Βαθιά συγκίνηση? Εθνική ομοψυχία? Τι να περιγράψει κανείς για να να αποτυπώσει το μέγεθος του κατορθώματος του ΄87? Ποιος να το φανταζόταν όχι λίγα χρόνια, αλλά λίγες εβδομάδες πριν από τον ιστορικό Ιούνη του '87, ότι η μικρή Ελλάδα θα γινόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης. Που να το φανταζόταν ό ήρωας της τελευταίας στιγμής, το τέρας ψυχραιμίας των ελευθέρων βολών ο τίμιος Καμπούρης που ξεκινούσε το μπάσκετ λίγα χρόνια πριν!!! θα γινόταν ο ήρωας ενός ολόκληρου λαού, που οι καρδιές όλων των Ελλήνων είχαν σπάσει γιατί κρέμονταν με πελώρια αγωνία από τα χέρια του Αργύρη. Και όμως φίλοι μου η ζωή είναι νομοτελειακά ένα συναρπαστικό ταξίδι, που κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η καλή ή και (μακριά από όλους μας) η κακή μοίρα, και μπορεί από την ασημαντότητα και την ρουτίνα της ανωνυμίας να βρεθείς στο πάνθεον των ηρώων.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ φυσικά στον ημίθεο Νίκο Γκάλη που η καλή μοίρα της Ελλάδος τον ώθησε να περάσει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και να μην αγωνιστεί για ένα λάθος χειρισμό του μάνατζερ του στο ΝΒΑ και ήταν ο καταλύτης εκτόξευσης του ελληνικού μπάσκετ και του ελληνικού αθλητισμού. 'Οπως ήταν και ο καταλύτης εκτόξευσης του επαγγελματισμού στον αθλητισμό, με αποτέλεσμα να ανέβουν υπέρογκα τα κασέ όλων των εμπλεκομένων με το άθλημα του μπάσκετ είτε αθλητών είτε προπονητών είτε παραγόντων είτε κάθε λογής μεσαζόντων και λίγδωσε το αντεράκι του κάθε πικραμένου και του κάθε ασήμαντου, γιατί αν δεν ερχόταν ο Γκάλης οι αμοιβές όλων αυτών των κυρίων θα ήταν στα επίπεδα των υπόλοιπων αθλημάτων πλην ποδοσφαίρου κοινώς πενιχρών.
Και φυσικά μην περιμένουμε ένα ευχαριστώ στον μεγάλο Γκάλη από όλους αυτούς τους αγνώμονες. Δεν συνάδει με την νεοελληνική φυλή που διακρίνεται από μισαλλοδοξία, κομπλεξισμό και ζηλοφθονία. Εδώ έφτασε ο Πολίτης να πεί: Αρκετά για τον Γκάλη τι ήταν? ένας από τους 12 και οι άλλοι συνέβαλλαν. Και όμως είπε αυτήν την κουβέντα και σαν να μην έφτανε αυτό μετά από 7 χρόνια με τον τρόπο του ώθησε τον Γκάλη να σταματήσει το άθλημα.
Εν κατακλείδι πρόκειται για μια τεράστια επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού που είχε ευεργετικό κοινωνικό αντίκτυπο γιατί ώθησε χιλιάδες μικρά παιδιά στα γυμναστήρια και στις αθλοπαιδιές και όχι σε περίεργες και αυτοκαταστροφικές επιλογές που ειδικά εκείνη την δεκαετία ήταν σε έξασρση. Νίκο, Αργύρη και όλα τα άλλα παιδιά σας ευγνωμονούμε και σας οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ. Τους αγνώμονες θα τους κρίνει αυστηρά η ιστορία. Ήδη η αντικειμενική καταγραφή από τους υγειώς σκεπτόμενους φιλάθλους και όχι μόνο έχει γίνει. Η κατάταξη που αξίζει στον καθένα έχει πραγματοποιηθεί με αμείλικτα κριτίρια.