Τα παιχνίδια που είχαν και το στοιχείο του χρόνου, όπως αυτό, όπως η "Κούρσα με το χρόνο" του Καρρά, μου άρεσαν - φυσικά με τα δεδομένα της τότε εποχής...Ακόμα κι εκείνο το αγχωτικό με το Μπονάτσο, που έμπαιναν στο σπίτι με ένα από 20 κλειδιά, κι αρχίζαν να φτιάχνουν πρωϊνό κλπ.
Υπήρξαν και ανούσια τετοια όμως, όπως π.χ. το "Σούπερ μάρκετ".
Όσο για το σύνθημα για τη Μηλιαρέση, ποτέ δεν το εξήγησα... Τα είχε με κάποιον μπασκετμπολίστα τότε, και το φώναζαν;