Ρετρό-φλερτ

[Aggalitsas]

georgeikos, διαβάζοντας την απάντηση και το σχόλιο στο προφίλ σου και σκέφτομαι ότι οι αναμνήσεις, για να διατηρηθούν απαιτούν κόπο, αλλά και χώρο.... #)

Έχω κι εγώ φυλαγμένα γράμματα, κάρτες, ημερολόγια-μια κούτα ημερολόγια...προβληματίζομαι τώρα που έχω παιδί τι να τα κάνω? Ήδη έχει αρχίσει και ψάχνει, δεν καταλαβαίνει ακόμη, αλλά σε λίγο καιρό...

 

[georgeikos]

το προβλημα του χωρου ειναι πολυ πονεμενο, το εχω ξαναπει..και εγω που εχω ανιψιο και εχει αρχισει να ανακατευει στο πατρικο μου το παιδικο δωματιο μπαμπα-ανιψιου εχω μια μικρη ανησυχια αλλα εχω εμπιστοσυνη στους γονεις μου..καποια στιγμη σε μεγαλυτερο σπιτι που σχεδιαζω να παω θα τα παρω ολα!!!

 

[Aggalitsas]

Τυχερέ! Με το καλό! #)

Εγώ που να τα πάω? Πρέπει να πάρουμε κι άλλο δάνειο για να βολέψω τις αναμνήσεις μου, ώστε να μην κινδυνεύουν... :

 

[georgeikos]

Τυχερέ! Με το καλό! #) Εγώ που να τα πάω? Πρέπει να πάρουμε κι άλλο δάνειο για να βολέψω τις αναμνήσεις μου, ώστε να μην κινδυνεύουν... : [/δεν υπαρχει καμια αποθηκη?

 

[Aggalitsas]

Ναι υπάρχει, αλλά και πάλι το σκέφτομαι....Αν κάποια στιγμή πάθω κάτι, θα ήθελα να τα βρει το παιδί ή ο σύζυγος μου? Είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μου πολύ προσωπικό, για να το μοιραστώ... :xm:

Κι απ΄την άλλη αναρωτιέμαι γιατί δεν τα αποχωρίζομαι, αφού είναι τόσο παλιά-τόσος κόσμος πετάει τα παλιά του πράγματα κι ούτε τα ξανασκέφτεται-εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ με τα πετάματα...

 

[georgeikos]

ναι και εγω εχω μεγαλο θεμα...δενομαι..δεν μπορω να πεταξω τετοιου ειδους πραγματα..δεν ανηκω στην κατηγορια ανθρωπων που πετανε τετοια πραγματα χωρις να το σκευτουν

 

[Aggalitsas]

Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε και δεύτερο σπίτι επειγόντως!!!

Για να επανέλθω στο ρετρό-φλερτ θυμίζω στα κορίτσια του φόρουμ πως ίσως καμιά φορά στο παράθυρο σας να βρήκατε κανένα λουλουδάκι...από κάποιον κρυφό θαυμαστή ή από την αγάπη σας που δεν πρόλαβε να σας καληνυχτίσει...

ή ακόμα να βρήκατε μικρούτσικα πετραδάκια στο μπαλκόνι σας, καθώς ο ερωτάς σας προσδοκούσε ν'ακούσετε το θόρυβο και να βγείτε, για να σας δει λίγο ακόμα...

Ααααχ!!! Μα που πήγε όλος αυτός ο ρομαντισμός στις μέρες μας?...Έχουν γίνει όλα πολύ γρήγορα και τυποποιημένα: οι μετακινήσεις, οι συναλλαγές, το φαγητο...κι ο έρωτας όμως???

 

[johnny19818]

Θυμάμαι το πρώτο σκίρτημα κάπου αρχές γυμνασίου με μία γειτόνισσα μου που ήταν μικρότερη 2 χρόνια. Αυτό που θυμάμαι ήταν να κάνουμε ποδήλατο μαζί στη γειτονιά και να περνάμε όμορφα. Δεν έμαθα ποτέ αν της άρεσα βέβαια καθώς έγιναν κάτι παρεξηγήσεις (όχι μεταξύ μας) και από τότε ούτε που ξαναμιλήσαμε.