exetlaios
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 17 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 4.509
- Αντιδράσεις
- 1.344
Εμείς τα παιδιά των 80's προλάβαμε ίσως τους τελευταίους "γραφικούς" καθηγητές, που μοιάζαν κολλημένοι σε μια παλιότερη εποχή, λες και είχανε βγει από ελληνική ταινία της δεκαετίας του 60.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν καθηγητή στο γυμνάσιο.
Δε θα αναφέρω το όνομά του, αλλά το θυμάμαι ακόμα.
Ας τον λέμε κύριο "Μ".
Ήταν κοντούλης, με ένα παλιομοδίτικο κοστούμι, γυαλάκια και καλογυαλισμένη φράτζα.
Έκανε συχνά παρατηρήσεις σε όλους, αν και ο τόνος του δεν ήταν ποτέ επιθετικός ή προσβλητικός.
Οι φήμες λέγανε ότι μπορούσε να βγει σε σύνταξη, αλλά αγάπαγε πολύυ το επάγγελμα και έμενε στο σχολείο όσο πιό πολύ μπορούσε.
Η τάση του να χώνεται παντού και να παρατηρεί τα πάντα, σε συνδιασμό με τη μεγάλη ηλικία του και το ιδιόρυθμο παρουσιαστικό του, τον έκανε αντικείμενο χλευασμού από τους μαθητές.
Θυμάμαι ακόμα δυό φάσεις :
Σε μια μαθήτρια που είχε μεγάλα σκουλαρίκια, είπε : "Βγάλε κοπέλα μου αυτούς τους τροχούς από τα αυτιά σου" !
Και σε ένα αγόρι που φόραγε μενταγινόν με σφαίρα (πολύ 80's) είπε :
"Τι είναι αυτό που φοράς νεαρέ ! Βγάλτο σε παρακαλώ. Ούτε οι Γερμανοί δε φοράγανε τέτοια".
Μια μέρα, το νέο διέρρευσε στο σχολείο και πήγε από στόμα σε στόμα.
Ο κύριος "Μ" πέθανε ! Τον πάτησε φορτηγό και τον έλυωσε.
Τόσο εγώ, όσο και όλα τα παιδιά που μέχρι χτες γελάγαμε μαζί του, παγώσαμε.
Ξαφνικά το σχολείο έμοιαζε άδειο χωρίς αυτόν.
Και σίγουρα αυτό δεν ήταν το τέλος που του άρμοζε.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε.
Έκτοτε γνώρισα αρκετούς καθηγητές, αλλά πάντα στην καρδιά μου θα υπάρχει μια θέση για τον κύριο "Μ" .
Τον τελευταίο "εκπρόσωπο" της "παλιάς σχολής" των καθηγητών.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν καθηγητή στο γυμνάσιο.
Δε θα αναφέρω το όνομά του, αλλά το θυμάμαι ακόμα.
Ας τον λέμε κύριο "Μ".
Ήταν κοντούλης, με ένα παλιομοδίτικο κοστούμι, γυαλάκια και καλογυαλισμένη φράτζα.
Έκανε συχνά παρατηρήσεις σε όλους, αν και ο τόνος του δεν ήταν ποτέ επιθετικός ή προσβλητικός.
Οι φήμες λέγανε ότι μπορούσε να βγει σε σύνταξη, αλλά αγάπαγε πολύυ το επάγγελμα και έμενε στο σχολείο όσο πιό πολύ μπορούσε.
Η τάση του να χώνεται παντού και να παρατηρεί τα πάντα, σε συνδιασμό με τη μεγάλη ηλικία του και το ιδιόρυθμο παρουσιαστικό του, τον έκανε αντικείμενο χλευασμού από τους μαθητές.
Θυμάμαι ακόμα δυό φάσεις :
Σε μια μαθήτρια που είχε μεγάλα σκουλαρίκια, είπε : "Βγάλε κοπέλα μου αυτούς τους τροχούς από τα αυτιά σου" !
Και σε ένα αγόρι που φόραγε μενταγινόν με σφαίρα (πολύ 80's) είπε :
"Τι είναι αυτό που φοράς νεαρέ ! Βγάλτο σε παρακαλώ. Ούτε οι Γερμανοί δε φοράγανε τέτοια".
Μια μέρα, το νέο διέρρευσε στο σχολείο και πήγε από στόμα σε στόμα.
Ο κύριος "Μ" πέθανε ! Τον πάτησε φορτηγό και τον έλυωσε.
Τόσο εγώ, όσο και όλα τα παιδιά που μέχρι χτες γελάγαμε μαζί του, παγώσαμε.
Ξαφνικά το σχολείο έμοιαζε άδειο χωρίς αυτόν.
Και σίγουρα αυτό δεν ήταν το τέλος που του άρμοζε.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε.
Έκτοτε γνώρισα αρκετούς καθηγητές, αλλά πάντα στην καρδιά μου θα υπάρχει μια θέση για τον κύριο "Μ" .
Τον τελευταίο "εκπρόσωπο" της "παλιάς σχολής" των καθηγητών.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Tρελό γέλιο !! 
).
