Σκηνές που αναδεικνύουν το ταλέντο του ηθοποιού

[Bambinella]

Το ποστ Νο 20 θα μπορουσα να το ειχα γραψει κι εγω.

Τοσο πολυ συμφωνω με οσα γραφεις, katerinak....

Για τον Κωστα Βουτσα θελω να γραψω δυο λογια. Δεν ανηκει στους αγαπημενους μου ηθοποιους, ουτε πιστεψα ποτε ιδιαιτερα στο κωμικο του ταλεντο.

Ωστοσο εχει κι αυτος καποιες παρα πολυ καλες στιγμες:

Στον Γοη, στη σκηνη του ζαχαροπλαστειου οπου πρωτογνωριζει τη Βαλσαμη και πληρωνει με δολλαριο λεγοντας στο σερβιτορο "Μην απομακρυνεσαι".

Στο Τεντι Μποϊ αγαπη μου, οταν τρωει ξυλο στο κλαμπ και τον πετανε στο δρομο κι εκεινος ρωταει "Που βρισκομαι; Μεσα η εξω;"

Στο Αγαπη μου παλιογρια, οταν νομιζει πως η γυναικα του ειναι εγκυος και καθαριζει τα γυαλια του γιατρου που την εξεταζει, με τα χνωτα του!

 

[RIO]

Τώρα που είπε για Βουτσά η Bambinella, πάντα έριχνα πολύ γέλιο στην σκηνή από τον Αισιόδοξο, που περιγράφει στον Ρίζο γιατί θα μπερδευτούν όλοι αν παντρευτεί την Ναθαναήλ...

 

[atanasio]

Ο Κώστας Βουτσάς ήταν έξοχος στην ταινία "Το ανθρωπάκι", ειδικά στη σκηνή που παρακολουθεί το γύρισμα της "ταινίας" της Μάρθας Καραγιάννη.

 

[katerinak]

Ο Γιωργος Κωνσταντινου ηταν καταπληκτικος στην ταινια "η γυνη να φοβηται τον ανδρα" ειδικα στις σκηνες με την Ελενιτσα αμεσως μετα το γαμο,κορυφαια και η σκηνη με το γαμπρο του οταν ο Αντωνακης προσπαθει να ραψει το κουμπι του πουκαμισου του,"κενταει" και μεταφορικα και κυριολεκτικα

Καταπληκτικος και στην ταινια "Ξυπνα Βασιλη" κορυφαιες στιγμες οταν τρελενεται και νομιζει οτι ειναι κοκορας,μου αρεσει πολυ και η σκηνη μετα την επιστροφη του απ το ψυχιατρειο,ειδικα η στιγμη που επεμβαινει στην απαγγελια του ποιητη Φανφαρα

 

[Bambinella]

Ο Γιαννης Γκιωνακης ποτε δε μου αρεσε πολυ, αλλα τον ξεχωριζω σε δυο ταινιες οπου δινει ρεσιταλ ηθοποιιας.

Ειμαι σιγουρη οτι τη μια την εχετε καταλαβει. Ναι σωστα, ειναι τα Κιτρινα Γαντια.

Καθε του κινηση και καθε του ατακα ειναι ονειρεμενες, αλλα υπαρχει ενα σημειο που μαλλον λιγοι εχουν προσεξει οπου ο Γιαννης ξεφευγει τελειως!

Ειναι η στιγμη που η μεθυσμενη Μαρθα Βουρτση μπαινει στο δωματιο του καφενειου για να ξαπλωσει λεγοντας "Κρεβατι, κρεβατι". Λογω της καταστασης στην οποια βρισκεται χασκογελαει συνεχως ενω λεει αυτη τη λεξη και το ιδιο κανει και ο Γκιωνακης κοιτωντας την, παρ' ολο που αυτος δεν ειναι μεθυσμενος.

Ο τροπος με τον οποιο ανταλλασσει ματιες μαζι της φαινεται τοσο φυσικος, που υποπτευομαι οτι δεν ανηκει στις σκηνοθετικες οδηγιες του Σακελλαριου, αλλα βγηκε εντελως αυθορμητα γι' αυτο και ειναι τελειος.

Η δευτερη ταινια στην οποια παραδεχομαι τον ηθοποιο ειναι ο Αχορταγος.

Ο Γιαννης Γκιωνακης βρισκεται σε ενα ρολο που του ταριαζει απολυτα και που ακομα και μεσα απο τις υπερβολες του τον βγαζει πολυ αξια εις περας.

Αγαπημενη μου σκηνη η τελευταια του εργου, οπου βλεπουμε το παραληρημα του ηρωα λογω της υπερμετρης φιλοδοξιας του ενω φωναζει οτι θα κατακτησει την οικουμενη.

 

[prisma]

Ο Γιαννης Γκιωνακης ποτε δε μου αρεσε πολυ, αλλα τον ξεχωριζω σε δυο ταινιες οπου δινει ρεσιταλ ηθοποιιας.Ειμαι σιγουρη οτι τη μια την εχετε καταλαβει. Ναι σωστα, ειναι τα Κιτρινα Γαντια.

Καθε του κινηση και καθε του ατακα ειναι ονειρεμενες, αλλα υπαρχει ενα σημειο που μαλλον λιγοι εχουν προσεξει οπου ο Γιαννης ξεφευγει τελειως!

Ειναι η στιγμη που η μεθυσμενη Μαρθα Βουρτση μπαινει στο δωματιο του καφενειου για να ξαπλωσει λεγοντας "Κρεβατι, κρεβατι". Λογω της καταστασης στην οποια βρισκεται χασκογελαει συνεχως ενω λεει αυτη τη λεξη και το ιδιο κανει και ο Γκιωνακης κοιτωντας την, παρ' ολο που αυτος δεν ειναι μεθυσμενος.

Ο τροπος με τον οποιο ανταλλασσει ματιες μαζι της φαινεται τοσο φυσικος, που υποπτευομαι οτι δεν ανηκει στις σκηνοθετικες οδηγιες του Σακελλαριου, αλλα βγηκε εντελως αυθορμητα γι' αυτο και ειναι τελειος.

Η δευτερη ταινια στην οποια παραδεχομαι τον ηθοποιο ειναι ο Αχορταγος.

Ο Γιαννης Γκιωνακης βρισκεται σε ενα ρολο που του ταριαζει απολυτα και που ακομα και μεσα απο τις υπερβολες του τον βγαζει πολυ αξια εις περας.

Αγαπημενη μου σκηνη η τελευταια του εργου, οπου βλεπουμε το παραληρημα του ηρωα λογω της υπερμετρης φιλοδοξιας του ενω φωναζει οτι θα κατακτησει την οικουμενη.

Βambinella θα συμφωνήσω 100% με το ποστ σου. Και έχεις δίκιο για τη σκηνή στα "Κίτρινα γάντια". Η αντίδρασή του στα χάχανα της μεθυσμένης Βούρτση, φαίνεται αρκετά αυθόρμητη. Συμφωνώ και για το ρόλο του στον "Αχόρταγο". Επίσης ωραία σκηνή εκεί που βγάζει "πολιτικό" λόγο, μεθυσμένος στο κέντρο. Γενικά πάντως ούτε και εγώ τρελλαίνομαι για Γιωνάκη. Ίσως να φταίνε και οι ρόλοι που ερμήνευσε ως επί το πλείστον. Άλλη μια εξαίρεση, αν και όχι στο επίπεδο του "Aχόρταγου", ο ρόλος του ως δικηγόρου στη ταινία με τα ξύλινα λιονταράκια, μαζί με τη Μάρω Κοντού. Θα με συγχωρέσετε αλλά αυτή τη στιγμή κόλλησε το "μηχάνημα" και δε θυμάμαι το τίτλο.

 

[Bambinella]

Την ξερω την ταινια που λες, prisma, και μαλιστα την ειχα βαλει και στο κουιζ Ταινιες απο Θεατρικα.

Προκειται για την Κρεβατομουρμουρα, που βασιζεται στο θεατρικο εργο των Σακελλαριου - Γιαννακοπουλου, Τα Λιονταρακια.

 

[prisma]

Την ξερω την ταινια που λες, prisma, και μαλιστα την ειχα βαλει και στο κουιζ Ταινιες απο Θεατρικα.Προκειται για την Κρεβατομουρμουρα, που βασιζεται στο θεατρικο εργο των Σακελλαριου - Γιαννακοπουλου, Τα Λιονταρακια.

Μπράβο ναι! Αυτή είναι η ταινία. Ορίστε και ένα απόσπασμα από τη σκηνή με τη κουφή. Πάντα είχα την αίσθηση πως αυτή η σκηνή μπήκε ξεκάρφωτα στη ταινία για το χαβαλέ που κάνει η Νέζερ με το Γκιωνάκη!

 

[RIO]

Ο Γιαννης Γκιωνακης ποτε δε μου αρεσε πολυ, αλλα τον ξεχωριζω σε δυο ταινιες οπου δινει ρεσιταλ ηθοποιιας.Ειμαι σιγουρη οτι τη μια την εχετε καταλαβει. Ναι σωστα, ειναι τα Κιτρινα Γαντια.

Καθε του κινηση και καθε του ατακα ειναι ονειρεμενες, αλλα υπαρχει ενα σημειο που μαλλον λιγοι εχουν προσεξει οπου ο Γιαννης ξεφευγει τελειως!

Ειναι η στιγμη που η μεθυσμενη Μαρθα Βουρτση μπαινει στο δωματιο του καφενειου για να ξαπλωσει λεγοντας "Κρεβατι, κρεβατι". Λογω της καταστασης στην οποια βρισκεται χασκογελαει συνεχως ενω λεει αυτη τη λεξη και το ιδιο κανει και ο Γκιωνακης κοιτωντας την, παρ' ολο που αυτος δεν ειναι μεθυσμενος.

Ο τροπος με τον οποιο ανταλλασσει ματιες μαζι της φαινεται τοσο φυσικος, που υποπτευομαι οτι δεν ανηκει στις σκηνοθετικες οδηγιες του Σακελλαριου, αλλα βγηκε εντελως αυθορμητα γι' αυτο και ειναι τελειος.

Πάντα ξεκαρδιζόμουν στην σκηνή, που ο Ζερβός ρωτάει την γυναίκα του για την κατάσταση της κόρης τους και ο Γκιωνάκης συνεχίζει να μιλάει για το ψάρι που αγόρασε...

 

[georgeikos]

η αλικη στο ταξιδι ηταν αποκαλυψη....

 

[katerinak]

Τελικα ειναι δυσκολο το θεμα του θρεντ γι αυτο και δεν υπαρχει μεγαλη συμμετοχη.

Ηθελα να γραψω για εναν αλλο ηθοποιο αυτη τη φορα : τον Διονυση Παπαγιαννοπουλο που τον εχουμε δει να παιζει τις περισσοτερες φορες τον ρολο του πατερα πρωταγωνιστριων(κυριως) και πρωταγωνιστων και να μας χαριζει παντα αφθονο γελιο ομως ηταν εξισου καλος και οταν επαιζε κοντρα ρολους,δηλαδη τον κακο.Οι κοντρα ρολοι αναδεικνυουν περισσοτερο το ταλεντο ενος ηθοποιου αφου δοκιμαζει τις δυναμεις του σε κατι διαφορετικο

Τα παρακατω screenshots ειναι απ την ταινια "Λολα" :

 

[Σώτος Σώτος]

Πολύ ωραίο θέμα!!! Λοιπόν κορυφαία σκηνή είναι του Β. Παπαγιαννόπουλου στο "Δεσποινίς Διευθυντής", στο τέλος όταν "τσακώνει" την Καρέζη με τον Αλεξανδράκη αγκαλιά και λέει με μια ασήλληπτη αφέλεια: "Τι έγινε ρε παιδιά, τι συμβαίνει, γιατί πιανόσαστε";;;;;;;;;;;;;;;;

 

[aristotelis64]

Εχει ξανααναφερθει αλλα δεν μπορω να μην επισημανω την καταπληκτικη ερμηνεια ενος απο τους αγαπημενους μου ηθοποιους,του Γιωργου Κωνσταντινου στην ταινια-Η Δε Γυνη Να Φοβειται Τον Ανδρα-δινει ρεσιταλ σε ολη την ταινια,ρολος ζωης για εναν απο τουσ σημαντικοτερους ηθοποιους μας

 

[Bambinella]

Mπραβο, Αριστοτελη!

Το σχολιο σου με βρισκει τοσο συμφωνη, που θα μπορουσα να το ειχα γραψει εγω.

Θελω να συμπληρωσω επισης οτι υποκλινομαι στο ταλεντο της Μαρως Κοντου, οχι μονο σ' αυτη την ταινια, αλλα γενικοτερα.

Μια ηθοποιος που επισημως δεν συγκαταλεγεται αναμεσα στις μεγαλες, εχει ομως απιστευτη φυσικοτητα στην ερμηνεια των ρολων της, μερακι, αγαπη και ολοκληρωτικο δοσιμο στον καθενα απ' αυτους.

Θεωρω λοπον τη Μαρω Κοντου ενα απο τα μεγαλυτερα ταλεντα που εβγαλε η πατριδα μας.

 

[RIO]

Στο ένα βότσαλο στη λίμνη​, η σκηνή προς το τέλος, όπου ο Λογοθετίδης μιλάει στην Λιβυκού για την μουντή και άνευρη ζωή του...

 

[ares]

Για μενα ειναι η τελευταια σκηνη στο ανθρωπακι οπου μπαινει η Μαρθα Καραγιαννη εγκυος και ο Κωστας Βουτσας απο εκει που ηταν μουτρωμενος αρχιζει το παραληρημα χαρας με τον "Απ'ολα εχουμε" μονολογο!!!

Στον Εγωισμο στη σκηνη που η Ζωη Λασκαρη ζηταει συγκνωμη απο την Τζενη Ρουσεα οπου ειπωνονται λογια σκληρα για 2 αδελφες που καταληγουν ομως σε μια στοργικη αγκαλια !

Στη Στοφη προς το τελος που ο Πανος Μιχαλοπουλος λογομαχει και χειροδικει με τη μητερα του Κουλα Αγαγιωτου λογω της αποτοξινωσης που κανει.

Στα Αγρια Νειατα στη σκηνη που ο Γιαννης Κασδαγλης τσακωνεται με την κορη του Τετα Κωνσταντα (μου φαινεται πολυ ρεαλιστικος καυγας αναμεσα σε πατερα τραμπουκου και κορη)

Oι τελευταιες σκηνες του Σωτηρη Μουστακα στο Ενας Νομοταγης Πολιτης.

Το σημειο στο οποιο απο καλη υπηρετρια η Ελενη Ζαφειριου φωναζει την Σασα Κατσαρου και μετατρεπεται σε κακια για χατηρι του γιου της στο Νικουλελι απο την ταινια Ερωτικες Ιστοριες (τη φοβηθηκε το ματι μου !!!)

Και φυσικα ο παροξυσμος του Δημητρη Χορν στο Μια Ζωη Την εχουμε !

 

[αριαδνη]

Για το ταλέντο της Κοντου, πραγματικά φαινεται στο έγκλημα στο κολωνάκι- καλύτερη Ζανετ δεν θα μπορούσε να βρεθεί, διαβαζεις το βιβλίο και εχεις μπροστά σου τα λόγια και την μορφή της Κοντού σαν κοσμική κυρία της καλής κοινωνίας να κινείται στους πλούσιους κύκλους! αλλά και καλύτερη Ζουλιέτ από την ηθοποιο που την υποδυθηκε στην ταινία δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Γενικά όλοι ειναι τόσο ταιριαστοί στον ρόλο τους. Εχετε καταλάβει φυσικά οτι ενας ρόλος μπορεί να αντιπροσωπεύσει έναν ηθοποιό τόσο πολύ που ακόμα και μετριος να είναι υποκριτικά , εκεί να κάνει θαυματα, να δεσει παρα πολύ με το όλο κλίμα.

 

[GEORGE KOSTAKOPOULOS]

Θεωρώ με τη σειρά μου,κορυφαίες στιγμές στον Ελληνικό κινηματογράφο το φινάλε τριών επίσης ταινιών του Λογοθετίδη!Στο ''Ζηλιαρόγατο'' όταν με την Ίλυα Λιβυκού κλείνουν τη γκαραζόπορτα και τον διαβεβαιώνει πως ο εραστής θα βρει τη πόρτα θεόκλειστη...[ένα καταπληκτικό φινάλε]!!!.στο ''Ούτε γάτα,ούτε ζημιά'' στο υπνοδωμάτειο που τα ξαναβρήσκουν Λογοθετίδης πάλι με Λιβυκού και τέλος στο άκρως συγκινητικό κύκνειο άσμα της κινηματογραφικής του καριέρας στο ''Ένας ήρως με παντούφλες''!,στο φινάλε της ταινίας που ζητά ένα προβολέα απ'το άγαλμα του!!!

 

[Bambinella]

Κατι ακομα απο Βουτσα:

Στο Θυμα, οταν παει για πρωτη φορα στο Λαγνο Μπουζουκι και μετα το τελος του τραγουδιου της Μπελλας αρχιζει η βροχη απο πιατα.....

Εκει ο Βουτσας ειναι απολαυστικος καθως κρυβεται πισω απο την τραγιασκα του τρεμοντας. Λυνομαι στο γελιο!

 

[Nemo]

Τελικα ειναι δυσκολο το θεμα του θρεντ γι αυτο και δεν υπαρχει μεγαλη συμμετοχη.Ηθελα να γραψω για εναν αλλο ηθοποιο αυτη τη φορα : τον Διονυση Παπαγιαννοπουλο που τον εχουμε δει να παιζει τις περισσοτερες φορες τον ρολο του πατερα πρωταγωνιστριων(κυριως) και πρωταγωνιστων και να μας χαριζει παντα αφθονο γελιο ομως ηταν εξισου καλος και οταν επαιζε κοντρα ρολους,δηλαδη τον κακο.Οι κοντρα ρολοι αναδεικνυουν περισσοτερο το ταλεντο ενος ηθοποιου αφου δοκιμαζει τις δυναμεις του σε κατι διαφορετικο

Για τους ιδιους ακριβους λογους ,οπως ισως εχω ξανααναφερθει ειχα ιδιαιτερη αδυναμια -εκτος απο τον Παπαγιανοπουλο- και στο Τσαγανεα.

Γιατι ειχε μεγαλη γκαμα και με μεγαλη επιτυχια.

Απο τον τροφιμο του ψυχιατρειου- Αρχηγο του συμαντος (Οι γερμανοι Ξαναρχονται ),

στον σνομπ κυνικο αλαζονα πειστικοτατο διευθυντη τραπεζης (Μια ζωη την εχουμε) ,

τον συμπαθεστατο ψυχικα διαταραγμενο πρωην στρατιωτικο Λεωνιδα ΝτεΚρισι(Φτωχαδακια και λεφταδες) που αλαζε διαθεση απο επικινδυνα επιθετικος σε στοργικος και ακακος θειος της Μιλις σε χρονο Dt (οπου και ειναι εξαιρετικος)

,τον κυνικο κακο και καταχραστη θειο ειτε ως Φ. Καρυαδη(Αν εχεις τυχη),ειτε ως Λ.Καλλιρης (Τζο ο τρομερος) ,

ειτε ως "Λυκος" Βεβαιως Βεβαιως ........

,ειτε ως αφελης πατερας (Ο θοδωρος και το δικανο)ή αφελης ψυχιατρος (Ο φιλος μου ο Λευτερακης)

και ακομα ως δολοπλοκος "Darth Vader" πεθερος ...

ε.t.c.

Θεωρώ με τη σειρά μου,κορυφαίες στιγμές στον Ελληνικό κινηματογράφο το φινάλε τριών επίσης ταινιών του Λογοθετίδη!.[ένα καταπληκτικό φινάλε]!!!.στο ''Ούτε γάτα,ούτε ζημιά'' στο υπνοδωμάτειο που τα ξαναβρήσκουν Λογοθετίδης πάλι με Λιβυκού

Μια απο τις ποιο ομορφες και ζεστες σκηνες ζευγαριου ,οπου ο Β.Λογοθετιδης παρασυροντας σ αυτο το καταπληκτικο βαλς -τοσο αβιαστης φυσικοτητας ηθοποιας και την λιγο πιο κρυα και ακαμπτη Λιβυκου ,τοσο που αναρρωτιεσαι, αν ειναι σκηνη απο την πραγματικη τους ζωη απο ανθρωπους που δεν γνωριζουν οτι η καμερα ειναι εκει .

Κι ολα αυτα διολου τυχαια αλλα μοιραια ως απο-κορυφωση σε ενα απιθανο σεναριο του Αλέκου Σακελλάριου ...