Ρετρό κινηματογράφοι.

[iliangelo]

Κινηματογραφοί Γουδή Ζωγράφου υπήρχαν αρκετοί.Στη περιοχή Γουδή (Γουδί τότε) υπήρχε η ΦΡΥΝΗ στην οδό Παπαδιαμαντοπούλου λίγο πριν τα νοσοκομεία Παίδων (έναντι του μπιλιαρδαδικου ΜΟΝΤΕ) και τώρα είναι S/M Βερόπουλος.Λίγο πιο πάνω και στη γωνία Αγ.Λαύρας και Σπηλιωτοπoύλου ήταν το σινεμά ΑΙΦΕΛ, το οποίο έγινε αρχικά στούντιο (γυριστηκαν εκεί σειρές των 90s και video club) και τώρα είναι γυμναστήριο.Στη Λ.Παπάγου υπήρχε το σινεμά ΑΝΕΣΙΣ (η στάση λέγεται ακόμα έτσι) εκεί πουείναι το εμπορικό κέντρο λιγο πιο πάνω από την εφορία.Στα Ιλισια προς Αθήνα (Ξενίας και Μικράς Ασίας-Παπαδιαμαντοπούλου) το θρυλικό ΑΛΕΞ (η περιοχή για τους ντόπιους λεγεται ακόμα έτσι) που τώρα είναι S/M Σκλαβενίτης.

 

[don dokken]

φιλτατε κ κοντοχωριανε,ενα τελειως ρετρο που ηταν σε ισογειο πολυκατοικιας και επαιζε μονο παλιες ταινιες,ποιο ηταν?το ΕΛΕΝΑ?υπαρχει ακομη?και επισης ενα θερινο..πρεπει να ηταν καπου ουλοφ παλμε κ αυξεντιου..ανεβαινα στη μαντρα ως τζαμπατζης!γκρεμιστηκε προ 20ετιας περιπου..ποιο ηταν?

 

[elephadas]

Δεν νομίζω να υπήρχε σινεμά στη γωνία Ούλοφ Πάλμε και Αυξεντίου... 7 χρόνια, 2 τελευταίες τάξεις του 6ταξίου τότε γυμνασίου και 5 στο Πολυτεχνείο, περνούσα από αυτή τη γωνία κάμποσες φορές τη μέρα, με τα πόδια και με λεωφορείο, δεν γίνεται, θα το είχα δει! Όχι ότι πήγαινα στα σινεμά της περιοχής, δεν έπαιζαν έργα του γούστου μου.

Ρετρότατη ανάμνηση, ελαφρώς εκτός θέματος στην αρχή, αλλά θα γίνει εντός μετά.

Την εποχή που μιλάω δεν υπήρχε η οδός Ούλοφ Πάλμε. Ο δρόμος που περνούσε μπροστά απο τη φοιτητική Εστία λεγόταν Ισσού και σταματούσε στην Αυξεντίου. Ήταν αρκετά στενότερος απ' ό,τι σήμερα, τουλάχιστον κοντά στη διασταύρωση με τη λεωφόρο (μία ήταν η λεωφόρος, δεν χρειαζόταν να βάλουμε όνομα). Στο σημείο που θα έπρεπε να συνεχίζει μετά την Αυξεντίου ήταν ένα χαμόσπιτο που έκοβε το δρόμο με τη γωνία του. Ίσως να υπήρχε ένας στενός δρόμος από την άλλη μεριά που να πήγαινε μέχρι τη Γ. Παπανδρέου, αλλά αν ναι ήταν άσχετος με την Ισσού. Αργότερα πήραν να γκρεμίζουν τα σπίτια στο τέλος της Ισσού για να τη φαρδύνουν, αλλά η χαμοκέλα απέναντι ακλόνητη. Όταν μετά από λίγα χρόνια στην Αμερική γύρισα για διακοπές δεν μπορούσα να γνωρίσω την περιοχή με την καινούργια λεωφόρο που διέσχιζε την Αυξεντίου

Στο θέμα μας τώρα. Για να πάω σχολείο (10 Αμπελοκήπων) από Αυξεντίου κατηφόριζα τη Δαμασίππου και λίγο πριν την Παπαδιαμαντοπούλου αν έστριβες αριστερά (ίσως να ήταν στην στην Κρατερού απ' ό,τι βλέπω στο Γκουγκλ) υπήρχε ένας θερινός κινηματογράφος. Έχω έντονα την εντύπωση ότι λεγόταν Φλερύ. Θυμάται κανείς ντόπιος με ελαφρότερη Αλτσχάιμερ από μένα? Δεν νομίζω να είχα πάει ποτέ, αλλά το έβλεπα κάθε μέρα για δυο χρόνια και μετά όποτε πηγαίναμε Άλεξ ή γενικά προς Ζωγράφου

Άσχετο, αλλά ρετροανάμνηση: Όπως ανέβαινε κανείς την Αυξεντίου, στη γωνία με την (τότε) Ισσού υπήρχε ταμπέλα που έδειχνε προς τα δεξιά και έγραφε "Πανεπιστημιόπολις" (όχι Πανεπιστημιούπολις) κι από κάτω, "μεταφρασμένο" για να καταλαβαίνουν οι Αμερικανοεγγλέζοι (που μόνο αν είχαν χάσει το δρόμο για Acropolis θα βρίσκονταν εκεί), "University City" Χρόνια αργότερα κάποιοι αρμόδιοι βάψανε το City και γράψανε Campus από πάνω, αλλά το μπάλωμα φαινόταν καθαρά.

 

[Getta Robo]

Περασα το πρωι απο το Κουκακι, και θυμηθηκα τον κινηματογραφο που εβλεπα παντα κλειστο εκει απο μικρος. Φυσικα μιλαω για τον Μιτσι, οπου συμφωνα με αυτη τη σελιδα:

http://cineanamnisi.blogspot.gr/2012/06/blog-post_1298.html

λειτουργουσε επιτυχως απο τα τελη του 60!

Υγ. Το ιστολογιο εχει παρα πολλες πληροφοριες για μια πληθωρα ρετρο κινηματογραφων και αξιζει να του αφιερωσετε λιγο χρονο!

 

[mr.Vox]

Περασα το πρωι απο το Κουκακι, και θυμηθηκα τον κινηματογραφο που εβλεπα παντα κλειστο εκει απο μικρος. Φυσικα μιλαω για τον Μιτσι, οπου συμφωνα με αυτη τη σελιδα:http://cineanamnisi.blogspot.gr/2012/06/blog-post_1298.html

λειτουργουσε επιτυχως απο τα τελη του 60!

Υγ. Το ιστολογιο εχει παρα πολλες πληροφοριες για μια πληθωρα ρετρο κινηματογραφων και αξιζει να του αφιερωσετε λιγο χρονο!

Σύμφωνα με το δωρεάν βιβλίο του Δημήτρη Φύσσα «Τα σινεμά της Αθήνας» στην σελίδα 583 το Μίτσι λειτούργησε μέχρι το 1988.



photo

 

[stayros]

Ο κινηματογράφος «Αστορ» ξανά κοντά μας

Η κινηματογραφική αίθουσα «Αστορ», ένα από τα παλαιότερα σινε στέκια στην Αθήνα,

η οποία μετά από πολλά χρόνια λειτουργίας είχε κλείσει και ανεπιτυχώς ξανανοίξει από το 2010 ως το 2012, δοκιμάζει ξανά τις δυνάμεις της.

Ανακαινισμένο και πάλι, το «Αστορ» θα αρχίσει και πάλι να λειτουργεί από αύριο, 25 Μαρτίου, υπό τη νέα διεύθυνση της εταιρείας διανομής Weird Wave. Με 220 αναπαυτικά καθίσματα, σύγχρονες εγκαταστάσεις και τελευταίας τεχνολογίας συστήματα ήχου, το «Αστορ» υπόσχεται πρόγραμμα υψηλού επιπέδου,

κυρίως από τον κατάλογο της Weird Wave αλλά όχι μόνο.

Το «Αστορ» βρίσκεται στο νούμερο 28 της οδού Σταδίου (είσοδος από τη στοά Κοραή), σε ένα κτίριο με μακρά ιστορία,

συνδεδεμένο με την 7η τέχνη, καθώς το σινεμά λειτουργεί από το 1947, ενώ στο ίδιο σημείο στεγάζονταν κινηματογραφικές αίθουσες

ήδη από το 1908.

Η ονομασία «Αστορ» προέρχεται από τον Τζον Τζέικομπ Άστορ (1763- 1848), που ήταν ο πρώτος πολυεκατομμυριούχος

και ο δημιουργός του πρώτου τραστ στις ΗΠΑ.

Η λέξη ήταν τότε συνώνυμη της χλιδής.

Οπως αναφέρει η μελέτη του Δημήτρη Φύσσα, «Τα Σινεμά της Αθήνας 1896-2013 - Ιστορίες του Αστικού Τοπίου» (Αθήνα, 2013),

το σινεμά Αστορ άνοιξε τις πόρτες του στις 24 Οκτωβρίου του 1947, με το αριστούργημα του Ντέιβιντ Λιν στις «Μεγάλες Προσδοκίες»

του Καρόλου Ντίκενς.

Λειτούργησε για περίπου 60 χρόνια (1947 - 2005), με μια διακοπή το διάστημα 1986-1990 (κατά το οποίο λειτούργησε ως θέατρο),

έκλεισε για πέντε χρόνια και ξανάνοιξε για δύο σεζόν το 2010 -12, με διαφορετική διαρρύθμιση.

Στην ίδια θέση είχαν προϋπάρξει αρχικά οι κινηματογράφοι «Παλλας» (1908-1920,

πιθανότατα η πρώτη αίθουσα που χτίστηκε στην πόλη μας αποκλειστικά για σινεμά) και αργότερα το «Σινε Νιουμς» (1940-1947),

ενώ ενδιαμέσως ο χώρος λειτούργησε και ως σταθμός αυτοκινήτων (1921),

ιταλικός στρατιωτικός κινηματογράφος και στρατιωτική αποθήκη (1942-1943).

Πηγη: tovima.gr

 

[johnny19818]

Στην πόλη μας είχαμε ένα κινηματογράφο που λεγόταν Χριστίνα και ήταν θερινός και ένα χειμερινό με το όνομα Rex. Στον τελευταίο που ήταν και θέατρο μαζί, η θεατρική ομάδα του σχολείου μας ανέβαζε παραστάσεις.

 

[katerinak]

οι παρακατω κινηματογραφοι ηταν ηδη ρετρο το 1985 αφου τα στιγμιοτυπα ειναι απ την ταινια "τα παιδια του Κρονου" (1985)

 

[αριαδνη]

τα ρετρο θερινα σινεμά του αγρινιου

τα διονυσια και το παλιο ελληνις

δυστυχως δεν βρισκω φωτο θα ψαξω ομως

 

[migdos64]

Eγω με την σειρα μου να προσθεσω το σινε "ΑΛΙΚΗ".Προκειτο για θερινο σινεμα επι της Γρηγοριου Αυξεντιου στα Ιλισια.Το σινεμα εχει τουλαχιστον 25 -και βαλε- χρονια που γκρεμιστηκε ενω οταν πρωτομπηκαμε στο πατρικο μου σπιτι, μπορουσα -αν και λιγο μακρια- να παρακολουθω την ταινια με ενα ομως μειονεκτημα.Δεν εβλεπα τους υποτιτλους λογω παρακειμενου κτισματος .Απο τις ταινιες που θυμαμαι να παιζει ηταν το Ραμπο Ι και κατι ελληνικες του Ψαλτη.Τωρα πλεον στον ιδιο χωρο εχει γινει πολυκατοικια και διαφορα μαγαζια.

Επισης παλι στα Ιλισια υπηρχε ενα μικρο σινεμα που βρισκοταν κοντα στην 5η σταση και στην ανηφορα που βρισκεται ακριβως απεναντι της.

Απο τα χαρακτηριστικα του ηταν οτι ενω σαν οψη το εβλεπες μικρουλι μολις εμπαινες στην αιθουσα η κατασταση αλλαζε αρκετα.Δυστηχως το γκρεμισαν και αυτο και εγινε γκαραζ!!! Οι φιλοι που θυμουνται το ονομα ας με βοηθησουν, αν και νομιζω οτι λεγοταν ''Ελενα'' χωρις να ειμαι σιγουρος.

Αθηνά λεγόταν.

 

[butch_cassidy]

Δεν ξέρω αν έχουν αναφερθεί πριν, είναι μεγάλο το ποστ ήδη. Ως παλιός Παγκρατιώτης θυμάμαι το Μετάλλιον στην Ευτυχίδου που δεν υπάρχει πια.

Εκεί είχα δει το Τζουράσικ Παρκ και το Μίστερ Μπιν πιτσιρικάς. Ο κινηματογράφος Κόρονετ που μετά μετατράπηκε σε θέατρο (νομίζω μέχρι και σήμερα).

Το θρυλικό Παλλάς πάνω στην πλατεία που δε ξέρω για πόσο θα υπάρχει ακόμα και βασικά ακόμα απορώ πως κρατιέται και φυσικά το Πτι Παλαί που έκλεισε πριν λίγο καιρό και ξανάνοιξε...Ευτυχώς γιατί ειδικεύεται στο να φέρνει ποιοτικές ταινίες που δε βρίσκεις αλλού. Τώρα στη γειτονιά μας κυριαρχεί δυστυχώς το Village.

 

[elsint17]

απο οτι ειδα δεν εχει αναφερθει

θερινο σινεμα στον αγιο ελευθεριο στην καβαφη λιγοπριν την αχαρνων

"η γιανγκα" εχει κλεισει δυστυχως πανω απο μια εικοσαετια αν δεν κανω λαθος

οσοι εμεναν τοτε εκει θα τον θυμουνται ,μαζευε ολη την γειτονια

 

[mr.Vox]

Ο κινηματογράφος αυτός δεν είναι κινηματογράφος όπως τον ξέρουμε αλλά ανήκει στην κατηγορία drive in. Τον παρουσιάζω στο σχετικό νήμα του forum.

http://goo.gl/aNKYos

Σημερινή φωτογράφηση από τον δρόμο Καλαμάτας Μεσσήνης. Όποτε πέρναγα από εδώ ήθελα να σταματήσω και να φωτογραφήσω. Χώθηκα στο πλαϊνό δρομάκι αλλά δεν μπόρεσα να κατέβω από το αυτοκίνητα. Γύρω γύρω με περικύκλωσαν άγρια σκυλιά και έκαναν την εμφάνιση τους άτομα Ρομά από τις παρακείμενες καλύβες με όχι και τόσες καλές διαθέσεις,

Στο drive in δεν υπάρχει άλλο ίχνος, ταμπέλα που να δηλώνει την ονομασία του και η καμπίνα προβολής έχει γκρεμιστεί. Στο χωράφι φυτεύονται λαχανικά. Προφανώς κανείς δεν θέλει να μιλά για αυτό λόγω του «αμαρτωλού» παρελθόντος.

Μόνο η σκουριασμένη οθόνη υποδηλώνει την ύπαρξη του.

Επίσης εγκατελειμένη και η σιδηροδρομική γραμμή. Τόσα χρήματα πληρώθηκαν από τον Έλληνα φορολογούμενα και μέσα σε μια νύχτα η γραμμή Καλαματα-Αθήνα καταργήθηκε.

 

[αριαδνη]

ελληνις αγρινιο δεκαετια 60'

 

[NIOBH]

Ο πρώτος χειμερινός κινηματογράφος της Νέας Σμύρνης, που ευτυχώς υπάρχει ακόμα, είναι ο ΣΠΟΡΤΙΓΚ.



Εγκαινιάστηκε την Κυριακή του Πάσχα του 1939, με την ταινία "Η γυναίκα της Αμαρτίας"! Το έργο διαφημίζεται ως φιλμ-θαύμα και πρωταγωνίστρια είναι η Γαλλίδα σταρ της εποχής Βιβιάν Ρωμάνς:



Κάποιες από τις ταινίες που προβλήθηκαν τον Μάρτιο του ΄55:



Από το λεύκωμα "60 Χρόνια Νέα Σμύρνη, 1929-1989"

 

[NIOBH]

Μια πολύ ευχάριστη είδηση: Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, θα συμβάλει με δωρεά του στην αποκατάσταση και επαναλειτουργία των ιστορικών κινηματογράφων Αττικόν και Απόλλων στην οδό Σταδίου, που κάηκαν το 2012.

Η ανακοίνωση έγινε στη χθεσινή Συνέντευξη Τύπου για τα 20 χρόνια κοινωφελούς δράσης του Ιδρύματος.

Η καταστροφή στο ιστορικό κτίριο του Τσίλλερ ευτυχώς περιορίζεται στους εξωτερικούς και βοηθητικούς χώρους, ενώ το εσωτερικό των δύο αιθουσών έμεινε ανέπαφο από τη φωτιά.



Φωτογραφίες: Βαγγέλη Ζαβού

 

[mr.Vox]

Κινηματογράφος ΑΝΕΣΙΣ Διαφήμιση εγκαινίων σε εφημερίδα 20/11/1959. . Αρχείον Makis Sourbis

 

[ΦΖΠ1]

Και ναι μεν το "Άνεσις" υπέστη πλήρη ανακαίνιση, και προφανώς και εναρμόνιση με τους σύγχρονους οργανισμούς, από μεγάλο κατασκευαστικό όμιλο. Αλλά άραγε το αξιολάτρευτο "Σπόρτιγκ" του 1939, όταν η Ελλάδα δεν είχε ούτε καν αντισεισμικό κανονισμό (ο πρώτος, το 1959), έχει άραγε τύχει κάποιας βελτίωσης προς την πλευρά της ασφαλείας; Δεν το λέω για να σπείρω ανησυχία, αλλά είναι μια πραγματικότητα για πολλά κτίρια της Ελλάδας, που στεγάζουν λειτουργίες με μεγάλη συγκέντρωση κοινού.

Από την άλλη, οι περισσότεροι κινηματογράφοι της "μετέπειτα" εποχής στην Αθήνα, σε πολυκατοικίες, έγιναν με το σύστημα του προεντεταμένου σκυροδέματος (π.χ. Νιρβάνα, 1964), που εξασφάλιζε τα μεγάλα ανοίγματα, αλλά δεν παύει να είναι πολύ ευαίσθητο σε πυρκαγιά...

 

[mr.Vox]

ΑΝΝΑ ΝΤΟΡ Γλυφάδα 1964-2007

Ακούγεται ότι θα ξανά ανοίξει από αλυσίδα κινηματογράφων.

Αγοράσθηκε όλο το κτήριο που στεγάζει το σινεμά

 

[paulochelao24]

"Ηλέκτρα" θερινό στα Κάτω Πατήσια απέναντι απ' την φοιτητική εστία