Ρετρό ανελκυστήρες

[exetlaios]

 

[exetlaios]

Ρετρό ανελκυστήρες

Μάρκας ΣΛΗΡΕΝ (γερμανικός).

 

[geoanas]

Πανέμορφος, σκέτο έργο τέχνης ....

 

[RIO]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες. Καμιά σχέση με τα σημερινά " κουτιά " ...

 

[johnny19818]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες. Καμιά σχέση με τα σημερινά " κουτιά " ...

...που σε πιάνει κλειστοφοβία μόλις μπεις μέσα.

 

[Stratulator]

Παλιός 'Κομβιοδόχος'... Από πολυκατοικία στα κάτω Πατήσια.

 

[Bajar]

Στις μεσοπολεμικές πολυκατοικίες του Κολωνακίου, της Κυψέλης και του εμπορικού κέντρου της Αθήνας υπάρχουν ακόμη ανελκυστήρες "κλουβιά" που διατηρούν τον παλιό θάλαμο και τον κομβιοδόχο. Είχα την τύχη (και τη χαρά) πριν από πολλά χρόνια να μπω σε αρκετές από αυτές και να φωτογραφίσω τα "κλουβιά" και τους θαλάμους τους, αν και ο φωτογραφικός εξοπλισμός που διέθετα τότε δεν ήταν και ότι καλύτερο. Κατά καιρούς θα παραθέτω κάποιες από τις κάπως αξιοπρεπείς φωτογραφίες της συλλογής μου.

Οδός Φιλελλήνων: πρόκειται για το επταώροφο Μέγαρον Γιάνναρου στη γωνία των οδών Φιλελλήνων 1 και Όθωνος. Οικοδομήθηκε το 1917 και ήταν το ψηλότερο κτήριο της Αθήνας στην εποχή του. Ο ανελκυστήρας υπάρχει από τότε.







Οδός Βουκουρεστίου: Ο ανελκυστήρας της μεσοπολεμικής αυτής πολυκατοικίας διαθέτει στο θάλαμό του και πτυσσόμενο κάθισμα, ένα στοιχείο που παρατήρησα και σε κανά δυο άλλους ανελκυστήρες της περιοχής. Ρώτησα το θυρωρό για το κάθισμα και αστειευόμενος μου είπε ότι ήταν απαραίτητο καθώς ξεκούραζε τον κόσμο που εγκλωβιζόταν για πολλή ώρα μέσα στο θάλαμο όλες αυτές τις (αμέτρητες) φορές που χάλαγε το ασανσέρ!





Οδός Ασκληπιού: Από τις πιο ιδιαίτερες μεσοπολεμικές πολυκατοικίες που έχω δει στο κέντρο της πόλης σε σχέδια του Κωνσταντίνου Κυριακίδη. Art deco στοιχεία στην εξώθυρα, όμορφες αψιδωτές εσωτερικές πόρτες, εκπληκτικό μαρμάρινο δάπεδο, ωστόσο διαπιστώνει κανείς μια "εσωστρέφεια" στο χαρακτήρα του κτηρίου: Ο φωτισμός είναι ιδιαίτερα χαμηλός και το ασανσέρ (μάρκας Schindler) έχει γυρισμένη την πλάτη του στην κεντρική είσοδο. Ο διάδρομος μπροστά από τον ανελκυστήρα είναι πολύ στενός γι' αυτό και δεν μπορούσα να φωτογραφίσω την περίτεχνη πόρτα του σε όλο της το μεγαλείο.

 

[elephadas]

Τέτοιο ασανσέρ με δικτυωτό θυμάμαι 10ετία του 70 στην Τράπεζα της Ελλάδας σε μικρή πλαϊνή είσοδο από την Οδό Κολοκοτρώνη που ήταν για κάποιες υπηρεσίες υπαλλήλων (ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος εκεί). Φαντάζομαι τώρα πια θα είναι παρελθόν (δεν θα επιτρέπονται για λόγους ασφάλειας), αλλά μου άρεσε πολύ περισσότερο από τους κλειστούς.

Πιο παλιά είχα μπει και σε πατερνόστερ, αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν στην Τράπεζα ή αλλού. Μου είχε φανεί φυσιολογικό. Αργότερα, μεγάλος πια στα τέλη της δεκαετίας του 70, θυμάναι να υπάρχει ακόμη ένα σε μια στοά του μεγάρου του Μετοχικού Ταμείου. Άνοιγε κατ' ευθείαν στη στοά. Δεν το χρησιμοποίησα ποτέ, δεν είχα λόγο, αλλά τότε θα το φοβόμουνα.

 

[Bambinella]

Bajar, εμενα μου κανει εντυπωση που εστω και πολλα χρονια πριν, βρηκες θυρωρο να ρωτησεις. Υπηρχαν ακομη;

 

[laura ingalls]

Τι υπέροχες φωτογραφίες... Οι είσοδοι πολυκατοικιών είναι από τα αγαπημένα μου θέματα. Παλιά και θυρωροί υπήρχαν και μεγαλύτερη προσοχή στις πολυκατοικίες. Την είσοδο οι αρχιτέκτονες την αντιμετωπίζαν σαν λόμπυ.
Βέβαια οι ένοικοι δεν μπορούσαν να αντέξουν το πολυδάπανο της συντήρησης ενός λόμπυ. Ας μην ξεχνάμε και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ενός θυρωρού και της οικογένειάς του. Θυμηθήτε τον "Παπατρέχα" που ζούσαν στο υπόγειο με το φρεάτιο μες το σαλόνι του, το βιβλίο "Αστραδενή" της Φακίνου...

 

[Bajar]

Τέτοιο ασανσέρ με δικτυωτό θυμάμαι 10ετία του 70 στην Τράπεζα της Ελλάδας σε μικρή πλαϊνή είσοδο από την Οδό Κολοκοτρώνη που ήταν για κάποιες υπηρεσίες υπαλλήλων (ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος εκεί). Φαντάζομαι τώρα πια θα είναι παρελθόν (δεν θα επιτρέπονται για λόγους ασφάλειας), αλλά μου άρεσε πολύ περισσότερο από τους κλειστούς.

Πιο παλιά είχα μπει και σε πατερνόστερ, αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν στην Τράπεζα ή αλλού. Μου είχε φανεί φυσιολογικό. Αργότερα, μεγάλος πια στα τέλη της δεκαετίας του 70, θυμάναι να υπάρχει ακόμη ένα σε μια στοά του μεγάρου του Μετοχικού Ταμείου. Άνοιγε κατ' ευθείαν στη στοά. Δεν το χρησιμοποίησα ποτέ, δεν είχα λόγο, αλλά τότε θα το φοβόμουνα.

Δεν ξέρω για ποιο κτήριο της Τράπεζας της Ελλάδος λες, elephada. Πάντως ένα κτήριο που υπάρχει στην Κολοκοτρώνη και νομίζω ότι είναι κάποιο Μετοχικό Ταμείο έχει ένα τέτοιο ασανσέρ αλλά έχει αλλαχθεί ο θάλαμός του. Το πιο πιθανό με αυτούς τους ανελκυστήρες δεν είναι η αλλαγή θαλάμου τόσο όσο η αλλαγή κομβιοδόχου (και κατά συνέπεια και μηχανισμού) σε αυτόματο.
Όσο για τα πατερνόστερ έχουμε συζητήσει εκτενώς το θέμα (και μάλιστα μεταξύ μας) στο θρεντ "πού γυρίστηκαν οι ελληνικές ταινίες". Το συγκεκριμένο που λες είναι αυτό που χρησιμοποίησαν η Αλίκη και ο Βέγγος στο "Η Λίζα και η άλλη".
Ωστόσο απαντώ σε κάθε καινούργια απορία για τον εν λόγω τύπο ανελκυστήρων μια που ακόμη τα κυνηγώ μανιωδώς σε όλη την Ευρώπη. Και ναι, τα φοβάμαι όπως κι εσύ!

Bajar, εμενα μου κανει εντυπωση που εστω και πολλα χρονια πριν, βρηκες θυρωρο να ρωτησεις. Υπηρχαν ακομη;

Υπάρχουν και τώρα σε κάποιες πολυκατοικίες του κέντρου που διαθέτουν γραφεία γιατρών, βουλευτών και "βαρέων" ονομάτων. Σίγουρα δεν βρίσκονται ανά πάσα στιγμή στο θυρωρείο αλλά όταν μπαίνεις στην πολυκατοικία μέχρι να φτάσεις στο ασανσέρ έχουν πεταχτεί από κάποια γωνιά που δεν περιμένεις και σε ρωτούν ποιον ζητάς. Στη συγκεκριμένη πολυκατοικία βρίσκονται τα γραφεία διεθνούς οίκου μόδας.

@laura ingalls Κι εγώ ξετρελαίνομαι με τις εισόδους των παλιών πολυκατοικιών και συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες για τους θυρωρούς και τα θυρωρεία. Σε ευχαριστώ επίσης που ανέφερες την Αστραδενή (το είχα ξεχάσει, αν είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία). Παρόμοιο περιβάλλον περιγράφει και η Ζωρζ Σαρρή στο Ψέμα.

 

[elephadas]

Μιλάω για το κεντρικό κτήριο της Τράπεζας της Ελλάδας. Αλλά πώς να το καταλάβουν αυτό οι γνώστες της περιοχής, όταν έκανα διπλό λάθος? Όχι μόνο δεν ήταν η Κολοκοτρώνη όπως έγραψα,αλλά ούτε καν η Αμερικής, συνέχειά της πάνω από τη Σταδίου. Ο πλαινός δρόμος που εννοούσα ήταν η Ομήρου. Αγεωγράφητος). Εκτός από τις βασικές εισόδους για το κοινό , στην Παν/μίου και νομίζω και στη Σταδίου, είχε/έχει κάποιες μικρές στους πλαϊνούς δρόμους που ήταν κανονικά κλειστές αλλά τότε δεν ήταν κλειδωμένες μόνιμα και μπορούσες να τις ανοίξεις απ' έξω. Μία από αυτές ας πούμε οδηγούσε στο ιατρείο/φαρμακείο της Τράπεζας. Μάλλον αυτή που έμοιαζε σχεδόν με ένα ακόμη παράθυρο.


Μόνο υπάλληλοι είχαν λόγο να πανε εκεί. Κι άλλες υπήρχαν, που έβγαζαν σε σκάλες / ασανσέρ (πειδή ήταν τοπικά για υπαλλήλους ήταν μικρά και δεν έπαιρναν πολλά άτομα) που οδηγούσαν σε διάφορα γραφεία υπαλλήλων (και στο κυλικείο στο υπόγειο) που δεν συναλλάσσονταν με το κοινό αλλά έκαναν εσωτερικές γραφειοκρατικές εργασίες. Φυσικά επικοινωνούσαν με δαιδαλώδεις διαδρόμους με κάθε μέρος του κτηρίου. Ο πατέρας μου ήξερε όλον τον λαβύρινθο απ' έξω κι ανακατωτά μια που είχε περάσει χρόνια δουλεύοντας εκεί πριν μετατεθεί στην επαρχία. Εγώ όμως έτρεχα σαν σκυλάκι από πίσω του, όπως κάνω τώρα με την αδερφή μου όταν περπατάμε στο εμπορικό τρίγωνο όπου μονίμως χάνω τον μπούσουλα. Κάθε φορά που ανεβαίναμε Αθήνα πήγαιναμε να δει παλιούς γνωστούς, τη νονά μου, κόρη του στρατηγού Π., την κυρία Κ. που παραλίγο να ήταν νονά μου αλλά έλειπε τη μέρα που ανακοίνωσε τα νέα για τον αναμενόμενο διάδοχο στους συναδέλφους του κι έτσι με καπάρωσε η στρατηγοπούλα, τον κ. Η. στο υπόγειο με τον πολύγραφο κλπ κλπ κλπ. Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο λιγόστευαν οι γνωστοί, αφού έπαιρναν σύνταξη. Τελευταία φορά που μπήκα στο κτήριο ήταν το 1990.

Στις πόλεις που είχα μείνει δεν υπήρχαν ψηλά κτήρια κι έτσι δεν υπήρχαν ασανσέρ. Σπάνια λοιπόν έμπαινα, κι ήταν κάτι που έκανε εντύπωση, ειδικά αυτά τα συρμάτινα κλουβιά από τα οποία μπορούσες να βλέπεις έξω στις σκάλες που ήταν πάντα δίπλα. Είναι μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου από τις ετήσιες καλοκαιρινές επισκέψεις στην Αθήνα στα τέλη των 60 και πολύ πρώιμα 70.

 

[TZELASO]

Bajar, τι μου θύμισες! Όταν ήμουν πολύ μικρή, πηγαίναμε με τη μαμά μου στη νονά μου που έμενε σε ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Βεϊκου, στο Κουκάκι. Η πολυκατοικία είχε ένα τέτοιο, καταπληκτικό ασανσέρ με αυτό το χοντρό πλέγμα. Το θυμάμαι σαν να είναι τώρα. Μου έχει μείνει τόσο έντονο σαν ανάμνηση, γιατί τότε μέναμε σε μονοκατοικία και δεν είχα δει πουθενά αλλού κάτι παρόμοιο. Μου φαινόταν πολύ όμορφο. Πώς μου άρεσε να πατάω το κουμπί εγώ και να ανεβοκατεβαίνουμε μέσα! Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και πριν τέσσερα χρόνια ακριβώς, πήγαμε με τον σύζυγο σε έναν γιατρό στην πλατεία Βικτωρίας, γιατί ήθελα να δει κάτι εξετάσεις μου. Όταν μπήκα στην πολυκατοικία τρελάθηκα. Είχε ένα τέτοιο, ίδιο ασανσέρ με την πολυκατοικία της νονάς μου, ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Αν δεν ήταν το ίδιο, ήταν πολύ παρόμοιο γιατί είχε το ίδιο πλέγμα και παρόμοια πόρτα. Νόμιζα ότι ονειρευόμουν όταν μπήκα μέσα σε ένα τέτοιο ασανσέρ ξανά, τον Δεκέμβριο του 2017.

 

[elephadas]

Δεν έχει διατάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση να μπουν διάφορα μέτρα ασφάλειας στα ασανσέρ που τα έκαναν όλα αυτόματα και με πόρτα θαλάμου που να κλείνει? Σ' αυτά τα συρμάτινα κάποιο μωρό με λεπτά αλλά μακρυά δάχτυλα περνώντας τα μέσα από τις τρύπες θα μπορούσε με πολλή προσπάθεια να τραυματίσει το ακρονυχάκι του, οπότε φανταζόμουνα ότι η ΕΕ είχε απαγορέψει τέτοια θανατηφόρα ασανσέρ για το καλό το δικό μας και των εργολάβων.

 

[Eagle 1]

Είδα και χρησιμοποίησα για πρώτη φορά πατερνόστερ στο Μόναχο το 1980 που πήγα για σπουδές. Ήταν στο κεντρικό κτήριο της αστυνομίας που πήγα να δηλωθώ για άδεια παραμονής. Η υπηρεσία ήταν στον 3ο όροφο και όταν είδα το συγκεκριμένο ασανσέρ τα έχασα. Ευτυχώς μπροστά μου ήταν 3-4 άλλοι και είδα πως μπήκαν στο θάλαμο, οπότε το τόλμησα και εγώ. Μου άρεσε τόσο πολύ, που όταν ήταν να κατέβω δεν πήρα τον θάλαμο για κάθοδο, αλλά αυτόν της ανόδου και είδα όλο τον μηχανισμό της περιστροφής στην κορυφή.

Μια και ήταν στο κέντρο, ξαναπήγα μερικές φορές για βόλτα με το πατερνόστερ, μία φορά μάλιστα έκανα και την περιστροφή στην κάτω μεριά. Θυμάμαι οι θάλαμοι ήταν για 2 το πολύ άτομα και ήταν από ξύλο.

 

[Bajar]

Δεν έχει διατάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση να μπουν διάφορα μέτρα ασφάλειας στα ασανσέρ που τα έκαναν όλα αυτόματα και με πόρτα θαλάμου που να κλείνει? Σ' αυτά τα συρμάτινα κάποιο μωρό με λεπτά αλλά μακρυά δάχτυλα περνώντας τα μέσα από τις τρύπες θα μπορούσε με πολλή προσπάθεια να τραυματίσει το ακρονυχάκι του, οπότε φανταζόμουνα ότι η ΕΕ είχε απαγορέψει τέτοια θανατηφόρα ασανσέρ για το καλό το δικό μας και των εργολάβων.

Υπάρχει κάποια νομοθεσία της ΕΕ αλλά πίστεψέ με δεν την ακολουθεί ο καθένας κι επίσης δε γνωρίζω κατά πόσο έχουν απαγορευτεί εντελώς. Ενδεχομένως η ύπαρξή τους ως έχουν να σχετίζεται και με χαρακτηρισμό του εκάστοτε κτηρίου ως διατηρητέου (αλλά μπορεί να λέω και χαζομάρες αυτή τη στιγμή). Δεν ξέρω σίγουρα να σου πω. Ξέρω όμως ότι τέτοια ασανσέρ υπάρχουν παντού στην Ευρώπη και λειτουργούν με τον παλιό τρόπο ακόμη και σε κτήρια που δέχονται πολύ κοινό. Η Βιέννη, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Ρώμη και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όπως και μεγαλουπόλεις είναι γεμάτες από τέτοιους ανελκυστήρες. Ενδεχομένως κάποια να έχουν γίνει αυτόματα μόνο ως προς τα κουμπιά αλλά οι θάλαμοί τους παραμένουν αυτούσιοι καθώς πολλοί από αυτούς είναι πραγματικά έργα τέχνης.
Από την άλλη τα πατερνόστερ που είναι όντως κάπως επικίνδυνα λειτουργούν ακόμη σε κάποιες πόλεις. Το τελευταίο που είδα ήταν τον Οκτώβρη του 2018 στο δημαρχείο της Βιέννης.

@TZELASO Άντε να τελειώνει η καραντίνα να σε ξεναγήσω στη γειτονιά μου που είναι γεμάτη από τέτοια. Θα πούμε και στη Λώρα που ξέρει απ' έξω την περιοχή.

@Eagle 1 Ειλικρινά σε ζηλεύω! Τα λατρεύω και τα φοβάμαι ταυτόχρονα, ειδικά στην περιστροφή του υπογείου όπου βυθίζονται τα πάντα στο σκοτάδι.

 

[foutix]

@Bajar γνωρίζεις πώς λειτουργούσε ο μηχανισμος των πατερνοστερ?

 

[TZELASO]

@TZELASO Άντε να τελειώνει η καραντίνα να σε ξεναγήσω στη γειτονιά μου που είναι γεμάτη από τέτοια. Θα πούμε και στη Λώρα που ξέρει απ' έξω την περιοχή.
agle 1 Ειλικρινά σε ζηλεύω! Τα λατρεύω και τα φοβάμαι ταυτόχρονα, ειδικά στην περιστροφή του υπογείου όπου βυθίζονται τα πάντα στο σκοτάδι.

Αλήθεια? Εγώ δεν έχω ξαναδεί τέτοιο, εκτός από την πολυκατοικία του γιατρού που προανέφερα! Θα πιούμε καφέ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μετά την ρημαδοκαραντίνα!

 

[Bajar]

@Bajar γνωρίζεις πώς λειτουργούσε ο μηχανισμος των πατερνοστερ?

Φοβάμαι ότι αν στο περιγράψω θα μπερδευτείς, καθώς δεν είμαι μηχανικός. Απλώς φαντάσου μια αλυσίδα από θαλάμους που κινείται σε συνεχή ροή μέσα σε ένα φρεάτιο. Το όνομα που έδωσαν στο συγκεκριμένο τύπο ανελκυστήρα δεν είναι τυχαίο: pater noster ("Πάτερ ημών") είναι οι πρώτες λέξεις που λένε οι μοναχοί όταν προσεύχονται κρατώντας το ροζάριο/ κομποσκοίνι τους. Η φορά που ακολουθούν οι κόμποι του ροζαρίου γύρω από το χέρι είναι η ίδια που ακολουθεί και το πατερνόστερ μέσα στο φρεάτιο.
Ένα σύντομο αλλά επεξηγηματικό βίντεο (στα αγγλικά) με αρκετά ιστορικά στοιχεία θα βρεις εδώ .
Ωστόσο υπάρχουν και αρκετά άλλα βίντεο στο διαδίκτυο (ειδικά από την Τσεχία στην οποία βρίσκονται τα περισσότερα εν λειτουργία πατερνόστερ στην Ευρώπη) που ασχολούνται με το θέμα.
Ελπίζω να βοήθησα κάπως.

 

[laura ingalls]

Δεν έχει διατάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση να μπουν διάφορα μέτρα ασφάλειας στα ασανσέρ που τα έκαναν όλα αυτόματα και με πόρτα θαλάμου που να κλείνει? Σ' αυτά τα συρμάτινα κάποιο μωρό με λεπτά αλλά μακρυά δάχτυλα περνώντας τα μέσα από τις τρύπες θα μπορούσε με πολλή προσπάθεια να τραυματίσει το ακρονυχάκι του, οπότε φανταζόμουνα ότι η ΕΕ είχε απαγορέψει τέτοια θανατηφόρα ασανσέρ για το καλό το δικό μας και των εργολάβων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση όντως έχει βάλει μέτρα ασφαλείας ακόμα και στα εσωτερικά οικιακά ασανσέρ που εξυπηρετούν ας πούμε μια μεζονέτα. Ένα από αυτά είναι και η εσωτερική πορτα όπως είπε και ο Ελέφαντας. Τα παλιά ασανσέρ κλουβιά όμως είχαν εσωτερικές πόρτες πού έκλειναν σαν πορτάκια από ντουλάπες.

Ο καφές μετά τη λήξη της καραντίνας επιβάλλεται