Στην αγκαλιά μου και απόψε σαν άστρο κοιμήσου...

[Juanita]

Η σχέση του Άλμπερτ και της Κάντυ έχει μιά ιδιαιτερότητα.

Από την ημέρα που τη σώζει στο ποτάμι και μετά, κάθε τους συνάντηση

ανεξάρτητα από το λόγο καταλήγει σε μιά θερμότατη αγκαλιά!

Είναι άραγε τυχαίο;;;

Τι σημαίνει η αγκαλιά του Άλμπερτ για την Κάντυ;;;

Σίγουρα δεν είναι ένας τυπικός εναγκαλισμός... η Κάντυ δεν

φέρεται τυπικά με τους φίλους της. Βγάζει όλη την ομορφιά

της ψυχής της κάθε φορά που τους συναντάει.

Η Κάντυ σε όλη την ιστορία δείχνει δυνατή... έτοιμη να αντιμετωπίσει

την κάθε αναποδιά της Μιζούκι, να σηκώσει το βάρος όχι

μόνο των δικών της προβλημάτων αλλά και των φίλων της.

Σαν το δέντρο που αναρριχώνται κισσοί και γκυ γύρω του... που όμως

χρειάζεται γερές ρίζες και καλό πότισμα για να μεγαλώσει και να απλώσει

τα κλαδιά και τους καρπούς του...

Ο Άλμπερτ είναι το χώμα και το νερό που έχει ανάγκη η Κάντυ και τα προσφέρει

απλόχερα για να καρπίσει...

Μόνο στην αγκαλιά του βρίσκει η Κάντυ καταφύγιο όταν ο άνεμος

λυσσομανάει στην ψυχή της. Και είναι πάντα ανοιχτή να τη δεχτεί,

να την παρηγορήσει να τη συμβουλεύσει... να φέρει γαλήνη...

Η Κάντυ έχει ανάγκη τον Άλμπερτ ακόμα και όταν αυτός δεν μπορεί

ή δεν ξέρει πώς να βοηθήσει.

Στο πάρκο του Σικάγου, όπου ο Άλμπερτ είναι... χαμένος στη μετάφραση

η Κάντυ πέφτει και πάλι στην αγκαλιά του προσπαθώντας να του δείξει

πόσο απαραίτητος είναι στη ζωή της...

Προβολή συνημμένου 71764Προβολή συνημμένου 71765Προβολή συνημμένου 71766Προβολή συνημμένου 71767

 

[Arwyn-t]

Με εχεις ισοπεδωσει με τους τιτλους των θρεντ!!!!

Και γμτ πρεπει να φυγω τωρα και δεν προλαβαινω να γραψω...

Θα με ξαναβρειτε μπροστα σας συντομα!

 

[Arwyn-t]

Ακολουθει κατεβατο, διοτι ειχα κεφια και του δωσα και καταλαβε στο Word που το εγραψα! Κχμ κχμ.... κοπυ-πέιστ!

Κάθε ψυχή έχει ανάγκη την επαφή, την αγάπη, τη στοργή, την αγκαλιά που σου δίνει κουράγιο, που σε κάνει να νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος στη λύπη αλλά και τη χαρά. Οι γονείς, οι συγγενείς και κατόπιν οι φίλοι μας είναι αυτοί που ανοίγουν τα χέρια τους και μας σφίγγουν και είναι ένα συναίσθημα μοναδικό.

Δεν ξέρω πόσες τέτοιες στιγμές αγκαλιας εζησε η Καντυ όταν ητανε μικρη. Δεν λεω ότι η κυρια Πονυ και η αδελφη Μαρια δεν είναι στοργικες, αλλα με τοσα παιδια να μεγαλωσουνε, ποιο θα πρωτοαγκαλιασουνε; Συνηθως φροντιζουμε πρωτα το αδυναμο, και η Καντυ δεν ητανε το αδυναμο παιδι. Δε λεω ότι δεν ειχε τη στοργη όταν τη χρειαζοτανε, αλλα ο δυναμικος της χαρακτηρας εβαζε τους αλλους πρωτα από τον εαυτο της.

Ελα όμως που ηρθε η ωρα που εφυγε από το ορφανοτροφειο και πηγε σε μια... ας την πω ψιλοκολαση, στο σπιτι των Ρανγκαν. Ένα παιδι 12 χρονων μεσα στους λυκους αφενος αναπτυσει φοβερες αμυνες και δυναμεις, αφετερου αφηνεται και δενεται πολύ με το ατομο που μεσα στις δυσκολιες του προσφερει προστασια και ασφαλεια.

Ο Αλμπερτ για την Καντυ ητανε τοτε ο ενηλικας που της προσφερε καταφυγιο, ο μονος μεγαλος που την ακουσε, την καταλαβε, την πιστεψε και την παρηγορησε. Και κοντα σε όλα αυτά ητανε και στοργικος, της εδωσε μια ζεστη αγκαλια να κουρνασει, όχι μονο καλα λογια και ένα χαδι στα μαλλια που ητανε τότε το πρέπον για τους αντρες. Δε θελει πολύ ένα παιδι να δεθει με αυτό και μεσα στην αθωοτητα την παιδικη να το αποζητα με κάθε ευκαιρια. Και ο Αλμπερτ ποτε δεν της το αρνηθηκε, δεν την αποπηρε ή επεστρεψε στους τυπους, ειχε παντα τα χερια του ανοιχτα. Ετσι εγινε κατά καποιον το δεδομενο καλό στη ζωη της Καντυ, ο «αδελφος» της.

Η Καντυ παντα βαζει τους αλλους πανω από τον εαυτο της. Κρυβει τα δικα της προβληματα και πονο για να μην στεναχωρησει κανενα. Αυτος όμως που κρυβει τον πονο του ή μαραζωνει ή ξεσπαει ασχημα καποια στιγμη. Ευτυχως για την Καντυ, ο Αλμπερτ ητανε ο ανθρωπος στον οποιο δεν μπορουσε να κρυφτει και στον οποιο μπορουσε να εκμυστηρευτει τα παντα. Ο πονος της για τον χαμο του Αντονυ, στον Αλμπερτ ειπε με δακρυα ποσο ακομα τη βασανιζε. Τον χωρισμο της με τον Τερρυ μονο στον Αλμπερτ τον ειπε, αφησε τον εαυτο της να λιποθυμησει και μετα να ξεσπασει μονο στην αγκαλια του Αλμπερτ. Πεφτει πανω του και γαντζωνεται, γιατι είναι ο δικος της ανθρωπος, η σταθερά της.

Δεν ξέρω πώς να χαρακτηρισω αυτην τη σχεση. Αδελφική; Φιλική; Και τα δυο και πιο δυνατη. Ο Αλμπερτ είναι πολύ καλος, πολύ γλυκος ανθρωπος, ανθρωπος που δε θα σε προδωσει ποτέ. Ομοιως και η Καντυ. Και το να είναι φιλοι δυο τετοιοι ανθρωποι αμεσως τους δινει μια άλλη σχεση, κατι πολύ ειλικρινες, βαθυ και «δεδομενο».

Ας μην πιάσω εδώ το κατά πόσον αυτό μπορει να γυρισει σε ερωτα. Ας πω μονο ότι αμα γυριζε σε ερωτα, τοτε θα ητανε από τους πιο δυνατος ποτέ!

:flower:

 

[Juanita]

Έτσι ακριβώς είναι...

Αν και θα το προχωρούσα παρακάτω, γιατί πιστεύω πως αληθινή φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιάς γυναίκας δεν υπάρχει εκτός και αν δεν είναι ετεροφυλόφιλοι.

Μια τέτοια δυνατή φιλία, εύκολα μετουσιώνεται σε μεγάλο έρωτα και παντοτινή αγάπη. Από αυτές που τίποτα δεν μπορεί να τις διαλύσει, ούτε καν ένας εφηβικός έρωτας...Domniki, που είσαι;;;;;

Δεν είναι τυχαίο που ο Άλμπερτ γύρισε αμνησιακός, ελεύθερος από προκαταλήψεις και τροχοπεδες ανοιχτός να ερωτευτεί και να αγαπήσει αληθινά.

Άλλωστε τι νόημα θα είχε να ήταν αυτός ο Πρίγκηπας του λόφου αν δεν

ήταν ο ένας και μεγάλος έρωτας της Κάντυ...

Στο manga είναι εμφανής ο έρωτάς του, στο anime η TOEI τα έκανε σαλάτα...

 

[domniki]

Μια τέτοια δυνατή φιλία, εύκολα μετουσιώνεται σε μεγάλο έρωτα και παντοτινή αγάπη. Από αυτές που τίποτα δεν μπορεί να τις διαλύσει, ούτε καν ένας εφηβικός έρωτας...Domniki, που είσαι;;;;;

Εδω ειμαι καλη μου! Ενταξει με τους proxy σου και τα cookies?

Το εχω ξαναπει, αλλα ας το επαναλαβω: για 70 επεισοδια περιμενω τον Τερρυ και 2 επεισοδια Αλμπερτ δεν ειναι ικανα να με πεισουν οτι η Καντυ ξεχασε τον μεγαλο της, εφηβικο εστω ερωτα για το παιδικο της ονειρο...μηπως να ξαναναφερω τον Παναγιωτη ??? Λυπαμαι, αλλα θελω χρονο για να χωνεψω την μεταβαση απο τον Τερρυ στον Αλμπερτ... Θελω τουλαχιστον 20 ακομα επεισοδια για να κλεισει η σειρα με την Καντυ να κοιμαται στην αγκαλια του Αλμπερτ και αυτο που να μεινει σε μενα να ειναι ενα χαμογελο ευτυχιας...ενταξει, ισως ειμαι λιγο αργοστροφη

Αν και θα το προχωρούσα παρακάτω, γιατί πιστεύω πως αληθινή φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιάς γυναίκας δεν υπάρχει εκτός και αν δεν είναι ετεροφυλόφιλοι.

Συμφωνω και επαυξανω...αυτα ειναι για τους αφελεις

 

[bi-bi]

Έτσι ακριβώς είναι...
Αν και θα το προχωρούσα παρακάτω, γιατί πιστεύω πως αληθινή φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιάς γυναίκας δεν υπάρχει εκτός και αν δεν είναι ετεροφυλόφιλοι.

Μια τέτοια δυνατή φιλία, εύκολα μετουσιώνεται σε μεγάλο έρωτα και παντοτινή αγάπη. Από αυτές που τίποτα δεν μπορεί να τις διαλύσει, ούτε καν ένας εφηβικός έρωτας...Domniki, που


Άλλωστε τι νόημα θα είχε να ήταν αυτός ο Πρίγκηπας του λόφου αν δεν


ήταν ο ένας και μεγάλος έρωτας της Κάντυ...

Θα συμφωνήσω μαζί σου,τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή της Καντυ όλα υπάρχουν για κάποιο σκοπό: η απογοήτευση,ο θάνατος,ο έρωτας...Για μένα το πρώτο σκίρτημα στην καρδιά της Καντυ ήρθε στο λόφο όταν αντίκρυσε για πρώτη φορά τον πριγκηπά της....δηλαδή τον Άλμπερτ. :heartcloud:

 

[domniki]

Θα συμφωνήσω μαζί σου,τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή της Καντυ όλα υπάρχουν για κάποιο σκοπό: η απογοήτευση,ο θάνατος,ο έρωτας...Για μένα το πρώτο σκίρτημα στην καρδιά της Καντυ ήρθε στο λόφο όταν αντίκρυσε για πρώτη φορά τον πριγκηπά της....δηλαδή τον Άλμπερτ. :heartcloud:

Ωχ, ρε παιδια, θα με κανετε να παω να ψαξω τον Παναγιωτη της Τεταρτης Δημοτικου #)

 

[Juanita]

Πίνω και μεθώ... :2beers:


Ωχ αμάν μέρα νύχτα τρααααγουδώωωω...


Ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώωωωω

 


Παράμ παράμ παράμ...


Και το ντέρτι μου


Ωχ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ...

 

[domniki]

Που κολλανε αυτα ρε juanita??? Aχ ρε Παναγιωτη...που να 'σαι τωρα

Αντε να σοβαρευομαστε λιγακι....στο θεμα μας... :flower:

 

[Juanita]

Άντε... αφού δε θες να μιλάω για τον Παναγιωτάκη να γυρίσω στο θέμα...

(κολλημένη στο manga αφού με καλύπτει περισσότερο στο θέμα Άλμπερτ Κάντυ )

Μιά από τις πιό όμορφες εικόνες, είναι αυτή που η Κάντυ σε μιά προσπάθειά της να ξεαραχνιάσει το σπίτι, ανακαλύπτει το πακέτο με τις εφημερίδες που επιμελώς είχε φροντίσει να κρύψει ο Άλμπερτ μέχρι να κοπάσει η φουρτούνα.

Και βέβαια, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου αφού οι μνήμες είναι σχετικά πρόσφατες και η Κάντυ αποκαμωμένη από το κλάμα αποκοιμιέται πάνω σ΄αυτές.

Για μιά ακόμη φορά, ο Άλμπερτ υπερνικά τα αισθήματά του για την Κάντυ, αγκαλιάζει την ωραία κοιμωμένη και τη βάζει στο κρεβάτι της φροντίζοντας να σκουπίσει τα δάκρυά της.

Η στοργή και η αγάπη που νιώθει ο Άλμπερτ για τη μικρή μας δε μολύνονται από το συναίσθημα της ζήλειας για τον Τέρρυ.

Νομίζω πως ειδικά γι' αυτή τη σκηνή η Ιγκαράσι αξίζει συγχαρητήρια

Προβολή συνημμένου 71768

 

[DINO]

Πίνω και μεθώ... :2beers:
Ωχ αμάν μέρα νύχτα τρααααγουδώωωω...


Ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώωωωω

 


Παράμ παράμ παράμ...


Και το ντέρτι μου


Ωχ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ...

Οτι θα άκουγα Μπάμπη Τσέρτο σε thread Candy, πραγματικά δεν το περίμενα!

Με εκπλήσσετε ευχάριστα!

(Νά που πάτησα κι εδώ το πόδι μου Juanita! )

 

[Juanita]

Οτι θα άκουγα Μπάμπη Τσέρτο σε thread Candy, πραγματικά δεν το περίμενα!Με εκπλήσσετε ευχάριστα!

(Νά που πάτησα κι εδώ το πόδι μου Juanita! )

Καλώς μας ήρθες!!!

H Candy Brotherhood πάντα εκπλήσσει ευχάριστα :flower:

(αν δεν παινέσω το thredaki μας.... )

 

[domniki]

Οτι θα άκουγα Μπάμπη Τσέρτο σε thread Candy, πραγματικά δεν το περίμενα!Με εκπλήσσετε ευχάριστα!

(Νά που πάτησα κι εδώ το πόδι μου Juanita! )

Ωχ Dino, και ελεγα πως θα ειχες τρομαξει απο τα ροζουλια emoticons.

Καλωσηρθες στον κοσμο της Καντυ και καλα ποστς....τσακωσε και ενα συννεφακι :heartcloud: ετσι για να σε βαλουμε λιγο στο καντυο-κλιμα

 

[DINO]

Ευχαριστώ, DoubleC-girls...

 

[Juanita]

Πηδώντας από το ένα θρεντάκι στο άλλο με απίστευτη ευκολία, θα ήθελα στα πλαίσια της μεγάλης ιδέας που έχω για το πόσο όμορφα ποστ γράφω (ξέρω στο παρατσάκ είστε για να :frypan: .... ) ν΄αναπτύξω την άποψή μου για το πόσο ένας έρωτας πρέπει να σε καταπιέζει ή να σε αφήνει ελεύθερο να κάνεις τις επιλογές σου...

 

 


Η Κάντυ αφότου γύρισε από την Αγγλία και πήγε στη Σχολή Νοσοκόμων δεν ήταν πλέον το ατίθασο ανέμελο κοριτσάκι που είχε ανάγκη από μιά μεγάλη αγκαλιά να κρύψει τις σκανδαλιές της...


Για τα πρότυπα της εποχής ήταν ήδη γυναίκα που είχε ατσαλώσει χαρακτήρα, κατασταλάξει και πάρει τη ζωή της στα χέρια της.


Γυναίκα έτοιμη να (παρα) δοθεί στη γλύκα του έρωτα και να θέσει τις βάσεις για να κάνει τη δική της οικογένεια.


Ο Άλμπερτ μέχρι τότε έχει αφήσει την Κάντυ να τραβήξει το δρόμο της μένοντας κοντά και συγχρόνως μακριά της. Δεν παρεμβαίνει αρνητικά στις επιλογές της, δεν περιορίζει ή καταστέλλει τις επιλογές της... Αντίθετα και στο βαθμό που μπορεί είτε ως θείος είτε ως Άλμπερτ τις ενισχύει...

 


Γυρνώντας όμως μετά το ατύχημά του, και αφού του επιβάλλει η Κάντυ την προστασία της μέσα από τη συγκατοίκησή τους, ανακαλύπτει τη γυναίκα που κρύβει μέσα της. Ο Άλμπερτ μέχρι το χωρισμό της από τον Τέρρυ είναι ο φίλος ο σύμμαχος... Μετά δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο. Δε σταματάει να της δίνει όσα και πριν αλλά και ακόμη περισσότερα...

 


Ο Άλμπερτ διεκδικεί:Προσπαθεί με διάφορους τρόπους να την κάνει να ξεχάσει τον Τέρρυ.


στο manga έχει κρύψει το πακέτο με τις εφημερίδες που αναφέρονται στον ηθοποιό


στο anime "νοικιάζει" αυτοκίνητο για να πηγαίνουν βόλτες μαζί

 


Ο Άλμπερτ νοιάζεται: Ψάχνει διαρκώς να τη βρει γιατί του έχει γίνει απαραίτητη και θέλει να είναι μαζί της.


και στο manga και στο anime η Κάντυ βλέπει μπροστά της έναν Άλμπερτ που έχει πεθάνει από την αγωνία του για το που μπορεί να βρίσκεται

 


Ο Άλμπερτ ζηλεύει: όταν του ανακοινώνει η Κάντυ τον έρωτα του βλαμενοΝηλ αγριεύει σαν να μην έχει το δικαίωμα (και αυτός) ο ανηψιός του να ερωτευτει τη μικρή.

 


Ο Άλμπερτ ομορφαίνει τη ζωή της:


Της μαγειρεύει, τη βοηθάει στις δουλειές για να περνούν περισσότερο ουσιαστικό χρόνο μαζί, τη ντύνει τη στολίζει...

 


Ο Άλμπερτ εκδηλώνεται:


Στο πικ νικ της ζητάει να μοιραστούν τις χαρές και τις λύπες της ζωής τους...

 


Ο Άλμπερτ ελευθερώνει:


Σύμφωνα με το manga ο Άλμπερτ φεύγει από τη ζωή της Κάντυ όχι επειδή πρέπει να ασχοληθεί με τις υποχρεώσεις των Αρντλεϋ (ο καλός μας ο Τζωρτζ τα καταφέρνει μιά χαρά τόσους μήνες) αλλά για να μην κινδυνεύσει η υπόληψη της Κάντυ από τη συγκατοίκησή τους.


Ο πόνος του αποτυπώνεται στα μάτια του αλλά η προστασία της μικρής του είναι πιό πάνω από τα αισθήματά του...

 


Για μιά ακόμη φορά η Μιζούκι υπερτονίζει το καθήκον έναντι των αισθημάτων...

 

 

[Juanita]

Στο manga, η αγκαλιά του Άλμπερτ ανοίγει ακόμη μιά φορά διάπλατα για να δεχτεί τη μικρούλα του.

Η Κάντυ φεύγει από την έπαυλη των Βλαμένων όπου την έχει παρασύρει με δόλο ο Νηλ.

Περιπλανιέται στο δάσος χωρίς να ξέρει που πηγαίνει. Αρχίζει να φοβάται από τους θορύβους που ακούει και αποζητά στο ροζάριό της βοήθεια από το Θεό.

Μέσα στο σκοτάδι, ξεπροβάλει η μορφή του Άλμπερτ με την αγωνία χαραγμένη στο πρόσωπό του.

Ευτυχισμένος που βρήκε επιτέλους την Κάντυ ανοίγει την αγκαλιά του για να τη δεχτεί και την καθησυχάζει μ΄ένα φιλί στο μέτωπο.

Το αυτοκίνητο που είχε αγοράσει, διαλύθηκε οπότε δεν υπάρχει τρόπος μέσα στα μαύρα σκοτάδια να επιστρέψουν σπίτι.

Βγάζει το παλτό του και τη σκεπάζει, και η Κάντυ γέρνει ανακουφισμένη στην αγκαλιά του και αποκοιμιέται...

Το φυλαχτό της είχε κάνει τη δουλειά του. Ο φύλακας άγγελός της ήταν και πάλι μαζί της.

 

[Juanita]

Αυτό που παρατηρώ στο manga είναι πως ο Άλμπερτ δεν αφήνει την Κάντυ ούτε να φτερνιστεί χωρίς να είναι από δίπλα της αυτός...

 


Αφότου έχει ξαναβρεί τη μνήμη του, φροντίζει να γίνει σκιά της...


Την περιμένει να γυρίσει από το Νοσοκομείο και από του γιατρού Μάρτιν, "χτενίζει" όλο το Σικάγο για να τη βρει όταν χάνεται, αρχικά της μαγειρεύει


(καθότι δεν είναι ο τομέας της μικρής) και αργότερα που δεν προλαβαίνει επειδή τον πνίγει στις δουλειές ο Τζωρτζ, φέρνει έτοιμο απέξω: σουβλάκια, Goodies pizza κλπ.

 


Γενικώς... την "πνίγει" με την παρουσία του...

 


Γι αυτό και η μικρούλα παίρνει τα όρη και τα βουνά για να τον βρει όταν φεύγει από το σπιτάκι τους...


Η συνήθεια... δεύτερη φύση...

 

[Λορένα]

Ξέχασες δυο εξισου σημαντικα περιστατικά : στο manga έτσι! που ειναι και το αυθεντικο!

1) οταν ο γιατρος Μαρτιν λεει στον Άλμπερτ πως συντομα θα ξαναβρει την μνημη του, ο Άλμπερτ το μονο που σκεφτεται, ειναι αν θα μπορει να συνεχισει να συγκατοικει με την καντυ! Δειτε το manga, και προσεξε βλέμμα!

2)Όταν επιτελους βρίσκει την μνήμη του, ποια ειναι αυτη που του έρχεται πρωτη στο μυαλο; Για μενα, αυτη ειναι η μεγαλυτερη αποδειξη της αγάπης του. Και φυσικα, της κρυβει, οτι θυμηθηκε, για να μπορει να συνεχισει να μενει μαζί της!

 

[nina421]

Δεν θυμάμαι και τόσο καλά το μάνγκα, αλλά το άνιμε που ξαναείδα πρόσφατα είχε και το "δε θέλω να χάσω την Κάντυ" εκ στόματος Άλμπερτ.

Από τον Τέρρυ το ήθελα, από τον Άλμπερτ το άκουσα!

 

[Juanita]

Δεν θυμάμαι και τόσο καλά το μάνγκα, αλλά το άνιμε που ξαναείδα πρόσφατα είχε και το "δε θέλω να χάσω την Κάντυ" εκ στόματος Άλμπερτ.
Από τον Τέρρυ το ήθελα, από τον Άλμπερτ το άκουσα!

Εγώ πάλι το άκουσα από τον ήρωα που ήθελα να τ΄ακούσω...

Μελωδία στ΄αυτιά μου...

(Πως ένιωθε ο Σκρουντζ όταν έκανε μπάνιο στο χρηματοκιβώτιό του;;;

Ψιλοάσχετο αλλά έτσι νιώθω )