Άκου δε μου αρέσει! Ξέρεις πόσα τέτοια έχω δει στη ζωή μου;
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα εμφανίστηκε στη Λεωφ. Μαραθώνος η εταιρία "Τradtile". η οποία τα "αναπαρήγαγε", κάνοντας στην ουσία ψηφιακή εκτύπωση (κατά κάποιο τρόπο) των patterns πάνω σε σύγχρονο υλικό πλακιδίων. Η ελληνική εταιρία έκλεισε βέβαια, αλλά από όσο έμαθα ψάχνοντας, τα έκανε εισαγωγή από μια ιταλική (
αυτήν εδώ) η οποία φαίνεται να τα παραγει ακόμα.
Eξαιρετική η συλλογή των φωτογραφιών σου, αλλά σου λείπει βέβαια ο περίφημος ασπρόμαυρος
"μαίανδρος" που έμπαινε σε απόσταση περίπου 1 μ. από τους περιμετρικούς τοίχους.
Επίσης να αναφέρω ότι πολλά τέτοιου είδους πλακάκια που πέσαν στα χέρια μου, είχαν στην ανάποδη όψη τους σελίδα εφημερίδας (φυσικά με γεγονότα της εποχής), που σημαίνει ότι κατασκευάζονταν σε ένα υπόστρωμα που για διάφορους λόγους (να μην κολλήσουν) το στρώναν με εφημερίδες !
Και ανοίγοντας λίγο το θέμα, μια ιδιαίτερη μνεία για τις
"μαρμαρίνες" : άνθισαν στη δεκαετία του 70, επειδή ήταν φτηνότερες από τα μάρμαρα. Ήταν σπασμένα κομμάτια μαρμάρου που ενώνονταν με ένα ίδιου χρώματος κονίαμα, φτιάχνοντας πλάκες περίπου 40x40. Αποδείχτηκαν αρκετά ανθεκτικές στο χρόνο, και εκείνο που "πρόδιδε" το σύστημα ήταν το κονίαμα, που με τα χρόνια άνοιγε "λακουβίτσες" και γινόταν λίγο σαν τη...φέτα !
Οι μαρμαρίνες φτιάχνονταν και "ενιαίες", σαν μωσαϊκό. Συγνώμη που παραπέμπω σε επιχείρηση, αλλά μόνο αυτή τη σχετική φωτογραφία βρήκα. Μπορεί να σας φαίνεται πολύ ρετρό δάπεδο, αλλά είδατε με μια καλή αποκατάσταση πού μπορεί να φτάσει;