Ρετρό καλοκαιρινά μεσημέρια

[Λορένα]

Λοιπόν....... η ώρα είναι δύο και βλέπω ακόμη πολυ κόσμο εδω.

Να υποθέσω λόγω δουλειάς? (και εγω.. μια απο τα ίδια :xm: )

Πως πέρναγαν όμως εκεινα τα μεσημέρια του '80?

Τότε που δεν είχαν μπει για τα καλά τα κλιματιστικά στην ζωή μας?

Που δροσιζόμασταν με ενα παγωτό γρανίτα ή με μια φέτα καρπούζι?

Που καναμε αέρα με τις βεντάλιες?

Οι ατελειωτες μερες του καυσωνα πως περναγαν?

Που μερικοί απο μας είχαμε υποχρεωτικό μεσημεριανόν ύπνο? (εγω το εσκαγα απο το παραθυρο )

Τα δικά μου καλοκαιριάτικα μεσημέρια διατηρούν ακόμη τις πιο ωραίες μου αναμνησεις.

Καταρχήν παντα ξυπναγα κατα τις 11 το πρωι #) Και ετσι το μεσημερι, τότε που όλη η γειτονιά και οι γονείς μου κοιμόταν εγω τριγύριζα απολυτα ελευθερη να κανω οτι σκανταλιά μου ρθει στο κεφάλι.

Μια φορά ειχα "βουτηξει" απο το κοτετσι της γιαγιας (δεν το συζητω οτι μπηκα μεσα στο κοτετσι, ουτε οτι με πηρε στο κυνηγι ο κόκορας ), ένα μικρό κλωσσόπουλο και το έφερα στο σπίτι (που ειχαμε και γατες). Το άτιμο ξέφυγε απο τα χέρια μου και χωθηκε κάτω απο τον καναπε (που δεν μπορούσα να μετακινησω. Μου πηρε όλο το μεσημερι να προσπαθω, απο φοβο μην το φανε οι γατες, και τελικά αναγκαστηκα να ξυπνησω τον πατέρα μου, όπου και "εφαγα" και την αναλογη κατσαδα.

Γι' αυτό και η μάνα μου, οπως ειπα φροντιζε να με κοιμιζει (νομιζε.. ) τα μεσημερια για να εχει το κεφαλι της ησυχο.

Εβγαινα απο το παραθυρο παντα.. και πηγαινα στο κοντινο ποταμακι, που κατω απο μια συσταδα απο πλατανια, μαζευοντουσαν και αλλοι.. ατακτοι (κυριως αγορια)

Ειχαμε μια κουνια και παιζαμε, αλλοι σκαρφαλωναν στα δεντρα, οι πιο πολλοι καθομασταν απο κατω και κουβεντιαζαμε. 1-2 κοπελες φερναν και το κεντημα τους (φτιαχναμε και την προικα μας..).

Ήταν ηρεμα μεσημερια. Ο δυνατος ηλιος δεν μας επετρεπε εντονη δραστηριοτητα και ετσι τεμπελιαζαμε κατω απο την σκια.

Μεχρι που κοντευε 5 οπου και επαιρνα τον δρομο για το σπιτι.

Φυσικα το απογευμα.. ξαναβγαινα για παιχνιδι

 

[Gryzor]

Αυτά είναι τα της επαρχίας....

Εδώ είχαμε νάνι. Μετά ήρθε ο 464...

 

[Leon]

Ευτυχώς τα καλοκαίρια τα πέρναγα εκτός Αθηνών με τους παππούδες, σε σπίτι που νοίκιαζαν (δυστυχώς χωριό δεν έχω).

Τα μεσημέρια μετά το μπάνιο και το γεύμα είχε βόλτα, αγορά κόμικς και ηλεκτρονικά! Ευτυχώς στην εξοχή οι νόμοι απαγόρευσης εισόδου στους ανηλίκους δεν εφαρμόζονταν.

 

[Hera]

Τσίτα ο ανεμιστήρας και μεις με την ξαδέλφη μου (είτε στη Σαλαμίνα είτε στο Πήλιο να ακούμε σιγανά ραδιόφωνο πειρατικούς σταθμούς ξέρετε αυτούς με την ηχώ κιόλας) Άλλες φορές μας την έδινε και βάζαμε τα μαγιό και καθόμασταν στη βεράντα για μαύρισμα -η θάλασσα έπεφτε λίγο μακριά και θα ξαναπηγαίναμε το απόγευμα, αλλά με το φεγγάρι δεν μαυρίζεις!)

Στα πολύ μικράτα μου στο Παλαιό Φάληρο με έβαζε η μάνα για ύπνο (και κείνη, έτσι νόμιζε) και γω το σκαγα και μαζευομαστε σε γειτονική μονοκατοικία και παιζαμε καταβρεχοντας αλλήλους με τη μάνικα. Φυσικά σχεδόν πάντα μας ανακάλυπταν (και οι άλλοι το σκαγαν, όχι μόνον εγώ) και έπεφτε η σχετική κατσάδα ή και μπερντάκι ενίοτε.

 

[krios]

ΥΠΗΡΧΑΝ ΩΡΕΣ Κ Ο Ι Ν Η Σ Η Σ Υ Χ Ι Α Σ. Είναι το σημαντικότερο που θυμάμαι!

 

[DINO]

Ααααχχχχ!!! Ρετρό καλοκαιρινά μεσημέρια....

Όλοι για ύπνο, και ο Ντινάκος αγκαλιά με το PIXEL ή με κανά Μίκυ Μάου (ς) αραχτός στο κρεβάτι, με ένα σεντόνι (για να "πίνει" τον ιδρώτα, λόγω καύσωνα)...

Αυτά, μέχρι τη στιγμή που θα χτυπούσε σιγά την πόρτα ο κολλητός και θα στηνόμασταν και οι δύο μπροστά από τον ST μου, για Kick Off 2 ή Golden Axe ή North and South ή ή ή.....

Νοσταλγικό thread, Λορένα... Μπράβο!

 

[exetlaios]

Τα καλοκαιρινά μεσημέρια των παιδικών χρόνων, τα έχω συνδιάσει με τις διακοπές στο χωριό.

Τα μεσημέρια (μετά το πρωινό παιχνίδι, όλα τα παιδιά μαζί),

την άραζα στο τεράστιο μπαλκόνι με θέα όλο το χωριό.

Εκεί είχα μιά αιώρα, στην οποία ξάπλωνα και διάβαζα με τις ώρες κόμικς.

Σπανίως έπαιζα με τα παιχνίδια μου ή έβλεπα τηλεόραση (Σ/Κ, αν είχε καμι΄ακαλή ταινία).

Και το απόγευμα πάλι παιχνίδι με τα άλλα παιδιά στο δρόμο.

 

[Juanita]

Στην Αθήνα, δε θυμάμαι να έκανα κάτι ξεχωριστό...

Στη Χίο όμως, : όταν πηγαίναμε τα καλοκαίρια, όσο κουρασμένοι και να ήμασταν, ύπνος δε μας έπιανε...

Ξαμολιόμασταν στα γύρω -τότε- χωράφια και πιάναμε τζιτζίκια (τα αφήναμε ελεύθερα βέβαια μετά) παίζαμε κυνηγητό (μιά ψιλοηλίαση πρέπει να την παθαίναμε...

) και αργότερα μαζεύαμε γιασεμάκια που θα άνοιγαν το απόγευμα, κόβαμε και πευκοβελόνες και φτιάχναμε μπουκετάκια που όταν κατεβαίναμε για την καθιερωμένη βόλτα στην προκυμαία τα πρόσφερε ο πατέρας μου

στις παλιές γνωστές του (ναι, η μητέρα μου κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου στην Αθήνα, ή έραβε την προίκα μας... )

 

[Λορένα]

Αλλη μια σκανταλια καποιου καλοκαιριατικου μεσημεριου:

Η γιαγια ειχε παπιες! Στο μερος που τις ειχε ομως, δεν ειχαν προσβαση σε νερακι (ως γνωστον οι παπιες τρελαινονται να πλατσουριζουν), γι'αυτο και μενα, μου ηρθε ενα μεσημερι η φαεινη ιδεα, να τις.. μετακινησω στην υπαιθρια βρυση που ειχαμε και ποτιζαμε την αυλη.

Δυσκολο ομως να κουβαλησεις δυο μεγαλες (και καλοθρεμμενες) παπιες. Χωρια που δεν ηθελα να ξυπνησω και τους γονεις μου, οποτε σκεφτηκα να συρθω.. κατω απο τον φραχτη, που ειχε καποια κενα σε ορισμενα σημεια, παρα να περασω απευθειας κατω απο παραθυρο των γονιων μου.

Η όλη επιχειρηση κατεληξε σε αποτυχια.. Γεμισα σκονες μαλλια και ρουχα (καθως συρθηκα στο χωμα) κρατωντας δυο παπια, οι παπιες ξεσηκωσαν τον κοσμο με τις φωνες τους, και με αποκορυφωμα να βγει ο πατερας μου στο παραθυρο νομιζοντας πως μπηκε αλεπου στο κοτετσι

Μόλις με ειδε.. δεν ειχε το κουραγιο ουτε να με μαλωσει (φανταστειτε τι αντικρυσε ο ανθρωπος #) ) παρα με εστειλε τιμωρια να καθισω 1 ωρα καθισμενη ησυχα στο απεναντι πλατανι (ενα δεντρο που το εβλεπαν ανετα απο το παραθυρο τους) ωστε να κοιμηθει καμια ωρα ησυχος.

Δυστυχως εγω δεν ειχα ρολοι.. και δεν μπορουσα υπολογισω την ωρα, χωρια που το δεντρο ειχε μυρμηγκια και δεν μπορουσα να καθισω..οποτε μετα απο μιση ωρα, φωναζω : ακομη δεν περασε αυτη η ωρα?

Ακολουθησε δευτερη εξοδος του μπαμπα στο παραθυρο, τελειως θυμωμενος αυτη την φορα.. οπου και μου ειπε : ολο το μεσημερι εκει θα καθισεις. μην το κουνησεις απο κει.

εγω : αφου εχει μυρμηγκια θα με δαγκωσουν

μπαμπας : μακαρι να σε δαγκωσουν στην γλωσσα, να ησυχασουμε και μεις κανενα μεσημερι πια

Το ολο σκηνικο συμπληρωνε η μαμα, που ελεγε (χαμηλοφωνα) πως πρεπει να παω στο μπανιο ετσι οπως ημουν γεματη σκονες.

(κανεις δεν την ακουγε )

(οκ ημουνα λιγακι σκανταλιαρα #) )

Y.Γ για την ιστορια.. οι παπιες κατασκηνωσαν τελικα στην βρυση, και ακολουθησε καθημερινη κατσαδα απο την μανα μου, γιατι δεν αντεχε τις φωνες τους. Και.. δεν μπορουσε και να τις διωξει..

 

[domniki]

Κατα την διαρκεια των καλοκαιρινων διακοπων για τις 3 εβδομαδες που ειμασταν στην Χαλκιδικη (παλια οι οικογενειες πηγαιναν διακοπες πολλες μερες!!!) κοιμομασταν το μεσημερι γιατι ειμασταν πτωματα απο την θαλασσα, οπου λυσσουσαμε μεχρι τις 15:00. Θυμαμαι οτι χωρις αντιηλικα, και παλι δεν καιγομουν ποτε απο τον ηλιο, απλα γινομουν καταμαυρη

Οταν γυριζαμε στην πολη, τα μεσημερια δεν ειχε υποχρεωτικο υπνο, αλλα καθομασταν στο μπαλκονι. Εκει ειτε θα διαβαζα, ειτε θα επαιζα ταβλι με την αδερφη μου, ειτε θα καταβρεχομασταν με το λαστιχο αν ειχε καυσωνα Παντως κλιματιστικο αγορασαμε γυρω στο '93. Ακομα και σημερα το χρησιμοποιουμε μονο στους μεγαλους καυσωνες και κυριως για την υγρασια, που χτυπαει το 90% τις ζεστες μερες οταν δεν φυσαει.

 

[Juanita]

@ Λορένα, έχω διαλυθεί στο γέλιο...

Σαν να βλέπω την Κάντυ με τα παπιά δεμένα και την αδερφή Μαρία να ουρλιάζει...

 

[serano915]

Τα δικά μου μεσημέρια χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: τα μεσημέρια στο χωριό και τα μεσημέρια στην πόλη...

Τα μεσημέρια στο χωριό με τη γιαγιά και τον παππού είχαν πολύ πλάκα! Δεδομένου ότι ο παππούς 12 (το πολύ 12:30) πρέπει να φάει μεσημεριανό ο μεσημεριανός ύπνος ήταν από τη 1 μέχρι τις 3... Και φυσικά έπρεπε να κοιμηθώ γιατί αλλιώς θα περνούσε να με πάρει ο μεσημεράς! (you know, ο κακός γέρος με τη μεγάλη σακούλα που γυρνούσε και μάζευε τα παιδιά που δεν κοιμούνται;; Αυτός!) Κι εγώ κοιμόμουν! Ναι καλά! Περίμενα να τους πάρει ο ύπνος και μετά το έσκαγα... και γυρνούσα όλο το χωριο! Μια φορά με μια φίλη μου πήγαμε σε ένα ξωκλήσι έξω από το χωριό να κάνουμε λέει πικ-νικ. Είχε δέντρα, νερά και όλα τα σχετικά. Μόνο που ήταν λίγο απομακρυσμένα. Να μη τα πολυλογώ, το μισό χωριό βγήκε στους δρόμους να μας ψάχνει, μέχρι που γυρίσαμε σεινάμενες-κουνάμενες μετά από κανα τρίωρο τραγουδώντας! Ήταν τόση η χαρά τους που γυρίσαμε, που δεν φάγαμε ξύλο, ούτε τιμωρία. Μόνο μια γερή κατσάδα... Αλλά μας έβαλαν όρο να παίζουμε μόνο στην αυλή της εκκλησίας ή στην αυλή του σχολείου. Εξω από το χωριό ούτε κατά διαννοια!

Τα μεσημέρια στην πόλη ήταν λίγο πιο βαρετά, με εξαίρεση αυτά που πηγαίναμε για μπάνιο... Όταν όμως δεν πηγαίναμε για μπάνιο τη βγάζαμε με τον αδελφό μου στο μπαλκόνι με φυσοκάλαμα να σημαδεύουμε περαστικούς. Όταν μεγαλώσαμε λιγάκι έπαψε ο μεσημεριάτικος περιορισμός! Παίρναμε τα ποδήλατά μας και εξαφανιζόμασταν μέχρι το βράδυ!!! Ωραίες εποχές!!!

 

[kourampies]

ΥΠΗΡΧΑΝ ΩΡΕΣ Κ Ο Ι Ν Η Σ Η Σ Υ Χ Ι Α Σ. Είναι το σημαντικότερο που θυμάμαι!

Πέρα από τα καλοκαίρια, υπήρχαν όντως κάποτε ώρες εργάσιμες και ώρες κοινής ησυχίας. Αν και δεν είχα ποτέ πρόβλημα με φασαρία από γείτονες κτλ, πάντα μου άρεσε ότι υπήρχαν αυτά τα μεσημέρια απόλυτης ησυχίας, που δε κινούταν τίποτα και κανείς. Τώρα πλέον όλες οι ώρες και οι μέρες έχουν γίνει ίδιες.

 

[BETTY BOOP]

Τα καλοκαιρινά μεσημέρια είχαμε δύο επιλογές:να καθήσουμε ήσυχα στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση-διαβάζοντας περιοδικά ή να ξαπλώσουμε...Συνήθως επειδή ψιλονύσταζα (ξύπναγα και νωρίς το πρωί ντάλα καλοκαίρι!!!) και δεν είχε κάτι ενδιαφέρον η τηλεόραση, ξάπλωνα και διάβαζα κάτι μέχρι να κοιμηθώ...(ζήλευα όμως και όσα παιδιά δεν κοιμόταν το μεσημέρι και το έπαιζαν μεγάλοι...)

 

[Bambinella]

Γεμιστα, φετα, καρπουζι, υπνος.

Σταθερες αξιες τα καλοκαιρινα μεσημερια σε καθε γωνια της Ελλαδας.

 

[LemonAnd]

Ρετρό καλοκαιρινά μεσημέρια στο χωριό

Mαγικά μεσημέρια που περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια στο χωριό. Απόλυτη ησυχία που την διακόπτει μόνο ο ήχος από τα τζιτζίκια, το θρόισμα των φύλων από το αεράκι και η βοή από κανένα μακρινό αυτοκίνητο. Όλα τα παράθυρα ανοιχτά (φυσικός κλιματισμός) οι “μεγάλοι” σε μεσημεριανή ραστώνη και εμείς είτε με το αγαπημένο βιβλίο – περιοδικό – παιχνίδι ανά χείρας (Σσσσσσσστ θα ξυπνήσεις το μπαμπά) είτε σκαστοί από το παράθυρο για παιχνίδι και κανένα παγωτό από το περίπτερο στην πλατεία…

 

[panp]

Για ένα παιδί που όλη τη μέρα ήταν με ξύλα, σφυρί και καρφιά στο χέρι, φτιάχνοντας λογής-λογής κατασκευές, από σπιτάκια στο δέντρο μέχρι σκυλόσπιτα, οποία πίκρα η καλοκαιρινή μεσημεριανή ραστώνη, όπου με τις ώρες κοινής ησυχίας (που φυσικά κάποτε όχι μόνο υπήρχαν αλλά και τις σέβοναν) η παιδική εφευρετικότητα ήταν αναγκασμένη να αδρανοποιηθεί, έστω και προσωρινά...

 

[jtrek79]

Δεν ξέρω, κοιτάζοντας με τα μάτια ενός παιδιού τα πράγματα δείχνανε διαφορετικά τότε!! Τα άβαφτα κάγγελα, το παλιό μπλε τραπεζάκι που έπαιζα επιτραπέζια με την αδελφή μου, τα συνομήλικα, που έπαιζαν μπάσκετ στο απέναντι 6ο δημοτικό σχολείο Δάφνης, οι ελιές που φτάνανε μέχρι το μπαλκόνι κ.α!!!

Ανεμελιά στο full, ξενύχτια ακούγοντας μουσική με ακουστικά, ευαίσθητες στιγμές με δάκρυα, γενικα, πρωτο-ανακαλύπτεις τη ζωή .

Τώρα πια δουλειά, κούραση, διασκέδαδη μετρημένη..ρουτίνα!

 

[Πολη1983]

Εγω τα καλοκαιρινα μεσημερια βρισκομουν στο εξοχικο μου μαζι με γονεις,θειους,γιαγιαδες,παππουδες γενικα ολο το συγγενολοι!!Ολα τα παιδια κοιμομασταν στην ιδια κρεβατοκαμαρα οπου ειχε δικια της ανεξαρτητη πορτα που εβγαινε στην πισω αυλη και εν συνεχεια στον δρομο!Οποτε καταλαβαινετε κατα ποσο κοιμομασταν..Σηκωνομασταν ολοι στις μυτες να βγουμε γρηγορα γρηγορα εξω και συννεουμασταν με τα βλεμματα για το ποιος θα βγει πρωτος κλπ κλπ!!Κατεβαιναμε στην παραλια μαζι με αλλα παιδια και αρχιζε το παιχνιδι μεχρι τις 5 οπου γυρνουσαμε παλι σιγα σιγα αλλα γρηγορα στα κρεβατια μας γιατι μετα απο κανα δεκαλεπτο εσκαγε μυτη η μαμα με την θεια να μας ξυπνησουν κι ετσι και δεν μας εβρισκαν....ουε κι αλιμονο μας!Μια δυο φορες ειχε συμβει και ειχαμε περασει ολο το απογευμα κανοντας δουλειες,οποτε οπως καταλαβαινετε δεν ηταν να το διακινδυνευουμε!!

 

[ΦΖΠ1]

Το σίγουρο ήταν ότι όλοι θα μου επέβαλλαν να κοιμηθώ, κάτι που δε συνέβη ποτέ...