Ρετρό φωνές - καλέσματα παιδιών από γονείς.

[telonio]

Μια φορά και έναν καιρό, όταν δεν υπήρχαν τόσα αυτοκίνητα στους δρόμους και pc και κονσόλες στα σπίτια, σαν παιδιά παίζαμε στο δρόμο μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό κλπ κλπ. Κατα 99% κάποιες φορές θα είχε βγεί στο μπαλκόνι ή στο παράθυρο κάποιος από τους γονείς σας και σας φώναζε με το μικρό σας. Η φωνή με το όνομά σας ακούγεται σε ολόκληρη τη γειτονιά και εσείς τρέχετε (φαντάζομαι) προς τα εκεί. πχ Θανάσηηηηηηηηηη, Βαγέληηηηηηηη, Γιώργοοοοοοοο κλπ.

Με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα τα παιδιά δεν παίζουν στους δρόμους και συνεπώς ούτε φωνές από αυτά ή από γονείς. Αρκετά ρετρό σκηνικό δηλαδή. To δικό μου όνομα δεν ηχούσε κατάλληλα για να το φωνάξεις. Το Μάριε δεν πάει να το σύρεις φωναχτά (μα τι γράφω; ). Θυμάμαι όμως την μάνα μου κανα δυο φορές που είχε βγεί στον δρόμο και με φώναζε. Με τα κορίτσια έχω την εντύπωση πως δεν ήταν και τόσο συχνό αυτό το φαινόμενο. Βέβαια μπορεί να κάνω λάθος.

All time classic ρετρό κάλεσμα.

Μάριεεεεεεεεεεεεε

Έλα;

ΕΛΑ ΕΔΩ!

Καλά έρχομαι.

ΑΜΕΣΩΣ!

Καλά (την τρέλα μου!)

 

[Amigos]

Τι μου θύμησες τώρα ρε σ μαριε... θυμάμαι είχαμε ένα παλικάρι στη γειτονία τον Αποστόλη... όπου η μητέρα του είχε τρομερά δυνατή φωνή και παιζόταν ο εξής αστείος διάλογος..

μαμά Αποστόλη:Αποστοληηηηηηηηηηηηηηη

παιδιά γειτονίας : το μπουζουκιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι Αποστόλη το μπουζούκι λαλλα τριαλαλο

 

[nessie]

Θυμάμαι τη συγχωρεμένη τη θεία μου να φωνάζει τον ξάδερφό μου που έπαιζε στην αυλή της εκκλησίας με τα υπόλοιπα παιδιά...

Μιχαλάκηηηηηηηηηηηηηηη

Και η απάντησή του:

Τώρα!

Πάντα απορούσα πώς κατάφερνε η θεία μου και έβγαζε τέτοια κραυγή, αλλά βλέπεις η ανάγκη...

Θυμάστε μια διαφήμιση της Adidas τώρα τελευταία με τον Χοσέ και ένα σωρό ποδοσφαιριστές;

Μαμά Χοσέ: Χοσέεεεεεεεεεεεεεεεεεεε! A casa!

Οι μαμάδες είναι ίδιες παντού!!!

 

[exetlaios]

Στην Αθήνα, έπαιζα γύρω από την πολυκατοικία

και συνήθως συγκεκριμένη ώρα ανέβαινα σπίτι.

Οπότε σπανίως είχα φωνές.

Στο χωριό όμως το καλοκαίρι, χανόμουν πέρα-δώθε και ξεχνιόμουν.

Οπότε η γιαγιά έβγαινε στο μπαλκόνι γαι το "κάλεσμα" : "Ντίνοοοοοο" !

Και εγώ απαντούσα "έρχομαιαιαιαι" !

Όταν "μεγάλωσα" και "δεν ανεχόμουν πολλά-πολλά" ( σίγουρα ! ),

το "έρχομαιαιαιαι" έγινε "σε λίγοοο" !

Όμως μετά τη μικρή παράταση και το δεύτερο κάλεσμα,

γύριζα αμέσως σπίτι.

 

[DINO]

Χα χα χα!!! Τι μου θύμισες κι εμένα τώρα!

"Μιχαλαάκηηηηη!! Όχι στα βαθιά παιδί μου!"

"Ναι μαμά!"

 

[Λορένα]

Πάντα ξεχνίομουν όταν έπαιζα. Πηγαινα πρωι (το καλοκαιρι) και ήμουν ικανή να γυρίσω το βράδυ. Και γι'αυτό, η φωνή της μαμάς, να φωνάζει το όνομα μου, ακουγοταν καθημερινά, συνέχεια, και όλες τις ώρες της ημερας.

Η δε μαμά, είχε μια εκνευριστική συνηθεία. Φωναζε αργά, μακρόσυρτα, και επαναλαμβανόμενα, και σου προκαλούσε πονοκέφαλο, να την ακούς.

-Βασιλκήηηηηηηηηηηη!! (παράφραση, από Βασιλική!)

Βασιλκήηηηηηηηηηηη!!

Βασιλκούυυυυυυυλαααα (ξανά παράφραση, από το Βασιλικούλα)

(Στην 10 φορά, της απαντούσα)!

-Τι είναι, μαμά;

-Έλα σπίτι, νύχτωσε (άργησες) ακόμη δεν χόρτασες;

-οχι!! λίγο ακόμη..

-έλα σπίτι, αύριο πάλι

-όχι!

-έλα σπίτι πριν έρθει ο πατέρας σου, και του τα πώ όλα!

-πες τα!

-έλα σπίτι, γρηγορα!!

-Καλάαα, σε λίγο έρχομαι!

-Τωρα!

-Σε μισή ωρα. Τώρα τελειώνουμε το παιχνίδι.

(η μισή ώρα, τελικά γινόταν 1, και βάλε)

οπότε, και επαναμβανόταν όλο το παραπανω, ωσπου τελικά να πάω!

 

[Zippo]

μισώ οταν βλέπω τους γονείς στο μπαλκόνι. Ακόμα και σήμερα κάθονται και με παρακολουθούν την ώρα που φευγω και μέχρι να φτάσω στην γωνία. Οι γονείς έχουν έμφυτο χάρισμα να σου σπάνε τα νευρα...

 

[grnka]

και μενα το ιδιο η μανα μου μια μερα οταν ειχα κατεβει ελλαδα με το αμαξι και την κοπελια μου..

βγαινουμε για καφε με την κοπελια μου μεχρι να κοιταξω λαδια και παραφλου (ειχε ολοκληρωσει 1200 χλμ ταξιδι) και κοιταω η μανα μου και ο πατερας μου να με περιμενουν ποτε θα μπω στο αμαξι οπως ενα καιρο που εβαζα αερα στο ΒΜΧ και εφευγα..μεχρι που εστριψα σε μια γωνια και μπηκαν και αυτοι στο σπιτι και εχω φτασει σχεδον τα 30 χααχαχαχ...ρε γμτ

αλλιως παλιοτερα

"νικολακηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!"

τσαντιλα και ζοχαδα εγω που με φωναζε νικολακη και οχι νικο κανοντας με ρομπα στις κοπελουδες τοτε

"τι ειναι μωρε μαναα????"

"αν σου αστραψω καμια θα σου πω εγω!τι ωρα ειναι αυτη??δεν θα ανεβεις σπιτι??"

 

[theoritikos]

Δεν θυμάμαι να με φωνάζουν με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο οι γονείς μου..

Συνήθως παίζαμε στην αυλή της πολυκατοικίας. Δεν χρειαζόταν και πολύ κόπο να με βρει η μητέρα μου όποτε με ήθελε κάτι!

 

[Rygar]

Μιχαλάκηηηηηηηηηηηηηηη

Οχι στα βαθιά παιδί μου θα σου κόψω τα χέρια!

Θα με συγχωρέσετε, θυμήθηκα λίγο Χαρυ Κλυν

 

[nessie]

Του Χάρυ Κλυν ήταν Λαλάκης, όχι Μιχαλάκης!!

Αν θυμάμαι καλά...

 

[manos426f]

All time classic η μακρόσυρτη τσιρίδα της μάνας,όπου απλά άλλαζε το όνομα...!

(Μιχαλάκηηηη,Κωστάκηηηηη,Δημητράκηηηηηη και πάει λέγοντας....)

Ευτυχώς όταν έπαιζα μικρός,είμασταν σε σχολείο δίπλα στο σπίτι,οπότε η μάνα με έβλεπε και δε γινόμουν ρόμπα...!

Όταν μετά το παιχνίδι πηγαίναμε για σουβλάκια όμως,κι αργούσα να γυρίσω,ενώ η μάνα είχε δει ότι δεν ήμουν δίπλα στο σχολείο πλέον,κι άρχιζει να ανησυχεί,η κατσάδα με περίμενε σπίτι κανονικότατα...!

 

[Hera]

μισώ οταν βλέπω τους γονείς στο μπαλκόνι. Ακόμα και σήμερα κάθονται και με παρακολουθούν την ώρα που φευγω και μέχρι να φτάσω στην γωνία. Οι γονείς έχουν έμφυτο χάρισμα να σου σπάνε τα νευρα...

α η δική μου η μαμά είχε περισσότερο θράσσος! Ποτέ απ το μπαλκόνι (βασικά δεν έπαιζα κάτω απ την πολυκατοικία ποτέ αλλά σε παραδίπλα γειτονιές)

έβγαινε στη γωνία Αγίου Αλεξάνδρου και Ναϊάδων στο Παλαιό Φάληρο έβαζε τα χέρια γύρω απ το στόμα και

Η-ρααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!

-τώωωραααααααααα

(φυσικά το "τώρα" ήταν καμμιά ώρα αργότερα, που... αμοιβοταν με απειλή "δεν θα ξανακατέβεις το απόγευμα" που όμως ΕΥΤΥΧΩΣ μέχρι το απόγευμα το ξεχνούσε)

 

[Juanita]

Εμένα ήταν από χωριό και δεν καταλάβαινε αλλιώς...

Συνήθως παίζαμε μπροστά στο μαγαζί οπότε δεν προβληματιζόταν ιδιαίτερα.

Οταν όμως ήρθε το Λουνα Παρκ στην αλάνα, ερχόταν μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο και φώναζε:

-Νούλη :ccoolαπό το Ιωαννούλι ) ώρα για διάβασμα...

Εγώ κλασσικά δεν άκουγα... :acoustic: έκανα συγκρουόμενα, ειχε και μουσική τα τελευταία ντίσκο κομμάτια, ήθελα να κερδίσω και την κούρσα (αν ήσουν καλός οδηγός, κέρδιζες έναν ακόμη γύρο... )

15' αργότερα

- Αννυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ :superποτέ δε με είχε φωνάξει με το βαφτιστικό μου... παράπονο το είχα.... )

Δεν μπορούσα να αφήσω τα συγκρουόμενα... Κέρδιζα...

Μισή ώρα αργότερα (εγώ ήμουν στις καμπίνες και έπαιζα διάφορα) ακουγόταν ένα ουρλιαχτό::what:

Μωρή γαϊδούρα, :rant: θα τσακιστείς να έρθεις σπίτι ή να στείλω τον πατέρα σου να σε φέρει...

Ρεζίλι παιδιά... :angry: σ΄όλη τη γειτονιά... Το μόνο παρήγορο ήταν πως δεν ήμουν το μόνο παιδί που αργούσε...

 

[circleag]

Και εγώ μια απο τα ιδία σαν την περιγραφή της Hera!! Οι φίλοι μου οπότε φώναζε η μητέρα μου..."Βαγγεληηηηηηη, Βαγγελααααααακηηηηηηηηηη έλα για φαγητό"μου έλεγαν μετα "Βαγγεληηη τα φωτααα!!"

 

[D@redevil]

α η δική μου η μαμά είχε περισσότερο θράσσος! Ποτέ απ το μπαλκόνι (βασικά δεν έπαιζα κάτω απ την πολυκατοικία ποτέ αλλά σε παραδίπλα γειτονιές)έβγαινε στη γωνία Αγίου Αλεξάνδρου και Ναϊάδων στο Παλαιό Φάληρο έβαζε τα χέρια γύρω απ το στόμα και

Η-ρααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!

-τώωωραααααααααα

(φυσικά το "τώρα" ήταν καμμιά ώρα αργότερα, που... αμοιβοταν με απειλή "δεν θα ξανακατέβεις το απόγευμα" που όμως ΕΥΤΥΧΩΣ μέχρι το απόγευμα το ξεχνούσε)

Βάλτε όπου "Η-ρααααααααααααααααα" - "Μαριάναααααααααααααααααααααααα" και έχετε ακριβώς το ίδιο και το αυτό!

Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ ήμουν πολύ φοβιτσιάρα και με την 1η απειλή λάκιζα! Δεν υπήρχε περίπτωση να με πει "τώρα!" κι εγώ ν' ανέβαινα σε 1 ώρα! Δεν θα ξανακατέβαινα μέχρι τα 18 μου!

 

[BETTY BOOP]

-Μαρίαααααααααααα!έλα μέσα!(ενδεικτικά αναφέρω ένα όνομα).

-Τώωωωωωωωωωρα!

Μετά από πέντε λεπτά

-Μαρίαααααααααααα!Άντε!

-Καλά! Έρχομαι!

Όταν άρχιζε να αραιώνει σιγά σιγά η παρέα, οι υπόλοιποι φεύγαμε και το παιχνίδι σταματούσε...

 

[gremlinakos]

Πώπω τώρα το είδα αυτό το θέμα! Όλα τα λεφτά!

Θυμάμαι κι εγώ που έπαιζα στην αλάνα ποδόσφαιρο, σε απόσταση από την γειτονιά,αρκετή για να κάνει τις μανάδες να ξελαρυγγιάζονται.

Θυμάμαι λοιπόν την δικιά μου να με φωνάζει:

-Χρηστά--(μικρή παύση ανάσα)--κηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!

-Έλαααααα!!!

-Τσακίσουυυυ!!!!!!!

-Έρχομαιιιι!!!

χαχαχαχαχα

 

[spirtoulis]

Αυτό το μακρόσυρτο κάλεσμα το είχαν πολλές μαμάδες. Θυμάμαι στο χωριό στα συχνό ήταν και το μαρή/μωρή. Θυμάμαι φωνές του στυλ "Μαρή Μαρία τσακίσου κι έλα σπίτι. Νύχτωσε"

 

[Σώτος Σώτος]

Αγνές εποχές... Πραγματικά θλίβομαι σήμερα που το δικό μου παιδί δεν μπορεί να βγει έξω στη γειτονιά να παίξει κυνηγητό, κρυφτό, μήλα, μπάλα, να ανταλλάξει χαρτάκια, να κάνει ποδήλατο, πατίνι...