Metalcandyman
Billy Mitchell εκ Σερρών
- Joined
- 23 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 9.406
- Αντιδράσεις
- 6.254
Την χρυση εποχη των Arcades των δεκαετιων του 80 και του 90 δηλαδη μεσα στα μαγαζια με τα ηλεκτρονικα συνατουσαμε καθε καρυδιας καρυδι απο αλλα ατομα γενικοτερα που βρισκοντουσαν εκει και εχουν αναφερθει με μεγαλη επιτυχια σε αλλο θεμα του forum.Περα ομως απο τα διαφορα αυτα ατομα τεραστιο ρολο επαιζε και ο ιδιοκτητης του καθε μαγαζιου που στης περισσοτερες περιπτωσεις ειχε και αυτος της παραξενιες του και την τρελα του.Σαυτο το θεμα λοιπον θα γραψουμε για τους ιδιοκτητες που εχουμε συναντηση ο καθενας στην θητεια του μεσα στα μαγαζια με τα ηλεκτρονικα και ξεκιναω εγω με τους παρακατω.
"Ο διαιτητης"
Ο τυπος αυτος ειχε παντα μαζι του στην τσεπη του παντελονιου αλλα και σε ενα συρταρι κατω απο το ταμειο κιτρινες και κοκκινες καρτες οπως αυτες των διαιτητων και πολλες φορες και μια σφυριχτα που την χρησιμοποιουσε σπανια ειδικα αν ηταν
μεσα στο μαγαζι και ατομα που δεν ηξερε ποιοι ηταν γιατι ολους εμας που ημασταν μονιμα εκει μας ηξερε με τα μικρα ονοματα και με τα επιθετα.Ετσι λοιπον με το ματι καρφωμενο σε ολους οσουν επαιζαν περιμενε την καταληλη στιγμη και οταν καποιος χτυπουσε,κλωτσουσε,τραβουσε,εφτυνε και γενικα εβγαζε την οργη του πανω στην καμπινα σε δεκατα του δευτερολεπτου φωναζε το ονομα αυτου που το εκανε η σφυριζε αν ηταν καποιος ξενος και του εβγαζε κιτρινη καρτα η οποια ειχε ισχυ μονο οσο βρισκοταν στα ηλεκτρονικα εκεινη την μερα.Αν μεσα στην μερα το ξαναεκανε τοτε επερνε δευτερη κιτρινη και ταυτοχρωνα την κοκινη και δεν του επιτρεποταν η εισοδος στο μαγαζι απο τον ιδιοκτητη για 2 με 3 μερες που παραληλα εγραφε σε ενα τετραδιο τα ονοματα και της καρτες για να μην τα ξεχναει.Σε πιο βαριες περιπτωσης οπως σπασιμο του τζαμιου της καμπινας η κοπανημα της καμπινας με καποιο σκαμπο κλπ η ποινη ηταν απευθειας κοκκινη και δεν επιτρεποταν να πατησεις στο μαγαζι μια βδομαδα.Φυσικα υπηρχε και αλλη περιπτωση να δει καποιος κιτρινη η κοκκινη καρτα αναλογα με το ποσο χοντρα ηταν τα μπινελικια που εριχνε στον "διαιτητη".Κατα εναν περιεργο τροπο συμπαθουσε παρα πολυ ολους αυτους που τους ειχε τρελανει στην κοκκινη γιατι του κανανε την ζωη πατηνι και κοπανουσαν και εκαναν χιλια δυο στης καμπινες χωρις οικτο.Ποιοι μπορει να ηταν αυτοι ονοματα δεν λεμε
"Ο αφασιας"
Ο αφασιας ηταν ενας τυπος που πραγματικα δεν του καιγοταν καρφι για το τι γεινοταν στο μαγαζι απο ολες της αποψεις.Καθοταν μονιμα πισω απο το μπαρ πινωντας ενα φραπε ολη την μερα η λιβανιζε επισης ολη την μερα μια μπυρα συνηθως amstel και μασουλουσε φυστικια.Γυρω του μπορει να γεινοταν πανικος απο μπουνιες στης καμπινες,κλωτσιες και ενα σωρο αλλες αντιδρασεις θυμου αλλα αυτος αταραχος και στον κοσμο του ουτε καν σηκωνε το κεφαλι να δει και ηταν η χαρα καθε gamer που συχνα πυκνα εβγαζε την οργη του με καθε τροπο πανω στην καμπινα.Μιλαμε ηταν τοσο αφασια που ακομα και φωτια να εβαζε καποιος σε καμπινα δεν θα κουνιωταν απο την θεση του.Φυσικα αφασια δεν ηταν μονο σαυτο αλλα και σε εναν αλλο τομεα που μας εξοργιζε πραγματικα.Ο λογος ηταν πως οταν συχνα πυκνα χαλουσε καποιος μοχλος η κουμπι ποτε δεν ενδιαφεροταν να φωναξει τον μαστορα να το διορθωσει παρα τα παραπονα που του καναμε ολοι οσοι πηγαιναμε εκει να παιξουμε.για μηνες επαιζα wonder boy με το κουμπι του αλματος χαλασμενο και συγκεκριμενα επιανε οποτε του καπνιζε και τελικα το ξηλωσα με ενα μαχαιρι για να αναγκαστη να το αλαξει και τελικα επιασε η τακτικη αυτη γιατι μονο τοτε φωναξε το μαστορα.Τελος η χαρα του gamer με αυτο τον ιδιοκτητη δεν ηταν μονο γιατι μπορουσε να κοπαναει ανετα την καμπινα αλλα κυριως γιατι μπορουσε με την ανεση του να κανει οτι θελει οπως να βαλει παιχνιδια με το "Συστημα" ( η κλασικη πετονια),να χωσει το χερι μεσα στην καμπινα που ειχε σπασμενο τζαμι να πιασει την βελονα και να βαλει καμια κατοσταρια παιχνιδια οπως και το να βαζει ταλιρακια απο την τρυπα που επεφταν τα κερματα πατωντας το κουμπι που στα εβγαζε απο κατω οταν υπηρχε καποιο προβλημα.Πραγματικα
Η χαρα του "αλητακου" gamer αυτος ο ιδιοκτητης.
"Ο βελακιας,ξυλινο ποδοσφαιρακιας,μπιλιαρδακιας"
Καθε μαγαζι με
ηλεκτρονικα σιγουρα θα ειχε μεσα και ενα βελακι η ποδοσφαιρακι η μπιλιαρδο και πολλες φορες ειχε και τα τρια η καποιον συνδιασμο με δυο απο αυτα.Τον συγκεκριμενο ιδιοκτητη λοιπον που το εχανες που τον εβρισκες παντα θα ηταν σε καποιο απο αυτα.Συνηθως ηταν πολυ μετριος στα δυο απο τα 3 αλλα στο ενα ηταν αρκετα καλος και ολη μερα εβαζε κοντρες με ολους εμας που πηγαιναμε στο μαγαζι του και πολλες φορες οταν δεν ειχε καποιον η καποιους να παιξει ερχοταν και μας τραβουσε απο τα ηλεκτρονικα για να παμε να παιξουμε μαζι του.Οταν παιζαμε και εχανε που αυτο γεινοταν σχεδον παντα εβριζε ,φωναζε και γενικα ελεγε τυχερους κλπ αυτους που τον κερδισαν και οτι αν ξαναπαιξουν δεν προκυται να χασει και διαφορα τετοια ασχετα που παντα εχανε.Στο μονο που ηταν σε γενικες γραμμες καλος ηταν στο ξυλινο ποδοσφαιρακι που γεινοταν καλες μαχες και που οταν εχανε οπως και στα αλλα τον κοροιδευαμε με αποτελεσμα να του γυρναει το μυαλο και να μας κυνηγαει μεσα στο μαγαζι η να μας πεταει τα μπαλακια απο το ποδοσφαιρακι με αποτελσεμα μια φορα να σπασει το τζαμι της πορτας που ειχε στο μαγαζι.Το μονο καλο μαυτον τον τυπο ηταν πως οταν μας ελεγε να παιξουμε και του λεγαμε πως δεν ειχαμε αλλα λεφτα εβαζε αυτος και παιζαμε τζαμπα ενα σωρο παιχνιδια και τα γουστα που βγαζαμε οταν τον βλεπαμε να χανει ηταν ολα τα λεφτα

"Ο Τζογαδορος"
Ο συγκεκριμενος ειχε εναν διαμορφωμενο κρυφο χωρο στο μαγαζι σαν δωματιακι Με γυψοσανιδα και γυρω γυρω της καμπινες για καλυψη και ολη την μερα μαζι με αλλους επαιζε εκει μεσα χαρτια με χοντρα λεφτα και λιγη σημασια εδεινε στης καμπινες και σε μας που παιζαμε.Ηταν τοση η τρελα του με τα χαρτια που πολλες φορες οταν θελαμε να μας κανει ψιλα βαριοταν να σηκωθει απο τα χαρτια και ελεγε σε καποιον μεγαλητερο απο τους θαμωνες του μαγαζιου να παει στο ταμειο αυτος και να μας χαλασει.Επισης περα απο τα χαρτια οταν δεν ειχε ατομα να παιξει καθοταν με τησ ωρες σε ενα απο τα δυο φρουτακια που ειχε στο μαγαζι.Το καλο και με αυτον τον ιδιοκτητη που κολουσε στα χαρτια ηταν πως ειχαμε ολη την ανεση να ασχοληθουμαι με την αγαπημενη μας πετονια και τους αλλους τροπους που βαζαμε παιχνιδια.
"Ο Gamer"
Ο Gamer ηταν σαν τον τζογαδορο οσον αφορα το κολημα αλλα αυτος αντι για τα χαρτια κολουσε με τα ηλεκτρονικα σε σημειο να μην μπορουμε να παιξουμε
εμεις και ηταν τετοιο το κολημα του που ειχε ενα τεραστιο κουτι διπλα του σε εναν σκαμπο με ψιλα ωστε σε χαλουσε εκεινη την ωρα για να μην σηκωθει καθολου και το εκανε αυτο μολις εβγαζε καποια πιστα πολυ γρηγορα για να προλαβει με αποτελεσμα να πεφτουν ψιλα κατω να χωνονται κατω απο καμπινες και γυρω γυρω και μετα καναμε παρτυ ποιος θα τα βρει να τα παρει.Οι ικανοτητες του σαν gamer ηταν αθλιες γιαπαραδειγμα ετρωγε καμια 20 με 25 credits για να βγαλει την πρωτη πιστα στο Ghost's n Goblins αλλα αντι να παραδεχτει οτι ηταν αθλιος σε ολα τα παιχνιδια το επαιζε ιστορια και μαλιστα μας προκαλουσε ολους για κοντρα και φυσικα παντα εχανε εκτος απο μια φορα που τον αφησαμε να κερδισει για πλακα και σκασαμε στα γελια με της αντιδρασεις του.Σε γενικες γραμμες ηταν ωραιος τυπος και ειχε την πλακα του με το μονο προβλημα για μας να ειναι πως επειδη ηταν συνεχεια στης καμπινες δεν μπορουσαμε να βαζουμε παιχνιδια με την πετονια κλπ.
"Ο πριζακιας (aka δεν γουσταρω να βλεπω να τερματιζουν τα ηλεκτρονικα με ενα credit)"
Οι αγαπημενοι πελατες αυτου του λαμογιου ηταν οι ασχετοι gamers που εβαζαν τα κερματα με το τσουβαλι για να περασουν μερικες πιστες,οι gamers πλουσιων κλπ γοννεων που ερχοταν και χαλουσαν πεντοχιλιαρα η δεκαχιλιαρα αργοτερα για πλακα την στιγμη που εμεις δεν τα βλεπαμε ουτε σε φωτοτυπια και εφτιαχναν πυργακια με τα κερματα σε διπλανο σκαμπο η στην καμπινα αλλα και ολοι οι Gamers γενικοτερα που μπορει να ηξεραν καποιο παιχνιδι αλλα σε γενικες γραμμες εχαναν γρηγορα.Δεν μπορουσε με τιποτα και τα νευρα εβγαιναν πανω απο το κεφαλι του με ωσους ηξεραν καλα τα παιχνιδια και τα τερματιζαν με ενα credit και προσωπικα εγω καθε μερα ολη μερα και καθε στιγμη ημουνα στην κοντρα μαζι του και μαλωναμε αλλα γουσταρα τρελα να τον βλεπω να του γυρναει το ματι οταν επαιζα 3 και 4 ωρες Pacman με ενα κερμα.Εκει ηταν ετοιμος να εκραγει και ερχοταν και εβγαζε την πριζα απο το Pacman οπως και απο αλλες καμπινες που καθομουν να παιξω και επαιζα καμια ωρα οπωσ για παραδειγμα το Wonder boy κ.α και την αλλη μερα ελεγε πως ειναι χαλασμενη.Φυσικα ο συνδιασμος καλου gamer και πετονιας ηταν ατομικη βομβα γιαυτον και για να ελεγχει καλητερα την κατασταση μεχρι και καμερα ειχε βαλει σε καταληλο σημειο αλλα πληρωνε και ρουφιανους που ηταν στην ηλικεια μας η λιγο μεγαλητεροι να παρακολουθανε οποτε μολις εβγαζε καποιος πετονια πηγαινανε και τον καρφωνανε.Οταν το αστειο με της και καλα χαλασμενες καμπινες παρατραβηξε και αναγκαστηκε να της ανοιξη φωναζε τον μαστορα και εβαζε ολες της καμπινες στο Hard,very hard στον πιο μεγαλο βαθμο δυσκολιας τελως παντων για να χανουμε γρηγορα οσοι παιζαμε πολυ ωρα με ενα credit και εφτασα σε σημειο να τρελαθω μαυτο το θεμα και κοπανουσα την καμπινα με το σκαμπο και με εδιωξε.Φυσικα χαμενος ηταν αυτος γιατι ολα τα αλανια που πηγαιναμε εκει ημασταν κολητοι και μετα δεν ξαναπατησε κανενας .Οταν μετα απο αυτο ειδε και αποειδε που καθοταν μονος μεσα στο μαγαζι ερχοταν και μυξοκλαιγε στον πατερα μου να με πει να ξαναπηγαινουμε κλπ γιατι τον ειχαμε παρατησει και πηγαιναμε στην διπλανη κομωπολη που δεν ειχε ουτε ενα χιλιομετρο αποσταση.Φυσικα οταν αρχισαμε να ξαναπηγαινουμε εκανε τον ηρεμο καμια βδομαδα και μετα ξανα τα ιδια και καθε φορα τον παρατουσαμε πηγαιναμε στην διπλανη κομωπολη και αυτος πηγαινε στον πατερα μου χαχαχαχα.
"Η θεα"
Γυναικα ιδιοκτητρια μαγαζιου με ηλεκτρονικα που ποιο πριν το ειχαν οι γοννοις της αλλα βγηκαν στη συνταξη και ηταν αυτη 30 με 33 και εμεις που πηγαιναμε απο 12 εως το πολυ 20.καστανοξανθο μαλι μεχρι την μεση,πρασινα ματια και πλουσια προσοντα μπροστα στα ματια μας φανταζε σαν το απολυτο θυληκο σε συνδιασμο με τα μινι η τα κολυτα κολαν και τζιν που φορουσε και τα ανοιχτα μπλουζακια.Οταν δεν ηταν ηταν πισω απο το μπαρ θα καθοταν παντα σταυροποδι και θα επαιζε Bubble Bobble με την σκετη φραπεδια διπλα και παντα με ενα Camel στο στομα.Ουρα καναμε για το ποιος θα πρωτοπαιξει διπλο Bubble Bobble μαζι της και δεν το ειχε σε τιποτα να ρθει να σε πιασει απο την μεση οταν επαιζες η να σου σκασει ενα πεταχτο φιλι στο μαγουλο παντα με το χαμογελο στα χειλη και με ενα εκπληκτικο γελιο που ακουγοταν σαν κελαιδισμα.Η μαγεια που ειχε ριξει σε ολους μας ηταν τετοια που απλα δεν μας πηγαινε η καρδια να βαλουμε
Παιχνιδια με την πετονια η με ολους τους αλλους τροπους.Εκπληκτικη πραγματικα και θεα με ολη την σημασια της λεξεως ακομα και σημερα στα 43 της.
"Ο διαιτητης"
Ο τυπος αυτος ειχε παντα μαζι του στην τσεπη του παντελονιου αλλα και σε ενα συρταρι κατω απο το ταμειο κιτρινες και κοκκινες καρτες οπως αυτες των διαιτητων και πολλες φορες και μια σφυριχτα που την χρησιμοποιουσε σπανια ειδικα αν ηταν
μεσα στο μαγαζι και ατομα που δεν ηξερε ποιοι ηταν γιατι ολους εμας που ημασταν μονιμα εκει μας ηξερε με τα μικρα ονοματα και με τα επιθετα.Ετσι λοιπον με το ματι καρφωμενο σε ολους οσουν επαιζαν περιμενε την καταληλη στιγμη και οταν καποιος χτυπουσε,κλωτσουσε,τραβουσε,εφτυνε και γενικα εβγαζε την οργη του πανω στην καμπινα σε δεκατα του δευτερολεπτου φωναζε το ονομα αυτου που το εκανε η σφυριζε αν ηταν καποιος ξενος και του εβγαζε κιτρινη καρτα η οποια ειχε ισχυ μονο οσο βρισκοταν στα ηλεκτρονικα εκεινη την μερα.Αν μεσα στην μερα το ξαναεκανε τοτε επερνε δευτερη κιτρινη και ταυτοχρωνα την κοκινη και δεν του επιτρεποταν η εισοδος στο μαγαζι απο τον ιδιοκτητη για 2 με 3 μερες που παραληλα εγραφε σε ενα τετραδιο τα ονοματα και της καρτες για να μην τα ξεχναει.Σε πιο βαριες περιπτωσης οπως σπασιμο του τζαμιου της καμπινας η κοπανημα της καμπινας με καποιο σκαμπο κλπ η ποινη ηταν απευθειας κοκκινη και δεν επιτρεποταν να πατησεις στο μαγαζι μια βδομαδα.Φυσικα υπηρχε και αλλη περιπτωση να δει καποιος κιτρινη η κοκκινη καρτα αναλογα με το ποσο χοντρα ηταν τα μπινελικια που εριχνε στον "διαιτητη".Κατα εναν περιεργο τροπο συμπαθουσε παρα πολυ ολους αυτους που τους ειχε τρελανει στην κοκκινη γιατι του κανανε την ζωη πατηνι και κοπανουσαν και εκαναν χιλια δυο στης καμπινες χωρις οικτο.Ποιοι μπορει να ηταν αυτοι ονοματα δεν λεμε

"Ο αφασιας"
Ο αφασιας ηταν ενας τυπος που πραγματικα δεν του καιγοταν καρφι για το τι γεινοταν στο μαγαζι απο ολες της αποψεις.Καθοταν μονιμα πισω απο το μπαρ πινωντας ενα φραπε ολη την μερα η λιβανιζε επισης ολη την μερα μια μπυρα συνηθως amstel και μασουλουσε φυστικια.Γυρω του μπορει να γεινοταν πανικος απο μπουνιες στης καμπινες,κλωτσιες και ενα σωρο αλλες αντιδρασεις θυμου αλλα αυτος αταραχος και στον κοσμο του ουτε καν σηκωνε το κεφαλι να δει και ηταν η χαρα καθε gamer που συχνα πυκνα εβγαζε την οργη του με καθε τροπο πανω στην καμπινα.Μιλαμε ηταν τοσο αφασια που ακομα και φωτια να εβαζε καποιος σε καμπινα δεν θα κουνιωταν απο την θεση του.Φυσικα αφασια δεν ηταν μονο σαυτο αλλα και σε εναν αλλο τομεα που μας εξοργιζε πραγματικα.Ο λογος ηταν πως οταν συχνα πυκνα χαλουσε καποιος μοχλος η κουμπι ποτε δεν ενδιαφεροταν να φωναξει τον μαστορα να το διορθωσει παρα τα παραπονα που του καναμε ολοι οσοι πηγαιναμε εκει να παιξουμε.για μηνες επαιζα wonder boy με το κουμπι του αλματος χαλασμενο και συγκεκριμενα επιανε οποτε του καπνιζε και τελικα το ξηλωσα με ενα μαχαιρι για να αναγκαστη να το αλαξει και τελικα επιασε η τακτικη αυτη γιατι μονο τοτε φωναξε το μαστορα.Τελος η χαρα του gamer με αυτο τον ιδιοκτητη δεν ηταν μονο γιατι μπορουσε να κοπαναει ανετα την καμπινα αλλα κυριως γιατι μπορουσε με την ανεση του να κανει οτι θελει οπως να βαλει παιχνιδια με το "Συστημα" ( η κλασικη πετονια),να χωσει το χερι μεσα στην καμπινα που ειχε σπασμενο τζαμι να πιασει την βελονα και να βαλει καμια κατοσταρια παιχνιδια οπως και το να βαζει ταλιρακια απο την τρυπα που επεφταν τα κερματα πατωντας το κουμπι που στα εβγαζε απο κατω οταν υπηρχε καποιο προβλημα.Πραγματικα
Η χαρα του "αλητακου" gamer αυτος ο ιδιοκτητης.
"Ο βελακιας,ξυλινο ποδοσφαιρακιας,μπιλιαρδακιας"
Καθε μαγαζι με
ηλεκτρονικα σιγουρα θα ειχε μεσα και ενα βελακι η ποδοσφαιρακι η μπιλιαρδο και πολλες φορες ειχε και τα τρια η καποιον συνδιασμο με δυο απο αυτα.Τον συγκεκριμενο ιδιοκτητη λοιπον που το εχανες που τον εβρισκες παντα θα ηταν σε καποιο απο αυτα.Συνηθως ηταν πολυ μετριος στα δυο απο τα 3 αλλα στο ενα ηταν αρκετα καλος και ολη μερα εβαζε κοντρες με ολους εμας που πηγαιναμε στο μαγαζι του και πολλες φορες οταν δεν ειχε καποιον η καποιους να παιξει ερχοταν και μας τραβουσε απο τα ηλεκτρονικα για να παμε να παιξουμε μαζι του.Οταν παιζαμε και εχανε που αυτο γεινοταν σχεδον παντα εβριζε ,φωναζε και γενικα ελεγε τυχερους κλπ αυτους που τον κερδισαν και οτι αν ξαναπαιξουν δεν προκυται να χασει και διαφορα τετοια ασχετα που παντα εχανε.Στο μονο που ηταν σε γενικες γραμμες καλος ηταν στο ξυλινο ποδοσφαιρακι που γεινοταν καλες μαχες και που οταν εχανε οπως και στα αλλα τον κοροιδευαμε με αποτελεσμα να του γυρναει το μυαλο και να μας κυνηγαει μεσα στο μαγαζι η να μας πεταει τα μπαλακια απο το ποδοσφαιρακι με αποτελσεμα μια φορα να σπασει το τζαμι της πορτας που ειχε στο μαγαζι.Το μονο καλο μαυτον τον τυπο ηταν πως οταν μας ελεγε να παιξουμε και του λεγαμε πως δεν ειχαμε αλλα λεφτα εβαζε αυτος και παιζαμε τζαμπα ενα σωρο παιχνιδια και τα γουστα που βγαζαμε οταν τον βλεπαμε να χανει ηταν ολα τα λεφτα


"Ο Τζογαδορος"
Ο συγκεκριμενος ειχε εναν διαμορφωμενο κρυφο χωρο στο μαγαζι σαν δωματιακι Με γυψοσανιδα και γυρω γυρω της καμπινες για καλυψη και ολη την μερα μαζι με αλλους επαιζε εκει μεσα χαρτια με χοντρα λεφτα και λιγη σημασια εδεινε στης καμπινες και σε μας που παιζαμε.Ηταν τοση η τρελα του με τα χαρτια που πολλες φορες οταν θελαμε να μας κανει ψιλα βαριοταν να σηκωθει απο τα χαρτια και ελεγε σε καποιον μεγαλητερο απο τους θαμωνες του μαγαζιου να παει στο ταμειο αυτος και να μας χαλασει.Επισης περα απο τα χαρτια οταν δεν ειχε ατομα να παιξει καθοταν με τησ ωρες σε ενα απο τα δυο φρουτακια που ειχε στο μαγαζι.Το καλο και με αυτον τον ιδιοκτητη που κολουσε στα χαρτια ηταν πως ειχαμε ολη την ανεση να ασχοληθουμαι με την αγαπημενη μας πετονια και τους αλλους τροπους που βαζαμε παιχνιδια.
"Ο Gamer"
Ο Gamer ηταν σαν τον τζογαδορο οσον αφορα το κολημα αλλα αυτος αντι για τα χαρτια κολουσε με τα ηλεκτρονικα σε σημειο να μην μπορουμε να παιξουμε
εμεις και ηταν τετοιο το κολημα του που ειχε ενα τεραστιο κουτι διπλα του σε εναν σκαμπο με ψιλα ωστε σε χαλουσε εκεινη την ωρα για να μην σηκωθει καθολου και το εκανε αυτο μολις εβγαζε καποια πιστα πολυ γρηγορα για να προλαβει με αποτελεσμα να πεφτουν ψιλα κατω να χωνονται κατω απο καμπινες και γυρω γυρω και μετα καναμε παρτυ ποιος θα τα βρει να τα παρει.Οι ικανοτητες του σαν gamer ηταν αθλιες γιαπαραδειγμα ετρωγε καμια 20 με 25 credits για να βγαλει την πρωτη πιστα στο Ghost's n Goblins αλλα αντι να παραδεχτει οτι ηταν αθλιος σε ολα τα παιχνιδια το επαιζε ιστορια και μαλιστα μας προκαλουσε ολους για κοντρα και φυσικα παντα εχανε εκτος απο μια φορα που τον αφησαμε να κερδισει για πλακα και σκασαμε στα γελια με της αντιδρασεις του.Σε γενικες γραμμες ηταν ωραιος τυπος και ειχε την πλακα του με το μονο προβλημα για μας να ειναι πως επειδη ηταν συνεχεια στης καμπινες δεν μπορουσαμε να βαζουμε παιχνιδια με την πετονια κλπ.
"Ο πριζακιας (aka δεν γουσταρω να βλεπω να τερματιζουν τα ηλεκτρονικα με ενα credit)"
Οι αγαπημενοι πελατες αυτου του λαμογιου ηταν οι ασχετοι gamers που εβαζαν τα κερματα με το τσουβαλι για να περασουν μερικες πιστες,οι gamers πλουσιων κλπ γοννεων που ερχοταν και χαλουσαν πεντοχιλιαρα η δεκαχιλιαρα αργοτερα για πλακα την στιγμη που εμεις δεν τα βλεπαμε ουτε σε φωτοτυπια και εφτιαχναν πυργακια με τα κερματα σε διπλανο σκαμπο η στην καμπινα αλλα και ολοι οι Gamers γενικοτερα που μπορει να ηξεραν καποιο παιχνιδι αλλα σε γενικες γραμμες εχαναν γρηγορα.Δεν μπορουσε με τιποτα και τα νευρα εβγαιναν πανω απο το κεφαλι του με ωσους ηξεραν καλα τα παιχνιδια και τα τερματιζαν με ενα credit και προσωπικα εγω καθε μερα ολη μερα και καθε στιγμη ημουνα στην κοντρα μαζι του και μαλωναμε αλλα γουσταρα τρελα να τον βλεπω να του γυρναει το ματι οταν επαιζα 3 και 4 ωρες Pacman με ενα κερμα.Εκει ηταν ετοιμος να εκραγει και ερχοταν και εβγαζε την πριζα απο το Pacman οπως και απο αλλες καμπινες που καθομουν να παιξω και επαιζα καμια ωρα οπωσ για παραδειγμα το Wonder boy κ.α και την αλλη μερα ελεγε πως ειναι χαλασμενη.Φυσικα ο συνδιασμος καλου gamer και πετονιας ηταν ατομικη βομβα γιαυτον και για να ελεγχει καλητερα την κατασταση μεχρι και καμερα ειχε βαλει σε καταληλο σημειο αλλα πληρωνε και ρουφιανους που ηταν στην ηλικεια μας η λιγο μεγαλητεροι να παρακολουθανε οποτε μολις εβγαζε καποιος πετονια πηγαινανε και τον καρφωνανε.Οταν το αστειο με της και καλα χαλασμενες καμπινες παρατραβηξε και αναγκαστηκε να της ανοιξη φωναζε τον μαστορα και εβαζε ολες της καμπινες στο Hard,very hard στον πιο μεγαλο βαθμο δυσκολιας τελως παντων για να χανουμε γρηγορα οσοι παιζαμε πολυ ωρα με ενα credit και εφτασα σε σημειο να τρελαθω μαυτο το θεμα και κοπανουσα την καμπινα με το σκαμπο και με εδιωξε.Φυσικα χαμενος ηταν αυτος γιατι ολα τα αλανια που πηγαιναμε εκει ημασταν κολητοι και μετα δεν ξαναπατησε κανενας .Οταν μετα απο αυτο ειδε και αποειδε που καθοταν μονος μεσα στο μαγαζι ερχοταν και μυξοκλαιγε στον πατερα μου να με πει να ξαναπηγαινουμε κλπ γιατι τον ειχαμε παρατησει και πηγαιναμε στην διπλανη κομωπολη που δεν ειχε ουτε ενα χιλιομετρο αποσταση.Φυσικα οταν αρχισαμε να ξαναπηγαινουμε εκανε τον ηρεμο καμια βδομαδα και μετα ξανα τα ιδια και καθε φορα τον παρατουσαμε πηγαιναμε στην διπλανη κομωπολη και αυτος πηγαινε στον πατερα μου χαχαχαχα.

"Η θεα"
Γυναικα ιδιοκτητρια μαγαζιου με ηλεκτρονικα που ποιο πριν το ειχαν οι γοννοις της αλλα βγηκαν στη συνταξη και ηταν αυτη 30 με 33 και εμεις που πηγαιναμε απο 12 εως το πολυ 20.καστανοξανθο μαλι μεχρι την μεση,πρασινα ματια και πλουσια προσοντα μπροστα στα ματια μας φανταζε σαν το απολυτο θυληκο σε συνδιασμο με τα μινι η τα κολυτα κολαν και τζιν που φορουσε και τα ανοιχτα μπλουζακια.Οταν δεν ηταν ηταν πισω απο το μπαρ θα καθοταν παντα σταυροποδι και θα επαιζε Bubble Bobble με την σκετη φραπεδια διπλα και παντα με ενα Camel στο στομα.Ουρα καναμε για το ποιος θα πρωτοπαιξει διπλο Bubble Bobble μαζι της και δεν το ειχε σε τιποτα να ρθει να σε πιασει απο την μεση οταν επαιζες η να σου σκασει ενα πεταχτο φιλι στο μαγουλο παντα με το χαμογελο στα χειλη και με ενα εκπληκτικο γελιο που ακουγοταν σαν κελαιδισμα.Η μαγεια που ειχε ριξει σε ολους μας ηταν τετοια που απλα δεν μας πηγαινε η καρδια να βαλουμε
Παιχνιδια με την πετονια η με ολους τους αλλους τροπους.Εκπληκτικη πραγματικα και θεα με ολη την σημασια της λεξεως ακομα και σημερα στα 43 της.
