Ρετρό εκδρομές αποδράσεις πικ νικ

[Juanita]

Τις Κυριακές όταν έκανε καλό καιρό καιρό, μας μάζευαν οι θείοι και αμολιόμασταν στας εξοχάς.

Οι θείες και η μαμά μου φρόντιζαν τα φαγητά, τα σερβίτσια και ό,τι άλλο θεωρούσαν απαραίτητο.

Προορισμός ήταν συνήθως το Δήλεσι ή ο Ωρωπός όπου βρίσκαμε μιά ανοιχτή περιοχή μέσα στο δάσος. Οι μεγάλοι έστρωναν το τραπεζομάντηλο, έβγαζαν τα καλούδια και ξάπλωναν στο γρασίδι ακούγοντας μουσικούλα από το φορητό ραδιοφωνάκι και σχολιάζοντας την επικαιρότητα.

Εμείς τα πιτσιρίκια, αρχίζαμε το παιχνίδι. Συνήθως κυνηγητό ή κρυφτό λίγο βέβαια παρακάτω (αλλά πάντα μέσα στο οπτικό πεδίο των γονιών μας) γιατί με τα ουρλιαχτά μας ξεσηκώναμε τον κόσμο .

Όταν η πείνα μας πέθαινε την πέφταμε σαν τις ακρίδες στα φαγητά και για λίγες ώρες αποκοιμιόμασταν κάτω από τα δέντρα.

Το απογευματάκι παίρναμε το δρόμο της επιστροφής με τα πνευμόνια γεμάτα οξυγόνο.

Ήταν από τις λίγες ευχάριστες στιγμές μακριά από το θόρυβο και τα καυσαέρια της πόλης.

Εσείς, θυμάστε παρόμοιες εκδρομούλες;

 

[Hayate]

Μικρος δεν ειχαμε αμαξι, αλλα μεναμε Ανω Τουμπα κοντα στο Σειχ Σου, οποτε πηγαιναμε συχνα εκει με τα ποδια. Καθαρα Δευτερα και Πρωτομαγιες γινοταν ο χαμος εκει, ειχε και ο Δημος εκδηλωσεις με παραδοσιακα συγκροτηματα κτλ. Παντως ουτε μια χρονια δεν καταφεραμε να πεταξουμε τον αετο. Δυστηχως εχω να παω εκει παρα πολλα χρονια, τωρα πλεον μονο σε εστιατορια και ταβερνακια, αν και σιγουρα τοτε περνουσαμε πολυ πιο ομορφα.

 

[dolly77]

Όλα τα μαθητικά και εφηβικά μου χρόνια είναι γεμάτα, από μικρές εκδρομές συνήθως σε αγροικίες και μοναστήρια με την παρέα των γονίων μου. Τουλάχιστόν γύρω στα σαράντα άτομα μαζεύονταν κάθε φορά μικροί και μεγάλοι και επείδη είμαι από τη Ρούμελη δεν νοούταν εκδρομή χωρίς το ανάλογο φαγοπότι. Συνήθως πάντα κάποιο αμνοερίφιο (ελπίζω να μην το έγραψα λάθος) ψηνόταν σε κάποια αυτοσχέδια ψησταριά επινόησης των πατεράδων, και οι μαμάδες έφτιαχναν η κάθεμια μια, τη δική της σπεσιαλιτέ από την προηγούμενη μέρα, ώστε να συνεισφέρει στο τραπέζι....

Και εμείς τα παιδιά παίζαμε χωρίς τελειωμό τι κυνηγητό, τι κλέφτες και αστυνόμοι, τι ανεβαίναμε στα δέντρα που εννούταν ότι ήταν κάστρα, και πολεμούσαμε τους αόρατους εχθρούς και πόσα άλλα παιχνίδια που επινόύσαμε εκείνη τη στιγμή με τη βοήθεια της φύσης...

Ωραίες αναμνήσεις...υπέροχη περίοδος πραγματικά... #) #)

 

[Rakeesh]

Εμεις πηγαιναμε σε κατι δασακια εδω στην Αττικη. Συγκεκριμνα θυμαμαι ενα ποταμι που πηγαιναμε (δε θυμαμαι περιοχη) του οποιου τελευταια αναμνηση εχω το 1988. Επισης πηγαιναμε καμια φορα στη Βαρυμπομπη. Δεν ξερω πως ειναι τωρα, αλλα τοτε ηταν εξοχή :Ρ

Δεν ξερω γιατι ολα αυτα ειναι παρελθον. Η ηταν η ηλικια (λιγοτερες υποχρεωσεις, νεωτεροι γονεις) η ηταν η εποχη (περισσοτερη εξοχη, διαφορετικος τροπος ζωης). Δεν ξερω αν τα τωρινα παιδια της Αθηνας εχουν τις ιδιες εξορμησεις

 

[krios]

Με την οικογένειά μου πηγαίναμε για χόρτα λίγο πιο έξω από την Αθήνα και έτσι ψάχνοντας μέσα στα χωράφια για ραδίκια, μυρίζαμε το χώμα, τα λουλούδια, βλέπαμε πασχαλίτσες και νιώθαμε πραγματικά ελεύθεροι κι ωραίοι. Άμα ήμουν πολύ πολύ πολύ τυχερή έβρισκα καμιά φορά και χελωνάκια (τα οποία δεν τα έπαιρνα φυσικά αλλά τα παρακολουθούσα μέχρι να χωρέσουν κάπου που δεν χωρούσα εγώ).

Αποδράσεις με την αγαπητή μου Juanita στον Ωρωπό καλοκαίρι όπου υπήρχε ακόμα εκείνο το δροσερό αεράκι μέσα στο μεσημέρι και κολατσιό κάτω από το μεγάλο πεύκο πιο πάνω στο βουνό κοντά στα αμπέλια....

 

[pardalotzatziki]

Ευτυχως για μενα και ολα τα πιτσιρικια της παρεας, οι φιλοι του πατερα μου ηταν μια τελεια παρεα που πηγαινε πολλες εκδρομες με μπολικο camping.

Απιστευτες εκδρομες, ιστοριες, αστεια...στο σημειο να καθομαστε τα πιτσιρικια και να κοιταμε τους μεγαλους να ...παιζουν!

Αλλες εποχες....αραζαμε οπου θελαμε και τρωγαμε. Ολοι ειχανε τα ιδια τραπεζακια που ειχανε φτιαξει οι ξυλουργοι της παρεας.

Με την πρωτη ευκαιρια φευγαμε....μαζευομασταν σε ενα σπιτι και ξεκινουσαμε...10-15 αυτοκινητα.

Παιχνιδι στη φυση...με τις ωρες...

 

[johnny19818]

Η καλύτερη μας ήταν την περίοδο της άνοιξης όπου, όταν είχε καλό καιρό βγαίναμε στις εξοχές με τα φαγητά μας και η μάνα μάζευε λουλούδια κι εμείς τρέχαμε στα χωράφια.

 

[perlastar]

Πολύ ευχάριστη ανάμνηση τα πικ νικ. Πηγαίναμε συχνά στα δασάκια της περιοχής μου, τα οποία αγαπούσα πολύ. Τρία ήταν, και τα τιμούσαμε όλα, ειδικά όμως το μεγαλύτερο από αυτά, που ήταν το ίδιο δάσος στο οποίο γίνονταν και οι σχολικές εξορμήσεις. Εκεί λοιπόν, ειδικά την Άνοιξη, χαιρόμασταν τη φύση, έπαιζα με τον πατέρα μου στο γήπεδο όταν το βρίσκαμε άδειο, και τρώγαμε στα ξύλινα τραπεζάκια που υπήρχαν γι'αυτό το σκοπό. Άλλος τέτοιος αγαπημένος προορισμός ήταν τα βασιλικά κτήματα Τατοϊου, αυτό το μέρος ήταν πραγματικά σαν να βγήκε από παραμύθι και με μάγευε. Κάναμε βόλτα στην εξοχή, πικ νικ, και βλέπαμε τα παλιά σπίτια, τους στάβλους κτλ που υπήρχαν εκεί. Πάντα ευχόμουν να μπορούσα να μπω μέσα για εξερεύνηση. Επίσης, πηγαίναμε σ'ένα όμορφο χωριουδάκι στην Ανατολική Αττική, το Μικροχώρι, καθώς και σ'ένα άλλο πανέμορφο εξοχικό μέρος, κοντά στα πρώτα διόδια Αθηνών-Κορίνθου. Το μόνο κακό σε όλα αυτά ήταν η εμμονή της μητέρας μου να μαζεύει χόρτα με τις ώρες.

 

[BETTY BOOP]

Το καλοκαίρι στο χωριό όπου περνούσα τις διακοπές, οι φιλενάδες οργανώναμε πικνικ στην εξοχή. Δίναμε ραντεβού συνήθως το απόγευμα και φέρναμε μαζί ελαφρύ φαγητό όπως αγγουράκι, ελιές, τυρί, ντομάτες, ψωμί (σκέτο ή με βιτάμ!), γλυκό (συνήθως σπιτικό κέικ), φρούτα και καμιά φορά γαριδάκια και αναψυκτικά (μαζί με πλαστικά ποτηράκια για σερβίρισμα!), όλα αυτά μέσα σε...σχολικά ή εκδρομικά σακίδια. Πηγαίναμε σε μια κοντινή τοποθεσία (έτσι δεν είχαν αντίρρηση οι γονείς), στρώναμε τις πετσετούλες μας, καθόμασταν και τρώγαμε, συζητώντας...Γυρνούσαμε στο σπίτι ευχαριστημένες από τον περίπατο.