Ρετρό απειλές από μεγαλύτερους, για να φάμε !

[BETTY BOOP]

όταν δεν ήθελα να φάω...

...αν δεν φας...

''...δεν θα φας γλυκό!''

''...δεν θα φας τίποτε άλλο...!''

''...αυριο θα εχουμε το ίδιο φαγητό...!''

''...δεν θα πας βόλτα...θα μεινεις τιμωρία!''

 

[ΦΖΠ1]

22. Η σαδιστική απειλή : "Καλά...θα πεινάσεις και θα το φας"...

Φαντάζομαι την απειλή αυτή να βγαίνει από τα χείλη του Αρτέμη Μάτσα ή του Γιώργου Μούτσιου, στις δικές τους οικογένειες...

 

[ntsmrtz]

Με δύο παιδιά σε ηλικίες που δεν ανοίγουν το στόμα τους (4 και 1,5 έτους) μπορώ να πω ότι κάποια τα έχω χρησιμοποίησει και εγώ με την γυναίκα μου

Τα αποτελέσματα αμφιλεγόμενα.

Η ¨μεγάλη¨ πλέον δεν ενδιαφέρεται αν το φαί της έρθει και το φάει ο σκύλος ενώ ο ¨μικρός¨ απλά ΔΕΝ το ανοίγει το στόμα του.

Εχω την εντύπωση βέβαια -χωρίς να είμαι και ειδικός- ότι στην ¨φοβία¨ του φαγητού ρόλο παίζουν και οι παιδίατροι.

Τόσα γραμμάρια την ημέρα όταν είναι βρέφος, τόσο βάρος αναλόγως φύλλου/ύψους/ηλικίας και βασικά να μην παρεκκλίνουμε από τις καμπύλες.

Το άγχος που είχα στην κόρη μου που γεννήθηκε πανύψηλη και με μικρό βάρος για το μέγεθός της ήταν κάτι που δεν το είχα ξαναζήσει για τους πρώτους 3 μήνες. Ισως με είχαν ψαρώσει και οι παιδίατροι από το μαιευτήριο.

Πάντως δεν έχω δει παιδί στον δυτικό κόσμο να νοσεί από έλλειψη φαγητού. Μπορεί και να κάνω λάθος, τι να πω..

Η απειλή πάντως που γράφτηκε από πάνω ^ είναι η μόνη που επιβεβαιώνεται 100% από εμένα χωρίς να την λέω καν.

Θα έρθει το βράδυ, δεν θα έχουν φάει τίποτα όλη μέρα -ιδίως τώρα το καλοκαίρι- εκτός από χυμούς (τα γουβερλάκια δεν τους αρέσουν για μεσημεριανό) και τότε θα τρώνε ακόμα και το σπανακόρυζο και τις φακές.

 

[BETTY BOOP]

Επειδη ήμουν λιγακι δυσκολη στο φαγητο, εκτος από τις φρασεις που αναφερθηκαν στο post 61, ακουγα συχνα

''Δεν μπορουμε να τρωμε καθε μερα τα φαγητά που μας αρεσουν, θα τρωμε και οσα δεν μας αρεσουν πολύ''

''φαε το φαγητο σου, ξερεις ότι υπάρχουν παιδακια που δεν εχουν να φανε και τρώνε μόνο ξερό ψωμι;''

ευαισθητοποιημενη για αυτα τα παιδακια, τα λυπομουν για την κατάστασή τους...εμενα παντως καποια φαγητα δεν μου αρεσαν...

 

[TZELASO]

Εμένα πάλι η μαμά μου, δε σκοτιζόταν πολύ για να φάω. Το είχε πάρει απόφαση ότι ήμουν ανάφαγο παιδί και ο παιδίατρός μας ήταν της άποψης "άμα πεινάσει το παιδί, θα φάει". Επίσης, η μαμά ήταν κόντρα στους γονείς που πίεζαν τα παιδιά τους να φάνε μεγάλες ποσότητες που δεν τις έτρωγαν ούτε ενήλικες. Έτρωγα μεγάλη ποικιλία φαγητών, αλλά από πολύ λίγη ποσότητα. Έτσι, με φώναζαν "το παιδί της μπιάφρας". Τώρα που μεγάλωσα πάντως, δε μοιάζω ΚΑΘΟΛΟΥ μα ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΩΣ με παιδί της Μπιάφρας, πράγμα που αποδεικνύει ότι είχαν δίκιο και ο γιατρός και η μαμά μου...

Η μοναδική απειλή αυτού του τύπου ήταν όταν βγαίναμε έξω και πηγαίναμε με το θείο και τη θεία μου για κανένα ουζάκι. Μου άρεσε πολύ το ουζάκι (από τα 5!!!) αλλά δεν μου έδιναν να πιω... Όταν τους έπρηζα πολύ, μου έδιναν ένα ποτήρι για να με ξεγελάσουν, προλάβαινα να καταπιώ μια γουλίτσα ούζο και μετά το έπαιρναν και μου λέγανε: "Δεν κάνει να πιεις άλλο, γιατί θα μείνεις κοντή!!!".

 

[Eagle 1]

Μόνιμη επωδός των γονέων μου όταν δεν έτρωγα ήταν "έ, ρε κανένα '41...... Να δεις πως θα έτρωγες". Από εμένα στα παιδιά μου πάλι ήταν "Ένα παιδάκι στην Αφρική θα ήταν ευτυχισμένο αν είχε αυτό το φαγητό". Τώρα που μεγάλωσαν, όταν τους λέω δεν φάγατε όλο το φαί σας μου λένε: Καααλά, ξέρουμε, ξέρουμε. Ένα παιδάκι στην Αφρική..... Άλλοι καιροί...... Να δω τι θα λένε στα δικά τους παιδιά!

 

[maroussi mz]

Αυτό ακριβώς που μας έλεγε ο πατέρας μου. "Ε ρε ένα 41 που σας χρειαζεται"..

 

[telonio]

Εν τω μεταξύ αυτό με το 1941 περί βρώσις είναι εντελώς άκυρο παράδειγμα. Το ότι πέρασε μια κατάσταση κάποιος - κάποιοι πριν χρόνια, δεν είναι αφορμή για να παραδειγματιστεί κάποιος στη σύγχρονη εποχή με τα δεδομένα του παραλεθόντος. Γιατί πολύ απλά δεν ζούμε στη ίδια εποχή - κατάσταση. Γιατί με αυτή τη λογική (ο θεός να την κάνει λογική) μπορούν να έρθουν εξίσου ανάλογες απαντήσεις. Ναι δεν λεω, το 1941 θα μασούσα τα μέταλλα και την άσφαλτο αν δεν τα είχαν φάει οι υπόλοιποι. Και ακόμη πιο παλιά, το 740.000πχ θα κυνηγούσα κανένα μικρό μαμούθ να σφάξω και να κατασπαράξω ωμό. Ζούμε στο σήμερα που τα τότε δεν ισχύουν, καλύτερα να σκεφτείς και να μου πεις έναν σοβαρό λόγο για να με πείσεις να φάω τα μισητά φασόλια που μου φέρνουν αναγούλα. Παράλογα πράγματα σε απάντηση παράλογων ερωτήσεων.

 

[PT8]

, καλύτερα να σκεφτείς και να μου πεις έναν σοβαρό λόγο για να με πείσεις να φάω τα μισητά φασόλια που μου φέρνουν αναγούλα. Παράλογα πράγματα σε απάντηση παράλογων ερωτήσεων.

Αποτελούν μια πλούσια πηγή βιταμινών Α, C και Κ, καθώς επίσης περιέχουν φυλλικό οξύ, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, σίδηρο, μαγνήσιο και κάλιο.

Έχουν μεγάλη ποσότητα χλωροφύλλης, που μπορεί να εμποδίσει τις καρκινογόνες επιδράσεις των ετεροκυκλικών αμινών που παράγονται όταν ψήνουμε στη σχάρα κρέατα σε υψηλή θερμοκρασία.

Κάνουν καλό στα οστά, χάρη στη βιταμίνη Κ το ασβέστιο και το μαγνήσιο

Ότι κάνουν καλό στην εγκυμοσύνη, προστατεύοντας το έμβρυο, χάρη στο φυλλικό οξύ.

:animlaugh:

Με το επιχείρημα του '40 (εκείνο ήταν το πλέον πρόσφατο για εκείνες τις γενιές, τώρα προσωπικά κάνω αναφορά στους πρόσφυγες) το οποίο δεν θεωρώ άτοπο, δείχνουμε κάποιον ''σεβασμό'' στους ανθρώπους που χάθηκαν ή χάνονται καθημερινά από τις κακουχίες και τις βασικές ελλείψεις αγαθών που συνήθως η Δύση απολαμβάνει. Όπως φροντίζουμε να μην πετάμε φαγητό - κυρίως μπροστά στα παιδιά - έτσι και το να μην καταναλώσεις το φαγητό που έχεις την τύχη να βρίσκεται μπροστά σου, είναι κάτι σαν ''ύβρις'' μπροστά στον πόνο των ανθρώπων εκείνων.

 

[telonio]

Α μπράβο, ακριβώς αυτοί είναι οι σοβαροί λόγοι. Που να τα σκεφτούν αυτά οι περισσότεροι;

Για το δεύτερο σκέλος της απάντησής σου διαφωνώ κάθετα, αλλά δεν θα γράψω τίποτα. Θα είμαστε εκτός θεματολογίας του φόρουμ.