Ρετρό περιοδικό: Προς τη Νίκη

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας krios
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Διάβασα σε προηγούμενα posts για εξαναγκασμό να το αγοράσεις, πράγμα που δεν ίσχυε στη δική μου περίπτωση...

Εγώ το αγόραζα επειδή το έπαιρναν οι άλλοι, καθότι λάτρης των εντύπων από μικρός...

ΟΚ, δέχομαι οτι η πλειοψηφία εξαναγκαζόταν να το πάρει... Νομίζω όμως οτι δεν ήμασταν αναγκασμένοι να το διαβάσουμε, ούτε από το σχολείο, ούτε από τους γονείς μας...

Εγώ προσωπικά δεν το διάβαζα γιατί προτιμούσα να διαβάσω μια "Βαβούρα", που λένε, στη θέση του...

Λυπάμαι που δεν έχω κρατήσει κάποια από εκείνη την εποχή, για να ρίξω μια ματιά για να δω τι έγραφαν και τον τρόπο με τον οποίο περνούσαν στα παιδιά μηνύματα...

Το θυμάμαι και θα το θυμάμαι σαν άλλο ένα ρετρό έντυπο της εποχής μας για το οποίο νιώθω νοσταλγία κοιτάζοντας τα εξώφυλλά του και μόνο...
 
@Elephadas

Προσωπικά δεν είχα ιδέα για το "Ζωή", μάλλον χρειάζεται κι αυτό το thread του!
 
elephadas είπε:
Η "Ζωή" ήταν πιο ανάλαφρο έντυπο, και η θρησκευτική της προπαγάνδα ήταν λίιιγο καλυμμένη. Είχε κάποια θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος, ας πούμε. Γενικά διαβαζόταν σχεδόν ευχάριστα. Αντίθετα το "Προς τη Νίκη"ήταν πολύ πιο βαρύ και υπερσυντηρητικό και είχε αποκλειστικά θρησκευτικά θέματα, ιστορίες από τη Βίβλο και πιο χοντροκομμένη προπαγάνδα. Θα έλεγα ότι η Ζωή υποσχόταν Παράδεισο, η Νίκη απειλούσε με Κόλαση :) .
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Θα συμφωνησω με τον Ελεφαντα,τουλαχιστον μεχρι τα μεσα των 90s που ειχα διαβασει και την "Ζωη"..
 
Άραγε τι έχει επιβιώσει από όλα αυτά τα "παραθρησκευτικά" (ας τα πω έτσι) έντυπα; Μόνο τη "Φωνή Κυρίου" βλέπω την Κυριακή στην εκκλησία.
 
Free press έξω από παρεκκλήσι δημόσιου νοσοκομείου (Αθήνα, 4/6/2020)
IMG_20200604_154424.jpgIMG_20200604_154402.jpg
 
Eνα θέμα που μου θύμισε το πόσο αμερόληπτοι ήταν κάποιοι από τους παλιούς συντονιστές ( όχι όλοι φυσικά ) και πόσο καλύτερο έγινε το φόρουμ, μετά την πτώση της κλίκας...:eviltongue:
 
Χρειαζομαστε ενα reaction "Βρισκω το σχολιο σου κακογουστο".
 
Και στο γυμνάσιο είχαμε μια τέτοια περίπτωση καθηγητή αλλά φυσικομαθηματικο, σώνει και καλά να γραφτούμε συνδρομητές στο περιοδικό της ΕΕΦ με τίτλο "ο φυσικος κόσμος".Για "Προς την Νίκην" και "Η ζωή" δεν είχαμε ποτέ μα ποτέ ενόχληση από την θεολόγο να γραφτουμε συνδρομητές.Αντιθέτως ο φυσικός μας ήταν πολύ πιεστικός στο να γραφτουμε συνδρομητές.
 
elephadas είπε:
Διάβασα βιαστικά το θέμα. Αν και συμφωνώ ότι το κάθε τι πρέπει να κρίνεται σύμφωνα με την εποχή του, και τότε (τέλη δεκαετίας 60 - αρχές 70) που θυμάμαι εγώ το αγοράζαμε όχι γιατί το θέλαμε ή γιατί μας άρεσε αλλά γιατί ήμασταν αναγκασμένοι. Η διαφορά μεταξύ τότε και τώρα έγκειται στο ότι τότε (επί δικτατορίας) οι θρησκόληπτοι δάσκαλοι και οι καθηγητές είχαν τη δύναμη να μας αναγκάζουν. Όπως και το κατηχητικό ήταν υποχρεωτικό έτσι και η αγορά αυτών των περιοδικών. Φυσικά μπορούσες να αρνηθείς. Αλλά θα έπαιρνες κακό βαθμό στα θρησκευτικά και θα ήσουνα "σημαδεμένος".

Έχω περιέργεια όμως που μπορούν να μου ικανοποιήσουν οι αναγνώστες των κατοπινών δεκαετιών. Εξακολουθούσε να είναι πιο θρησκόληπτο το "Προς τη Νίκη" από τη "Ζωή του παιδιού"? Ή είχε κάαααπως μετριάσει τη στάση του?

Εξηγούμαι.... Την εποχή εκείνη, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ήταν της Ζωής, ενώ ο δεσπότης της περιοχής που μέναμε ήταν του Σωτήρα. Αυτές οι δύο αδελφότητες μόνο χριστιανικά αισθήματα δεν είχαν η μία προς την άλλη... επικρατούσε άγριος ανταγωνισμός για επιρροή (και λεφτά επομένως). Έχω πολλές ιστορίες να πω γι' αυτά, αλλά δεν είναι του παρόντος. Οι περισσότεροι θεολόγοι, λόγω δεσπότη, ήταν σωτηρικοί, αλλά υπήρχε κι ένας Ζωικός. Επειδή κανείς δεν ήξερε ποιον καθηγητή θα έχει, των φρονίμων τα παιδιά αγόραζαν και τα δύο. Κι επειδή εγώ αν μου πέσει έντυπο στο χέρι το διαβάζω κι ας είναι ο τηλεφωνικός κατάλογος, τα διάβαζα.

Η "Ζωή" ήταν πιο ανάλαφρο έντυπο, και η θρησκευτική της προπαγάνδα ήταν λίιιγο καλυμμένη. Είχε κάποια θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος, ας πούμε. Γενικά διαβαζόταν σχεδόν ευχάριστα. Αντίθετα το "Προς τη Νίκη"ήταν πολύ πιο βαρύ και υπερσυντηρητικό και είχε αποκλειστικά θρησκευτικά θέματα, ιστορίες από τη Βίβλο και πιο χοντροκομμένη προπαγάνδα. Θα έλεγα ότι η Ζωή υποσχόταν Παράδεισο, η Νίκη απειλούσε με Κόλαση :) .

Αυτό αντιστοιχούσε και με τις θέσεις των σχετικών παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, διότι ο Σωτήρας ήταν πολύ πιο σκληροπυρηνικός. Ακόμη και οι οικογένειες διέφεραν. Οι γυναίκες των Ζωικών ήταν ντυμένες σεμνά μεν αλλά φυσιολογικά. Οι Σωτηρικές ήταν πάντα στερεότυπες θεούσες (κώτσος, κάλτσα με ραφή, περπάτημα πάπιας κλπ)

Συνέχισε να υπάρχει αυτή η διαφορά και μετά? Ή προσαρμόστηκαν?
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Κατά ένα μεγάλο ποσοστό συνεχίζει ακόμα.
 
αααχ ( στεναγμός νοσταλγίας) ....το λατρεμένο μου θέμα στο φόρουμ. Μου βγάζει κάτι από βλέμμα και σκέψεις Ντε νιρο στην παρακάτω σκηνή, όταν το ξαναδιαβάζω...

 
Εμένα η δική μου γνώμη είναι ότι τέτοιου είδος προπαγάνδα το υπέρτατο Ον δεν την χρειάζεται, ούτε χρειάζεται κάθε είδους δικηγόρους και νταβατζήδες, και όσο για την κόλαση, ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος, και σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Χριστού, ακόμη και να πει κάποιος κάτι εναντίον Του, δεν θα τιμωρηθεί, αλλά θα τιμωρηθεί όποιος προσβάλλει το Άγιο Πνεύμα.
 
Δεν είχα δει μέχρι τώρα αυτό το thread. Ομολογώ ότι διαβάζοντας τα σχόλια, εξεπλάγην αφάνταστα. Κι αυτό γιατί, εμένα κανένας δεν με υποχρέωσε ποτέ να πάρω αυτό το περιοδικό. Ούτε και κανέναν στο σχολείο μου. Ούτε δημοτικό, ούτε γυμνάσιο. Μας το έδειχναν. Αν θέλαμε, το πέρναμε, αν δε θέλαμε, όχι. Οι καθηγητές μας ήταν πολύ καλοί οι περισσότεροι (απλά κάποιοι ήταν γραφικοί) και οι θεολόγοι μας ακόμα περισσότερο. Είχαμε και μία θεολόγο, ήταν πολύ καλή η καϋμένη, αλλά ήταν τόσο άσχημη που την λυπόμουν τόσο πολύ (εγώ η καλλονή :D :D ), αλλά τέλος πάντων, αυτό ήταν άλλο πράγμα. Δεν είχα ξαναδεί άνθρωπο χωρίς λαιμό. Δεν είχε λαιμό. Από το πηγούνι, πήγαινε στο στέρνο της!!!

Ίσως σε παλιότερα χρόνια, να υπήρχε αυτός ο εξαναγκασμός, δεν μπορώ να το αρνηθώ αφού βλέπω να το γράφουν. Εγώ πήγα σχολείο μέσα '70, μέχρι 1986 και δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο, ούτε κάποιος φίλος ή συμμαθητής μου έχει αναφέρει ποτέ κάτι τέτοιο. Γι'αυτό έμεινα άναυδη με τα σχόλια.

Είναι ζήτημα αν έχω διαβάσει 1 ή 2 τεύχη αυτού του βιβλίου. Δεν το αγόραζα, αλλά ίσως κάπου το βρήκα και το διάβασα. Πάντως, εγώ που πηγαίνω εκκλησία και πηγαίνω γιατί μου αρέσει πάρα πολύ και όχι αναγκαστικά, έβλεπα μέχρι πολύ πρόσφατα μια κυριούλα στην έξοδο του ναού που κρατούσε το βιβλίο "ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ" στα χέρια της, σε περίπτωση που κάποιος ήθελε να το αγοράσει. Δεν είδα ποτέ να κολλάει σε κανέναν. Αφού κάποιες φορές αναρωτιόμουν αν ποτέ έχει πάρει κανείς κάποιο τεύχος. Την βλέπω τουλάχιστον 20 χρόνια, έχει πια γεράσει. Τώρα που έχουν κλείσει οι εκκλησίες, έχω κάποιο διάστημα να τη δω, αλλά έχω την εντύπωση ότι έχει αρκετό καιρό να φανεί. Ελπίζω να είναι καλά.

Συμφωνώ με τον/την Uskoke ότι το υπέρτατο Ον δεν χρειάζεται προπαγάνδα. Όποιος πιστεύει στον Θεό πιστεύει, όποιος δεν πιστεύει, δεν πιστεύει. Αυτό είναι δικαίωμα του καθενός. Για να αποφασίσεις όμως, αν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να τον γνωρίσεις. Πρέπει κάποιος να σου μιλήσει γι'αυτόν. Στην δική μας θρησκεία κάποιος πρέπει να σου μιλήσει και για τον Υιό του και το Άγιο Πνεύμα. Αν κανείς δεν σου μάθει την θρησκεία, δεν θα την γνωρίσεις ποτέ. Κι αυτό είναι μεγάλο λάθος, κατά την γνώμη μου. Δεν είναι κακή λοιπόν, η διάθεση των περιοδικών που μιλούν για την θρησκεία, αλλά όχι φυσικά, με εξαναγκασμούς και αφορισμούς, γιατί αυτές οι μέθοδοι συνήθως, έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Ό,τι επιβάλλεται, δεν αγαπιέται. Αν το σκεφτείτε, και όταν συνέβη το αντίθετο, όταν επιβλήθηκε βίαια το κλείσιμο των εκκλησιών και το γκρέμισμα της θρησκείας, απέτυχε. Πρώτα πρέπει να γνωρίσει κάποιος κάτι και μετά να αποφασίσει.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα