Ρετρό πράγματα σχετικά με αυτοκίνητα, που δεν υπάρχουν πια...

[prisma]

πολύ σώστά όσα αναφέρθηκαν αλλά θα διαφωνήσω ότι την διχρωμία την ξανάκανε μόδα η σκόντα...οι ιταλοί την κάνανε!

Μπορεί....μάλλον κάτι μου διαφεύγει. Εγώ θυμόμουν τη Skoda πάντως.

 

[spyros_s]

φιλε panp ανέφερα ποιοι αναβίωσαν την διχρωμία όχι ποιοι την καθιέρωσαν...

 

[prisma]

Άλλο ένα ρετρό στοιχείο σε αυτοκίνητα, το ρεβερβουάρ της βενζίνης που ήταν τοποθετημένο στο πίσω μέρος, δίπλα από τη πινακίδα και όχι στο πλάι του αμαξώματος



Το ρεζερβουάρ εδώ βρίσκεται δεξιά από τη πινακίδα. Υπήρχε εκεί σε αρκετά αυτοκίνητα στα 60s & 70s.

 

[panp]

OK για τη διχρωμία !

Πάμε τώρα για τις "ασφάλειες", ή αλλιώς τις μπετούγιες που άνοιγαν τις πόρτες. Ο γνωστός "πείρος" που ανεβοκατεβαίνει στην άκρη της πόρτας δίπλα στο τζάμι, ουδόλως υπήρχε σε πάρα πολλά αυτοκίνητα, ακόμα και μετά το 80. Οι μπετούγιες συνήθως ήταν μοχλοί σαν "χούφτες" πολύ μπροστά στην πόρτα (για να μην τις φτάνουν παιδιά ίσως), και άνοιγαν τραβώντας προς τα πίσω. Ασφάλιζαν δε πηγαίνοντάς τις κατά μια σκάλα προς τα μπροστά. Βέβαια αυτό που περιγράφω έχει να κάνει με αυτό που θυμάμαι, δηλαδή την Alfa Romeo. Άλλοι κατασκευαστές είχαν διαφορετικές παραλλαγές. Μετά το 80 ήρθε και το γιαπωνέζικο στυλάκι, όπου η μπετούγια ήταν σαν κρίκος που πέρναγες το δάχτυλό σου μέσα, ενώ μπροστά από αυτό τον "κρίκο" υπήρχε η "ασφάλεια", ένα πλαστικό "κουμπί" που στην ανοιχτή θέση φαινόταν κόκκινο. Δεν ξέρω αν το περιγράφω καλά, αλλά θυμίζει μπετούγιες σε...κουφώματα αλουμινίου !

Άλλοι είχαν κάτι σαν "μισό κρίκο", κάθετα στην ταπετσαρία της πόρτας. Και φυσικά οι εξωτερικές μπετούγιες για το άνοιγμα, είχαν το ένθετο μεταλλικό κουμπί, που απλώς μπροστά είχε και κλειδαριά. Δεν υπήρχαν οι "τραβηχτές" λαβές. Μόδα, και μάλιστα για πολλά χρόνια καθιέρωσε όμως το FIAT 128, που είχε εκείνη τη μεταλλική μπετούγια με το κεντρικό μαύρο "ριγέ" πλαστικό κομμάτι, που πιεζόταν προς τα πάνω.

Επίσης παλιό στοιχείο οι καθρέπτες που φυσικά ρυθμίζονταν μόνο με...ανοιχτό το τζάμι της πόρτας, αλλά ΚΑΡΑΡΕΤΡΟ στοιχείο οι καθρέφτες που ήταν πάνω στα φτερά, μπροστά μπροστά κοντά στα φανάρια (σε κατι DAIHATSU, π.χ.), που επιπλέον έπρεπε να...κατέβεις από το αυτοκίνητο για να τους ρυθμίσεις !

Νομίζω ότι κάναμε επίσης πολλά χρόνια να δούμε "πλευρικό" φλας, αυτό που είναι στο μπροστινό φτερό, πίσω από τον τροχό, και το πρόβλημα λυνόταν με την τοποθέτηση των μπροστινών φλας ακριβώς στις γωνίες του αμαξώματος, για να φαίνοντα και από το πλάι, ή πάνω στα φτερά, όπως στο σκαραβαίο. Σημειώστε επίσης ότι θεωρούνταν δεδομένο να μην υπάρχει στο σασμάν βαλβίδα για την όπισθεν και να μην ανάβει άσπρο φως όταν το αυτοκίνητο οπισθοπορούσε. Οι προβολείς ομίχλης βέβαια ήταν κάτι που αγόραζες μόνο από τα αξεσουάρ, μάρκας HELLA και σε κίτρινο χρώμα, για τα κουνούπια...

Α, μια που το θυμήθηκα, οι προβολείς δεν ήταν σε όλα τα αυτοκίνητα με λευκό φως, υπήρχαν και κάποια που χρησιμοποιούσαν το κίτρινο, "από τη μάνα τους"... Επίσης τα "ποδοστήρια" ("πεντάλ") σπανίως ήταν "κρεμαστά" (ίσως μόνο το γκάζι ή μόνο το φρένο), τα λιγοστά δε αυτοκίνητα με υδραυλικό συμπλέκτη σου έκαναν εύκολη τη ζωή για το αριστερό σου πόδι, σε σχέση με τα περισσότερα που είχαν συρματόσκοινο...

 

[prisma]

Α, μια που το θυμήθηκα, οι προβολείς δεν ήταν σε όλα τα αυτοκίνητα με λευκό φως, υπήρχαν και κάποια που χρησιμοποιούσαν το κίτρινο, "από τη μάνα τους"...

Όντως υπήρχαν οι κίτρινοι προβολείς, αλλά αυτό ίσχυε για τα Γαλλικά αυτοκίνητα.

 

[RIO]

Tα αυτοκόλλητα με τις πιτσιλιές και τις στάμπες, που έβαζαν στις πόρτες. Ευτυχώς που πέρασε αυτή η μόδα...

 

[manos311]

Θυμάμαι κάποτε υπήρχαν τηλεσκοπικές κεραίες για το ραδιόφωνο, κάποιες άνοιγαν και έκλειναν χειροκίνητα και άλλες με ηλεκτρικό μηχανισμό, υπάρχουν ακόμα τέτοιες?

 

[panp]

Θυμάμαι κάποτε υπήρχαν τηλεσκοπικές κεραίες για το ραδιόφωνο, κάποιες άνοιγαν και έκλειναν χειροκίνητα και άλλες με ηλεκτρικό μηχανισμό, υπάρχουν ακόμα τέτοιες?

Εννοείς ότι σηκώνονταν με το που άνοιγες το ραδιόφωνο...Μέχρι και το 96, σε ένα Hundai, έχω δει τέτοια κεραία. Χειροκίνητη επίσης έχω δει σίγουρα σε Suzuki του 2001.

Συνεχίζω με :

- το "μακρύ" λεβιέ ταχυτήτων, περίπου 40 εκατοστών, και ειδικά στα Alfa Romeo με κλίση 45 μοιρών

- τους αξονικούς τεράστιους μαύρους γρύλλους στο πορτ-μπαγκαζ, που αντικαταστάθηκαν από το σημερινό "ρόμβο",

- την πλαστική μεμβράνη στο πάνω μέρος του τζαμιού του οδηγού για τη βροχή (αυτό το έβλεπες μόνο στα ταξί)

- την αντηλιακή "ρίγα" στο πάνω μέρος του παρ-μπριζ (πάλι από τα ταξί και τα φορτηγά παρμένο, συνήθως είχε και διαφήμιση του στυλ ΕΞΑΤΜΙΣΕΙΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ)

- το "μαξιλαράκι" που ανεβοκατέβαινε στη μέση από τα πίσω καθίσματα και γινόταν πλάτη ή υποβαχιόνιο (υπήρχε και μπροστά σε κάποια αυτοκίνητα)

- την λοξή απόληξη της εξατμισης υπό γωνία 45 μοιρών (σε κάτοψη) στο πίσω μερος του αυτοκινήτου (Alfa Romeo, BMW)

- το ψυγείο με την τάπα μισής στροφής,χωρίς ένδειξη στάθμης υγρού

- τον "παππά" (μαύρη θήκη φίλτρου αέρα πάνω από το καρμπυρατέρ)

- τον "σταυρό" για το ξεβίδωμα των τροχών (που υπάρχει ακόμα αλλά εργοστασιακά παρέχεται συνήθως μονό κλειδί για οικονομία χώρου στο πορτ μπαγκαζ)

- την ΑΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΗ πρώτη και όπισθεν ταχύτητα. Η όπισθεν εξακολουθεί ασυγχρόνιστη (δηλαδή πρέπει να τη βάζεις μόνο ακίνητος), αλλά η πρώτη σε όλα τα αυτοκίνητα είναι πια συγχρονισμένη. Το ελληνικό PONY της NAMCO είχε ταμπελίτσα πάνω από το λεβιέ που προειδοποιούσε ότι η πρώτη και η όπισθεν μπαίνουν μόνον εν στάσει. Αν το αγνοούσεις, έβλέπες το καπώ (που τώρα θυμήθηκα ότι ασφάλιζε με...λαστιχένιους συνδέσμους !) να ανοίγει και να πετάγονται τα γρανάζια στον αέρα...

- το ξεπαγωτικό του πίσω κρυστάλλου, που ήταν μια φαρδιά ασημί ρίγα μισού πόντου, που έκοβε τη μισή ορατότητα.

- το ότι σε κανένα αυτοκίνητο, ούτε και στα hatchback και station δεν διανοούνταν να βάζουν πίσω υαλοκαθαριστήρα.

- το ότι σπανίως έβλεπες αυτοκόλλητα οδικής βοήθειας, μια που, πολύ απλά, τα αυτοκίνητα συνήθως...δεν χαλούσαν !

- το ρετρό αυτοκόλλητο DAS-Νομική προστασία (που νομίζω παρέχεται ακόμα, ίσως και από τη συγκεκριμένη εταιρία)

- τις "οβάλ" πινακίδες Ελλήνων που φέρναν αυτοκίνητα από τη Γερμανία (αποκαλούμενοι και "λατζογερμανοί")

- τις μηχανές...πίσω από τον οδηγό (Skoda, Σκαραβαίος κλπ.)

- τα καπώ που για..αεροδυναμικούς λόγους άνοιγαν ανάποδα (παρέχοντας δηλαδή πρόσβαση προς την πλευρά του παρμπριζ), και το πρωτοποριακό καπώ δε θυμάμαι ποιού αυτοκινήτου που σηκωνόταν...στο πλάι !

- το κόκκινο "ρουμπινέ" σύνδεσης του θετικού πόλου της μπαταρίας (έμοιαζε να έχει βγει από βρύση) που έγραφε "ΠΟΛΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ" - αυτό ήταν αξεσουάρ.

- τις ασφάλειες με τις ακιδες στις δύο άκρες, που μοιάζαν με διπλοξυσμένα μολύβια, μπαίναν "σφηνωτές" ανάμεσα σε δύο ελάσματα με τρύπα, και αντικαταστάθηκαν απο αυτές σε σχήμα "Π".

- τα κασσετόφωνα 8-track

- τις εμφανείς νίκελ υδροροές πάνω από τις πόρτες για την απομάκρυνση των νερών της βροχής

- το τακτικό πισσάρισμα του πατώματος του αυτοκινήτου στα βενζινάδικα

- τα φρένα με μπάρες (αυτά τα έχω δει μόνο σε ελληνικές ταινίες, στις αντίστοιχες θρίλλερ σκηνές...)

- το "σπρώξιμο", όταν τα αυτοκίνητα δε ντρέπονταν να πάρουν μποστά με την κατηφόρα, και δεν υπήρχε ο κίνδυνος καταστροφής του καταλύτη...

- την ειδική αντλία στα βενζινάδικα που δοσομετρούσε την αναλογία βενζίνης και λαδιού για δίχρονα αυτοκίνητα και μηχανές...

 

[prisma]

Σε ορισμένα αυτοκίνητα χαμηλού κόστους, τα παράθυρα δεν άνοιγαν κανονικά αλλά υπήρχαν 2 φύλλα, όπου το ένα άνοιγε συρταρωτά.

Πρόχειρα παραδείγματα:

Citroen Ami.

Renault 4. Παρουσιάστηκε το 1961 (η σειρά 1 όπως της φωτό) και η παραγωγή του σταμάτησε το 1992!

 

[Wally]

Οντως πολλα Γαλλικα ειχαν κιτρινους προβολεις. Το Simca Chrysler που ειχαμε ειχε κιτρινα φωτα

 

[elephadas]

To Fiat 128 μας που μελέτησα πιο πριν είχε 8-track το οποίο μάλιστα κληρονομήσαμε μαζί με μερικές κασέτες (το πήραμ,ε φυσικά, μεταχειρισμένο). Από αυτές πρωτοέμαθα ακόμη και το όνομα της Φωτεινής Μαυράκη και της Κασσιανής Βασιλείου... προφανώς ο προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε πολύ διαφορετικά μουσικά γούστα από μας. Μέχρι τότε δεν ήξερα ούτε είναι το 8-track ούτε η κ. Μαυράκη

Και δεν είχε φώτα για την όπισθεν, προσθέσαμε εμείς ένα στη μέση δίπλα από την πινακίδα. Έπρεπε να το ανάψουμε και να το σβήσουμε χειροκίνητα με έναν διακόπτη από μέσα.

Αλλά η μανιβέλα για τα παράθυρα ήταν πολύ βολική... όταν έχεις ανοιχτά παράθυρα (που είχαμε συχνά, διότι το A/C υπήρχε σε ελάχιστα, πανάκριβα αυτοκίνητα) και βλέπεις ένα φορτηγό να πλησιάζει και να πιτσιλάει νερά, όσο πανικόβλητος και να πατήσεις το σχετικό κουμπί στα τωρινά αυτοκίνητα, το παράθυρο ανεβαίνει με το πάσο του. Ενώ με μια μανιβελίτσα αναιβέβει σε χρόνο μηδέν.

Επίσης θυμάμαι ότι το πιτσιλιστήρι για το πλύσιμο του παρμπρίζ ήταν μια φούσκα από χοντρό μαύρο πλαστικό, τη ζούλαγες και έβλεπες πλιτς να πετάγεται ο πίδακας.

 

[D@redevil]

To Fiat 128 μας που μελέτησα πιο πριν[...]

Το πρώτο μας αυτοκίνητο και παρά το άσπρο του χρώμα, βγήκε σκυλί μαύρο!

Θυμάμαι χαρακτηριστικότατα τη μητέρα μου να παλεύει με την όπισθεν και να μουρμουρίζει "πατητά, προς τα κάτω"!.... Αλήθεια, μήπως είχε καμία ιδιομορφία στις ταχύτητες?

 

[pro_crossaro]

Ένα tribute σε πράγματα που υπήρχαν στα αυτοκίνητα κατά τρόπο που σήμερα μας θυμίζει ανέκδοτο...


Ξεκινάω από τον καθρέφτη οδηγού του CITROEN DS (βάτραχου), που αντί να είναι ψηλά στο παρμπρίζ ήταν τοποθετημένος χαμηλά πάνω από το ταμπλώ.

Στα fifties γενικότερα συνήθως στο ταμπλό ήταν ο μεσσαίος καθρέπτης. Τουλάχιστον στα αμερικάνικα αυτοκίνητα.

Θα θυμάστε φυσικά και :

-τις ανάποδα ανοιγόμενες μπροστινές πόρτες οδηγού και συνοδηγού.

Οι suicide doors χρησιμοποιούνταν μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 50. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (Lincoln Continental, Fiat 600 multipla, Fiat 500 (από τα πρώτα) κτλ) εξαφανιστήκανε από την αγορά, μέχρι την έλευση του Mazda Rx8 και μερικών ακόμα αυτοκινήτων. Πλέον και το Opel Meriva έχει suicide doors. Προσωπικά τις βρίσκω ιδιαίτερα κομψές, και θα προτιμούσα περισσότερα αυτοκίνητα με συνδυασμό suicide doors και κανονικών, με έλλειψη κεντρικής κολώνας για να μας δίνει το αποτέλεσμα των παρακάτω:



Τέλος ένα λινκ με τις λίστες για τα οχήματα με διαφορετικής λειτουργίας πόρτες:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_cars_with_non-standard_door_designs

-το "τραβηχτό" προς τα έξω χειρόφρενο κάτω από το ταμπλώ, και όχι ανάμεσα στα καθίσματα (π.χ. στο Citroen 2CV).

Αυτό το χαρακτηριστικό δεν έχει εξαφανιστεί. Τα περισσότερα αγροτικά (τουλάχιστον μέχρι τα Hilux του 20**) εκεί είχαν το χειρόφρενο. Θεωρώ ότι είναι απίστευτα άχρηστο σε αυτήν τη θέση. Καλώς ή κακώς το να μπορείς να τραβήξεις χειρόφρενο οποιαδήποτε στιγμή είναι θέμα ασφαλείας. Όχι για να κάνεις καγκουριές βέβαια.

Εχω ακουσει οτι υπηρχε μια πρωτη εκδοση του σκαραβαιου, αν δεν κανω λαθος, η οποια δεν ειχε φλας οπως τα ξερουμε σημερα, αλλα ¨σημαιακια¨ πανω απο τους καθρεφτες η καπου στη κολωνα.

Πριν επικρατήσουν οι κοινοί δείκτες πορείας που έχουν όλα τα οχήματα σήμερα, τα περισσότερα αυτοκίνητα είχαν τα ραβδάκια που αναφέρεις για τη χρήση αυτή.



Βέβαια δεν ήταν πάντα στην μεσαία κολώνα, αλλά μερικές φορές ήταν στην πίσω (Peugeot 203) ή ακόμα και στο φτερό μπροστά (Opel Kadett 1938).

Eπίσης τα μπροστινά φινιστρίνια σε πολλά αυτοκίνητα των 60s & 70s. Ήταν το μικρό τριγωνικό τζαμάκι που άνοιγε ξεχωριστά από το κυρίως παράθυρο. Εδώ φαίνεται σε ένα παλιό Fiat....

Προβολή συνημμένου 52409

Που είχαν μία πολύ πρακτική χρήση, τον αερισμό της καμπίνας των επιβατών.

Καρα ρετρό τότε στα 80s, μερικοί επηρεασμένοι από την σειρά Knight Rider στην τηλεόραση έβαζαν στη μάσκα του αυτοκινήτου τους φωτάκια που αναβόσβηναν με το στυλ του Κιττ. Να το δω αυτό σήμερα σε κάνα αμάξι και τι στον κόσμο..

Στην Κοζάνη μέχρι πριν 5 χρόνια κυκλοφορούσε ένα Citroen C2 (αν θυμάμαι καλά) με τέτοια καγκουριά.

Το τσοκ ή αέρας όπως το λέγαμε τότε...αν δεν τον τράβαγες και το αυτοκίνητο ήταν κρύο δεν ξεκίναγε με τίποτα.Αργότερα αντικαταστάθηκε με το αυτόματο τσοκ μέχρι που η τεχνολογία ψεκασμού έβαλε τα καρμπυρατερ στην άκρη.

Τα φινιστρίνια και οι αντίθετοι υαλοκαθαριστήρες υπάρχουν και σε πολλά σημερινά αυτοκίνητα. Απλά συνήθως δεν ανοίγουν ενώ οι καθαριστήρες είναι ασύμμετροι μεταξύ τους.

Θα αναφέρω κάποια παραδείγματα που ακόμα και τώρα οι εταιρείες τα διατηρούν ως αποκλειστικότητες των μοντέλων τους μαζί φυσικά με καλτ στοιχεία οχημάτων του παρελθόντος!

- Το ποδόφρενο στις μερσεντές

- το κλειδί εκκίνησης στην αριστερή μεριά της κολώνας του τιμονιού για τις πόρσε

- τα wartburg με τον δίχρονο κινητήρα και το ημιαυτόματο σασμαν

- Η φίρμα ντατσουν πριν μετατραπεί σε νισαν ή τα nsu πριν γίνουν audi

- οι ειδικές εκδόσεις αυτοκινήτων από ανεξάρτητους κατασκευαστές όπως άμπαρ8, γκορντίνι, τζον κουπερ works κ.α

- η ικανότητα του βατραχου citroen ds να κινείται με 3 ρόδες και να μην ντελαπάρει ποτέ.

- το βανκελ μοτερ του nsu tt

- Ευτυχώς η Mercedes κράτησε για πάρτη της την αηδία που λέγεται ποδόφρενο.

- Για την ιστορία οι Porsche έχουν το κλειδί στα αριστερά για να γλιτώνανε μερικά δευτερόλεπτα στους αγώνες του LeMans και σε οποιαδήποτε διοργάνωση απαιτούσε στην εκκίνηση οι οδηγοί να είναι έξω από το αυτοκίνητο και να πρέπει να τρέξουν να μπουν μέσα και να ξεκινήσουν.

- Ούτε η Datsun μετατράπηκε σε Nissan, ούτε η NSU σε Audi. Απλά οι μητρικές εταιρείες (Nissan και VW στην προκειμένη) "εξαφάνισαν" τα brands αυτά.

- Την ικανότητα του βατράχου την έχει κάθε Citroen με αυτού του είδους την ανάρτηση έως και σήμερα.

- Το NSU TT δεν είχε ποτέ wankel κινητήρα. Έναν αερόψυκτο τετρακύλινδρο κινητήρα είχε. Το πρώτο αυτοκίνητο με κινητήρα wankel που βγήκε στην παραγωγή είναι το NSU Spider και το ακολούθησαν το Mazda Cosmo 110S και το NSU Ro80. Ο κινητήρας wankel συνεχίζει να ζει στα Mazda Rx8.

Μετά ήρθαν οι κιτς γαλάζεις λάμπες κάτω από το πάτωμα του αυτοκινήτου, που έκαναν το Μάρκο Σεφερλή σε μια επιθεώρηση να πει "Μεγάλε, να αφήσω το δίπλωμα στο δρόμο να μου το βγάλεις μια φωτοτυπία;"Βέβαια το topic αναφέρεται σε "εργοστασιακό" εξοπλισμό, και όχι στην παράνοια του κάθε πικραμένου...

Το πρώτο υπήρχε και στις ALFA ROMEO, ενώ ο κινητήρας βάνκελ ζει και βασιλεύει στο διθέσιο Mazda RX7.

Εν τω μεταξύ θυμήθηκα τους υαλοκαθαριστήρες των προβολέων (με το βουρτσάκι) που πρωτοσυνάντησα στο Chryshler Horizon, καθώς και τους εσωτερικούς μικρούς προβολείς του βάτραχου (Citroen DS), που σε κάποια μοντέλα περιστρέφονταν παράλληλα με τους τροχούς στις στροφές, ωστόσο το σύστημα αυτό ήταν πανάκριβο στην επισκευή του και καταργήθηκε...

Υαλοκαθαριστήρες προβολέων ήταν πολύ στη μόδα παλαιότερα.

Το σύστημα των προβολέων του DS υπήρχε και στην SM. Πλέον υπάρχει και σε κάποια αυτοκίνητα παραγωγής όπως το Opel Astra:

http://www.who-sells-it.com/cy/vauxhall-1375/vauxhall-astra-twintop-brochure-2006-5197/page-9-fullsize.html

Για τους wankel μίλησα παραπάνω. Για την ιστορία μόνο το FD είναι διθέσιο.

ο βανκελ δεν ζει και βασιλεύει στο rx7...τόσο το μαρκ 1 όσο και το μαρκ 2 έχουν καταργηθεί από την προηγούμενη χιλιετία...προφανώς αναφέρεσαι στις νεωτερες υλοποιήσεις των 231 και 192 ίππων του rx8!

Δε σε πιάνω. Η αρχή λειτουργίας είναι η ίδια, είτε μιλάμε για τον wankel του Ro80 είτε του Rx8.

Αυτές αμερικανιστί λέγονται "Suicide doors"
Χειροκίνητο τσοκ είχε το πρώτο-πρώτο μας οικογενειακό αυτοκίνητο, ένα FIAΤ128 του 1972. Καταπληκτικό αυτοκίνητο! Έκανες και γυμναστική, γιατί είχε μεν σερβόφρενα αλλά το τιμόνι του ήταν τελείως χειροκίνητο, οπότε για να το γυρίσεις σε χαμηλές ταχύτητες χρειαζόταν ποντίκια. Υπήρχε και κάτι που το μάθαμε "χειρόγκαζο" αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν απλώς άλλη ονομασία του τσοκ ή ξεχωριστό μοχλάκι δίπλα στο τσοκ. Μάλλον το πρώτο.

Θυμάστε κάποια αυτοκίνητα με τρεις τροχούς? Δεν μιλάω για κλειστά τρίκυκλα, αλλά για κανονικές κούρσες. Κάποιας μάλιστα το μοναδικό τροχό τον είχαν στο πίσω μέρος. Θυμάμαι ένα τέτοιο αυτοκίνητο πέρναγε μία φορά την εβδομάδα από το πατρογονικό χωριό, στο οποίο πέρασα το καλοκαίρι του 1967, κι έπαιζε σινεμά στην πλατεία μπροστά στο καφενείο.... δεν είχε ακόμη ρεύμα το χωριό, οπότε το αυτοκίνητο κουβάλαγε, εκτός από την παμπάλαια μηχανή προβολής και την οθόνη, και μια γεννήτρια που έκανε τόσο θόρυβο που δεν μπορούσες ν' ακούσεις την ταινία.

Ίσως το καλύτερο, και μάλιστα ξαναβγαίνει στην παραγωγή. Οπότε δε νομίζω ότι έχουν εξαφανιστεί. Τα Reliant Robin ήταν στην παραγωγή μέχρι το 2001.

Tαμπλό χωρίς στρογγυλά όργανα (με παραλληλόγραμμο κοντέρ).Προβολή συνημμένου 52410

Και βέβαια οι μεταλλικοί -και όχι πλαστικοί - προφυλακτήρες.

Εκτός από το παραλληλόγραμο μοτέρ, υπήρχαν οι Mercedes με τα κάθετα κοντέρ, υπήρχαν τετράγωνα κοντέρ, ηλεκτρονικά κοντέρ, καμπυλωτά κοντέρ μέχρι και κοντέρ χωρίς βελόνα, που γύρναγε το κυλινδρικό εσωτερικό του:

http://i.ebayimg.com/t/Mercedes-w111-220S-Cluster-Instrement-Gage-Speedometer-/22/!Byy8,O!CWk~$(KGrHqYOKkIEwQNZwOpIBMTM!qOn4w~~_35.JPG

http://imageshack.us/photo/my-images/297/p8030253km2.jpg/

http://scooterlounge.com/blog/2010/02/26/VeSpeedo.JPG

http://www.doubleyoudigital.nl/imgsold/digidash_buickriviera.jpg

http://www.kingoftheroad.net/toronado/images/quickpics/67toronado-101.jpg

http://farm7.staticflickr.com/6138/6032993479_3afa4543b5_z.jpg

Δυστυχώς η ασφάλεια δεν πάει με την κομψότητα, οπότε οι μεταλλικοί προφυλακτήρες μας άφησαν χρόνους.

Πολύ σωστά για τα όργανα 60s & 70s που ξανάγιναν μόδα.
Επίσης.

Διχρωμίες.

Προβολή συνημμένου 52411

Κάποιες εκδόσεις (κυρίως μέχρι τα 60s) ήταν διαθέσιμες με διχρωμία. Η οροφή ήταν σε διαφορετικό χρώμα από το υπόλοιπο αμάξωμα. Αυτό επανήλθε πρόσφατα απο τη Skoda με το Fabia Bicolore.

Προσέξτε σ'αυτό το Cortina και τα λάστιχα με την άσπρη ρίγα. Άλλη μόδα τότε κι'αυτή

Επίσης οι εκδόσεις με "βινύλ οροφή".Προβολή συνημμένου 52412Πάλι κάνανε διχρωμία, αλλά η οροφή δεν ήταν η κλασική μεταλλική, αλλά διέθετε άλλο υλικό (βινύλιο-συνήθως μαύρο).

Αν δε κάνω λάθος η μόδα έπαιξε αρκετά κυρίως στα 70s.

Καλά, πριν το Skoda υπηρξε και το Mini, που είτε με το anniversary είτε με το BMW-Mini πάντα έβγαινε σε δίχρωμο, οπότε η διχρωμία δεν έπαψε ποτέ. Και φυσικά δεν ήταν μόνο αυτοί. Αutobianchi Υ10, Fiat Seicento, το 2CV που αναφέρθηκε,μερικοί αμερικάνοι και πολλά ακόμα που σίγουρα έχω ξεχάσει.

Τα white walls λάστιχα είναι πραγματικά πολύ κομψά. Βέβαια σε κλασικά αμερικάνικα αυτοκίνητα. Σε Μ3 δε νομίζω να πηγαίνουν...

Τα vinyl top δυστυχώς είχαν μεγάλη πέρασει στα seventies. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν σαπίσει απίστευτα όποια αυτοκίνητα είχαν την ατυχία να τα αποκτήσουν. Για την ιστορία ήταν τέτοια η μόδα, που εκτός από τα παραγωγής υπήρχαν και μάστορες που βάζανε vinyl top σε όποιο αυτοκίνητο ήθελες. Και αυτά δε χάθηκαν ποτέ, χάρη στις λινουζίνες, που για πρακτικούς λόγους (μεγαλύτερη αντοχή) οι κατασκευαστές το προτιμούν για τις οροφές.

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει ακόμα η μανιβέλα για το κατέβασμα/ανέβασμα των τζαμιών σε παραγωγή αλλά είναι σίγουρα χαρακτηριστικό κομμάτι του παρελθόντος.

Συγνώμη κιόλας, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά αυτοκίνητα στην παραγωγή που τα πίσω παράθυρα ανοίγουν χειροκίνητα με μανιβέλα. Για παράδειγμα το Mazda 2.

Όντως υπήρχαν οι κίτρινοι προβολείς, αλλά αυτό ίσχυε για τα Γαλλικά αυτοκίνητα.Προβολή συνημμένου 52426

Λόγω των γαλλικών προδιαγραφών. Φίλος έχει ένα Fiat 127 τρίτης σειράς (ο Fiat127, τον ξέρεις) και έχει βάλει κίτρινες λάμπες. Πραγματικά του πάνε πάρα πολύ. Για την ιστορία έχω δει κάμποσες Ε36 BMW με κίτρινα φώτα από τη μάνα τους.

Θυμάμαι κάποτε υπήρχαν τηλεσκοπικές κεραίες για το ραδιόφωνο, κάποιες άνοιγαν και έκλειναν χειροκίνητα και άλλες με ηλεκτρικό μηχανισμό, υπάρχουν ακόμα τέτοιες?

Τέτοια ηλεκτροκίνητη έχει το Triumph μου. Νομίζω τελευταία φορά που είχα δει τέτοια ηλεκτροκίνητη ήταν στο Hyundai ενός θείου μου πριν καμιά δεκαριά και βάλε χρόνια. Νομίζω ότι όλα τα αυτοκίνητα έχουν σταθερές βιδωτές κεραίες.

- τον "παππά" (μαύρη θήκη φίλτρου αέρα πάνω από το καρμπυρατέρ)

- τις μηχανές...πίσω από τον οδηγό (Skoda, Σκαραβαίος κλπ.)

- τα καπώ που για..αεροδυναμικούς λόγους άνοιγαν ανάποδα (παρέχοντας δηλαδή πρόσβαση προς την πλευρά του παρμπριζ), και το πρωτοποριακό καπώ δε θυμάμαι ποιού αυτοκινήτου που σηκωνόταν...στο πλάι !

- τα κασσετόφωνα 8-track

- το τακτικό πισσάρισμα του πατώματος του αυτοκινήτου στα βενζινάδικα

- Και τα σημερινά αυτοκίνητα έχουν φίλτρο αέρα, αλλά είναι πιο διακριτικό το κουτί του. Οπότε ο "παππάς" δεν νομίζω ότι εξαφανίστηκε ποτέ.

- Και οι Porsche εκεί έχουν τον κινητήρα μέχρι σήμερα. Και κάμποσα ακόμα.

- Το καπό άνοιγε ανάποδα υποτίθεται για λόγους ασφαλείας (για να μην ανοίξει εν κινήσει σε περίπτωση που κάποιος δεν το έκλεινε σωστά). Βέβαια έκανε τη ζωή δύσκολη των μηχανικών και για τις πολλές σοβαρές δουλειές έπρεπε να το βγάλεις. Στο πλάι άνοιγε το καπό των Buick Eight:

http://www.nashnut.com/c10-46buick1.jpg

και μην ξεχνάμε τα καπό των προπολεμικών αυτοκινήτων που άνοιγαν και από τις δύο μεριές:



Βέβαια χάρη στην Morgan αυτό το χαρακτηριστικό δεν έπαψε να υπάρχει ποτέ.

- 8-track έχω. Δε νομίζω ότι ήταν ιδιαίτερα πετυχημένο πουθενά αλλού εκτός της Αμερικής.

- Για το πισσάρισμα και την καταστροφή που προκαλέι καλύτερα να μην μιλήσω.

Και μερικά χαρακτηριστικά που έχουν χαθεί και μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό.

1) Τα διακοσμητικά των ψυγείων (και αργότερα αεροπλανάκια στα καπό). Μόνο η RR το έχει μέχρι σήμερα.

2) Τα θερμόμετρα στα ψυγεία.

3) Η μίζα με μανιβέλα.

4) Τα καθίσματα χωρίς προσκέφαλα (Ίσως κάποια αγροτικά να τα είχαν μέχρι πρόσφατα).

5) Τα πλαστικά που βάζανε στο πίσω τζάμι, για να κόβουν τον ήλιο (άθλια μόδα).

6) Σε αμερικάνικα εποχής υπήρχε μέχρι και ένα κάτοπτρο για να βλέπεις αν ανάψει πράσινο χωρίς να κοιτάς το φανάρι.

7) Τα πικ απ αυτοκινήτου.

8) Πλέον ακόμα και τα κλασικά κασετόφωνα έχουν εξαφανιστεί, ενώ σε λίγο δε θα υπάρχουν ούτε CD.

9) Στα παλιά προπολεμικά convertible ο μεταλλικός μηχανισμός για το άνοιγμα της οροφής:

http://static.ccfs-static.com/images/car-adverts/large/old/mercedes-320-0295214001321446391.jpg

10) Τα φανάρια που δεν είναι ενσωμετατωμένα στο αμάξωμα.

11) Πλέον νομίζω ότι κανένα convertible δεν πρέπει να έχει πλαστικό πίσω τζάμι (πλέον κοντεύουν να καταργηθούν τα κλασικά convertible βέβαια).

12) Ο υαλοκαθαριστήρας στο πίσω παμπρίζ των σεντάν αυτοκινήτων με τη δικαιολογία ότι δεν χρειάζεται...

13) Τα γυάλινα φανάρια. Δυστυχώς πλέον όλα είναι πλαστικά και για αυτό και κιτρινίζουν.

14) Η πλαστική λωρίδα που κρεμόταν στο πίσω μέρος. Το είχαν στην μόδα πολλές δεκαετίες πριν, και ποτέ δεν κατάλαβα το λόγο.

15) Τα pop up φανάρια που καταργήθηκαν λόγω ασφάλειας των πεζών.

16) Τα καθίσματα των αμερικάνικων (και όχι μόνο) του 50, που στα δίπορτα για να μπεις πίσω έσμπρωχνες την πλάτη ελαφρώς διαγώνια μπροστά και πέρναγες από επάνω.

17) Σε ευρωπαικά ίδιας περιόδου (για πχ Triumph herald) όλο το κάθισμα έγερνε μπροστά, και μάλιστα δεν είχε μηχανισμό να το κρατάει σταθερό με κουμπί, αλλά απλά το έγερνες με το χέρι.

18) Τα δίχρονα μοτέρ.

19) Τα αερόψυκτα μοτέρ.

20) Οι μη χωνευτές χειρολαβές.

21) Η αλλαγή του παπά στα fiat 127 ανάλογα με την εποχή.

22) Το εξωτερικό σκιασίδιο (κυρίως σε αμερικάνικα αυτοκίνητα του 50):



23) Τα split screen παμπρίζ.

24) Τα continental kit στα αμερικάνικα:



25) Οι τεράστιες αεροτομές που γεννήθηκαν με τα Plymouth Superbird και Dodge Charger Daytona, τις ξαναείδαμε στην Mercedes E190 2.5 EVO 2 και τελικά πέθαναν με τα Ford Escort και Sierra Cosworth.

26) Oι μηχανισμοί των παραθύρων στα παλιά Fiat και αργότερα στα Lada με συρματόσχοινα που σου βγάζουν την πίστη αν χρειαστεί να βγάλεις το τζάμι ή να κάνεις επισκευές.

Αυτά για τώρα.

 

[prisma]

Ωραίος ο φίλος pro_crossaro!

 

[elephadas]

...παλεύει με την όπισθεν και να μουρμουρίζει "πατητά' date=' προς τα κάτω"!.... Αλήθεια, μήπως είχε καμία ιδιομορφία στις ταχύτητες?[/quote']
Ιδιομορφία? Δεδομένου ότι ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που οδήγησα (εκτός από το "πειραγμένο" του δάσκαλου οδήγησης), ακόμη και να είχε ιδιομορφία δεν θα την καταλάβαινα, θα θεωρούσα ότι έτσι είναι όλα τα αυτοκίνητα.

Αλλά θυμάμαι ότι είχε σκληρές ταχύτητες. Πολλές φορές, ώσπου να το συνηθίσω, αντί για πρώτη έβαζα τρίτη διότι η πρώτη ήθελε πραγματικά κοπάνημα του λεβιέ από το πλάι για να μπει, και μετά έπρεπε να αισθανθείς να κάνει "γκουπ" στο χέρι σου για να ξέρεις ότι μπήκε.

Τώρα αν αρχίσουμε τα Αμερικάνικα με τα εξωφρενικά φτερά, είναι άλλη ιστορία. Στην κωμόπολη που έζησα από 8 χρονών μέχρι που πήγα Αθήνα για φροντιστήριο και σπουδές υπήρχαν αρκετά ταξί που ήταν μεγάλα Αμερικάνικα Chevrolet και Dodge, οπότε χωρούσαν άπειρα άτομα μέσα συν πολλές βαλίτσες. Δηλαδή μεγάλα ΝΟΜΙΖΑ ότι ήταν. Διότι όταν ήρθα Αμερική να σπουδάσω κατάλαβα τι θα πει πραγματικά μεγάλο αυτοκίνητο. Ήταν το 1980, μετά και τη δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, και οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να μικραίνουν κάαααπως τα αυτοκίνητά τους. Αλλά πολλοί φοιτητές μπορούσαν να αγοράσουν μόνο παμπάλαια (ή τα είχαν από τους γονείς τους) οπότε έβλεπα μπόλικα τέτοια φτιαγμένα στα τέλη των 60ς αρχές 70ς να κυκλοφορούν στο Πανεπιστήμιο. Αεροπλανοφόρα σωστά. Πολλοί φίλοι μου είχαν τέτοια. Ένας είχε Pontiac Catalina, άλλος Ford Galaxie... τέτοια. Τώρα θεωρούνται collectors' items, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν χάλια αυτοκίνητα. Σκούριαζαν, οι πόρτες δεν εφάρμοζαν καλά, τέτοια. Από μηχανή ήταν σκυλιά, δεν χάλαγε εύκολα. Αλλά το υπόλοιπο αυτοκίνητο ήταν πολύ κακοφτιαγμένο, σε αντίθεση με τα γιαπωνέζικα.

 

[D@redevil]

Ιδιομορφία? Δεδομένου ότι ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που οδήγησα (εκτός από το "πειραγμένο" του δάσκαλου οδήγησης), ακόμη και να είχε ιδιομορφία δεν θα την καταλάβαινα, θα θεωρούσα ότι έτσι είναι όλα τα αυτοκίνητα.
Αλλά θυμάμαι ότι είχε σκληρές ταχύτητες. Πολλές φορές, ώσπου να το συνηθίσω, αντί για πρώτη έβαζα τρίτη διότι η πρώτη ήθελε πραγματικά κοπάνημα του λεβιέ από το πλάι για να μπει, και μετά έπρεπε να αισθανθείς να κάνει "γκουπ" στο χέρι σου για να ξέρεις ότι μπήκε.

Ναι, αυτό με την 1η το θυμάμαι κι εγώ! Μια φορά χρειάστηκε να το οδηγήσω όλο κι όλο, στην ώριμη ηλικία των 14 και θυμάμαι ότι για να βάλω 1η, τραβούσα και με τα 2 τα χέρια!

Εκείνη τη μοναδική φορά, είχα βάλει και όπισθεν, αλλά δεν με είχε προβληματίσει κάτι... Θα το θυμόμουν νομίζω, μιας και ήταν η πρώτη φορά που οδήγησα αυτοκίνητο (και δεν ήταν καρτ! )

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες!

 

[panp]

Ευχαριστούμε, pro_crossaro, για το εκτενές και πλήρες σχόλιο.

Συμπληρώνω μερικά, με αφορμή αυτό :

- τα φανάρια που δεν ήταν συνδεδεμένα με το αμάξωμα, μου θύμισαν το - έτσι κι αλλιώς πρωτοπόρο σε δεκάδες τέτοια πράγματα που ψάχνουμε - Citroen 2CV. H λεγόμενη "φαναριέρα" ήταν ένας σωλήνας που διέτρεχε εγκάρσια το καπώ, και στις άκρες της, πάνω από τα φτερά, ήταν στηριγμένα τα φανάρια. Μάλιστα, με ένα περιστροφικό χειριστήριο που υπήρχε κάτω από το ταμπλώ, μπορούσες βιδώνοντας και ξεβιδώνοντας, να μεταβάλλεις την κλίση των προβολέων. Ο προπάππους των σημερινών υδραυλικών συστημάτων που ρυθμίζουν την κλίση των προφολέων ανάλογα με το βάρος φόρτωσης του αυτοκινήτου...Με ένα ολόιδιο αρχέγονο χειριστήριο ονοιγόκλεινε και ένα οριζόντιο κλαπέτο εισαγωγής αέρα ακριβώς κάτω από το παρμπριζ...

- ο υαλοκαθαριστήρας μια φορά κι έναν καιρό αφορούσε μόνο το παρμπριζ του οδηγού (μιλάμε για διαιρούμενο παρ-μπριζ, που ανέφερες), περιστρεφόταν "κρεμαστός" σε σχέση με το πάνω άκρο του παρ-μπριζ, και όχι το κάτω, και το μοτέρ του βρισκόταν ακριβώς στο σημείο αυτό από τη μέσα μεριά, σε οβαλ βαρελάκι, μαζί με το διακόπτη του.

- εκτός από πλαστικά φανάρια έχουμε και πλαστικά μπροστινά φτερά. Θυμάμαι σίγουρα στο Renault Clio, αλλά δεν ξέρω αν συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

- η πλαστική λωρίδα στο πίσω μέρος χρησιμοποιούνταν για λόγους...γείωσης του ηλεκτρικού κυκλώματος του αυτοκινήτου, ενω στα μεγάλα λεωφορεία τοποθετούνταν αλυσίδα.

- το σύστημα ασφαλείας του επιλογέα ταχυτήτων λόγω της ασυγχρόνιστης όπισθεν. Υπάρχει ακόμα σε πάρα πολλά αυτοκίνητα, με τον "πατητό" προς τα κάτω λεβιέ. Ωστόσο retro είναι η αιτία που προκάλεσε αυτή την ανάγκη, δηλαδή η τοποθέτηση της όπισθεν "κάτω" από την πέμπτη ταχύτητα, που θα μπορούσε να προκαλέσει λάθος, και μάλιστα σε μεγάλες ταχύτητες, και καταστροφή του σασμαν. Σήμερα η όπισθεν είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία αριστερά της πρώτης, για να βολεύει στα παρκαρισματα, και μπαίνει, όπως είπα, πατητή. Η OPEL όμως, στο Kadett το 1985 είχε βρει ένα retro ασφαλιστικό σύστημα με "τραβηχτό" δαχτυλίδι, που το έπιανες με τα δύο δάχτυλα κάτω από την άκρη του λεβιέ, το οποίο δεν κράτησε πολύ και καταργήθηκε.

- να αναφέρω για τα "φινιστρίνια" ότι ο λόγος ύπαρξης ήταν απλός : λόγω του καμπύλου τμήματος της πόρτας στη θέση του τροχού, το τζάμι δε χωρούσε να κατέβει ολόκληρο μέχρι κάτω, κυρίως στα πίσω παράθυρα (όπως μέχρι σήμερα), και το "φινιστρίνι" "καθάριζε" το κομμάτι του τροχού από το υπόλοιπο τζάμι ώστε το μεγαλύτερο μέρος του να μπορεί να κατέβει. Το μπροστινό φινιστρίνι, περιστρεφόμενο περί κατακόρυφο άξονα, ήταν χρήσιμο στους καπνιστές για εξαερισμό του αυτοκινήτου όταν δεν υπήρχε δυνατότητα ανοίγματος του μεγάλου τζαμιού, π.χ. λόγω βροχής.

- στο σημείο αυτό να μην ξεχάσουμε τον τρόπο ανοίγματος των πίσω παραθύρων στα κουπέ αυτοκίνητα, δηλαδή 2-3 δάχτυλα προς τα έξω από το πίσω μέρος του, με μια ιδιόμορφη μπετούγια-μεντεσέ. Δεν ξέρω αν το περιέγραψα καλά, θυμηθείτε πίσω παράθυρα από fiat 127 κουπέ. Αλήθεια, υπάρχει σήμερα αυτό το άνοιγμα;

- να θυμηθούμε τα "γενόσημα αυτοκίνητα" : ηταν πανομοιότυπα αλλά από άλλο κατασκευαστή. Fiat 127 και το αντίστοιχο Seat, Fiat 128-Seat-Zastava, Fiat Panda και Seat Marbella, και πάρα πολλά άλλα που δε θυμάμαι. Η μόδα βέβαια υπάρχει μέχρι σήμερα (Suzuki SX4 και ένα μοντέλο της Fiat που μου διαφεύγει).

- το μη ρυθμιζόμενο κάθισμα συνοδηγού. Εντάξει, αυτό του οδηγού υπερτερεί πάντα σε ρυθμίσεις, αλλά στο Citroen 2CV το κάθισμα συνοδηγού ήταν μια μονοκόμματη πολυθρόνα που απλώς πήγαινε μόνο μπρος πίσω στους οδηγούς του πατώματος.

- τα "κλειδωτά" ντουλαπάκια συνοδηγού, που καταργήθηκαν με την εισαγωγή των αντικλεπτικών στα αυτοκίνητα. Τότε καταργήθηκαν και κάποια καπώ που άνοιγαν απ' έξω και ήταν μονίμως προσβάσιμα.

Αν τώρα προσπαθήσω να φανταστώ "ρετρό πράγματα που υπάρχουν σήμερα και θα καταργηθούν στο μέλλον", αυτή η τοποθέτηση της μπαταρίας (χτες χρειάστηκε να με βάλουν μπροστά) κάτω από το δάπεδο συνοδηγού στη Mercedes A-class, που έχει πρόσβαση με καπάκι δαπέδου όπως σε αμπάρια καραβιών, δεν ξέρω ποιος γερμανικός εγκέφαλος τη φαντάστηκε και πόσο θα κρατήσει...

 

[prisma]

- τα "κλειδωτά" ντουλαπάκια συνοδηγού, που καταργήθηκαν με την εισαγωγή των αντικλεπτικών στα αυτοκίνητα. Τότε καταργήθηκαν και κάποια καπώ που άνοιγαν απ' έξω και ήταν μονίμως προσβάσιμα.

Aν εννοείς νtουλαπάκι που κλειδώνει, ξέρω τουλάχιστον ένα σύγχρονο αυτοκίνητο που διαθέτει τέτοιο. Το Peugeot 207.

Επίσης, ειδικό "δακτυλίδι" για να βάλεις όπισθεν, δεν είχε μόνο το Kadett αλλά και το Renault Megane/Scenic από το 1996 και μετά.

 

[pro_crossaro]

Χαιρετώ και πάλι.

Ο λεβγιές που άνοιγε τον εξαερισμό ήταν σε αυτά που μου ήρθαν αργότερα. Όλα τα αυτοκίνητα μέχρι και τη δεκαετία του 50 το είχαν.

Τα καπό που άνοιγαν από έξω μεταπολεμικά ήταν κυρίως σε αμερικάνικα αυτοκίνητα. Νομίζω κάπου μεταξύ 60 με 70 καταργήθηκε αυτό.

Το καπό της 1602/2002 εκτός του ότι άνοιγε ανάποδα είχε έναν σχετικά περίεργο μηχανισμό. Δεν είχε την κλασική ασφάλεια, αλλά έκλεινε με ένα σύστημα που θύμιζε σε γενικές γραμμές το κλείσιμο των ξύλινων γαλικών παραθυρόφυλλων.

H Opel έχει σίγουρα μέχρι και το Astra G (αν και νομίζω ότι μέχρι και σήμερα έτσι είναι), το δαχτυλίδι που το τραβάς επάνω, και που μου φαίνεται πολύ πιο έξυπνο και ασφαλές από το "πατητό" σύστημα των VAG. H πλειψηφία των αυτοκινήτων από όσο γνωρίζω την όπισθεν την έχει κάτω από την 5η ταχύτητα.

Με τα Austin A90 Atlantic και τα Tucker Torpedo ξεχάσαμε και τον προβολέα στο κέντρο του καπό.

Με τα Cord 810/812 ξεχάσαμε το πρωτοπωριακό σύστημα επιλογής ταχυτήτων του. Με ένα μικρό μοχλοδάκι στι τιμόνι (που έμοιαζε με κανονικό λεβγιές με χτένι, αλλά το χειριζόσουν με το δάκτυλο) προεπέλεγες ποια ταχύτητα ήθελες και όταν πάταγες συμπλέκτη έμπαινε.

Φυσικά ξεχνάμε και τα χαρακτηριστικά ταμπελάκια ABS, 5speed, ΚΑΙΩ ΚΑΙ ΑΜΟΛΥΒΔΗ κτλ που μπαίναν για να δείξουν τις ιδιαιτερότητες και το πόσο εξοπλισμένα ήταν τα αυτοκίνητα.

Θυμάμαι επίσης και ένα σύστημα σαν καγκελάκια που βάζανε στο πάνω μέρος των μεταλλικών ταμπλό τη δεκαετία του 50, για να μπορούν να ακουμπάνε πράγματα χωρίς να γλριστάνε.

Επίσης ξεχνάμε και τα μικρά ταμπλό (μικρή απόσταση οδηγού με παμπρίζ) για λόγους αεροδυναμικής και ασφαλείας. Φυσικά ξεχνάμε και τη δυνατότητα να ακουμπάμε εκεί τα γυαλιά ηλίου αλλά Gone in 60s (το αυθεντικό έτσι).

Στροφόμετρο στο καπό. Ήταν στον εξτρά εξοπλισμό της Pontiac στα τέλη της δεκαετίας του 60, και πολύ "ψαγμένη" μετατροπή.

Τα μη ανακλυνώμενα πίσω καθίσματα. Άραγε υπάρχει αμάξι πλέον που να μην έχει? Κανένα από τα "σαράβαλα" μου πάντως δεν είχε ανακλυνώμενα.

Το ρεζερβουάρ πίσω από τον πίσω άξονα του Ford Pinto, που έβαλε σε μεγάλους μπελάδες την Ford.

Στις αρχές της αυτοκίνησης τα τζάμια των αυτοκινήτων ήταν τα απλά, που σπάζαν εύκολα, και σου παίρναν και τον λαιμό μαζί.

Τα βραχέα ακόμα και στα ραδιόφωνα αυτοκινήτου.

Τα μονοφωνικά συστήματα.

Τα αυτοκόλητα που βάζαν στα καινούργια αυτοκίνητα οι αντιπροσωπείες για να διαφημίζονται τα μοντέλα της εταιρείας (Honda Όλο προσόντα, Renault **** αυτοκίνητο της χρονιάς κτλ).

Όταν θυμηθώ και άλλα θα τα ποστάρω.

Χαιρετώ άπαντες.

 

[panp]

Ραδιόφωνα με βραχέα... Να θυμηθούμε βέβαια ότι μέχρι και το 90 δεν υπήρχε σώνει και καλά θέση για ηχοσύστημα στο αυτοκίνητο, ούτε και προεγκατεστημένη καλωδίωση που να καταλήγει στο περίφημο ISO Connector. Τη δουλειά την αναλάμβανε ο ηλεκτρολόγος , τοποθετώντας και την απαιτούμενη προστασία στο κύκλωμα (αυτή την άσπρη θηκούλα πάνω στο κόκκινο καλώδιο της θετικής παροχής, που με μισή στροφή άνοιγε κι έβαζες μέσα τη...γυάλινη ασφάλεια).Άλλωστε για το λόγο αυτό υπήρχαν και οι περίφημες "κονσόλες" στα αξεσουάρ, που παίρναν το κασσετόφωνο μαζί με 2-3 πρόσθετα όργανα, ενώνοντας το "κρεμαστό" ταμπλώ με το πάτωμα.

Σίγουρα πολλά από αυτά που αναφέρω δεν έχουν καταργηθεί ακόμα, παρά τη σθεναρή αντίσταση της "γερμανικής" σχολής. Όπως η όπισθεν κάτω από την πέμπτη, και τα γιαπωνέζικα περιστροφικά χειριστήρια καθαριστήρων και φώτων. Βρίσκονται, όμως, πλέον σε περιορισμένα αυτοκίνητα.

Στα "ταμπελάκια" που αναφέρθηκαν, να θυμίσω και την ένδειξη "GR" και από κάτω "βιαμάρ α.ε." που είχαν τα Skoda Favorit στο πίσω παρμπριζ. Το "αυτοκίνητο της χρονιάς" το θυμάμαι ήδη από το Kadett που είχα το 85, και χαίρομαι που το συναντάμε ακόμη.

Υπάρχουν φυσικά και άπειρα εξεζητημένα πράγματα - σχεδόν στα όρια του κιτς - που προστέθηκαν στα αυτοκίνητα, και σιγά-σιγά μάλλον θα ξανακαταργηθούν, όπως οι περίφημες "θήκες για τα φραπεδάκια" που βγαίναν από το ταμπλώ (WV Golf και Seat Ibiza), η χειρολαβή της πίσ ω πόρτας στην οποία αφήνεις τη βρεμένη ομπρέλλα και στραγγίζει στο δρόμο, μαζί με την πλάτη μπροστινού καθίσματος που περνάς από μέσα τα πόδια σου (Skoda Superb)...