Σε κάθε λύπη και χαρά... η μουσική είναι συντροφιά...

Τα έντονα συναισθήματα είναι αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε την ανάγκη να εκφραστούμε…


Όλα τα έργα τέχνης, γέννιουνται από τη χαρά και τη λύπη, τον πόνο και την ευτυχία…όλα εκείνα τα συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι είμαστε ζωντανοί…


 


Μπράβο Σταν!!!
 
@ Στανούλη, έγραψες!!! :bow:

@ Νessie ήρθε και κολλησε!!! :cry:

Παιδιά, για τη δική μας Candy Brotherhood αλλά και τον καθένα ξεχωριστά για διαφορετικούς λόγους, αισθάνομαι περήφανη που σας γνωρίζω. :wave:

Το subforumaki μας είναι παράδειγμα προς μίμηση και αντιγραφή... :D
 
Μπραβο Stan :clap:

Ολες οι ευαισθητες ψυχες συγκινουνται και δημιουργουν.

Χαιρομαι πολυ που μοιραζεστε αυτες τις δημιουργιες σας μαζι μας :)
 
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!! Stan:clap: :clap: :clap: :clap: :clap:
 
Stan, μπράβο σου!

Το ποίημά σου είναι αληθινό και πολύ συγκινητικό!

Και είναι γεγονός ότι ταιριάζει πολύ στην ιστορία της Κάντυ.

Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας! :thanx2:
 
nessie είπε:
"... Terry, τι μπορώ να κάνω; Τι πρέπει άραγε να κάνω; Νομίζεις πως μπορώ να είμαι ευτυχισμένη χωρίς εσένα;" :cry:
Να κοψω τωρα τις φλεβες μου, ή μηπως να το αναβαλλω για αργοτερα... ετσι μια ερωτηση κανω... :cry: :cry: :cry:
 
Βοριάς Φυσάει Τα λόγια Μου


(στίχοι: Άλκης Αλκαίος, μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης)

 


Το χιόνι καίει τον καρπό



Και την αγάπη ο χρόνος



Στην κούπα μου παλίο κρασί



Και συ καινούργιος πόνος


 


Βοριάς φυσάει τα λόγια μου



Νοτιάς τα φέρνει πίσω



Κι απο τα φύλλα της καρδιάς



Δεν ξέρω να σε σβήσω


 


Για να μη γίνεις σύννεφο



Καρφώθηκα στο χώμα



Κι άφησες τα τραγούδια μου



Ρούχα με δίχως σώμα


 


Βοριάς φυσάει...


 


Δεν είναι η ζήλια μάτια μου


Που σαν καπνός με πνίγει



Είναι που κάποτε θα 'ρθεις



Κι αγάπη θα 'χει φύγει...


 

 


Δεν ξέρω πώς μου ρθε αυτό το τραγούδι...



Σκέφτομαι ότι ο Τέρυ δε θα αντέξει πολύ στο πλευρό της Σουζάννας... Μια σχέση που δεν έχει σωστές βάσεις, δεν αντέχει στο χρόνο...



Πιστεύω ότι έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για τη Σουζάννα και τον Τέρρυ.



Και κάποια στιγμή, ο Τέρρυ θα φύγει από κοντά της.



Όμως... ίσως τότε να είναι πια πολύ αργά για κείνον και την Κάντυ...



Όπως λένε και οι δυο τελευταίοι στίχοι....


 


Είναι που κάποτε θα 'ρθεις


Κι αγάπη θα 'χει φύγει...
:cry:





Ήθελε να ξερα τι μ'έπιασε νυχτιάτικα και σκέφτομαι έτσι αρνητικά... :precry:





 
Στίχοι: Γιάννης Νικολάου

Μουσική: Γιάννης Νικολάου

Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Όλα -μού λένε- ο άνθρωπος μπορεί να τα αντέξει,


τον πόνο και τη μοναξιά, αρκεί να το πιστέψει.


 


Ο χρόνος φέρνει λησμονιά και τις πληγές μας κλείνει,



μα τη δική μου την πληγή αγιάτρευτη αφήνει.


 


Μα εγώ έχω χρόνια να τη δω, χρόνια να της μιλήσω,



κι όμως δε μπόρεσα ποτέ τη σκέψη της να σβήσω.


 


Ποτέ μου δε μιλώ γι' αυτή, ποτέ μου δε ρωτάω,



μα στ' όνειρό μου έρχεται κι απότομα ξυπνάω.


 


Όλα -μού λένε- ο άνθρωπος μπορεί να τα νικήσει,



ακόμα και στο θάνατο να πάει και να γυρίσει.


 


Αν όπως λένε ο καιρός τη μνήμη ξεθωριάζει,



γιατί ο δικός της λογισμός τις νύχτες μ' αγκαλιάζει;


d81px8.jpg


d81px8.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Φοβερο τραγουδι, μου θυμιζει το fanfic "New York Story"...
 
...Και τη συναυλία που είχαμε πάει :D
 
Το παράπονο

 


Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου


Εδώ στου δρόμου τα μισά



έφτασε η ώρα να το πω



Άλλα είνʼ εκείνα που αγαπώ



γιʼ αλλού, γιʼ αλλού ξεκίνησα


 


Στʼ αληθινά στα ψεύτικα



το λέω και τʼ ομολογώ



Σα να ʽμουν άλλος κι όχι εγώ



μες στη ζωή πορεύτηκα


 


Όσο κι αν κανείς προσέχει



όσο κι αν το κυνηγά



Πάντα, πάντα θα ʽναι αργά



δεύτερη ζωή δεν έχει.....
 
domniki είπε:
Το παράπονο 


Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου


Εδώ στου δρόμου τα μισά



έφτασε η ώρα να το πω



Άλλα είνʼ εκείνα που αγαπώ



γιʼ αλλού, γιʼ αλλού ξεκίνησα


 


Στʼ αληθινά στα ψεύτικα



το λέω και τʼ ομολογώ



Σα να ʽμουν άλλος κι όχι εγώ



μες στη ζωή πορεύτηκα


 


Όσο κι αν κανείς προσέχει



όσο κι αν το κυνηγά



Πάντα, πάντα θα ʽναι αργά



δεύτερη ζωή δεν έχει.....
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=G3ZoenlqJuY]YouTube - Eleftheria Arvanitaki-To Parapono
 
Ποτέ να μη χαθείς απ' τη ζωή μου




Στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης

Μουσική: Νίκος Ιγνατιάδης

Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα

Περνούν τα καλοκαίρια κι οι γιορτές μας,

όλα σαν τρένα βιαστικά και δεν ξαναγυρνούν.

Περνούν τα πρωινά κι οι Κυριακές μας,

όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν.

Μα εσύ ποτέ, να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ' τη ζωή μου

γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.

Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω, εσύ!

Περνούν,χάνονται οι όμορφες στιγμές μας,

όλα σαν τρένα βιαστικά και δεν ξαναγυρνούν.

Περνούν,οι μέρες τρέχουν κι οι βραδιές μας,

όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν.

Μα εσύ ποτέ,να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ' τη ζωή μου

γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.

Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω, εσύ, εσύ...

===============

Καταπληκτικό! Αχχχχχχ :heartcloud: Αν λαβουμε υποψη μας και οτι δευτερη ζωη δεν εχει...κοινως τη βαψαμε :banghead:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Από τα αγαπημένα μου τραγούδια της Χαρούλας που σημαδεύουν εποχές και σχέσεις. Μου έρχεται κάθε φορά στο μυαλό όταν βλέπω στο βίντεο το χωρισμό... (και μη ρωτάτε ποιό χωρισμό... :( )

Στίχοι: Αντώνης Βαρδής & Χαρούλα Αλεξίου

Μουσική: Αντώνης Βαρδής

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,


τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,



φεύγω, τώρα φεύγω.


 


Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια



κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,



φεύγω, τώρα φεύγω.


 


Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,



τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,



φεύγω, τώρα φεύγω.


 


Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,



κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.


 


Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,



αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,



φεύγω, τώρα φεύγω.


 


Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,



τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,



φεύγω, τώρα φεύγω.


 


θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,



τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,



φεύγω, τώρα φεύγω.


 


Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,



τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,



φεύγω, τώρα φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω.
 
Πίσω
Μπλουζα