Ρετρό καθηγητές

Ευτυχως μεσα στη μαυριλα, διαβαζουμε που και που τετοια αισιοδοξα δημοσιευματα.

Χιλια μπραβο στον κυριο Γιώργο Κοντέλλη!

Ο φιλος Nemo το ειχε παρακολουθησει απο παλια το θεμα
 
Εμείς στο Γυμνάσιο είχαμε μια δασκάλα που είχε καφέ μαλλιά κοντά, χοντρή, φωνακλού και είχε την φωνή σαν της Ελένης Γερασιμίδου.

Στο Λύκειο έναν Χημικό έχουμε που του πέφτει το τσουλούφι και είναι παλαιών αρχών.
 
Ευχάριστα: O Xημικός στο τεχνικό Λύκειο του Ζωγράφου. Καρα καλτ μορφη σαν φυγας απο γελοιογραφία. Καλος ανθρωπος ομως. Παρα πολυ καλος.

Εχει μεινει η ατακα..."Σκάσε Ηλίθιεεε Κόπρεεε"

O δάσκαλος στη τρίτη δημοτικού στο 18ο, νέος, ροκ τύπος, μας εσκαγε και με μια κλασσική κιθάρα και μας έπαιζε διάφορα τραγούδια κτλ. Μορφή και πραγματικά παθιασμένος με την δουλειά του. Πραγματικά άξιος του όρου δάσκαλος.

Δυσάρεστα. Στην δευτέρα δημοτικού η δασκάλα μας αντικαταστάθηκε στα μισά της χρονιάς από έναν caveman απολιθομένο ο οποίος ήταν πραγματικό καθ**ι . Του ειπα μια φορά οτι με πονούσε το κεφάλι μου και απάντησε δεν με νοιάζει χτύπα το στον τοίχο. Φυσικά έγινε πανικός μετά όταν το έμαθαν οι γονείς μου.
 
Οι περισσότεροι (το 80%) ήταν τρελοί και τρελές και οι του Γυμνασίου και οι του Λυκείου. Υπήρχαν και οι καλοί. Πιστεύω ότι όλοι αδικηθήκαμε και πικραθήκαμε αλλά το χειρότερο που έχω να πω είναι το εξής: Α΄τάξη δημοτικού. Τα παιδιά στο διάλλειμα βρίσκουν ένα μικρό πουλάκι. Το παίρνουν στην τάξη κι επειδή τιτιβίζει δυνατά η δασκάλα το παίρνει και το πατάει μπροστά στα παιδάκια με το τακούνι της. Εκπαιδευτικός σου λέει τώρα! Παρακάλεσα να την πατήσει αυτοκίνητο.
 
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν αυτοί οι παλιομοδίτικοι καθηγητές που αναφέρτε πιο πάνω. Θα πάρω ένα δικό μου παράδειγμα ενός δικού μου καθηγητή που τον είχα στο γυμνάσιο και πάνω κάτω θα τον έλεγες "γραφικό". Το κύριό του χαρακτηριστικό ήταν η προσκόλλησή του στις ψιλές, στις οξείες κλπ. και όταν μιλούσε είχε την κακιά συνήθεια να φτύνει. Ακόμα δεν θα ξεχάσω μια "οβίδα" που προσγειώθηκε στο κεφάλι μου, καθώς καθόμουν στο μπροστινό θρανίο...

ΥΓ: Ακόμα και φέτος που τελείωσα, αυτός συνεχίζει ακάθεκτος στην δουλειά του και οδεύει για την τέταρτη δεκαετία του ως φιλόλογος...
 
Θυμάμαι έναν καθηγητή (φ) φιλόλογος ήταν ήταν πολύ "ρετρό" για την εποχή του, όπως αυτούς τους καθηγητές που αναφέρατε σε εμφάνιση παραπάνω ΚΑΜΙΑ σχέση με τα καθήκια που αναφέρατε. Μου είχε κάνει εντύπωση το καρό καφέ γιλέκο του..το ίδιο βρε παιδί μου 3 χρόνια στο γυμνάσιο...

Κ δωθούσης της ευκαιρίας να αναφέρω ότι μια καθηγήτρια μου ονόματί Βισκαδουράκη αποδήμησε από καρκίνο πριν από κάτι χρόνια, ήθελα να το αναφέρω όχι τίποτα άλλο αλλά ήταν από της λίγες καθηγήτριες που ενδιαφερόταν για τη μάθηση μαθητών με ανεξαρτήτως βαθμολογικού επιπέδου.!

Άξια κ ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει.
 
krios είπε:
Οι περισσότεροι (το 80%) ήταν τρελοί και τρελές και οι του Γυμνασίου και οι του Λυκείου. Υπήρχαν και οι καλοί. Πιστεύω ότι όλοι αδικηθήκαμε και πικραθήκαμε αλλά το χειρότερο που έχω να πω είναι το εξής: Α΄τάξη δημοτικού. Τα παιδιά στο διάλλειμα βρίσκουν ένα μικρό πουλάκι. Το παίρνουν στην τάξη κι επειδή τιτιβίζει δυνατά η δασκάλα το παίρνει και το πατάει μπροστά στα παιδάκια με το τακούνι της. Εκπαιδευτικός σου λέει τώρα! Παρακάλεσα να την πατήσει αυτοκίνητο.
Ήταν ψυχικά διαταραγμένη προσωπικότητα, να είστε σίγουροι...
 
Βρήκα αυτό από τον tsalk στο youtube,που έχει σχέση με το θέμα!

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=ItDRYD-BPqI]YouTube - Ξ Ξ΅Ο ΟΟΟ ΞΌ Ξ±Ξ³Ξ±ΟΞ¬Ο - ΞΞΞ Ξ
 
Wally είπε:
Ευτυχως μεσα στη μαυριλα, διαβαζουμε που και που τετοια αισιοδοξα δημοσιευματα.
Χιλια μπραβο στον κυριο Γιώργο Κοντέλλη!
-Η σελιδα που φιλοξενει το εγχειρημα της "Δίκης του Γαλιλαίου" ,οπου μπορειτε να δειτε συνοπτικα πως φταχτηκε ,να το κατεβασετε ,αλλα και να παρετε μια ιδεα για το ιστορικο του υποβαθρο.

http://www.ebusiness-lab.gr/galileo/making.htm

- και το Βlog του Κ. Γ.Κοντελλη...

http://blogs.sch.gr/kontellis/
 
Στο γυμνάσιο είχαμε έναν μαθηματικό που όταν ήθελε να πει "κάθισε στην θέση σου τώρα" αφού είχες λύσει την άσκηση στον πίνακα, έλεγε "βυθίσου". Η θεολόγος μας θυμάμαι δεν φορούσε ποτέ παντελόνια, στα χέρια της είχε συνέχεια ενυδατική και γυάλιζαν και δεν μας άφηνε να φοράμε παντελόνι την ώρα των θρησκευτικών.Πολύ καλή κυρία.
 
Η δασκάλα μου,στην τετάρτη δημοτικού,το ΄85 αν δεν απατώμαι,σήκωνε στον πίνακα 5 παιδιά για να πουν το μάθημα.

Η επιλογή του μαθητή,γινόταν ως εξής: Βημάτιζε αργά αργά προς το μέρος κάποιου και ενώ αυτός ο κάποιος -συνήθως- λουζόταν από κρύο ιδρώτα,και με μια απότομη περιστροφή του σώματός της,γύριζε και επέλεγε τον ακριβώς από πίσω της ή κάποιον 2-3 θρανία πιο πίσω,με το να τον χτυπάει ελαφρά στον ώμο με τον ξύλινο,τεράστιο,βαρύ χάρακά της. Έπειτα μας έβαζε να στεκόμαστε σε ουρά,κατά μήκος του πίνακα. Σε όποιον έπιανε αδιάβαστο,έριχνε και μερικές δυνατές (!!!) ξυλιές στις παλάμες του, με τον χάρακα.Αν ήταν όλη η 5άδα αδιάβαστη,μας ζητούσε να ανοίξουμε τα χέρια μας όλοι,και μας χτυπούσε εναλλάξ.

Αυτό έγινε ως την Έκτη δημοτικού.

Ποτέ δεν υπήρξα αδιάβαστη όλα αυτα τα χρόνια.

Στο γυμνάσιο είχα τον Ευτύχιο,καθηγητή θρησκευτικών. Με το ζόρι να ήταν γύρω στα 30,πολύ όμορφος (αχ αχ),πολύ χαβαλετζής,καλός άνθρωπος και πάρα πολύ αυστηρός. Πως τα συνδύαζε όλα αυτά μαζί,δεν ξέρω. Ερχόταν πάντα με το ίδιο σακάκι,αλλά ήταν πάντα καθαρός. Ένα από τα πράγματα που θυμάμαι έντονα από αυτόν,είναι εκείνον,καθισμένο κάτω από ένα πεύκο (ναι είχαμε και δέντρα στο σχολείο μου) στην αυλή του σχολείου,να κολατσίζει,τρώγοντας πάντα κεφτεδάκια,ψωμί,τυρί και ντομάτα. Πάντα όμως..

Στο λύκειο τον καθηγητή μας στη Φυσικοχημεία,ίδιος ο John Lennon σε όλα του. Μόνο η Yoko έλειπε από το πλαϊ του. Βαριόταν που ζούσε,ερχόταν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ,επι 3 ολόκληρα χρόνια,με το ίδιο πορτοκαλοκιτρινο τζιν παντελόνι,την ίδια πορτοκαλοκαφέ πλεκτή μπλούζα και τις πολύ κρύες ημέρες,ένα κοτλέ λαδί σακάκι. Επίσης τον χειμώνα,φορούσε μποτάκι μαύρο και προς το τέλος της άνοιξης,κάτι απαίσια καφε μαυρα σανδάλια!!!! Το μαλλί ως τους ώμους,σγουρό και μονίμως άπλυτο.

Την αμφίεση συμπλήρωνε ο χαρτοφύλακας που τον κουβαλούσε μέσα σε ταγάρι!!!!!!

Για όνομα...
 
Αρκούντως ζοφερή η περιγραφή σου... Ότι πρέπει για ανάγνωση τις πρώτες πρωινές ώρες. :rofl:
 
Omenforever είπε:
Αρκούντως ζοφερή η περιγραφή σου... Ότι πρέπει για ανάγνωση τις πρώτες πρωινές ώρες. :rofl:


Το εκλαμβάνω ως φιλοφρόνηση και σε ευχαριστώ! #)
 
Wally είπε:
Ευτυχως μεσα στη μαυριλα, διαβαζουμε που και που τετοια αισιοδοξα δημοσιευματα.
Χιλια μπραβο στον κυριο Γιώργο Κοντέλλη!

Ο φιλος Nemo το ειχε παρακολουθησει απο παλια το θεμα
O κ. Γ. Κοντελλης <<ξαναχτυπα>>

Αυτη τη φορα πηρε το δευτερο βραβειο στό Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πρωτοπόρων Εκπαιδευτικών που διωργανώνει η

Microsoft.

5lvrdd.jpg


Τη δεύτερη θέση κέρδισε ο κ. Γιώργος Κοντέλλης, καθηγητής του 3ου Γενικού Λυκείου Μυτιλήνης, για τη δράση «Κατασκευή Εκπαιδευτικού Δορυφόρου τύπου CanSat»,
Ο κ. Γιώργος Κοντέλλης ανέφερε: «Ευχαριστώ τη Microsoft που μου ξαναδίνει την ευκαιρία να συμμετάσχω στην ουσιαστικότερη ίσως διοργάνωση σχετικά με την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση που υπάρχει. Τα Forum του Ζάγκρεμπ και του Χονγκ Κονγκ μου άλλαξαν την αντίληψη και τις ιδέες σχετικά με την εκπαίδευση και καθόρισε την πορεία μου σε σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία, αφού με έφερε σε επαφή με τις πιο καινοτόμες ιδέες από τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς όλου του κόσμου. Αποτέλεσμα αυτών ήταν και η περσινή προσπάθεια που διακρίθηκε. Βέβαια αυτή η διάκριση δεν είναι μόνο δική μου μιας και όλο το σχολείο μας από τον κλητήρα και τον φύλακα μέχρι τον Σύλλογο καθηγητών και τον Διευθυντή βοήθησαν στην πραγματοποίηση του στόχου μας.

Φυσικά οι ήρωες αυτής της προσπάθειας ήταν οι μαθητές μας, οι οποίοι παρά το βεβαρημένο τους πρόγραμμα κατάφεραν επί ένα εξάμηνο να ασχοληθούν σε ώρες εκτός σχολείου με ένα εκπαιδευτικό διαστημικό πρόγραμμα το οποίο και προκάλεσε τον θαυμασμό των επιστημόνων της ESA και της NAROM.
Προέλευση :

http://www.adslgr.com/forum/showthread.php?t=489450
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στη Β' γυμνασίου είχαμε ένα μουσικό ο οποίος είχε γυάλινο μάτι και τον φωνάζαμε Terminator.

Στο λύκειο είχαμε ένα φυσικό πολύ κοντό και χοντρό με μουστάκι, πολύ καλός άνθρωπος και πλακατζής, τον φωνάζαμε Super Mario.

Στην Α γυμνασίου η μουσικός μας είχε το συνήθειο την ώρα του μαθήματος να βάζει το χέρι της μέσα από τη μπλούζα της και να ξύνει το στήθος της.

Στη Β γυμνασίου ο χημικός (επίθετο Στάης) μας είχε μονίμως μία χτένα στην πίσω τσέπη. Μια μέρα λοιπόν όπως σουλατσάριζε στην τάξη χραπ την αρπάζει ένας συμμαθητής μας και χτενίστηκε

Επίσης στο γυμνάσιο είχαμε ένα καθηγητή καλλιτεχνικών με το επίθετο Ξηρός. Λέτε να... :eek:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δε θα ξεχάσω έναν φιλόλογό μας, στο Λύκειο. Καμηλό παλτό, μουστακάκι ποντικοουρά και μαλλί προς τα πίσω, με μπριγιαντίνη της εποχής. Φτυστός ο Ζαμπέτας!

Άντε τώρα να καταλάβεις ότι κάνει (μεταξύ άλλων) Αρχαία και Ιστορία στην τρίτη δέσμη !

Και μέσα σε όλα, έχουμε παίξει και μαζί, εγώ πιάνο κι αυτός ... σαξόφωνο ! Τζαζιές ! Είναι αυτό που λέμε "η λάθος φάτσα στον λάθος άνθρωπο".
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στο Λύκειο ο μαθηματικός τα κοπάναγε. Ερχόταν κατακόκκινος από τις ρετσίνες και έτσι και σε έκανε " Χα " , θα έμενες στον τόπο! Μισοκοιμόταν στην έδρα και για να περνάει η ώρα, μας έβαζε να γράφουμε...την προπαίδεια!

Αυτός που μας έκανε σχέδιο. Καλό ανθρωπάκι, αλλά τα είχε χάσει ο καημένος. Οι μαθητές το εκμεταλλεύονταν και στο μάθημα του, γινόταν κυριολεκτικά ο χαμός. Πολλές φορές που έγραφε στον πίνακα γυρισμένος, ένας μαθητής από κάτω του έριχνε ροχάλες. Αυτός δεν το έπαιρνε χαμπάρι και έφευγε από την τάξη με τις στάμπες, στο παντελόνι του.

Άλλος Μαθηματικός. Περπατούσε παίζοντας μπεγλέρι και τραγουδώντας λαϊκά. Πολλές φορές πήγαινε στο τζάμι του παραθύρου, κοιτούσε και φούσκωνε τα μπράτσα του! Έλεγε ιστορίες στους μαθητές, για τη θητεία του στις ειδικές δυνάμεις.

Θρησκευτικός. Φευγάτος τύπος ( λίγο συγγραφέας, λίγο πολιτικός , λίγο ζωγράφος κλπ ) που παρουσίαζε παλιότερα εκπομπή στο Τηλεάστυ. Ο άλλοι καθηγητές δεν τον πήγαιναν, για πολιτικούς λόγους. Για αυτό ερχόντουσαν και μας ρωτούσαν συνέχεια, αν κάνει καλό μάθημα κλπ ( λες και αυτοί ήταν σωστοί στο μάθημα τους ). Ο μαθητές όμως τον συμπαθούσαμε, οπότε κανείς δεν έλεγε κάτι εναντίον του και οι " χαφιέδες " έφευγαν με άδεια χέρια...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πολύ ωραίο θέμα! Είχα πολλούς τέτοιους γραφικούς ρετροκαθηγητές:

Ο διευθυντής μας όταν πήγαινα Α Δημοτικού. Ήταν κοντός, με μουστάκι και παλαιών αρχών. Όλοι τον τρέμαμε και κυρίως όταν τύχαινε να πάμε να πιούμε νερό στις βρύσες, ενώ είχε χτυπήσει το κουδούνι για μέσα. Ερχόταν απειλητικά προς το μέρος μας βροντοφωνάζοντας κι εμείς όπου φύγει φύγει! Ήταν τρομερό να σε έπιανε, θα άρχιζαν οι φάπες και τα τραβήγματα των αυτιών.

Μία άλλη διευθύντρια, πάλι στο δημοτικό. Ήταν φιλόλογος, πολύ γερασμένη, κοντά στη σύνταξη. Φορούσε παλαιομοδίτικα φορέματα, γυαλιά και τα μαλλιά της τα είχε αφήσει λευκά, πιασμένα μονίμως κότσο. Κάτι σαν την Όλιβ Όιλ στα γεράματα. Πολύ καλή κυριούλα ήταν πάντως.

Στο Γυμνάσιο, η καθηγήτρια που μας έκανε Φυσική-Χημεία-Γεωγραφία-Βιολογία. Κοντόχοντρη, με ταγέρ, γυαλιά και κοντό μαλλί περμανάντ. Περπατούσε καμαρωτή καμαρωτή και την έλεγα παγώνι. Ψιλοστριμμένη αλλά καλή. Επειδή ήμουν καλή στα μαθήματά της και με συμπαθούσε, νόμιζε ότι το ίδιο καλή θα ήμουν και στα Μαθηματικά και επειδή δίδασκε και αυτό το μάθημα στα άλλα τμήματα, πάντα με ρωτούσε τι βαθμό πήρα στα Μαθηματικά και με έκανε να κοκκινίζω από ντροπή. Μέχρι και στο δρόμο την είχα δει όταν τελείωσα το Γυμνάσιο και την απέφυγα για τους ίδιους λόγους. Με προόριζε στη φαντασία της για θετικές επιστήμες και δεν ήθελε να καταλάβει ότι το δυνατό μου σημείο ήταν πάντα τα φιλολογικά.

Πάλι στο Γυμνάσιο, μία άκρως στριμμένη παλιόγρια που μας έκανε Οικιακή Οικονομία. Κι αυτή αυτό το κοντόχοντρο στυλ με περιποιημένο κοντό μαλλί, αλλά πολύ μουτρωμένη και αχώνευτη γενικά.

Ένας άλλος Φυσικός στο Γυμνάσιο, κοντούλης και καμπούρης, παλαιών αρχών κι αυτός, πάντα εξέταζε με κατάλογο και μεγάλη αυστηρότητα, αλλά ήταν και συμπαθής. Επίσης συνήθιζε να ξύνει συχνά το κεφάλι του και λόγω του συνδυασμού κοντός-καμπούρα-ξύσιμο τον φωνάζαμε ουραγκουτάγκο.

Μία φιλόλογος στο Γυμνάσιο, κι αυτή με παλαιομοδίτικο ντύσιμο και απόλυτη μανία για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας. Κάποτε την είχε πιάσει τρέλα, κι άρχισε να φωνάζει ότι οι πινακίδες στους δρόμους θα έπρεπε να ήταν γραμμένες στα Αρχαία Ελληνικά, κι όχι στα Αγγλικά, γιατί στο τέλος θα γίνουμε αποικία των Άγγλων.

Η θεολόγος στο Γυμνάσιο, μία στριμμένη θεούσα γεροντοκόρη όλο κόμπλεξ, με μαλλί της δεκαετίας του 50, που μιλούσε και περίεργα, με χαμηλή φωνή που έτρεμε, γιατί είχε ένα πρόβλημα με το λαιμό της. Μετά μάθαμε ότι βρήκε άντρα από το Χρυσό Κουφέτο :eek:

Ο Φυσικός στο Λύκειο, ένας απαρχαιωμένος κύριος με κουστούμι, μουστάκι, γυαλιά και πολύ αυστηρό ύφος, που τον είχαν προλάβει για καθηγητή και κάποιες μανάδες συμμαθητών μου. Από αυτές μάθαμε ότι κάποτε είχε πάει στο μάθημα φορώντας μία μαύρη και μία κόκκινη κάλτσα κι όταν εκείνες σκάσανε στα γέλια τους είπε "Τι γελάτε κλώσσες;"

Ένας Μαθηματικός στο Λύκειο, κι αυτός κουστουμαρισμένος, κοντός και με γυαλιά, πολύ αυστηρός και με χωριάτικη ομιλία, νόμιζε ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από τα Μαθηματικά. Πραγματικά ζηλεύω τον αδιάφορο μεθύστακα Μαθηματικό του Rio, μακάρι να τον είχα εγώ!
 
thamonas είπε:
Την επόμενη μέρα πήγε ο πατέρας της στο σχολείο και του έριξε ένα χαστούκι μπροστά σε όλους τους καθηγητές..
:clap: :headbangdude:

krios είπε:
Α΄τάξη δημοτικού. Τα παιδιά στο διάλλειμα βρίσκουν ένα μικρό πουλάκι. Το παίρνουν στην τάξη κι επειδή τιτιβίζει δυνατά η δασκάλα το παίρνει και το πατάει μπροστά στα παιδάκια με το τακούνι της. Εκπαιδευτικός σου λέει τώρα! Παρακάλεσα να την πατήσει αυτοκίνητο.
Τι καλη κυρια... :banghead: :banghead:

Δημοτικο. Ειχα μια δασκαλα στην 1η και τον ιδιο δασκαλο για τις υπολοιπες ταξεις. Και οι δυο μας χαστουκιζανε. :tsktsk:

Ποσο κανει 6+7; Εεεεεεε... Χαστουκι στην πρωτη Δημοτικου για τη προσθεση. Και την χαιρετουσα εφηβος και λεω "τι κανεις; χαιρετας αυτη που σε χαστουκιζε 6 χρονων:"

Απο τοτε την εκανα ban :D Ο αλλος παλι, χαστουκια....ban κι αυτος. Ξυλο δεν ειχε μετα το Δημοτικο.

Αυτο που θυμαμαι απο το Γυμνασιο ειναι οτι ολοι οι καθηγητες ηταν πολυ κακοι. Πολλες φωνες. Ασχημη εμπειρια. Ισως γιατι ηταν το σταδιο απο παιδακια(Δημοτικο) σε εφηβους,

αλλα ηταν τρομακτικα. Πραγματικα φοβομασταν τους καθηγητες.

Ειχαμε μια κοντοχοντρη στην ιστορια πολυ κακια, ολοι τη βριζαμε. Αλλα και οι αλλες δεν πηγαινανε πισω. Χημεια, Γεωγραφια ειχαμε γυναικες και ολες φωναζανε σαν τρελες.

Μια χαζη περιπτωση ηταν η μαθηματικος που περπατουσε σαν βαρκα στο Αιγαιο και την ανοιξη που ζεσταινοταν εκανε αερα με τη φουστα της(να ηταν και καμια ομορφη :cry: :cry:)

Πλακα ειχε αυτη που μας εκανε Μουσικη και ηταν αλανιαρα. Την ειδα τελευταια και εχει βαλει σιλικονατα...... :what:(βγαζουν καλυτερο ηχο;;;;; :D )

Οταν καναμε φασαρια, ελεγε "Σκαστε γ.... την π.........". Η καλυτερη απο τα τρια χρονια γυμνασιου.

Ξεχωριστο κεφαλαιο ηταν η Διευθυντρια. Η χειροτερη "παραλια"(αν με πιανετε) απο ολες!!! Κουβαλουσε μονιμες αποσκευες τις καταρες ολων μας.

Το τι ακουγε καθε μερα δε λεγεται. Μια ανοιξη(νομιζω οταν τελειωνα τη Γ') πηρα ενα κοκκινο spray που ειχε ο πατερας μου στα εργαλεια και πηγα και δημιουργησα μοναδικη τεχνη

με το ονομα της εξω απο τα γραφεια και σε λοιπους τοιχους. Και τα κλασσικα f.... the school και αλλα. Πως το χαρηκα την αλλη μερα. Νομιζω πεθανε.....και μονο για την ψυχικη

κακοποιηση(ειδικα σε μια περιπτωση) της ευχομαι να ζει τη μερα της Μαρμοτας με ζομπι σε επαναληψη και να της τρωνε το μυαλο until the end of never... :diablotin: :diablotin: ....!!!!!! (επρεπε να τα πω)

Moving on....Στο Λυκειο(Ε.Π.Λ.) ηταν πολυ cool οι καθηγητες.

Ηταν ενας ψηλος, χοντρος, φαλακρος και στραβοκανης. Ηταν δυνατον να μην εχει το παρατσουκλι Κουϊκαρας;;; Οχι πειτε μου... Πολυ καλος ανθρωπος ομως..

Φυσικος στη Β'. Τον ειχαμε 3 τελευταιες ωρες, ελεγε δυο πραγματακια και μας εστελνε στα λεωφορεια οπου καθομασταν πολυ ωρα μεχρι να φυγουμε. Πολλες φορες μεθυσμενος

και παντα με το κομπολοϊ στο χερι. Το σχολειο ειχε 100+ καθηγητες, του Αγ. Γεωργιου γιορταζανε πολλοι και φερνανε ψητα και ποτα. Μετα το φαγοποτι, ερχεται στην αιθουσα και "ξεφουσκωνει" πανω στην καρεκλα και λεει "καντε οτι θελετε αλλα ησυχα". Πολλοι ειχαμε προβλημα στη Φυσικη(λογικο) αλλα μας περνουσε. Αν τυχαινε και αλλαζαμε καθηγητη στο μεσον της χρονιας θα μεναμε!

Μαθηματικος...εχεις τριγωνο και διαβητη;;; Οχι;; Εξω!!! Δηλαδη καλυτερα να χασεις το μαθημα απο το να δανειστεις απο το διπλανο σου για λιγο... :bash:

Καθηγητης μουσικης.....μας ελεγε ιστοριες πως εσφαζε στο Βιετναμ :rofl: ....στις εξετασεις κρατουσε τσιλιες για να αντιγραφουμε. Νομιζω ομως οτι δεν διδασκε γιατι δεν ειχαμε μαθημα μουσικης!

Γενικως παντως ειχαμε πολυ ωραιο κλίμα.

Ο καλυτερος καθηγητης που εχω συναντησει ηταν σχετικα νεος και μας διδασκε Αρχαια. Ολοι μαθαμε Αρχαια χωρις ζορι και πολυ ευχαριστα μαλιστα. Την ωρα του μαθηματος εκανε παραδοση, εξεταση, ασκησεις και ΤΕΛΟΣ! Στο σπιτι δεν καναμε τιποτα. Απιαστος.

Πηγα και ΤΕΛ ενα χρονο για τις Πανελληνιες(σχεδιο). Ειχε εναν καθηγητη με κοκκινη μυτη(νομιζες οτι ηταν λιαρδα αλλα δεν ηταν), εκλεινε το ενα ρουθουνι με το δαχτυλο και εριχνε "ρουκετες" μπροστα σε ολους λες και δεν υπηρχαν χαρτομαντηλα :wait2:

Μπορει να θυμηθω κι αλλους...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Έκτη δημοτικού είχαμε τον πιο αχώνευτο γυμναστή, που μπορούσε να υπάρξει. Γλοιώδης, φιγουρατζής , ειρωνικός, συνεχώς με γυαλί και περπάτημα στυλ John Travolta ( και ας ήταν 1,10 ύψος ). Κανένας στην τάξη δεν τον χώνευε και ήταν θέμα χρόνου, να σκάσει κάποια στιγμή η μπόμπα. Αυτό έγινε σε μια ανύποπτη στιγμή, κατά την διάρκεια μιας εκδρομής. Παίζαμε μπάλα και ο τύπος έκανε τον διαιτητή ( όσο σχέση είχε με την γυμναστική, άλλη τόση είχε με το ποδόσφαιρο). Σε μια φάση Κάτι στραβοσφύριξε και ένας συμμαθητής μου αντέδρασε απότομα. Ο γυμναστής γύρισε προς αυτόν θυμωμένος και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος...

-Άμα σου δώσω μια θα σου πω εγώ...
-Θα φέρω τον πατέρα μου και θα φας δυο !
-Τον γράφω και τον χ... τον πατέρα σου.
-Ρε αι....., παλιο...., μ..... το ένα σου, το άλλο σου....

Έγινε θέμα στο σχολείο , οι καθηγητές φυσικά υποστήριζαν όλοι τον γυμναστή, που αν και υπήρχαν μάρτυρες , έλεγε πως δήθεν δεν είπε τίποτα, τα παιδιά τον συμμαθητή κλπ κλπ. Τελικά αποφάσισαν να μην αποβάλουν από το σχολείο τον μαθητή και καθώς σε ένα μήνα έκλειναν τα σχολεία για διακοπές, το υπόλοιπο κύλησε ευτυχώς ομαλά. Ο τύπος ήταν η κλασσική περίπτωση του, όπου βρεθώ δημιουργώ προβλήματα και αναρωτιέμαι, τι θα έγινε στα υπόλοιπα σχολεία που θα πήγε.
 
Πίσω
Μπλουζα