Δυστηχως τα ηλεκτρονικά τότε δεν τα πολυχάρηκα γιατί μέναμε τέλη 80-αρχές 90 Γερμανία, όπου απαγορευόταν να μπεις αν ησουν ανήλικος και ουσιαστικά αυτές οι χώρες δεν γνώρισαν τη λεγόμενη Arcade άνθηση, μιας και τα θεωρούσαν υποκοσμικές και στοιχηματικές επιχειρήσεις. Μόνο στα Λουνα Παρκ επιτρεπόταν. Ή σε κάνα κάμπιγκ ή θερινό χωριό το καλοκαίρι στην Ελλάδα τα χαιρόμουν, αλλά οχι στο σημειο να γίνω καλός μιας και δεν πηγαίναμε κάθε μέρα εκεί.
Αρχες με μέσα 90 τα χάρηκα αλλά κυρίως τα beat-em-up με ένα φίλο μου , οπου εκεί αν ρίχνεις κέρματα δεν χρειάζεται να είσαι καλός. Xώρια που το ουφάδικο της γειτονιάς μου ήταν και κακόφημο και δεν τολμούσες να μπεις βράδυ αν δεν είχες κάποιον ενήλικα δίπλα σου. Aντίθετα ο φιλος μου είχε σπιτι σε τουριστικό χωριό και είχε γίνει άσος σε αρκετά arcades. Το να αφιερώσω χρόνο για να γίνω καλός, έγινε πολύ αργότερα όταν είχα πάρει Dreamcast για να παίξω virtua tennis και κατάφερα να τερματίσω και τα 3 στα arcades.
Ετσι αναγκαστικά έλιωσα στο Nintendo. Πιστεύω τις περισσότερες ώρες πρέπει να τις αφιέρωσα στο FTL, με 250 ώρες. Αν βάλω και τα παιχνίδια του Νιντεντο όπως Μαριο, Ζελντα, Μετροιντ κλπ, κάπου τόσες ώρες στο καθένα θα πρέπει να είχα. Γενικά αυτό είναι το όριο μου.
