Παιδιά διάβασα τις πρώτες 20 σελίδες
και κάποιες από τις τελευταίες
αυτής της ενότητας και κατασυγκινήθηκα!!
(τις υπόλοιπες αύριο, γιατί νύσταξα!)
Παρόλο που κάποιες εκφράσεις και λέξεις έχουν επαναληφθεί αρκετές φορές, δεν με πείραξε καθόλου!
Θέλω να σας πω ότι πολλά από αυτά που διάβασα, εμείς (στη Χίο) τα χρησιμοποιούμε ακόμα και μάλιστα καθημερινά (πχ μπακάλικο, κοτέτσι, καζανάκι, αλάνα …)
Δεν ξέρω αν αναφέρονται σε σελίδες που δεν έχω διαβάσει ακόμα, αλλά θέλω να αναφέρω κάποιες λέξεις που δεν νομίζω πραγματικά ότι θα ακούσουμε ξανά…
Γανωματής (τώρα έχουμε ανοξείδωτα και αντικολλητικά, και δεν έχουν πια τα τηγάνια μας πρόβλημα)
Πετρογκάζ (και η μαμά μου και πολλά πολλά σπίτια ακόμα το χρησιμοποιούν και αγοράζουμε φιάλες. Το φαγητό γίνεται πολύ πιο νόστιμο! Στην Αθήνα όμως δεν έχω δει σε κανένα σπίτι να έχει πετρογκάζ.)
Γαλατάς (τον θυμάμαι τον κυρ Αντρέα…. γύριζε κάθε απόγευμα με ένα καροτσάκι τις γειτονιές και μας έφερνε το γάλα στα σπίτια μας)
Μυλωνάς (κανείς πια δεν πάει στο μυλωνά να αλέσει το σιτάρι του!)
Ασετιλίνη (μόνο στο τραγούδι της Χαρούλας «οδός Αριστοτέλους» την ακούω αυτή τη λέξη…
Την έκφραση «πάτα και λίγο Ελλάδα» τη χρησιμοποιούμε ακόμα αλλά εμείς λέμε «πάτα και λίγο Χίο».
Επίσης θυμάμαι τα παλιά αυτοκίνητα που έπρεπε να ανοίξεις τον αέρα για να ζεσταθούν..(του μπαμπά μου το παλιό ήταν έτσι, δεν το έχω οδηγήσει ποτέ, ήμουν πολύ μικρή) δεν νομίζω πια να υπάρχει αυτό στα καινούρια αυτοκίνητα (ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος) επίσης τώρα που ανέφερα το αυτοκίνητο, θυμάμαι μικρή τις χειροκίνητες αντλίες βενζίνης που είχε ο μπαμπάς μου(έχουμε βενζινάδικο) και τις χρησιμοποιούσαμε πολύ! Ειδικά σε διακοπές ρεύματος!
Όσο αναφορά τη βενζίνη απλή, υπάρχουν ακόμα κάτι παππούδες με κάτι πανάρχαιες βέσπες, που τώρα όμως βάζουν σούπερ και λάδι!
Δεν ξέρω στην Αθήνα τι εκφράσεις χρησιμοποιείτε στην περίπτωση που κολλήσει το μυαλό σας και δεν λειτουργεί…
Εμείς λέμε ακόμα τα εξής:
Κατέβασα τα ρολά
Έπεσε ο γενικός
Έπαθα μπλακ άουτ
Και το κορυφαίο… πάλι κόλλησε το φλιπεράκι!!!...
Θέλω να κάνω κι εγώ μια αναφορά στις δραχμούλες που μου έχουν λείψει αφάνταστα…. Θα γράψω λοιπόν στίχους από δύο πολύ αγαπημένα τραγούδια…
Τέσσερα πόδια δυνατά και μια κουτσή κιθάρα
Να ’χαμε τώρα δυο τσιγάρα και δύο για μετά
...
Να’χαμε, λέει, ένα σουγιά κι ένα διπλό καρβέλι
Να’χαμε και δυο στάλες μέλι, να γλύκαιν’ η καρδιά
Ένας γαλάζιος ουρανός, παράθυρο και σκέπη
Να’χαμε τρεις δραχμές στη τσέπη και τρεις ο διπλανός
Βρέ Μανώλη Τραμπαρίφα
βάλε τη διπλή ταρίφα
Φουλαριστός τράβα ντουγρού στη λεωφόρο του Συγγρού
Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα
κι εγώ ποτέ χατίρι δεν τού χάλασα
Όλη μέρα εργασία
κούραση κι ορθοστασία
Κι από τη ζέστη βρε ζημιά, να σου ’ρχεται λιποθυμιά
Απόψε που την έβγαλα τη μπέμπελη
γουστάρω νύχτα δροσερή και ρέμπελη
Στα θαλασσινά μπαράκια
μπύρες και καλαμαράκια
Κιθάρες, ντέφια και βιολιά και ξάπλες στην ακρογιαλιά
Απόψε που υπάρχουνε τα τάλιρα
ρε μάγκες θα οργώσουμε τα Φάλιρα
Επίσης, το προποτζίδικο πώς το λέτε στην Αθήνα? Εμείς προποτζίδικο το λέμε πάντως ακόμα!