θυμάμαι στο χωριό που τη δεκαετία του '80 πολλές φορές τη βγάζαμε με τηγανητό Zwan και μακαρόνια. Σούπερ ή μίνι μάρκετ δεν υπήρχε στο χωριό, υπήρχε μόνο το μπακάλικο του Παπαδάκη, που είχε μόνο απορρυπαντικό, φιάλες υγραερίου, χύμα ρύζι και όσπρια, και καμιά κονσέρβα. Δεν είχε καν ψυγείο. Μανάβικο στο χωριό δεν υπήρχε. Στην κοντινότερη πόλη (Μοίρες) δεν μπορούσαμε να πάμε γιατί δεν είχαμε αυτοκίνητο. Ακόμη και εκεί υπήρχε μόνο ένα σούπερ μάρκετ, της Ένωσης. πρωτόγονες καταστάσεις, δεν είχαμε ηλεκτρική κουζίνα, μόνο πετρογκάζ, σταθερό δεν είχαμε καθόλου, ούτε τηλεόραση, μόνο ένα παλιοραδιόφωνο του πατέρα μου 8 track! To χωριό λέγεται Βώροι, και μικρός νόμιζα ότι λέγεται Σβώροι (!) γιατί λέγανε οι μεγάλοι πάμε στους Βώρους και δεν ξεχώριζα το τελικό ς από το Β και νόμιζα ότι ήταν μια λέξη!
Σλουρπ! Με ή χωρίς φέτα δε με νοιάζει, κράτα μου λίγο για το ΣΚ που θα 'ρθω..
Φαγώθηκε όλη από μένα ούτε κομμάτι θα φτιάξω άλλη αρκεί να ρθεις
Ναι ναι παλιά ήταν καθημερινό φαγητό
Ε μακάρι να ξαναβρισκαμε
Χωρις να ειμαι σιγουρος 100%, η μπομποτα δεν φτιαχνεται εξολοκλήρου απο καλαμποκισιο αλευρι, αλλα απο μείγμα σταρενιου και καλαμποκισιου, καθως το δεύτερο είναι και δυσπεπτο αλλα και δεν "δενει". Οπότε χρειάζεται και κανονικό.
Δεν φαντάζεσαι πόσο μου έχουν λείψει οι πίτες της μάνας μου και με λίγο λάδι της πετύχαινε, στο μαγείρεμα δεν ήταν καλή γενικά, στις πίτες όμως φοβερή.
