαλινά κοτόπουλα ήταν αρσενικά που απλά δεν είχαν κέρδος να τα νεγαλώσουν όπως τις κότες οπότε διοχετεύονταν στην αγορά του Πάσχα.

 

[Wally]

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ενα Post made-by-Exetlaios να μην φερει το προθεμα Ρετρο!!!!!

Παιρνω πρωτοβουλια και το βαζω μοναχος μου

<Ο λαος απαιτει το "Ρετρο εμμονες με πορνογραφικο υλικο Νο2"! >

 

[Rygar]

<Ο λαος απαιτει το "Ρετρο εμμονες με πορνογραφικο υλικο Νο2"! >

 

[exetlaios]

Μη μου βάζετε ιδέες ρε σεις !

 

[Hera]

κάπου στα 10 μου η μαμά μου χε πάρει απ την λαϊκή ένα κλωσσόπουλο και για κάποιον λόγο που δεν θυμάμαι, το χα ονομάσει Πέρσα!!!!

Ήταν μεγάλη η χαρά μου, αν και το δωμάτιό μου βρώμαγε κουτσουλίλα για 2-3 μέρες!!

Τόσο άντεξε η μαύρη η Πέρσα, αν και την τάιζα την πότιζα και της άλλαζα την εφημερίδα / στρωματάκι κανονικά μέσα στην κούτα της!

 

[Rygar]

Μωλε ηταν αλλωστούλικο.

Ξέρεις πόσα τέτοια πουλάνε σε ετοιμοθάνατη κατάσταση;

 

[Gryzor]

Θυμάται κανείς, παρόμοια φάση ;

Εννοείς να πετάμε αυτοκινητάκια σε ζωντανά? Μμμμμμπα, δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο...

Οι γονείς μου ευτυχώς μου είχαν εξηγήσει ότι δεν μπορούν να ζήσουν και είναι πολύυυυ κακό που τα πουλάνε έτσι, και γι αυτό έμενα με εκείνα τα λαστιχένια κόκκινα αυγά που τα ζούλαγες και έβγαινε από μέσα ένα μικρό κοτοπουλάκι ενώ συγχρόνως η σφυρίχτρα τσίριζε

 

[Juanita]

Εμένα μου είχε φέρει η νονά μου δύο κλωσσόπουλα γύρω στο '78 - '79. Πήγαιναν πακέτο με ένα πορτατίφ της πλάκας με τη λάμπα διαρκώς αναμένη για να ζεσταίνονται...

Ειλικρινά δε θυμάμαι αν τα τάιζα... Θυμάμαι μόνο πόσο σκυλοβρώμαγε το σημείο εκείνο από το συνδυασμό κουτσουλίλας και λάμπας.

Εε... κάποιαν ωραίαν πρωίαν μου άφησαν μέρες...

3-4 χρόνια μετά, η γιαγιά μου μου αγόρασε μιά πάπια (μη ρωτάτε γιατί:η στολή της Πριγκήπισσας ήταν "κύκνος"... συνειρμοί ελεύθεροι... )

Δε φαντάζεστε φροντίδες...

Το είχα αναλάβει με την κολλητή μου και είχε του Ισαάκ και του Αβραάμ τα αγαθά... Τι καλαμπόκια, μαρούλια, ψωμιά... τα πάντα...

Σπεσιαλιτέ, τα μακαρόνια της μάνας μου, αβουτύρωτα, τα οποία κατασπάραζε με απίστευτη βουλιμία. Μέχρι και στο νεροχύτη είχε μπει μια μέρα για να φάει τα απομεινάρια...

Και που δεν το παίρναμε... Βόλτες στο τετράγωνο, στην πλατεία, στην Πατησίων... ακούραστο μας ακολουθούσε κατά πόδας... και όταν κουραζόταν το παίρναμε αγκαλιά. (είχαμε ειδικά πανιά για να μη μας κουτσουλάει)

Μας καταλάβαινε (εμένα και τη φίλη μου) από την πόρτα (το είχαμε στο καφενείο σε μιά γωνιούλα ).

Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς έφυγα διακοπές στη Χίο. Σχεδόν είκοσι μέρες έλειπα. Το φρόντιζε η φίλη μου εξολοκλήρου.

Όταν γυρίσαμε εκείνο το πρωί από τη Χίο, ο πατέρας μου δεν πρόλαβε να βγάλει το κλειδί από το μηχανάκι και μπροστά στην πόρτα του καφενείου (που ήταν κλειστό στις 6 το πρωί) το παπί μου που από κίτρινο και μικρό είχε γίνει κύκνος... εμμμ πάπια κάτασπρη μεγάλη, μου χτυπούσε με το ράμφος της το τζάμι του μαγαζιού...

Δεν θα το πιστέψετε αλλά έκανε απίστευτη χαρά που με ξαναείδε...

Μετά μου λες πως τα ζώα δεν καταλαβαίνουν...



Δύο μήνες μετά το στείλαμε στο χωριό της μάνας μου για να βρεθεί στο φυσικό του περιβάλλον...

Δεν ξέρω τι απέγινε αλλά δε θέλω και να ξέρω...

 

[Λορένα]

Καλά.. σοβαρά μιλάτε; Πουλουσαν κλωσσόπουλα το Πάσχα; Που γινόταν αυτό; Μόνο στην Αθηνα μπορώ να το φανταστώ, που κάτι τέτοια θεάματα, ειναι σπανια, και ο κοσμος δεν τα ξερει!

Και τι τύχη είχαν τα καημένα τα πουλακια; Εγινε κανενα κότα-κόκκορας ή άντεξαν 2-3 μερες σαν της Μαλβίνας;

Παντως εμεις, τα παιδια της επαρχιας, βαζαμε κλωσσες, και ειχαμε πολλά τέτοια πουλάκια, και όχι μόνο το Πασχα. Υπέροχα ήταν και χνουδωτά. Μου άρεσε να τα χαιδευω με το μαγουλο μου, και όλο στο κοτετσι βρισκομουν, με αποτελεσμα να βρωμαω ολοκληρη απο τους κουτσουλιες, να κινδυνευω μια απο τον κόκκορα, μια απο την αγριεμενη μανα, όταν πηγαινα να της παρω τα παιδια της, και μια απο την δική μανα μου, που αγριευε, γιατι δεν προλαβαινε να μου αλλαζει ρουχα.

Μια φορα, εφερα ενα στο σπιτι κρυφα, αλλά μου χωθηκε κατω απο τον καναπε, και οι γατες που ειχαμε καραδοκουσαν. Και ο καναπες ήταν ασηκωτος. Μετα 2 ωρες προσπαθεια, εβαλα τον πατερα μου, να το βγαλει.

 

[Gryzor]

και όλο στο κοτετσι βρισκομουν, με αποτελεσμα να βρωμαω ολοκληρη απο τους κουτσουλιες,

Συγγνώμη, αλλά αν είναι να πάω από ψιτάκωση προτιμώ να σκοτώνω με τα χέρια μου 2-3 από δαύτα κάθε μέρα

 

[telonio]

Σωστός ο Gryzor! Χαχαχαχαχαχα

 

[Juanita]

Συγγνώμη, αλλά αν είναι να πάω από ψιτάκωση προτιμώ να σκοτώνω με τα χέρια μου 2-3 από δαύτα κάθε μέρα

Σωστός ο Gryzor! Χαχαχαχαχαχα

Ντροπή σας... :animangry: :nono:

0

 

[telonio]

Ωραία είναι τα άτιμα αλλά ακόμη πιο ωραία είναι στον φούρνο!

 

[pooky(1)]

Για ζόμπι κοτόπουλα δεν μας είπες τίποτε ακόμη.......

 

[Dragon_K.]

Δεν είχα πάρει ποτέ, ούτε είχα απαιτήσει να μου πάρουν γιατί τα λυπόμουν.

Αυτό που θυμάμαι είναι οτι πωλούσαν και παπάκια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η λίμνη στο Πάρκο της Ν. Κηφισιάς γέμιζε ένα δυο μήνες μετά το Πάσχα, με πάπιες