Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.320
- Αντιδράσεις
- 516
Μιας και thread παρόμοιο δεν βρήκα, ας ξεκινήσω. 
Η ενασχόλησή μου με το μοντελισμό έγινε σε ηλικία περίπου 12 ετών (περίπου το 89-90`) όπου "κατασκεύασα" το πρώτο μου μαχητικό αεροσκάφος F-16C/D σε κλίμακα 1:72. Το κατασκεύασα βέβαια εντός εισαγωγικών, καθώς το πρώτο μου αυτό μοντέλο δημιουργήθηκε με τη βοήθεια μόνο ενός ψαλιδιού και μιας κόλλας UHU... άντε και λίγο νεράκι για να βγάζω τις χαλκομανίες.
Κι όμως η προσπάθεια αυτή αποτέλεσε το "εναρκτήριο λάκτισμα" για να ασχοληθώ εντονότερα και με περισσότερο πάθος με αυτό το hobby, που μόνο παιδικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Αργότερα επιστρατεύθηκαν χρώματα, αερογράφοι, κοπίδια X-Acto, λεπτομερή καθίσματα (και πανάκριβα) Verliden, τσιμπιδάκια, στόκος, σπάτουλες, ντουκόχαρτα κ.α. Σε σωστό εργοτάξιο είχε μετατραπεί το δωμάτιο. Όλα στη υπηρεσία της φαντασίας και της δημιουργικότητάς μου. Η επιμονή, η υπομονή και η προσοχή στη λεπτομέρεια που απαιτεί η κατασκευή των μοντέλων, έχω την εντύπωση πως θα πρέπει να αποτελέσει σκέψη για να το εντάξουν σε μάθημα σε σχολεία για τα παιδάκια. Κάποια παρόμοια περίπτωση έχω ακούσει στην Τουρκία αν δεν κάνω λάθος.
Με το πέρασμα των χρόνων είχα καταφέρει να βελτιώσω αρκετά τις τεχνικές μου (ας είναι καλά και τα περιοδικά Modelling και Μοντελισμός). Το να βλέπεις βελτίωση σε κάθε μοντέλο που φτιάχνεις είναι κάτι που σε «γεμίζει» και δημιουργεί μεγάλη ικανοποίηση. Όπως επίσης όταν κατάφερα να κατασκευάσω σε μοντέλα, όλα τα μαχητικά αεροσκάφη της πολεμικής μας αεροπορίας το 1994. Μήπως θυμάται κανείς το χρώμα Aegean Blue;
Δυστυχώς το συγκεκριμένο hobby λόγω έλλειψης χρόνου και ίσως χρημάτων αποτελεί παρελθόν, αλλά οι στιγμές ικανοποίησης και δημιουργίας είναι κάτι που σαφώς έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη μου. Θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όλους θα ήθελαν να ασχοληθούν με κάτι χειροπιαστό εκτός του υπολογιστή και των παιχνιδομηχανών, καθώς και σε όσους μεγαλώνουν παιδιά.
...με την ευχή πως κάποια στιγμή θα ξαναπιαστώ και πάλι με τα μοντέλα μου......
Η ενασχόλησή μου με το μοντελισμό έγινε σε ηλικία περίπου 12 ετών (περίπου το 89-90`) όπου "κατασκεύασα" το πρώτο μου μαχητικό αεροσκάφος F-16C/D σε κλίμακα 1:72. Το κατασκεύασα βέβαια εντός εισαγωγικών, καθώς το πρώτο μου αυτό μοντέλο δημιουργήθηκε με τη βοήθεια μόνο ενός ψαλιδιού και μιας κόλλας UHU...
άντε και λίγο νεράκι για να βγάζω τις χαλκομανίες.Κι όμως η προσπάθεια αυτή αποτέλεσε το "εναρκτήριο λάκτισμα" για να ασχοληθώ εντονότερα και με περισσότερο πάθος με αυτό το hobby, που μόνο παιδικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Αργότερα επιστρατεύθηκαν χρώματα, αερογράφοι, κοπίδια X-Acto, λεπτομερή καθίσματα (και πανάκριβα) Verliden, τσιμπιδάκια, στόκος, σπάτουλες, ντουκόχαρτα κ.α. Σε σωστό εργοτάξιο είχε μετατραπεί το δωμάτιο. Όλα στη υπηρεσία της φαντασίας και της δημιουργικότητάς μου. Η επιμονή, η υπομονή και η προσοχή στη λεπτομέρεια που απαιτεί η κατασκευή των μοντέλων, έχω την εντύπωση πως θα πρέπει να αποτελέσει σκέψη για να το εντάξουν σε μάθημα σε σχολεία για τα παιδάκια. Κάποια παρόμοια περίπτωση έχω ακούσει στην Τουρκία αν δεν κάνω λάθος.
Με το πέρασμα των χρόνων είχα καταφέρει να βελτιώσω αρκετά τις τεχνικές μου (ας είναι καλά και τα περιοδικά Modelling και Μοντελισμός). Το να βλέπεις βελτίωση σε κάθε μοντέλο που φτιάχνεις είναι κάτι που σε «γεμίζει» και δημιουργεί μεγάλη ικανοποίηση. Όπως επίσης όταν κατάφερα να κατασκευάσω σε μοντέλα, όλα τα μαχητικά αεροσκάφη της πολεμικής μας αεροπορίας το 1994. Μήπως θυμάται κανείς το χρώμα Aegean Blue;
Δυστυχώς το συγκεκριμένο hobby λόγω έλλειψης χρόνου και ίσως χρημάτων αποτελεί παρελθόν, αλλά οι στιγμές ικανοποίησης και δημιουργίας είναι κάτι που σαφώς έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη μου. Θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όλους θα ήθελαν να ασχοληθούν με κάτι χειροπιαστό εκτός του υπολογιστή και των παιχνιδομηχανών, καθώς και σε όσους μεγαλώνουν παιδιά.
...με την ευχή πως κάποια στιγμή θα ξαναπιαστώ και πάλι με τα μοντέλα μου......
