Ρετρό κακές συνήθειες των γονιών και συγγενών που μας εκνεύριζαν

[BETTY BOOP]

Κάτι που με εκνεύριζε σε συγγενείς ήταν όταν ρωτούσαν ''Τι τάξη πας;'', ''Πόσο χρονών είσαι;'', ειδικά όταν είχαν να σε δουν πολύ καιρό.

Κάποιοι συγγενείς αλλά και φίλοι όταν έχουν πάρει αέρα...να ρωτάνε πολύ άνετα ''Εχεις φίλο/φίλη;'' (=δεσμό), όταν η απάντηση είναι ''όχι'' να σε ρωτάνε ''γιατί;''. Μετά στα κρυφά μπορεί να λένε ''όμορφο κορίτσι/όμορφος λεβέντης και να μην έχει γνωριμία;''...

 

[ΦΖΠ1]

Σήμερα είδα έναν κύριο κάπως μεγάλης ηλικίας και θυμήθηκα μια άλλη συνήθεια που είχε ένας θείος μου. Ποια είναι αυτή; Είναι να έχει κάποιος νομίσματα στην τσέπη του και ντλιν ντλιν ντλιν να τα παίζει με το χέρι του καθώς το έχει μέσα στην τσέπη του.

Ακόμα πιο θηριώδης, αλλά αντίστοιχη "διαχρονική" συνήθεια, οι ηλικιωμένοι θεατές που παίζαν κομπολόι στο θέατρο (ιδίως σε θέατρα επαρχίας)...Έχουν διακοπεί παραστάσεις άπειρες φορές, με προσωπική επίπληξη από τους ηθοποιούς... Αλλά πού;

Και για να επανέλθουμε στα αηδιαστικά, δεν ήταν και λίγοι οι συγγενείς τα είχαν βάλει με τις οδοντοστοιχίες τους ("δεν τη βολεύομαι"), δημιουργώντας ακουστικά αλλά και οπτικά "εφέ"...(για να το πω όμορφα )

Και μια "μπαμπαδίστικη" συνηθεια, ο εντελώς...άηχος τρόπος παρασκευής ελληνικού καφέ, στις 6 το πρωί, πριν να φύγει... Ειδικά το "γύρισμα" του κουταλιού μέσα στο μπρίκι...

Εξίσου εκνευριστικό (για όσους κοιμούνταν, πάντα), ήταν και το "κουτάλιασμα" για να λιώσει ο καφές μαζί με τη ζάχαρη, πριν να ρίξεις ζεστό νερό για το νες...

 

[LemonAnd]

...φτύσιμο στο μαντήλι (πάνινο όχι χαρτομάντηλο!), άδειασμα ''περιεχομένου'' μύτης (πάντα με ηχητικά εφέ!!!) και έτοιμο το μαντηλάκι στην τσεπη για επόμενη χρήση!

Τι μου θύμησες τώρα. Ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο είχε αυτή την καθημερινή συνήθεια...

 

[Crimson Moonlight]

To τσίμπιμα στα μάγουλα το μισούσα και τους δάγκωνα τα χέρια, όπως καί την αγγαλιά/φιλί στα καλά καθούμενα, τους έσπρωχνα μακριά με αηδία ή κλωτσούσα άν δεν πτούνταν με την πρώτη. Αυτοί έφταιγαν όμως, οι γονείς μου τους προειδοποιούσαν ότι δεν μου αρέσει.


Όταν η μάνα μου μου λέει να κάνω κάτι ενώ το κάνω εκείνη τη στιγμή. Το κάνει συνέχεια και ειλικρινά με τρελαίνει!


Η μανία της μάνας μου με το κακτοποιημένο δωμάτιο/σπίτι. Με την καθαριότητα συμφωνώ, με την κακτικότητα όχι!


Η επιμονή να φοράω ζακέτα, φανελάκι, κάλτσες και παντόφλες κι ας είναι καλοκαίρι!


Το <<μην τρώς θα παχύνεις>> της μάνας μου μόλις στο μισό πιάτο, και το <<φάε κάτι ακόμα δεν χόρτασες>> του πατέρα μου κι ας έχω φάει ολόκληρο γουρουνόπουλο.


Η γιαγιά μου που πάντα με σύγκρινε με τ' αλλα παιδιά και φυσικά τα έβγαζε πάντα καλύτερα από εμένα. Αυτό όμως δεν ήταν κακιά συνήθεια αλλά η κακία της.


Το <<ποιανού είσαι 'συ>> από τους γέρους/γιαγιάδες στο χωριό. Τους αγνωούσα επιδεικτικότατα.


Τα φαρμακερά σχόλια των συγγενών για τους γονείς μου, που ήταν τόσο χαζοί ώστε να τα λένε μπροστά μου νομίζοντας πως δεν καταλαβαίνω επειδή ήμουν μικρή.


Το βλέμμα λυπησης/απέχεθειας με τ' οποίο με κοιτούσαν οι συγγενείς συνοδευόμενα από σχόλια του τύπου <<το καημένο>>, <<έχει ψυχολογικά>>,κτλ.


Οι συγγενείς οι οποίοι όταν τους χρειάζεσαι εξαφανίζονται κι αν έρθουν είναι μόνο για να γελάσουν με τα <<χάλια>> σου. Όταν όμως έχουν να κερδίσουν κάτι έρχονται από μόνοι τους τρέχοντας. Έχουν και το θράσσος να προσβάλλονται όταν μετά τα παραπάνω τους κόψεις την καλημέρα.

 

[ΦΖΠ1]

Χμμμ... μπαμπάδες(και άλλοι) που τα ξημερώματα, για να μην τραβήξουν καζανάκι, ...:shtup:... στο νεροχύτη !

 

[BETTY BOOP]

Χμμμ... μπαμπάδες(και άλλοι) που τα ξημερώματα, για να μην τραβήξουν καζανάκι, ...:shtup:... στο νεροχύτη !

...για το νεροχύτη δεν έχω ακούσει αλλά...μέσα σε γλάστρα στο μπαλκόνι ή σε κήπο...ναι έχω δει άνθρωπο...που...

 

[cloud]

Αν και λογικά θα έχει ειπωθεί ξανά, το που πήγαινες σε κάποιο τραπέζωμα και σε τάιζαν με το ζόρι για μία εβδομάδα...

Και το καλύτερο περιστατικό ήταν κάποιο Πάσχα που είχαμε πάει να γιορτάσουμε μαζί με κάποιον θείο μου, στο πιάτο μου κατέληξε το 50,01% του συνόλου των φαγητών, και γιατί στο τέλος δεν τα έφαγα ΟΛΑ μου τα έψαλαν γιατί δεν ήταν ευγενικό (Άσχετα αν δεν τα έβαλα εγώ στο πιάτο..) να "μαζεύω" τόσα φαγητά χωρίς να τα τρώω όλα...

 

[BETTY BOOP]

Κάτι που με εκνεύριζε σε συγγενείς ήταν όταν ρωτούσαν ''Τι τάξη πας;'', ''Πόσο χρονών είσαι;'', ειδικά όταν είχαν να σε δουν πολύ καιρό.
Κάποιοι συγγενείς αλλά και φίλοι όταν έχουν πάρει αέρα...να ρωτάνε πολύ άνετα ''Εχεις φίλο/φίλη;'' (=δεσμό), όταν η απάντηση είναι ''όχι'' να σε ρωτάνε ''γιατί;''. Μετά στα κρυφά μπορεί να λένε ''όμορφο κορίτσι/όμορφος λεβέντης και να μην έχει γνωριμία;''...

Σχετικα με το δευτερο, εχει τυχει να βρισκομαι στο σπιτι με επισκεψεις από συγγενεις, να με ρωτησουν σχετικα με τον ερωτικο τομεα και εγω για να μην απαντησω αρνητικα, απαντησα καταφατικα λεγοντας μαλιστα οτι μου αρεσει καποιο αγορι, χωρις να μπω σε λεπτομερειες...

Δεν φανταστηκα ομως την αντιδραση των γονιων οταν το ακουσαν αυτο και οταν εφυγαν οι επισκεψεις, μου ζητησαν λεπτομερειες ''ποιος ειναι, πού τον γνωρισα...κλπ'' και αν συμβαινει κατι να τους ενημερωσω αμεσως!!!!

:burn:

 

[manos311]

Το κάπνισμα της μαμάς στο διάδρομο πριν πάει δουλειά, κάθε μέρα ξυπνούσα από τη βρώμα.

Το χτύπημα της κουτάλας πάνω στο χείλος της κατσαρόλας για να ξεκολλήσει το φαγητό από την κουτάλα.

 

[johnny19818]

Το γεγονός ότι αν κάτι δεν άρεσε στους γονείς δεν μας το αγόραζαν. Για να γίνω πιο σαφής. Δεν ήθελαν να μου πάρουν δώρο βιντεοπαιχνίδια. Προτιμούσαν ρούχα ή κάτι άλλο. Εμ πόσο να χαρεί ένα παιδί όταν για δώρο του αγοράζεις ένα μπουφάν; Π.χ. θυμάμαι τη χαρά που έκανα όταν κάποια Χριστούγεννα μου έφεραν συγγενικά εξ'αγχειστίας πρόσωπα που γνώριζα πρώτη φορά ένα ηλεκτρονικό φορητό.

 

[BETTY BOOP]

Στα περισσοτερα,με εχουν καλυψει τα παιδια...
Αυτο που μου την σπαει ακομα και σημερα ειναι αυτο το καταραμενο.....

"Που πας;....ΜΗΝ αργησεις...." Η' το "Που ησουν;....Αργησες!"....

Δηλαδη ελεος.....Κοντευω τα 40 και με ρωτας ακομα που παω.....ΗΜΑΡΤΟΝ!!!!!!!!! :rant: :rant:

Και σε μενα μου τη δινει...πού θα πας...με ποιον/ποια θα εισαι...τι ωρα θα ερθεις, να ερθω να σε παρω από τη σταση του λεωφορειου γιατι ειναι σκοτεινα στο δρομο...

 


και αν τυχει να παω καπου στο κεντρο...ακουω ''περασε από το ταδε μαγαζι και παρε μου...''

:animeek:

 

[paulochelao24]

σπαστική συνήθεια να είσαι άνεργος μεσα στο άγχος κτλ και να σε ρωτάει ένας συγγενής (ή και γείτονας και ας γνωρίζει την δύσκολη κατάσταση που περνάς ) μπροστά σε κόσμο αν δουλεύεις κάπου,φέρνοντας σε σε δύσκολη θέση (και μετά να σου πετάει και το εξής "ήρθαν τα χρόνια σου για γάμο τι κάνεις ακόμα" αυτά μου την σπάνε εμένα

 

[sofos37]

Το γεγονός ότι αν κάτι δεν άρεσε στους γονείς δεν μας το αγόραζαν. Για να γίνω πιο σαφής. Δεν ήθελαν να μου πάρουν δώρο βιντεοπαιχνίδια. Προτιμούσαν ρούχα ή κάτι άλλο. Εμ πόσο να χαρεί ένα παιδί όταν για δώρο του αγοράζεις ένα μπουφάν. Π.χ. θυμάμαι τη χαρά που έκανα όταν κάποια Χριστούγεννα μου έφεραν συγγενικά εξ'αγχειστίας πρόσωπα που γνώριζα πρώτη φορά ένα ηλεκτρονικό φορητό.

Αυτό ήταν και κατάλοιπο παλαιότερων δεκαετιών.Οι γονείς μας μεγαλώαανε παλαιότερες φτωχές δεκαετίες και τότε τα ρούχα είχαν μεγάλη αξία σε σχέση με τα παιχνίδια και έτσι έμεινε στις δεκαετίες 80 και 90 το να φέρεις ρούχα ή καμιά ηλεκτρική συσκευή(όχι παιχνίδι) ως μεγάλο δώρο.

 

[BETTY BOOP]

Το γεγονός ότι αν κάτι δεν άρεσε στους γονείς δεν μας το αγόραζαν. Για να γίνω πιο σαφής. Δεν ήθελαν να μου πάρουν δώρο βιντεοπαιχνίδια. Προτιμούσαν ρούχα ή κάτι άλλο. Εμ πόσο να χαρεί ένα παιδί όταν για δώρο του αγοράζεις ένα μπουφάν. Π.χ. θυμάμαι τη χαρά που έκανα όταν κάποια Χριστούγεννα μου έφεραν συγγενικά εξ'αγχειστίας πρόσωπα που γνώριζα πρώτη φορά ένα ηλεκτρονικό φορητό.

ειναι λογικο να προτιμα καποιος να κανει δωρο κατι πρακτικο πχ ρουχα...μου θυμισες μια δικη μου περιπτωση που ελαβα δωρο τα Χριστουγεννα, όταν πηγαινα στο Γυμνασιο, σετ εσωρουχων!

 

[circleag]

o mon dieu..

 

[BETTY BOOP]

o mon dieu..

μη φανταστεις...κατι προκλητικο!!!!

:burn:

 

[circleag]

μη φανταστεις...κατι προκλητικο!!!!

:burn:

Όχι καλε, δεν πήγε εκεί το μυαλό μου.

Απλα μου φάνηκε περίεργο τα εσώρουχα σαν επιλογή δώρου για τα Χριστούγεννα.

 

[ΦΖΠ1]

Έλεγες τα κάλαντα, έβγαζες καλό χαρτζιλίκι, πήγαινες χαρούμενος κι έπαιρνες το παιχνίδι που "ζαχάρωνες" από καιρό, κι όταν γυρνούσες και το έβλεπε ο μπαμπάς, συνήθως έλεγε :

- Άντε ρε, στις βλακείες πας και πετάς τα λεφτά σου !

Φυσικά, αν δε γινόταν κατευθείαν, μέχρι να πας υπήρχε άλλο "ψαλτήρι" : Πάρε αυτό, πάρε εκείνο, τί θα σου χρειαστεί αυτό που θες, εκατό τέτοια έχεις, με το άλλοθι στο τέλος "τι να σου πω, δικά σου είναι τα λεφτά, κάνε τα ό,τι θέλεις, αλλά εγώ ξέρεις, για το καλό σου μπλα μπλα μπλα"...

Η όλη αυτή φάση ακολουθούσε και απροσδόκητα μεγάλα χαρτζιλίκια που έρχονταν ανέλπιστα από συγγενείς, και σ' έκαναν να πιστεύεις ότι στην ουσία οι γονείς τα "ζαχάρωναν" (λέμε τώρα...)

 

[BETTY BOOP]

Όχι καλε, δεν πήγε εκεί το μυαλό μου.

Απλα μου φάνηκε περίεργο τα εσώρουχα σαν επιλογή δώρου για τα Χριστούγεννα.

αστειακι...το...προκλητικο....

κι ομως για την οικογενεια που μου τα εφερε...ηταν μια πολύ καλη επιλογη ως δωρο! Σκεφτηκαν...πρακτικα...

 

[elsint17]

ειναι λογικο να προτιμα καποιος να κανει δωρο κατι πρακτικο πχ ρουχα...μου θυμισες μια δικη μου περιπτωση που ελαβα δωρο τα Χριστουγεννα, όταν πηγαινα στο Γυμνασιο, σετ εσωρουχων!

μηπως πηγαιναν αλλου και τα ελαβες κατα λαθος;