Σκηνές από ταινίες που όταν τις είδαμε με τους γονείς μας κοκκινίσαμε από ντροπή.

[αριαδνη]

Eιλικρινά δεν το προτείνω. Δεν είναι φανταστικού τρόμου αλλά ψυχολογικού ρεαλιστικού τρόμου. Ταινία για λίγους, είνα κρίμα να διαταράσσεις το μυαλό σου με αυτή την άκρως ψυχωτική ταινία. Υπάρχουν τόσες άλλες ταινίες που τουλάχιστον δεν θα αφήνουν τόσο αρνητικά συναισθήματα στον θεατή.

Άστα διάβασα υπόθεση και αρρωστησα α πα πα πα ούτε καν

 

[telonio]

Φαντάσου το είδα πριν μερικά χρόνια σινεμά (επαναπροβολή προφανώς) με παρέα γνωστό μέλος του GRM. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που δίπλα μας καθόταν μια γυναίκα κάποιας ηλικίας με την κόρη της που το πολύ να ήταν 18 ετών και παρακολούθασαν ατάραχες.

Σχετικά με το thread, θυμάμαι ελάχιστα παλιά κάπου στα μέσα του 1980 είχαμε πάει με τους γονείς μου σινεμά στην Χαλκίδα να δούμε μια ταινία. Δεν θυμάμαι καν τον τίτλο της ταινίας ή το σενάριο αλλά θυμάμαι πως είχε μια σκηνή που οι πρωταγωνιστές άντρας και γυναίκα έκαναν έρωτα σε μια σκηνή. Εντάξει δεν ήταν πορνό αλλά ήταν αρκετά αποκαλυπτική σε επίμαχα σημεία. Προσωπικά, λόγο του μικρού της ηλικίας μου ένιωσα λίγο άβολα, οι γονείς μου δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Πάντως δεν μου άφησε ψυχολογικά.

 

[Λεωνιδας σουλης]

Φαντάσου το είδα πριν μερικά χρόνια σινεμά (επαναπροβολή προφανώς) με παρέα γνωστό μέλος του GRM. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που δίπλα μας καθόταν μια γυναίκα κάποιας ηλικίας με την κόρη της που το πολύ να ήταν 18 ετών και παρακολούθασαν ατάραχες.

Σχετικά με το thread, θυμάμαι ελάχιστα παλιά κάπου στα μέσα του 1980 είχαμε πάει με τους γονείς μου σινεμά στην Χαλκίδα να δούμε μια ταινία. Δεν θυμάμαι καν τον τίτλο της ταινίας ή το σενάριο αλλά θυμάμαι πως είχε μια σκηνή που οι πρωταγωνιστές άντρας και γυναίκα έκαναν έρωτα σε μια σκηνή. Εντάξει δεν ήταν πορνό αλλά ήταν αρκετά αποκαλυπτική σε επίμαχα σημεία. Προσωπικά, λόγο του μικρού της ηλικίας μου ένιωσα λίγο άβολα, οι γονείς μου δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Πάντως δεν μου άφησε ψυχολογικά.

εγω θα ηθελα να εχω τετοια σκηνη σαν ηθοποιος

 

[αριαδνη]

Φαντάσου το είδα πριν μερικά χρόνια σινεμά (επαναπροβολή προφανώς) με παρέα γνωστό μέλος του GRM. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που δίπλα μας καθόταν μια γυναίκα κάποιας ηλικίας με την κόρη της που το πολύ να ήταν 18 ετών και παρακολούθασαν ατάραχες.

Σχετικά με το thread, θυμάμαι ελάχιστα παλιά κάπου στα μέσα του 1980 είχαμε πάει με τους γονείς μου σινεμά στην Χαλκίδα να δούμε μια ταινία. Δεν θυμάμαι καν τον τίτλο της ταινίας ή το σενάριο αλλά θυμάμαι πως είχε μια σκηνή που οι πρωταγωνιστές άντρας και γυναίκα έκαναν έρωτα σε μια σκηνή. Εντάξει δεν ήταν πορνό αλλά ήταν αρκετά αποκαλυπτική σε επίμαχα σημεία. Προσωπικά, λόγο του μικρού της ηλικίας μου ένιωσα λίγο άβολα, οι γονείς μου δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Πάντως δεν μου άφησε ψυχολογικά.

Σε αυτήν την ηλικία και θα ήθελα κάμποσα ηρεμιστικά να το δω, όχι παιδί μου να αρρωστήσω , άλλο η Αμερικανία θριλερ με μικρά παιδιά όπως το the others , the omen , amytiville, έκτη αίσθηση καμία σχέση. Τα παιδιά το βλέπουν ως ένα διασκεδαστικο κομμάτι και είναι η κλασσική Αμερικανια, δηλ. Σε φανταστικό επίπεδο.

 

[SEBASTIAN]

Η σκηνή από ταινία που ένιωσα κυριολεκτικά άβολα παρέα με τους γονείς μου ήταν η περιβόητη (αδίκως κατ'εμέ) ''Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι" το σωτήριο έτος 1984, όταν ο πρωταγωνιστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του φιλμ Νίκος Αλευράς αναπαραστούσε ο ίδιος το μωρό και θήλαζε την μητέρα του. Τώρα φυσικά σκεπτόμενος με ψυχραιμία, ωριμότητα και ρεαλισμό, ας μου επιτραπεί κατά την ταπεινή μου γνώμη να ισχυριστώ και να κρίνω πως ήταν μία από τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Απόλυτα ρεαλιστική με πολύ βαθιά νοήματα απεικόνιζε ρεαλιστικά τα βιώματα του πρωταγωνιστή από την τρυφερή παιδική του ηλικία μέχρι την ενηλικίωση του τα οποία διαμόρφωσαν καταλυτικά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του.
Όταν στα παιδικά μου μάτια το σοκ ήταν μεγάλο γιατί δεν είχα το κριτικό πνεύμα να καταλάβω τότε τι ήθελε ακριβώς να περάσει ο δημιουργός του εξαιρετικού φιλμ στα μάτια του τηλεθεατή κρίνοντας επιπόλαια και επιφανειακά, ενώ η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική.

 

[SEBASTIAN]

Δεν μπορώ να ξεχάσω τον τηλεοπτικό χαμό που είχε γίνει κάποιο Σαββατόβραδο Απριλίου του σωτήριου έτους 1984, από την άκρως συντηρητική και σεμνότυφη κοινωνία της εποχής που κατέκλυσαν με διαμαρτυρίες το τηλεφωνικό κέντρο της τότε ΕΡΤ 2 για την προβολή της προκλητικής κατ' αυτούς ταινίας του Αλευρά. Το προκλητικό ήταν οι (sic) τολμηρές και σοκαριστικές σκηνές του ήρωα που υποδυόταν ο ίδιος το μωρό, αναπαραστώντας τον θηλασμό στην μητέρα του, δεχόμενος πριν να του βάλει ταλκ στα ευαίσθητα σημεία του που ουδέποτε έδειξε στον φακό.
Οποία προκλητικότης και προσβολή των ηθών. Κατέβηκαν οι πομποί της τηλεόρασης, έπεσε μαύρο, το θέμα δημιούργησε τέτοια αναταραχή που κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση, έγινε ακόμα και θέμα συζήτησης υπό μορφή αστεισμού στην συνάντηση Καραμανλή-Μιτεράν!!!! που έγινε εκείνες τις μέρες, και έγινε πρώτο θέμα σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία η προβολή της ταινίας. Βέβαια σε σχέση με αυτά που έχουν δει τα μάτια μας τα επόμενα χρόνια και ειδικά μετά την είσοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης, η ταινία του Αλευρά μοιάζει με κοκκινοσκουφίτσα και Χιονάτη με τους 7 νάνους, μπροστά σε πραγματικά οργιώδη και ακραία τολμηρά σήριαλ και φιλμ, σύμφωνα πάντα με την σεμνοτυφία και τον συντηρητισμό των τότε φωνασκούντων και σοκαρισθέντων ατόμων. Άδικες, υπερβολικές σε βαθμό υστερίας αντιδράσεις για μια ταινία που ας μου επιτραπεί κατά την ταπεινή μου γνώμη να ισχυριστώ πως ήταν και παραμένει από τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Απόλυτα ρεαλιστική με πολύ βαθιά νοήματα απεικονίζει ρεαλιστικά τα βιώματα του πρωταγωνιστή από την τρυφερή παιδική του ηλικία μέχρι την ενηλικίωση του και διαμόρφωσαν καταλυτικά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του. Αυτή η αυτοβιογραφία του και η απεικόνιση των βιωμάτων του ήρωα της ταινίας σε συνδυασμό με την χρονική περίοδο και τα υπέροχα εξωτερικά πλάνα μιας Αθήνας την δεκαετία του '70 που δημιουργούν συναισθήματα νοσταλγίας καθιστούν την ταινία υπέροχη που αγγίζει τον θεατή τον προβληματίζει σκεπτόμενο και τον μελαγχολεί νοσταλγικά ταυτιζόμενο με την εποχή. Ειλικρινά συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη, ηθοποιό αλλά πάνω από όλα στον δημιουργό αυτού του αριστουργήματος που λέγεται Νίκος Αλευράς.

 

[Steppenwolf]

Αν δεν απατώμαι, και οι «120 ημέρες στα Σόδομα» του Παζολίνι είχαν κοπεί στον αέρα μετά από απειλητικό τηλεφώνημα δικαστικού στις δύο μετά τα μεσάνυχτα.

 

[paulochelao24]

Αν δεν απατώμαι, και οι «120 ημέρες στα Σόδομα» του Παζολίνι είχαν κοπεί στον αέρα μετά από απειλητικό τηλεφώνημα δικαστικού στις δύο μετά τα μεσάνυχτα.

Ακριβώς το 1993 το φθινόπωρο αν δεν απατώμαι. Το είχε προγραμματίσει να το δείξει ο Αντέννα μετά τα μεσάνυχτα, Κυριακή ή Δευτέρα (αυτό μου διαφεύγει).

Δεν μπορώ να ξεχάσω τον τηλεοπτικό χαμό που είχε γίνει κάποιο Σαββατόβραδο Απριλίου του σωτήριου έτους 1984, από την άκρως συντηρητική και σεμνότυφη κοινωνία της εποχής που κατέκλυσαν με διαμαρτυρίες το τηλεφωνικό κέντρο της τότε ΕΡΤ 2 για την προβολή της προκλητικής κατ' αυτούς ταινίας του Αλευρά. Το προκλητικό ήταν οι (sic) τολμηρές και σοκαριστικές σκηνές του ήρωα που υποδυόταν ο ίδιος το μωρό, αναπαραστώντας τον θηλασμό στην μητέρα του, δεχόμενος πριν να του βάλει ταλκ στα ευαίσθητα σημεία του που ουδέποτε έδειξε στον φακό.
Οποία προκλητικότης και προσβολή των ηθών. Κατέβηκαν οι πομποί της τηλεόρασης, έπεσε μαύρο, το θέμα δημιούργησε τέτοια αναταραχή που κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση, έγινε ακόμα και θέμα συζήτησης υπό μορφή αστεισμού στην συνάντηση Καραμανλή-Μιτεράν!!!! που έγινε εκείνες τις μέρες, και έγινε πρώτο θέμα σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία η προβολή της ταινίας. Βέβαια σε σχέση με αυτά που έχουν δει τα μάτια μας τα επόμενα χρόνια και ειδικά μετά την είσοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης, η ταινία του Αλευρά μοιάζει με κοκκινοσκουφίτσα και Χιονάτη με τους 7 νάνους, μπροστά σε πραγματικά οργιώδη και ακραία τολμηρά σήριαλ και φιλμ, σύμφωνα πάντα με την σεμνοτυφία και τον συντηρητισμό των τότε φωνασκούντων και σοκαρισθέντων ατόμων. Άδικες, υπερβολικές σε βαθμό υστερίας αντιδράσεις για μια ταινία που ας μου επιτραπεί κατά την ταπεινή μου γνώμη να ισχυριστώ πως ήταν και παραμένει από τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Απόλυτα ρεαλιστική με πολύ βαθιά νοήματα απεικονίζει ρεαλιστικά τα βιώματα του πρωταγωνιστή από την τρυφερή παιδική του ηλικία μέχρι την ενηλικίωση του και διαμόρφωσαν καταλυτικά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του. Αυτή η αυτοβιογραφία του και η απεικόνιση των βιωμάτων του ήρωα της ταινίας σε συνδυασμό με την χρονική περίοδο και τα υπέροχα εξωτερικά πλάνα μιας Αθήνας την δεκαετία του '70 που δημιουργούν συναισθήματα νοσταλγίας καθιστούν την ταινία υπέροχη που αγγίζει τον θεατή τον προβληματίζει σκεπτόμενο και τον μελαγχολεί νοσταλγικά ταυτιζόμενο με την εποχή. Ειλικρινά συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη, ηθοποιό αλλά πάνω από όλα στον δημιουργό αυτού του αριστουργήματος που λέγεται Νίκος Αλευράς.

Έχεις δίκιο . Τα ιδιωτικά κανάλια ειδικά απ' το 1992 και μετά σε κάθε δραματική σειρά (συνεχείας ή αυτοτελών επεισοδίων) έπρεπε σώνει και καλά να έχουν τολμηρές σκηνές και σε φάσεις άσχετες πολλές φορές,έτσι για να σοκάρουν το τότε απροετοίμαστο κοινό. Αυτή η ταινία νομίζω είχε το πιο ελάχιστο γυμνό ακόμη και από άλλες της εποχής της. Νομίζω το Δάκρυα για την Ηλέκτρα ή η Στεφανία είχαν πιο πολλές γυμνές σκηνές απ' ότι η ταινία αυτή

 

[SEBASTIAN]

Έχεις δίκιο . Τα ιδιωτικά κανάλια ειδικά απ' το 1992 και μετά σε κάθε δραματική σειρά (συνεχείας ή αυτοτελών επεισοδίων) έπρεπε σώνει και καλά να έχουν τολμηρές σκηνές και σε φάσεις άσχετες πολλές φορές,έτσι για να σοκάρουν το τότε απροετοίμαστο κοινό. Αυτή η ταινία νομίζω είχε το πιο ελάχιστο γυμνό ακόμη και από άλλες της εποχής της. Νομίζω το Δάκρυα για την Ηλέκτρα ή η Στεφανία είχαν πιο πολλές γυμνές σκηνές απ' ότι η ταινία αυτή

Μια φράση θα πω μόνο. Να αγιάσει το στόμα σας.

 

[RIO]

Εγώ πάλι πιστεύω ότι καλώς διαμαρτυρήθηκε το κοινό. Αν το έκανε ο κόσμος και σήμερα, ίσως να γλυτώναμε πολλές από τις ανοησίες που μας έχουν φλομώσει στην τηλεόραση. Όσο για εκείνο το περιστατικό δεν νομίζω ότι ήταν το γυμνό που σόκαρε, όσο το αηδιαστικό και κακόγουστο των σκηνών. Σε μια χώρα που υπήρχε μόνο η κρατική και την έβλεπε όλη η οικογένεια , κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος να βλέπει αυτές τις αηδίες. Επειδή ένας δήθεν κουλτουριάρης, με άκρες στην " Αλλαγή " , ήθελε να βγάλει τα κάθε λογής απωθυμένα του , βαφτίζοντας τα τέχνη ( τι έχει τραβήξει και αυτή η λέξη μέχρι σήμερα )...

 

[Takero72]

Προσωπικά διαφωνώ με την διακοπή ταινιών λόγω του "αγανακτισμένου" κοινού.
Ο Έλλην διαχρονικά δεν διαμαρτύρεται όταν βιάζουν τη λογική (και τους φόρους) του ενώ ενίσταται όταν του προσβάλουν την "αισθητική" οι λεγόμενες κουλτουριάρικες ή μη ταινίες. Κατά τα άλλα αποβλακώνεται και αναζητά τις σαχλαμάρες του "παλιού καλού" ελληνικού κινηματογράφου ή τις Λάμψεις και τις Καλημέρες.
Τουλάχιστον στην τηλεόραση μπορείς να αλλάξεις κανάλι ή να την κλείσεις.

 

[RIO]

Ναι αλλά εδώ μιλάμε για το μοναδικό κανάλι που υπήρχε και που μάλιστα το πληρώνουν όλοι. Τουλάχιστον, ο παλιός κηνηματογράφος είχε και καποιες ελάχιστες καλές ταινίες . Από τα 80ς και μετά έχουμε μόνο σοσιαλιστική ψευτοκουλτούρα και σαχλαμαρίτσες με μηχανές και σχολεία.

 

[Takero72]

Ακριβώς επειδή το πληρώνουμε όλοι πρέπει να ικανοποιεί όλα τα γούστα. Αυτό που εγώ λέω σαχλαμάρα άλλος το βρίσκει φανταστικό και τούμπαλιν.
ΕΙδικά στην κρατική τηλεόραση των 80s-90s η κουλτούρα είχε 5-10% μερίδιο ενώ η σαχλαμάρα το υπόλοιπο 90% με εξαίρεση κάποια ντοκυμαντέρ. Ας μην το πάμε σε σσιαλιστικά vs δεξιά προγράμματα. Να θυμίσω ότι με δεξιά έχουμε ψηθεί με τις βλακείες του James Paris και τις εκπομπές λόγου (not) της Δρούζα. Με ΠΑΣΟΚ έιδαμε άντίστοιχες σαχλαμάρες (Γοργοπόταμοι, παιχνίδια χωρίς σύνορα αλλά με πολλά έξοδα κλπ) κ.ο.κ
Η τηλεσαχλαμάρα όπως και η βλακεία υπερβαίνουν τα κομματικά πλαίσια!

 

[RockaRolla]

Μην μπερδεύετε μια τολμηρή εμφάνιση γυμνής γυναίκας, με μια σκηνή που δείχνει κάτι πολύ "πρωτοποριακό" για τα ήθη της εποχής των 80ς.
Άλλο να βλέπεις μια γυμνή Λάσκαρη, ή την Ασίκη ή την Φόνσου ή την Μπάρμπα ή όποιαν άλλη, και άλλο να βλέπεις έναν γυμνό μουσάτο να θηλάζει την γυναίκα του λες και είναι η μάνα του.... Όπως και να το κάνουμε, άλλο σκοπό έχει το ένα γυμνό και διαφορετικο σκοπό το άλλο.

Τα "άσχετα" γυμνά πλάνα στις σειρές, έτσι απλά γυμνό-για-το-γυμνό, εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο της δεκαετίας των 90ς και του "ξεβλαχέματος" μας που είχε αναλάβει προσωπικά ο κ. Κωστόπουλος...
Το γυμνό έπαψε να αποτελεί ταμπού και όλα βγήκαν φάτσα φόρα. Από όποιο περίπτερο και αν περνούσες θα έβλεπες καμιά 10αριά περιοδικά lifestyle με γυμνά ή ημίγυμνα εξώφυλλα. Ήταν η εποχή που ένιωσαν ότι έπρεπε να φωτογραφηθούν γυμνές όλες οι πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου, και του λαϊκού πάλκου.
Έτσι, είτε ήσουν η Λάσκαρη (που σε είχε δει γυμνή όλη η Ελλάδα απότα 60ς) είτε ήσουν η Γαλάνη (που ανάθεμα και αν καταλάβω ποτέ γιατί θα έπρεπε να φωτογραφηθεί γυμνή...) έπρεπε να περάσεις από τις ιλουστρασιόν σελίδες του Κωστόπουλου (και όποιου άλλου ανάλογου) με όσο το δυνατόν πιο λίγα ρούχα και σε πιο "αισθησιακή πόζα" (.... πχ θυμάμαι τις ανεπανάληπτα, ανυπέρβλητα, εξαίσια και αξεπέραστα "αισθησιακές" πόζες της Άντζελάς Δημητρίου σε αντρικό περιοδικό.... τύφλα να 'χουν η Λάουρα Αντονέλι και Μέριλυν Μονρόε.....)

 

[tsimisde]

Είχα ξαναδιαβάσει για την υστερία που ειχε προκληθεί τότε με την προβολή της ταινίας το σωτήριον έτος 1984. Αν θυμάμαι καλά, εκείνο που είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις, ήταν κυρίως το ότι επιλέχθηκε να προβληθεί σε μια ώρα, κατά την οποία όλη η οικογένεια βλέπει τηλεόραση, στη λεγόμενη prime time ζώνη. Θα μου πει κάποιος, δεν επρόκειτο για σκληρό πορνό ή για ταινία με άκρατη απεικόνιση βίας, παρόλα αυτα, σίγουρα δεν ήταν θέαμα για όλη την οικογένεια.

Ναι, ασπάζομαι την άποψη ότι μπορεί να ήθελε να περάσει κάποια μηνύματα η ταινία, χωρίς να την έχω παρακολουθήσει, με βάση τα όσα αναφέρονται από συμφορουμίτες, παρόλα αυτά, σίγουρα αυτή η εικόνα είναι τουλάχιστον παράξενη, θα έλεγα και αποκρουστική ως ένα βαθμό. Φυσικά και τα όσα είδαμε και βλέπουμε ακόμα και τώρα στην τηλεόραση, κάνουν το συγκεκριμένο να μοιάζει με παιδικό πρόγραμμα, παρόλα αυτά, για την τότε κοινωνία, ήταν κάτι πολύ προχώ.

Μπορεί να αναρωτιόμαστε για τη σωρεία αντιδράσεων που είχε ξεσηκωθεί τότε, το βλέπουμε όμως με το πρίσμα του σήμερα, τότε η κοινωνία ήταν πολύ πιο πουριτανική, δεν ήταν τόσο δεκτική στον προοδευτισμό.

 

[tsimisde]

Μιας και μεταφέρθηκε στο εν λόγω τοπικό, μια εμπειρία που μου ήρθε στο νου. Είναι μεσημέρι λοιπόν και καθόμαστε να φάμε οικογενειακώς και απλά η τηλεόραση παίζει στο background, δεν παρακολουθούμε όλοι. Εκείνη τη στιγμή, παίζει η ταινία «ο πόλεμος των Ροουζ» και πέφτουμε πάνω στη σκηνή όπου οι πρωταγωνιστές τρώνε φαγητό και ο Ντανι Ντε Βιτο φλερτάρει με εκείνη την ξανθιά, της κάνει μασάζ στο πόδι κτλ.

Είχε ερωτικο υπόβαθρο εκείνη η σκηνή αλλά εκείνη την ώρα, επειδή έτρωγα κιόλας, μου ήρθε κάπως και η αλήθεια είναι ότι ένιωσα άβολα βλέποντας τη σκηνή, οι γονείς βέβαια, δεν πήραν χαμπάρι, ο πατέρας απλά έριξε μια ματιά αφότου είχε περάσει το σχετικό στιγμιότυπο, παρόλα αυτά, ένιωσα αμήχανα βλέποντας τη σκηνή.