Ρετρό κακές συνήθειες των γονιών και συγγενών που μας εκνεύριζαν

[Deathshadow]

Aμα πιασω τους γονεις μου δε θα τελειωσω...

Παντα εκνευριζομουν οταν συγγενεις και κυριως θειες σε συναντησεις με εσφιγγαν με δυναμη μου ζουλουσαν τα μαγουλα και μου εδιναν ρουφηχτα φιλια με αποτελεσμα να κολανε πανω μου σαλια :sweet_kiss: .

Ενταξει δε λεω ημουν γλυκας μικρος και εκεινες το εκαναν απο αγαπη αλλα ....

 

[johnny19818]

Το μεσημέρι όταν κοιμούνται, πρέπει να κάνεις την απόλυτη ησυχία (ούτε καν να αναπνέεις), αλλά όταν κοιμάσαι εσύ, να κάνουν πολύ φασαρία.

+1000

Θυμάμαι εμένα και την αδερφή μου να προσπαθούμε να μιλήσουμε ή να παίξουμε όσο το δυνατό πιο ήσυχα καθώς στο διπλανό δωμάτιο κοιμόταν ο κουρασμένος από τη δουλειά πατέρας μας. Όταν όμως ξαφνικά το φως άναβε, αμέσως σήμαινε συναγερμός ότι ξύπνησε και μετά το άνοιγμα της πόρτας περιμέναμε την ανάλογη έκφραση. Αν τα μούτρα ήταν στο πάτωμα και έκφραση που σκοτώνει τότε την είχαμε βάψει. Κατσάδα για τη φασαρία κτλ. Ε, παιδιά είμασταν θα παίζαμε τι να κάνουμε δηλαδή. Στο άλλο άκρο δε, το πρωί ξυπνούσαν χαράματα, μιλούσαν κανονικά και όπως ειπώθηκε το κουταλάκι με το μπρίκι έκαναν απίστευτο θόρυβο. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν θα γίνω σαν τους γονείς μου κι εγώ...

 

[ΦΖΠ1]

Μια "γενική" εκνευριστική συνήθεια των γονιών, ήταν να σε έχουν παραγιό για θελήματα. Π.χ. να κατέβαινε ο μπαμπάς να πλύνει το αυτοκίνητο, και να άρχιζε : "άνοιξε τη βρύση-φέρε τον κουβά-φέρε το σφουγγάρι" κλπ. Κι αυτό,επειδή ως παιδί δε βαριόσουν ακόμη τα πολλά πήγαινε-έλα...

 

[Nemo]

Μια "γενική" εκνευριστική συνήθεια των γονιών, ήταν να σε έχουν παραγιό για θελήματα. Π.χ. να κατέβαινε ο μπαμπάς να πλύνει το αυτοκίνητο, και να άρχιζε : "άνοιξε τη βρύση-φέρε τον κουβά-φέρε το σφουγγάρι" κλπ. Κι αυτό,επειδή ως παιδί δε βαριόσουν ακόμη τα πολλά πήγαινε-έλα...

Αν και οι γονεις μου δεν με ταλαιπωρησαν ιδιαιτερα οι ιδιοι με θεληματα,ειχαν την καποιες φορες εκνευριστικη συνηθεια να με "παραχωρουν" συχνα για θεληματα/ψωνια στην γειτονισσα που ειχαν αριστες φιλικες σχεσεις ...

 

[stayros]

Στα περισσοτερα,με εχουν καλυψει τα παιδια...

Αυτο που μου την σπαει ακομα και σημερα ειναι αυτο το καταραμενο.....

"Που πας;....ΜΗΝ αργησεις...." Η' το "Που ησουν;....Αργησες!"....

Δηλαδη ελεος.....Κοντευω τα 40 και με ρωτας ακομα που παω.....ΗΜΑΡΤΟΝ!!!!!!!!! :rant: :rant:

 

[Nemo]

Αν εισαι μοναχοπαιδι ή μοναχογιος ισως να μην σταματησουν ποτε .

 

[RIO]

Αν και οι γονεις μου δεν με ταλαιπωρησαν ιδιαιτερα οι ιδιοι με θεληματα,ειχαν την καποιες φορες εκνευριστικη συνηθεια να με "παραχωρουν" συχνα για θεληματα/ψωνια στην γειτονισσα που ειχαν αριστες φιλικες σχεσεις ...

Όταν πηγαίναμε στο χωριό μου, δεν σταμάταγα να κουβαλάω πακέτα τσιγάρα για θείες γειτόνισσες κλπ κλπ... :tsktsk:

 

[Deathshadow]

Στα περισσοτερα,με εχουν καλυψει τα παιδια...
Αυτο που μου την σπαει ακομα και σημερα ειναι αυτο το καταραμενο.....

"Που πας;....ΜΗΝ αργησεις...." Η' το "Που ησουν;....Αργησες!"....

Δηλαδη ελεος.....Κοντευω τα 40 και με ρωτας ακομα που παω.....ΗΜΑΡΤΟΝ!!!!!!!!! :rant: :rant:

Δε σου ελεγαν και ''Προσεχε!!'' ??? Μονιμη ατακα καθε μαμας.

 

[krios]

Είμαι σύμφωνη σε όλα τα παραπάνω. Μάλλον για να απαντήσω πιο σωστά με εκνεύριζαν ΟΛΑ. Ουσιαστικά μάλλον χρειαζόταν να ανοίξει μια σχολή γονέων με αυστηρή και υποχρεωτική φοίτηση πριν την τεκνοποίηση.

Όσον αφορά τα φιλιά των συγγενών και των φίλων των γονιών τι να σας πω, δυο τρεις φορές τους έφτυσα και τους δάγκωσα και δεν με πλησίασαν ξανά.

 

[alkis21]

Ως νεόκοπος πατέρας ενός κοριτσιού 1.5 έτους, κρατάω σημειώσεις από το thread για το τι να ΜΗΝ κάνω. Αν και σας το λέω, τα μαγουλάκια αδυνατώ να πάψω να τα τσιμπάω (ελαφρά). Βέβαια αν σας κάνει να νιώθετε καλύτερα, το ίδιο κάνει και η κόρη μου σε εμένα, με πολύ περισσότερη δύναμη!

Ξέρετε τι είναι πιο το περίεργο όμως; Αν υπάρχει γονέας που να μην κάνει τίποτα από όλα όσα αναφέρθηκαν, σίγουρα θα σχολιάζεται από τους υπόλοιπους ως αυτός που κακομαθαίνει το παιδί και του κάνει όλα τα χατίρια. Και σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να μην είναι και εντελώς εσφαλμένο αυτό. Ο ρόλος του γονέα είναι εξ' ορισμού τέτοιος που κάποιες φορές θα δυσαρεστήσει το παιδί.

Τώρα όσο για τους δικούς μου γονείς, πέραν κάποιων που αναφέρθηκαν ήδη, μια συνήθεια που δεν άντεχα με τίποτα ήταν όταν με πίεζαν να μιλήσω με συγγενείς στο τηλέφωνο, ή να τους πάρω εγώ για ευχές κτλ.

 

[ΦΖΠ1]

- Το να σου βάλουν στο τραπέζι δύο πράγματα, ένα που σου άρεσε κι ένα που δε σου άρεσε, και το "άσχημο" να ήταν προαπαιτούμενο για να φας μετά το"καλό" !

- Το να σε παίρνουν μαζί σε άσχετα των ασχέτων πράγματα, και να κάθεσαι να παίζεις με ένα παιχνιδάκι που κουβαλούσες, περιμένοντας...

- Το να σου λένε στο λεωφορείο "Σήκω να κάτσει ο κύριος", ακριβώς τη στιγμή που θα το έκανες αυθόρμητα.

- Το να σου λένε "να πας να σε υιοθετήσουν οι γονείς του ...", όταν σύγκρινες π.χ. τι παιχνίδια είχε ένα άλλο παιδί ή παραπονιόσουν για κάτι άλλο, που το ζήλευες.

 

[ntsmrtz]

να με βάζουν να παίζω με άλλα παιδάκια ενώ δεν ήθελα να παίξω μαζί τους.

δηλαδή το σημερινό ισοδύναμο του να βρεθώ λόγω συνθηκών σε μία παρέα με άτομα που δεν γουστάρω..

σαν παιδάκι το αποτέλεσμα ήταν πιέσεις από τους γονείς. κάποιες φορές ισχυρές κάποιες όχι.

σήμερα το αποτέλεσμα συνήθως είναι να εγκαταλείπω την χαζοπαρέα. κάποιες φορές διακριτικά κάποιες όχι.

 

[Rakeesh]

- Το να σε παίρνουν μαζί σε άσχετα των ασχέτων πράγματα, και να κάθεσαι να παίζεις με ένα παιχνιδάκι που κουβαλούσες, περιμένοντας...

The story of my life

Εγω βεβαια που ημουν μοναχοπαιδι και "κομιξόπαιδο" ειχα διαβασει, καλως ή κακως, δεκαδες κομικς ετσι

- Το να σου λένε στο λεωφορείο "Σήκω να κάτσει ο κύριος", ακριβώς τη στιγμή που θα το έκανες αυθόρμητα.

Καλα, μεχρι και προσφατα, μου ελεγαν "πες ευχαριστω", μπροστα σε κοσμο Το θεμα ειναι οτι εγω ειχα πει, αλλα δεν με ακουγαν

 

[johnny19818]

Τώρα όσο για τους δικούς μου γονείς, πέραν κάποιων που αναφέρθηκαν ήδη, μια συνήθεια που δεν άντεχα με τίποτα ήταν όταν με πίεζαν να μιλήσω με συγγενείς στο τηλέφωνο, ή να τους πάρω εγώ για ευχές κτλ.

Κάτι παρόμοιο μου το λένε κι εμένα ακόμη. "Εσύ είσαι ο μικρότερος, εσύ θα τους πάρεις τηλέφωνο". Δηλαδή επειδή η φύση αποφάσισε να γεννηθώ μετά από, παππούδες, θείους, θείες, κτλ κτλ είμαι καταδικασμένος να παίρνω εγώ τηλέφωνα σε γιορτές ενώ όλο το χρόνο δε μιλάμε με κάποιους καθόλου. Κι έπειτα τη μικρός. 33 χρονών είμαι πια, μην τρελαθούμε!

 

[BETTY BOOP]

να με βάζουν να παίζω με άλλα παιδάκια ενώ δεν ήθελα να παίξω μαζί τους.δηλαδή το σημερινό ισοδύναμο του να βρεθώ λόγω συνθηκών σε μία παρέα με άτομα που δεν γουστάρω..

σαν παιδάκι το αποτέλεσμα ήταν πιέσεις από τους γονείς. κάποιες φορές ισχυρές κάποιες όχι.

σήμερα το αποτέλεσμα συνήθως είναι να εγκαταλείπω την χαζοπαρέα. κάποιες φορές διακριτικά κάποιες όχι.

Ως παιδάκι ήμουν ντροπαλή όταν βρισκόμουν σε παιδικά πάρτυ ή σε τραπέζι σε φιλικό σπίτι όπου υπήρχαν και άλλα παιδάκια, καθόμουν φρόνιμα και κάποια στιγμή άκουγα ''Πήγαινε να μιλήσεις/να παιξεις με τα παιδάκια!''. Σηκωνόμουν κάπως βαριεστημένα (!)...Και όταν τυχαίνει να βρίσκομαι καλεσμένη σε γάμους/βαφτίσια με δεξιωση/τραπέζι, κάποιες φορες κάθεται η νεολαία σε χωριστό τραπέζι, πάλι αν δεν ξέρω κανέναν θα δυσκολευτώ να ανοίξω συζήτηση. Όταν βέβαια οι υπόλοιποι γνωρίζονται και συζητάνε δικά τους θέματα, εκεί τι να πω;. Aν βρεθώ μάλιστα και με κάποια ξαδέρφια με τα οποία βρισκόμαστε μια φορά το χρόνο λόγω απόστασης, τότε πάλι δεν έχω να πω τίποτα γιατί δεν κολλάμε σαν παρέα...

Κάτι παρόμοιο μου το λένε κι εμένα ακόμη. "Εσύ είσαι ο μικρότερος, εσύ θα τους πάρεις τηλέφωνο". Δηλαδή επειδή η φύση αποφάσισε να γεννηθώ μετά από, παππούδες, θείους, θείες, κτλ κτλ είμαι καταδικασμένος να παίρνω εγώ τηλέφωνα σε γιορτές ενώ όλο το χρόνο δε μιλάμε με κάποιους καθόλου. Κι έπειτα τη μικρός. 33 χρονών είμαι πια, μην τρελαθούμε!

έχω γνωστούς και συγγενείς (ξαδέρφια) με τους οποίους έχουμε μεν καλές σχέσεις αλλά δεν...κολλάμε σαν παρέα...έτσι όταν τους βλέπω μια φορά το χρόνο λόγω του ότι μένουν σε άλλο μέρος είμαι κάπως...απόμακρη...εξάλλου και αυτοί δεν μου τηλεφωνούν...

 


-Πάρε τηλέφωνο να μιλήσεις!


-Παρε τηλέφωνο εσύ και πες χαιρετίσματα από όλους μας (ή δώσε μου μετά να μιλήσω...)

 

[ΦΖΠ1]

Κάτι αρκετά αντιαισθητικό, είναι το βαμβάκι που βάζαν ηλικιωμένοι συγγενείς και άλλοι, μέσα στον πόρο του αυτιού, όταν έπιανε χειμώνας...

Για να μην πούμε δηλαδή, για το φτύσιμο στο μαντήλι, και "φύλαξη" στη συνέχεια...

 

[BETTY BOOP]

Κάτι αρκετά αντιαισθητικό, είναι το βαμβάκι που βάζαν ηλικιωμένοι συγγενείς και άλλοι, μέσα στον πόρο του αυτιού, όταν έπιανε χειμώνας...Για να μην πούμε δηλαδή, για το φτύσιμο στο μαντήλι, και "φύλαξη" στη συνέχεια...

...φτύσιμο στο μαντήλι (πάνινο όχι χαρτομάντηλο!), άδειασμα ''περιεχομένου'' μύτης (πάντα με ηχητικά εφέ!!!) και έτοιμο το μαντηλάκι στην τσεπη για επόμενη χρήση!

 

[Λορένα]

Καθε φορα που πηγαιναμε σε γαμο, η μανα μου ειχε την αξιωση να κουβαλω, και να προσφερω εγω το δωρο.

Απειρες οι φορες που παρακαλεσα να το δωσει αυτη, γιατι ενιωθα τρομερα αβολα, να παρουσιαζομαι σε πολυ κοσμο που συνηθως καρφωνε τα ματια στις νεες αφιξεις και με το δωρο τραβουσα περισσοτερα βλεμματα πανω μου (ετσι ενιωθα τουλαχιστον).

Αβολες και οι στιγμες που επρεπε να μπω πρωτη στο σπιτι, να χαιρετησω πρωτη τους συγγενεις του ζευγαριου και να προσφερω και το δωρο με τις αναλογες ευχες.

Στην συνεχεια, και αφου καθομασταν, μπορει να ειχαν και την απαιτηση να μπω και στον χορο, μιας και υπηρχε συνεχη ζητηση ατομων για να μην πεφτει το κεφι.

Χρονια μετα, καταλαβα οτι η μανα μου, με εβαζε μπροστα για να γλιτωνει αυτη ολα αυτα, που τραβαγα εγω

 

[johnny19818]

Σήμερα είδα έναν κύριο κάπως μεγάλης ηλικίας και θυμήθηκα μια άλλη συνήθεια που είχε ένας θείος μου. Ποια είναι αυτή; Είναι να έχει κάποιος νομίσματα στην τσέπη του και ντλιν ντλιν ντλιν να τα παίζει με το χέρι του καθώς το έχει μέσα στην τσέπη του.

 

[RIO]

σε γάμους/βαφτίσια με δεξιωση/τραπέζι, κάποιες φορες κάθεται η νεολαία σε χωριστό τραπέζι, πάλι αν δεν ξέρω κανέναν θα δυσκολευτώ να ανοίξω συζήτηση. Όταν βέβαια οι υπόλοιποι γνωρίζονται και συζητάνε δικά τους θέματα, εκεί τι να πω;. Aν βρεθώ μάλιστα και με κάποια ξαδέρφια με τα οποία βρισκόμαστε μια φορά το χρόνο λόγω απόστασης, τότε πάλι δεν έχω να πω τίποτα γιατί δεν κολλάμε σαν παρέα...


έχω γνωστούς και συγγενείς (ξαδέρφια) με τους οποίους έχουμε μεν καλές σχέσεις αλλά δεν...κολλάμε σαν παρέα...έτσι όταν τους βλέπω μια φορά το χρόνο λόγω του ότι μένουν σε άλλο μέρος είμαι κάπως...απόμακρη...εξάλλου και αυτοί δεν μου τηλεφωνούν...

Μια από τα ίδια....