Στιγμές από την gaming εμπειρία σας που σας έχουν μείνει αξέχαστες.

Μετά από 2 χρόνια με 8μπιτο που δεν έκανε και πολλά στα παιχνίδια πλην εξαιρέσεων (6128)
Μια χαρά ήταν στα παιχνίδια και ο 6128 και ο σπέκτρουμ. Απλά ο c64 ήταν καλύτερος συνολικά στα παιχνίδια λογω sid και hardware sprites και scrolling σε άλλο επίπεδο! Εκείνα τα χρόνια που ειχα τα 2 πρώτα δεν μου έλειψαν τα καλά παιχνίδια και τα απόλαυσα! Εκ των υστέρων δίνω το credit στον c64 γιατί το αξιζε αντικειμενικά! Για την αμίγκα τα έγραψες όλα...wow factor στο μέγιστο τότε! Ακόμα και εκεί όμως μιλώντας σοβαρά και εκ των υστέρων δεν θα μείωνα τον αντιπαλο st στα δικά του παιχνίδια! Ειχαν ψυχή και μαγεία στα μάτια μας όλα τα μασινια τότε ρε σεις!!!
 
Ήταν καλό upgrade το ST αν ερχόσουν από 8μπιτο. Φαντάσου δηλαδή να πας από manic miner στο Populous, Kick Off, Chrono quest 2. Μιλάμε για τεράστιο τεχνολογικό άλμα
 
Ήταν καλό upgrade το ST αν ερχόσουν από 8μπιτο. Φαντάσου δηλαδή να πας από manic miner στο Populous, Kick Off, Chrono quest 2. Μιλάμε για τεράστιο τεχνολογικό άλμα
Φυσικά και ήταν...σκέψου όμως πως ήταν και για τους πρωτοπόρους της εποχής να βλέπουν το manic miner σε σχέση με το....pong που είχαν δει μέχρι τότε στην τηλεόραση τους και αυτό πάλι μόνο λίγοι και εκλεκτοί! Η εμπειρία ήταν μοναδική για τους πρωτοπόρους της πληροφορικής αλλά και τους πρωτους gamers Να μην αδικούμε λοιπόν τα 8μπιτα στα ντουζένια τους! Την μαγεία-εμπειρία χρήσης που είχαν αυτά για όσους τα έζησαν τότε δεν μπορώ εύκολα να την περιγράψω! Με την αμίγκα συγκριτικά πάθαμε πλάκα με αυτό που βλέπαμε, όμως πλέον είχαμε γνώση τι είναι υπολογιστής και τι μπορεί να κάνει! Απλά το βλέπαμε να γίνεται στο σπίτι μας!
(βγήκα εκτός θέματος...μην βαράτε :) )
 
Φυσικά και ήταν...σκέψου όμως πως ήταν και για τους πρωτοπόρους της εποχής να βλέπουν το manic miner σε σχέση με το....pong που είχαν δει μέχρι τότε στην τηλεόραση τους και αυτό πάλι μόνο λίγοι και εκλεκτοί! Η εμπειρία ήταν μοναδική για τους πρωτοπόρους της πληροφορικής αλλά και τους πρωτους gamers Να μην αδικούμε λοιπόν τα 8μπιτα στα ντουζένια τους! Την μαγεία-εμπειρία χρήσης που είχαν αυτά για όσους τα έζησαν τότε δεν μπορώ εύκολα να την περιγράψω! Με την αμίγκα συγκριτικά πάθαμε πλάκα με αυτό που βλέπαμε, όμως πλέον είχαμε γνώση τι είναι υπολογιστής και τι μπορεί να κάνει! Απλά το βλέπαμε να γίνεται στο σπίτι μας!
(βγήκα εκτός θέματος...μην βαράτε :) )
Τότε το αποκορύφωμα θα ήταν και είναι ακόμα το Dragons Lair.
 
Η πρώτη επαφή με gaming, ήταν σε σπίτια φίλων μου όπου παίζαμε παρέα. Μερικά γεγονότα με χρονολογική σειρά που θυμάμαι.

  • Η πρώτη επαφή μου με παιχνιδομηχανή και συγκεκριμένα με το Gran Turismo σε σπίτι φίλου. Το συγκεκριμένο παιχνίδι, είχε μέσα και το αυτοκίνητο που είχαμε τότε και μόνιμα εκείνο επέλεγα.

  • Οντας τρελαμενος με το PlayStation, είχα πρήξει τους γονείς μου να μου αγοράσουν, ήταν όμως αρνητικοί επειδή ήδη είχαμε υπολογιστή στο σπίτι όπου είχε παιχνίδια εγκατεστημένα. Επική στιχομυθία με τον πατέρα μου η οποία εξελίσσεται ως εξής:
- Τι θα το κάνεις αυτό; Έχεις τον υπολογιστή, έχει παιχνίδια
- Ναι αλλά, αυτό έχει παιχνίδια που δεν μπορώ να παίξω σε υπολογιστή.

  • Η επιθυμία μου για κονσόλα, ικανοποιείται σε πρώτη φάση με μούφα κονσόλα από παιχνιδαδικο της περιοχής η οποία έπαιρνε κασέτες και εκεί, θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα παίξει το Super Mario Bros. Δεν είχα ιδέα τότε τι έπαιζα, μετά από χρόνια κατάλαβα. Επίσης, εκείνη η κασέτα, είχε και το duck hunt καθώς η κονσόλα ειχε και πιστόλι οπότε, κάποια κλασικά, τα είχα παίξει εκεί. Συλλογή από 8bit παιχνίδια η συγκεκριμένη βέβαια, η κονσόλα αυτή ήταν φτιαγμένη από μούφα πλαστικά οπότε, μετά από λίγες χρήσεις (δεν τα λες και αδύναμα τα χέρια μου), κονσόλα και κασέτες, είχαν διαλυθεί. Μετά, ήταν μια κονσόλα η οποία είχε ενσωματωμένα τα παιχνίδια, η μία είχε παιχνίδια από Atari (μεταξύ αυτών και το υπερκλασικο pitfall) και είχε σχήμα όπως το joystick του Atari 2600 και επίσης, μια αντίστοιχη κονσόλα με παιχνίδια Spiderman.

  • Δεν ήταν αρκετά τα παραπάνω, είχα σκαλωσει επικίνδυνα πολύ με το PlayStation 2, είχαν και τα κολληταρια μου τότε και όσο να 'ναι, είχα την επιρροή. Αποκορύφωμα για να εκτονωσω τη σφοδρή μου αυτή επιθυμία, θυμάμαι όποτε πηγαίναμε για ψώνια στο Carrefour, εγώ πήγαινα στη γωνιά με τα ηλεκτρονικά, έπαιζα ότι υπήρχε εκεί σε PS2, Wii (μεγάλο σκάλωμα και το Wii Fit) και όταν τελείωναν με τα ψώνια οι δικοί μου, έρχονταν να με πάρουν για να φύγουμε, ήταν μια ιεροτελεστία όμως που κράτησε για κάμποσο.

  • Με τα πολλά, λυγίζουν οι δικοί μου (συγκεκριμένα ο πατέρας) και έρχεται η μεγάλη μέρα. Πάμε να το αγοράσουμε λοιπόν, εγώ ήμουν αποφασισμένος σφόδρα, είχε και ένα πολύ καλό πακέτο τότε το PS2 και σε πολύ καλή τιμή. Εκείνη την περίοδο όμως, έχει σκάσει στην αγορά το PS3. Στο κατάστημα που πήγαμε, είναι ένας γνωστός μας πωλητής, ο οποίος, λέει στον πατέρα μου ότι καλύτερα να πάρετε το PS3, εγώ να επιμένω ότι θέλω το 2, ο πατέρας μου να είναι σε φάση "Ξέρεις κάτι, γιατί να μην πάρουμε το καινούριο μοντέλο; Δε μου λες Νίκο (όνομα πωλητή), πόσο πάει αυτό το καινούριο;" Λέει το περιβόητο 700αρι και ο πατέρας μου πολύ απλα, παράτησε κάθε προσπάθεια και είπε "άστο μωρέ, ας πάρουμε το άλλο που είναι και φθηνότερο". Δεν με χάλασε όμως καθόλου, αυτό ήθελα ευθύς εξαρχής, ήταν ένα πακέτο με δύο παιχνίδια και μια κάρτα μνήμης, στα 150€ και κάπως έτσι, απέκτησα στην πρώτη μου κονσόλα.

  • Μετά από χρόνια, ήθελα φορητή παιχνιδομηχανή. Ήθελα PSP, μετά όμως από αναβολή στην αναβολή, σκέφτηκα ότι ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα να παίζω τα ίδια σχεδόν παιχνίδια που παίζω και στο PS2 οπότε, καταλήγω στο Nintendo Dsi τότε. Fun fact: Αγοράστηκε από το ίδιο κατάστημα που αγοράστηκε και το PS2 και το αποκορύφωμα; Μας εξυπηρέτησε ο ίδιος ακριβώς πωλητής.

  • Αγοράζω Wii, δεν θυμάμαι τι και πώς. Κάποια στιγμή, κυκλοφορεί η επετειακή έκδοση του Super Mario All Stars με soundtrack & artwork για τα 25 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του Super Mario Bros. Θυμάμαι ότι ήθελα σαν τρελος να την αγοράσω και η τιμή στην οποία πωλούνταν ήταν άκρως ελκυστική, πιθανόν ήταν εσκεμμένα για να συμβαδίζει με τα 25 χρόνια. Αυτό που θυμάμαι, είναι ότι είναι η μέρα που έχει λανσαριστεί, ήταν Δεκέμβριος (αν δεν απατωμαι, ήταν 3 Δεκεμβρίου του 2010 όπου είχε λανσαριστεί και το Donkey Kong Country Returns), το έχει στρώσει έξω και η μητέρα μου, παρόλο που εξω είναι όλα στα λευκά ντυμένα, για να μη μου χαλασει χατίρι, πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο στο κατάστημα να το αγοράσουμε. Αποκορύφωμα; Ενώ έξω έχει στρώσει χιόνι, παίζω και τις πίστες που είναι και σε χιόνι. Εκεί, πραγματικά ένα δάκρυ ευτυχίας κύλησε, ο συνδυασμός gaming, ζέστη και χιόνι έξω, ήταν ονειρικός και ακόμα και τώρα το θυμάμαι με θέρμη.

  • Είναι η χρονιά των πανελλαδικών (είτε η προηγούμενη, δε θυμάμαι ακριβώς). Λόγω υποχρεώσεων με φροντιστήρια, δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση για gaming. Παρόλα αυτά, έχουμε ανακαλύψει με τον πατέρα μου ένα μαγαζί το οποίο έχει arcades και στο οποίο, δουλεύει ένας γνωστός μας. Επειδή τότε ήμουν σε φάση που μετρούσα αντίστροφα για να βγάλω δίπλωμα οδήγησης, είχα λιώσει με το Sega Rally όπου είχε το τιμόνι και τις ταχύτητες τις οποίες ήθελα να αλλάζω με το λεβιέ, για να εξοικειωνομαι με το real thing.

  • Μετά από μακροχρόνια αποχή από το αντικείμενο, όντας φοιτητής με άπλετο ελεύθερο χρόνο, αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον, όταν μαζευόμασταν σε σπίτι φίλου και παίζαμε ομαδικώς. Εκεί, αποφασίζουμε μέχρι να μαζευτεί η υπόλοιπη παρέα, να παίξουμε για τη φάση κάποια online matches. Παιχνίδι: Killer Instinct, το remake για ΧΒΟΧ ΟΝΕ. Μπαίνουμε λοιπόν σε ένα mode όπου κάθε γύρα είναι και με διαφορετικό αντίπαλο. Έρχεται η σειρά μου να παίξω και έχω έναν αντίπαλο ο οποίος συγκριτικά με μένα, έχει απείρως περισσότερα XP και είναι σε ασύλληπτο level. Εννοείται πως τρώω το ξύλο της αρκούδας, μένει ένα πολύ μικρό κουτάκι στο health bar, ο αντίπαλος έχει χάσει σχεδόν τίποτα, ο φίλος μου είναι σε φάση "έλα, πάει, τελείωσε". Γίνεται όμως το αδιανόητο. Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη στιγμή, κάνω όμως την ανατροπή των ανατροπών και ναι, καλά καταλάβατε, νίκησα εγώ τελικά το ματς και αν δεν απατωμαι, πρεπει να ξεκλειδωσα και achievement.

  • Έχοντας απωθημένα από παιχνίδια που δεν είχα παίξει στα χρόνια αποχής μου από το άθλημα, αγοράζω ένα μεταχειρισμένο PS3. Εκεί, από την πρώτη στιγμή, μένω έκπληκτος με τα απίστευτα γραφικά που αντικρίζουν τα μάτια μου. Δεν θα ξεχάσω σε παιχνίδι racing όπου ήταν τόσο ρεαλιστικό το τοπίο όπου, είχε ηλιοβασίλεμα και ένιωσα να με τυφλώνει, όπως ένα κανονικό. Και επίσης, δεν θα ξεχάσω το ότι αφότου τερμάτισα κάποια παιχνίδια αριστουργήματα, σε κάποια έκλαιγα για το πόσο τέλειο παιχνίδι ήταν και σε άλλα, χειροκροτούσα όσο έτρεχαν τα credits.
Αν θυμηθώ κάτι άλλο, θα επανέλθω....
 
Έχω ζήσει στιγμές άπειρης ευτυχίας με ρετρogaming!

Θα ξεκινήσω με τα γνωστά Game & Watch και συγκεκριμένα με τα ΠΟΠΑΫ και DONKEY KONG. Ήταν οι πρώτες μου στιγμές gaming και ακολούθησε το γνωστό "Ραλλάκι" στα πρώτα arcades που εμφανίστηκαν στα καφενεία (κάπου στο 1981-82)!

Μετά (1983) μου έφερε ο πατέρας μου από την Αγγλία ένα teleplay με τα γνωστά τέννις-ποδόσφαιρο-σκοποβολή! Αν και του είχα ζητήσει το GRAAL της παιδικής ονείρωξης, το ATARI, βολεύτηκα μια χαρά με το ταπεινό teleplay.

Ξαφνικά λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1984 είμαι στην Α΄ Γυμνασίου και ο διπλανός μου σκάει τη βόμβα "Αγόρασα computer"...
Πάμε στο σπίτι του και παθαίνω κοκομπλόκο εις διπλούν! Αντικρύζω ταυτόχρονα τον λαστιχά SPECTRUM και την υπέρλαμπρη/εκτυφλωτική/εξωτική/λάγνα αδερφή του! Παίξαμε HARRIER ATTACK, ATIC ATAC, GHOSTS & GOMBLINS αλλά εγώ έβλεπα στην οθόνη μόνο την αδερφή του... Φυσικά όταν πήγα σπίτι άρχισα να νιαουρίζω ότι θέλω κι εγώ SPECTRUM και τελικά τον πήρα μετά από 2 χρόνια. Θυμάμαι σαν χθες την παραμονή των Χριστουγέννων του 1986 που πήγαμε με τον πατέρα μου στο MICROPOLIS για να αγοράσουμε τον SPECTRUM+ . Τι να πω για εκείνες τις ημέρες, εκείνες τις στιγμές. Η μαγεία του unboxing! Έπαιζα ολημερίς και ολονυκτίς πειρατικά RAMBO, MATCH DAY, EXPLODING FIST, ΤΤ RACER, SABOTEUR και BOMB JACK που μου είχε γράψει σε κασέτα ο διπλανός μου! Φυσικά ενώ έπαιζα, στο ραδιοκασετόφωνο του δωματίου μου έπαιζε non stop HEAVY METAL με IRON MAIDEN, JUDAS PRIEST, ACCEPT, WASP, DIO, TWISTED SISTER και φυσικά SCORPIONS!

Στην Α' Λυκείου πούλησα τον λατρεμένο SPECTRUM και αγόρασα AMSTRAD 6128 (πράσινο) και το μόνο παιχνίδι που έπαιξα με πόρωση ήταν το ACE. Ίσως έφταιγε η ταινία TOP GUN που με είχε ξελογιάσει. Γενικά δεν αγάπησα τον AMSTRAD.

Από την Β' Λυκείου έως ότου τελέιωσα το Πανεπιστήμιο δεν ασχολήθηκα με παιχνίδια καθώς δεν είχα αγοράσει "συμβατό" υπολογιστή ούτε παιχνιδομηχανή.
Με το που ξεκινάω το MSc αγοράζω έναν Pentium και Ω ΘΕΟΙ πέφτουν διαδοχικά στα χέρια μου PRIVATEER 2 THE DARKENING, το πρώτο AGE OF EMPIRES και το DIABLO!!! Όσες εργατοώρες δεν είχα παίξει τα τελευταία 8 χρόνια τις έπαιξα σε 3 μήνες!

Ως διδακτορικός με συμφοιτητές στο γραφείο μας στο Πανεπιστήμιο ξεσκίστηκαμε σε δικτυακό AGE OF EMPIRES II ! Στο σπίτι έπαιζα όλη νύχτα GABRIEL KNIGHT THE BEAST WITHIN και DIABLO 2.

Μετά πήγα φαντάρος και δεν ξανασχολήθηκα με gaming.
 
... μόνο Gamer δεν μπορώ να με χαρακτηρίσω... [απλά πέρασαν 2 κονσόλες, κάποια στιγμή, από τα χέρια μου...]
Αλλά πάντα θα θυμάμαι την πρώτη φορά που έπαιξα pong στην τηλεόραση, στα ξαδέρφια μας. Είχαν θείο πιλότο της ολυμπιακής, και το τι τους έφερνε δεν λέγεται....!!!!
Επίσης, την πρώτη φορά που έπαιξα Game&Watch Donkey Kong (πάλι στα ίδια ξαδέρφια).
Και όταν αγόρασα (μεγάλος, αφού έπιασα δουλειά...) την πρώτη μου κονσόλα XBOX, θυμάμαι όταν τερμάτισα το HALO και το Prince of Persia - Sands of Time.... ειδικά για το 2ο, θυμάμαι μια πίστα όπου με κυνηγούσε ένα μαύρο-σκιώδες τέρας με το όνομα Dahaka, μετά από πολύ ώρα κατάφερα και του ξέφυγα, και χοροποηδούσα&ούρλιαζα... θυμάμαι η γυναίκα μου με κοιτούσε "κάπως".....
Τέλος, από παιχνίδια στον Η/Υ, θυμάμαι που κάποια στιγμή κολλήσαμε με τη γυναίκα μου με το Pharaoh [της sierra]. Θυμάμαι ειδικά ένα ΠΣΚ, ξεκινήσαμε Παρασκευή απόγευμα και μέχρι Κυριακή βράδυ πρέπει να είχαμε συμπληρώσει συνολικά πάνω από 10 ώρες μπροστά στην οθόνη (εσείς θα γελάτε τώρα, αλλά για εμάς ήταν αδιανόητο....!!!! φυσικά δεν επαναλήφθηκε ποτέ ξανά).
 
@RockaRolla
Κι εγώ με την τότε κοπέλα μου λιώναμε τα βράδυα με GAΒRIEL KNIGHT THE BEAST WITHIN!
Κάτι τέτοιες παιχνιδάρες μας φέρνουν πιο κοντά!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Επειδή τότε ημουν μικρούλης και δεν τέλειωνα αλλα πράγματα ;), ηταν τεράστια η ικανοποίηση οταν τελείωσα πρώτη φορά το Τάμπλ Ντράκον το 1988 με ένα session (δηλαδή με δύο δεκάρικα, δηλαδή με 6 ευρωλεπτά, δηλαδή με κόστος μισού πιτόγυρου ή ενός ολοκληρου σουβλακίου).
 
ξεκινήσαμε Παρασκευή απόγευμα και μέχρι Κυριακή βράδυ πρέπει να είχαμε συμπληρώσει συνολικά πάνω από 10 ώρες μπροστά στην οθόνη
μόνο;;; σαν λίγες μου φαίνονται για αυτό το χρονικό διάστημα, εκτός αν εννοείς 10 ώρες ανα μέρα
 
@RockaRolla
Κι εγώ με την τότε κοπέλα μου λιώναμε τα βράδυα με GANRIEL KNIGHT THE BEAST WITHIN!
Κάτι τέτοιες παιχνιδάρες μας φέρνουν πιο κοντά!
Συμφωνώ :thumbup:
Με την γυναίκα μου (φίλη μου τότε) παίζαμε το υπέροχο Broken Sword II: The Smoking Mirror.
 
α οκ.. αλλιώς το κατάλαβα.. - κάπου έχει bad sectors στο μυαλό μου..lolz
βρε, μια χαρά τα λες και μια χαρά τα σκέφτεται το μυαλό σου...

... και που να γράψω για το παρόν, πατέρας πλέον.... με είδε η κόρη να παίζω ένα Σαββατόβραδο στο XBOX 360 [μέχρι εκεί έφτασα και φρέναρα...] και μου έβαλε τις φωνές "τι χαζομαρίες είναι αυτές που παίζεις?"
Παλαιότερα δεν χρειαζόταν να πάρω άδεια από τους γονείς μου ή από τη γυναίκα μου για το αν / πότε / τί θα παίξω. Πλέον, πρέπει να παίρνω άδεια από την κόρη.... :bash:
 
Περσι, οταν επεισα την 25χρονη σαουδαραβισσα φιλη μου να παιξει το Loom, το οποιο της αρεσε πολυ

Οσο επαιζε, της ελεγα ποσο μαγικη ηταν εκεινη η νυχτα του Δεκεμβρη στην Αθηνα, οταν ειχαμε παει για χριστουγεννιατικα ψωνια με τους γονεις μου και μου ειχαν παρει το εν λογω παιχνιδι απο τη Στουρναρη, η περιεργεια μου για την audio κασσετα που ειχε μεσα το κουτι (την ακουσε μεσω YouTube), και πως το επαιζα στην Αμιγκα

Αλλες εποχες, αλλες ηλικιες, αλλοι πολιτισμοι, αλλες θρησκειες, και αναμεσα τους το Loom
 
Αλλες εποχες, αλλες ηλικιες, αλλοι πολιτισμοι, αλλες θρησκειες, και αναμεσα τους το Loom
Ένα από τα ωραιότερα Lucasfilm games που έχω παίξει στην Amiga.
Πολύ ψηλά στην λίστα των παιχνιδιών που θέλω να ξανατρέξω.
 
Να πούμε την αλήθεια και τα 8μπιτα, το 1987 που φορτωνες την δισκέτα του bombjack σε 6128 με τα χρώματα να εναλλάσσονται ήταν μαγεία για την εποχή. Όπως και σήμερα αν δείξεις Amiga σε ένα νέο θα σου πει τι είναι αυτό το απολίθωμα. Το 1988 να είχες ST ήταν λες και πήγες στο διάστημα μόλις έβαζες Dungeon Master
 
Να πούμε την αλήθεια και τα 8μπιτα, το 1987 που φορτωνες την δισκέτα του bombjack σε 6128 με τα χρώματα να εναλλάσσονται ήταν μαγεία για την εποχή. Όπως και σήμερα αν δείξεις Amiga σε ένα νέο θα σου πει τι είναι αυτό το απολίθωμα. Το 1988 να είχες ST ήταν λες και πήγες στο διάστημα μόλις έβαζες Dungeon Master
Kαι το 1989 όταν έβλεπς το Shadow of the beast στην 500 ήταν λες και πήγαινες σε άλλον ξαλαξία.
 
Πίσω
Μπλουζα