Φίλτατε η τσιτσιμπίρα ζει και βασιλεύει σε όλο το νησί της Κέρκυρας, όχι μόνο στο Λιστόν, κι εγώ δηλώνω φανατικός οπαδός της!
Πάντως, αν και η λέξη είναι παραφθορά του αγγλικού
ginger-beer, η τσιτσιμπίρα δεν έχει καμμία σχέση με μπίρες: είναι απλώς λεμονάδα με πιπερόριζα (τζίντζερ). Και είναι τέλεια!Αν δεν κάνω λάθος, στα μπουκαλάκια η λέξη γράφεται με ύψιλον (
τσιτσιμπύρα), αλλά εγώ τάσσομαι σαφέστατα υπέρ της γραφής με ιώτα (όπως και στην
μπίρα), διότι δεν υπάρχει κανένας ιστορικός λόγος που να δικαιολογεί τη γραφή με ύψιλον. Όπως επίσης δεν δικαιολογούνται σε καμμία περίπτωση οι γραφές
κτίριο, αυτί, αυγό, ορθοπεδικός κ.λπ. Τα σωστά είναι
κτήριο, αφτί, αβγό, ορθοπαιδικός - πράγμα που τεκμηριώνεται άριστα κι επιστημονικότατα σε πολλά βιβλία. Στο Δίκτυο, η καλύτερη τεκμηρίωση που έχω δει είναι
αυτή του Βασιλείου Αργυρόπουλου.
Σας έλειψε η γλωσσολαγνική μου πολυλογία, ε;
Λοιπόν, επειδή ξέφυγα, ας μπω στο θέμα. Μπράβο πάντως το θρεντ! Μόλις χθες ξεκίνησε και ήδη φαίνεται ότι θα μεγαλώσει πολύ.
Θυμάστε το
ντεμπραγιάζ; Αμφιβάλλω αν θα το ακούσετε σήμερα από άτομα ηλικίας κάτω των 60. Σήμερα το λέμε
συμπλέκτη!
Υπάρχει επίσης το επίθετο
κουφός (με την έννοια "παράδοξος, περίεργος, χωρίς λογική, αναπάντεχος, άσχετος με τα συμφραζόμενα κ.λπ."). Φυσικά εμείς το λέμε ακόμα, αλλά βλέπω ότι οι εικοσάρηδες και οι μικρότερες ηλικίες τείνουν να το αντικαταστήσουν με το επίθετο
άκυρος: "Πολύ
άκυροι οι στίχοι σ' αυτό το τραγούδι", "Τί
άκυρη ήταν αυτή η ταινία που μου προτείνατε;!".
Μια άλλη έκφραση που έχω την εντύπωση ότι χάνεται: "
έννοια σου" ("μην ανησυχείς"). Και φυσικά το "
να 'ούμε"! (αν δεν το έχει γράψει ήδη κάποιος άλλος).
Τέλος, αν κάποιος από εσάς είναι Κρητικός ή έχει πάει πρόσφατα στην Κρήτη, μπορεί να μας πει αν υπάρχει ακόμα η υπέροχη
Ζελίτα; Ήταν αεριούχο αναψυκτικό, σε μεταλλικό κουτάκι μεγέθους ίδιου με την Κόκα Κόλα, αλλά είχε γεύση μπανάνα και το λογότυπό του ήταν ένα πολύ γλυκό πιθηκάκι. Άν είναι πλέον R.I.P., ζωή σε λόγου μας.
