Ρετρό τηλεφωνικό άγχος !

[exetlaios]

Θυμάμαι όταν μικροί είχαμε αρχίσει να παίρνουμε τηλέφωνα από κοπέλες.

Από απλή τηλεφωνική επαφή με συμμαθήτριες, μέχρι κανονικά φλερτ.

Πάντα υπήρχε ένα άγχος, αν θα το σήκωνε η μητέρα (ή ακόμα χειρότερα, ο πατέρας ) της κοπέλας.

Προσπαθούσαμε να είμαστε όσο πιό ευγενικοί γινόταν, ώστε να κερδίσουμε τις εντυπώσεις των γονιών.

Μεγάλο credit Να σε συμπαθήσουν οι γονείς.

Εγώ όποτε έπαιρνα σε κοπέλα, πάντα λέγανε "σε ζήτησε ένας ευγενικός νεαρός" ! χε χε ! :animrolleyes:

Άσε δε το θέμα της ώρας.

Με το που πήγαινε δέκα, το σκεφτόσουνα πολύ για να τηλεφωνήσεις.

Και αν το σηκώσει γονιός ;

Πάντα υπήρχε και το "αναγκαίο κακό", να τηλεφωνήσεις στην κοπέλα,

και επειδή ήταν αργά ή οι γονείς της ήταν απότομοι, να αναγκαζόσουν

να τους κλείσεις το τηλέφωνο όταν δεν το σήκωνε η κοπέλα.

Βεβαίως η νέα γενιά έχει κινητά, και έτσι αυτά τα "παλιά άγχη" της γενιάς μας,

μάλλον τους φαίνονται αδιανόητα.

 

[telonio]

Όντως υπήρχε ένα μεγάλο άγχος εκείνες τις στιγμές. Προσωπικά πάντα έπαιρνα τηλέφωνο σε νορμάλ ώρες και αν έπεφτα σε κανένα γονιό τότε έπαιρνα αμέσως υπερβολικά σοβαρό ύφος -κάτι σαν δικηγόρος- Καλησπέρα σας. Θα μπορούσα να μιλήσω στην τάδε παρακαλώ; Σας ευχαριστώ!

 

[Rygar]

Εγώ όποτε έπαιρνα σε κοπέλα, πάντα λέγανε "σε ζήτησε ένας ευγενικός νεαρός" ! χε χε ! :animrolleyes:

Οι καημένοι, πού να΄ξεραν ότι το μπουμπούκι τους έκανε παρέα με έναν μακρινό συγγενή του Ρομέρο....

Ακούγεται κουλό αλλά κάπου μου λείπει το συναίσθημα του άγχους αν θα το σηκώσει η κοπέλα ή...κάποιος άλλος. Ηταν κι αυτό, μέρος του "παιχνιδιού"...

 

[Rakeesh]

Χμ.. στη σχολικη περιοδο, κοπελες επαιρνα τηλεφωνο μονο για να ρωτησω τι μαθημα εχουμε, η για να κανω φαρσα :Ρ

 

[manos426f]

Ήταν πραγματικά ωραία φάση αυτό το άγχος,όπως επίσης και το άλλο:Όταν είχες δώσει τον αριθμό τηλεφώνου -του σπιτιού τότε ακόμη ασφαλώς- σε κάποια κοπέλα,αλλά έλειπες σε φροντιστήριο αγγλικών,γυμναστήριο κτλ,πάντα γυρνώντας στο σπίτι περίμενες να σου πει η μάνα "Σου τηλεφώνησε η τάδε κοπέλα κι είπε ότι θα ξαναπάρει την δείνα ώρα...."

Κι εσύ βέβαια στηνόσουν από κείνη την ώρα δίπλα στο ακουστικό..!

Αχ,ωραία άγχη εκείνα ρε παιδιά....!

 

[exetlaios]

...έλειπες σε φροντιστήριο αγγλικών,γυμναστήριο κτλ,πάντα γυρνώντας στο σπίτι περίμενες να σου πει η μάνα "Σου τηλεφώνησε η τάδε κοπέλα κι είπε ότι θα ξαναπάρει την δείνα ώρα...."Κι εσύ βέβαια στηνόσουν από κείνη την ώρα δίπλα στο ακουστικό..!

Θεικό !

Τρελό καρδιοχτύπι μέχρι να βαρέσει το ρημάδι !

Ειδικά αν δεν είχες το τηλέφωνό της,

και εξαρτιώσουν από το πότε θα σε πάρει αυτή.

ΕΠΙΣΗΣ :

Ρετρό τηλεφωνική "παραγγελιά" :

"Μάνα, αν πάρει ο Νίκος ή ο Αλέξης, πες τους ότι θα είμαστε στην τάδε καφετέρια, αν θέλουν να έρθουν" !

Από τότε που βγήκαν τα κινητά, ούτε μια καλησπέρα δε λέω με τους γονείς των αγαπητών φίλων μου.

Παλιά, λέγαμε και καμιά κουβέντα.

Θυμάμαι επίσης μια φοβερή ατάκα του πατέρα μου :

"Κωσταντίνε, όσο έλειπες σε ζήταγε μιά Μελίσσα.

Α, το Μελίσσα, μία λέξη, όχι δύο" !

( Ηχητικά : Μελίσσα = Με λύσσα ! )

 

[Starbuck]

Οι καημένοι, πού να΄ξεραν ότι το μπουμπούκι τους έκανε παρέα με έναν μακρινό συγγενή του Ρομέρο....

και πού να φαντάζονταν πως στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ένας τύπος με κεφάλι κουκουβάγιας και αλυσοπρίονο..

 

[exetlaios]

και πού να φαντάζονταν πως στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ένας τύπος με κεφάλι κουκουβάγιας και αλυσοπρίονο..

Τα παραλές !

Μέχρι να πάω 18, δε μου επέτρεπαν να έχω αλυσοπρίονο ! :animrolleyes:

 

[MamaMyrto]

Υπήρχε και το άλλο άγχος αν το σήκωναν γονείς... Οι ψαρωτικές ερωτήσεις των γονιών...

-Πως έγραψες την Τρίτη στο διαδώνισμα Ιστορίας εσύ?

-Χμμ... Έτσι κι έτσι...

-Αφού ο Βαγγέλης μου είπε ότι τελικά δεν γράψατε!

-Α! Μπερδεύτηκα με την Χημεία!

-Τι??? Γράψατε και Χημεία??? Βαγγέέέληηηηηηηηηηηη!

Αυτό το έκανε πιο συχνά μια θεία μου που ο γιος της ήταν (και ξαδερφός μου) και συμμαθητής μου...

 

[Starbuck]

Υπήρχε και το άλλο άγχος αν το σήκωναν γονείς... Οι ψαρωτικές ερωτήσεις των γονιών... -Πως έγραψες την Τρίτη στο διαδώνισμα Ιστορίας εσύ?

-Χμμ... Έτσι κι έτσι...

-Αφού ο Βαγγέλης μου είπε ότι τελικά δεν γράψατε!

-Α! Μπερδεύτηκα με την Χημεία!

-Τι??? Γράψατε και Χημεία??? Βαγγέέέληηηηηηηηηηηη!

Αυτό το έκανε πιο συχνά μια θεία μου που ο γιος της ήταν (και ξαδερφός μου) και συμμαθητής μου...

τρελός διάλογος!!

Μαμά Μυρτώ, έχεις σκεφτεί να γράψεις κωμικό σενάριο;

 

[MamaMyrto]

Έγραφα σκέτς στο σχολείο.... Μεγάλες δόξες ! Αλλά και μεγάλα προβλήματα με τους συμμαθητές-ηθοποιούς για το μέγεθος των διαλόγων τους και τις δραστηριότητεςistolies: των ρόλων στις σκηνές... Παλιοδουλειά μωρέ:anim-pimp:... Τα παράτησα μετά τις πανελλήνιες :tease: ...

 

[Rygar]

Θυμάμαι επίσης μια φοβερή ατάκα του πατέρα μου :
"Κωσταντίνε, όσο έλειπες σε ζήταγε μιά Μελίσσα.

Α, το Μελίσσα, μία λέξη, όχι δύο" !

( Ηχητικά : Μελίσσα = Με λύσσα ! )

Φοβερό!!!!

 

[Juanita]

Επειδή είχαμε καφενείο και τότε οι γειτονιές ήταν ακόμη γειτονιές, φίλοι

δε με έπαιρναν τηλέφωνο, γιατί ήμασταν συνέχεια μαζί.... είχαν στενάξει οι δρόμοι από τα μήλα, κυνηγητό κρυφτό πατίνια κλπ.

Όποτε όμως ήθελα κάλυψη για να πάω γήπεδο, με έπαιρνε η κολλητή μου

και όλως τυχαίως και συμπτωματικώς το σήκωνε η μητέρα μου για να ενημερωθεί πως την Κυριακή ή το Σάββατο θα μαζευόμασταν σπίτι της για διάβασμα.

Οι ώρες "διαβάσματος" ποίκιλαν (ανάλογα με την ώρα που νύχτωμε) ξεκινούσαμε από ντάλα μεσημέρι το χειμώνα και καταλήγαμε σε βαθιά μεσάνυχτα το καλοκαίρι.

Το μεγάλο ζόρι ήταν όταν πηγαίναμε επαρχία (Πάτρα Λειβαδιά Θεσσαλονίκη)

και έπρεπε να δικαιολογήσουμε ολοήμερη απουσία

 

[dim]

Για να μην ξαναγραψω τα ιδια εκανα copy paste ενα παλιοτερο post.απλα οσα ταιριαζουν στο thread αυτο ειναι πιο εντονα.

Eπιτελους ενα πραγμα που ηξερα που ηταν,πηγα να το βρω και ηταν ΕΚΕΙ!!


Το χαμε σε λειτουργια μεχρι και μερικα(αρκετα) χρονια πριν.Ειναι μεσα στις σκονες,διακρινονται αυτοκολλητακια κασσετων,ενα αυτοκολλητο chipita (ιζνογκουντ μαλλον) και το ονομα μιας ομαδας(χι χι!).με την ασπρη ταινια εκρυψα τον αριθμο του τηλ που αναγραφοταν...


το μηδεν το χα παρει αρκετες φορες αλλα αυτο που με ταλαιπωρουσε ηταν το 9!!!βλεπετε ο αριθμος της κοπελας που μου αρεσε στο γυμνασιο τελειωνε σε 9!!! επαιρνα τα 6 πρωτα ψηφια και στο εβδομο(το 9) κολλαγα.εβρισκα το θαρρος το επαιρνα αλλα πριν ολοκλυρωθει ο κυκλος το κλεινα...(οχι παντα αλλα τις περισσοτερες φορες)

 

[theoritikos]

Θυμήθηκα και εγώ ένα περιστατικό "τηλεφωνικού άγχους" που παραλίγο να λήξει σε πόλεμο. Θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ..

Πριν απο πολλααααα χρόνια, μου άρεσε ενα κοριτσάκι και (σαν ντροπαλό παιδάκι που ήμουν) δίσταζα να πάρω το τηλέφωνο της.

Μαθαίνω πως το είχε ένας φίλος μου, γιατί είχε φιλίες με την αδερφή της (δεν ξέρω τι φιλίες είχε! :animrolleyes, και μου το δίνει.

Με το που το παίρνω, προσπαθούσα να βρω μια δικαιολογία πως έμαθα το νούμερο της, γιατί δεν μου είχε δώσει η ίδια.

Φυσικά, δίσταζα να καλέσω το νούμερο.

Σαν βρήκα το θάρρος να το καλέσω, περίμενα πολύ ώρα μέχρι να απαντήσει κάποιος. Δεν απάντησε κανείς. Δοκιμάζω αργότερα αλλά πάλι τίποτα.

Όλο αυτό το διάστημα,ο φίλος μου με είχε ζαλίσει πως είμαι κότα και φοβητσιάρης που δεν έπαιρνα τηλέφωνο.

Δοκιμάζω πάλι την επόμενη μέρα. Το άγχος παραδόξως μου είχε φύγει, μόλις άκουσα να σηκώνει κάποιος το τηλέφωνο. Ρωτάω αν είναι εκεί η κοπέλα, και η γυναίκα που το σήκωσε μου είπε πώς έχω κάνει λάθος στο νούμερο!!!

Φυσικά μόλις βρήκα τον φίλο μου, παραλίγο να ξεκινήσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος !! olyvolo:

Τελικά βρήκα το σωστό νούμερο, μιλήσαμε (και μιλάγαμε για λίγο καιρό) αλλά ποτέ δεν προχώρησε σε κάτι παραπάνω! :icon_cry:

 

[Playmolover]

Θα κάνω συγκλονιστικές αποκαλύψεις τώρα....

Στην Γ' Γυμνασίου ψιλογούσταρα την κοπέλα του κολητού μου, του Τάσου. Προκαλούσε βέβαια και αυτή γι 'αυτό και εγώ της αφιέρωνα τότε στον τοπικό ραδιοφωνικό μας σταθμό το "Προκαλείς" του Μιχάλη Ρακιντζή. (Άσχετο αυτό).

Να μην τα πολυλογώ κάποτε ο κολητός ξενέρωσε, μετά από 2-3 εβδομάδες δηλαδή και αφού του είπα ότι γούσταρα την Νικούλα, μου είπε go for it...

Ξεκινήσαμε λοιπόν τα τηλεφωνήματα.... Φυσικά το χέρι κόλλαγε πάντα στο "5", τελευταίο ψηφίο στο νούμερό της, αλλά τα κατάφερνα τελικά να την πάρω. Και ως δια μαγείας τότε.... από Στάθης γινόμουν... "Μαρία". Σήκωνε η Νίκη το τηλέφωνο και με το που με άκουγε κατευθείαν... Μαρία μου τι κάνεις; Ήταν η "στρίγκλα" πάντα δίπλα της.

Τελικά, ο στόχος επετεύχθη....! και την φίλησα (1 φορά στα πεταχτά) και το χέρι της έπιασα... αμέ! Ήμουν αγνό παιδί τότε μην κοιτάτε τώρα τι σάτυρος έχω γίνει.

Το Μαρία όμως τηλεφωνικά φαίνεται ότι είχε πέραση, γιατί και η κοπέλα που μου άρεσε μετά από την Νίκη, (χυλόπιτα φάγαμε εκεί) Μαρία με αποκαλούσε στις λίγες φορές που την έπαιρνα τηλέφωνο...

 

[telonio]

Ήμουν αγνό παιδί τότε μην κοιτάτε τώρα τι σάτυρος έχω γίνει.

Αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουν και οι άνθρωποι ε; χε χε χε

 

[Stanfromgreece]

Αααααααχ! Ωραίες εποχές τότε! Γίνονταν απίστευτα πράγματα! Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία πατάτα που είχε κάνει η μάνα μου όταν πήγαινα λύκειο! Εγώ ήμουν κλασικά στο δωμάτιό μου παίζοντας με τον υπολογιστή! Το τηλέφωνο ήταν στο χωλ, 5 μέτρα από εμένα αλλά λόγο παιχνιδιού και βαρεμάρας,δεν το σήκωνα σχεδόν ποτέ! Χτυπάει ξανφικά το τηλέφωνο... το σηκώνει η μητέρα μου και ακούει την φωνή μιας κοπέλας... -Stan Mother:Τον Σταμάτη θέλεις? Ανθούλα μου εσύ είσαι? (ήξερε ότι έβγαινα με μία Ανθή!)... η Δέσποινα είσαι??? αα...μισό λεπτάκι να τον φωνάξω... μέχρι να πάω στο τηλέφωνο είχα αλλάξει 10 χρώματα και τράβαγα τα μαλλιά μου! Αφού της εξηγώ και κλείνω το τηλέφωνο επιστρέφω στο δωμάτιο... Μετά από 10 λεπτά...ντριιιν το τηλέφωνο... πάει πάλι η μητέρα μου... Stan Mother: Τον Σταμάτη?...ναι μισό λεπτό Δεσποινάκι...τί η Ανθή είσαι? ναι..ναι τώρα έρχεται! Και έφαγα το δεύτερο τούβλο στο κεφάλι!!!

 

[Zippo]

εγώ θυμάμαι πως οταν με ρώταγαν ποιος είμαι και έλεγα "ενας φίλος" μου το έκλειναν στην μάπα.

 

[domniki]

"Μακαρονια με κιμα": συνθηματικη φραση που σημαινε οτι δεν μπορω να μιλησω ανετα στο τηλεφωνο γιατι υπαρχει καποιος κοντα που μπορει να ακουσει. Την λεγαμε με την φιλη μου παντα, και ακομα και τωρα την θυμομαστε και γελαμε