Αν κρίνω από τη φωτό, οι κασέτες των οποίων "πλήρες ρεπερτόριο" είχε η Voxson (τι θα πει αυτό? Είχαν όλες τις ηχογραφήσεις του Σύμπαντος?) ήταν 8-track κι όχι αυτές που τελικά επικράτησε να λέγονται κασέτες. Προσέξτε το ότι περισσεύει έξω, καθώς και το σχήμα της κασέτας.
Σχεδόν όλοι τότε ήταν μεροκαματιάρηδες. Πιστεύω πως με μηναίο μισθό αμειβότανε μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχει μια έκφραση που λέει: μεροδούλι μεροφάι. Υπολογίζεις τα έσοδα και τα έξοδά σου ανα ημέρα και βλέπεις αν βγαίνεις.
Υπάρχει κανείς εδω που να θυμάται τα πικ-απ ΤΕΠΠΑΖ; Η έντυπη διαφήμιση εποχής που βρήκα και αναρτώ ήταν και είναι και σήμερα πολύ καλαίσθητη και πραγματικά σε ταξιδεύει 60 χρόνια πίσω!
Αντιγράφω λίγα λόγια απο το δίκτυο: Η Teppaz ήταν μια από τις πιο διάσημες και εμπορικές γαλλικές εταιρείες στο χώρο των ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, ενισχυτές, ηχεία και φωνογράφους, ιδρύθηκε από τον Marcel Teppaz το 1931. Το 1960, η εταιρεία γνωρίζει σημαντική επιτυχία με τα φορητά γραμμόφωνα. Το 1978 έρχεται το οριστικό τέλος της.
Όσκαρ: το πιο διάσημο μοντέλο Teppaz η οποία γνώρισε σημαντική επιτυχία, ιδίως μεταξύ των νέων, με τραπεζοειδές σχήμα με πολύ στρογγυλεμένες γωνίες και θολωτό καπάκι.
Πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Κατασκευάστηκε το 1958-1964 για την πρώτη γενιά και 1.964 με 1.968 για το Όσκαρ ΙΙ η οποία είναι αναγνωρίσιμη από το τετράγωνο σχήμα .
Η Teppaz ήταν μια από τις πιο διάσημες και εμπορικές γαλλικές εταιρείες στο χώρο των ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, ενισχυτές, ηχεία και φωνογράφους, ιδρύθηκε από τον Marcel Teppaz το 1931. Το 1960, η εταιρεία γνωρίζει σημαντική επιτυχία με τα φορητά γραμμόφωνα. Το 1978 έρχεται το οριστικό τέλος της.
www.archaiologia.gr
Υπάρχουν και σήμερα και μάλιστα λειτουργικά σε καλούς αριθμούς για συλλέκτες ρετρό συσκευών.