Στις εννιά του μακαρίτη...(Pc gaming)

Maddog είπε:
Δεν πρόκειται να πεθάνει το PC Gaming. Απλώς είναι σε φάση προσωρινής υποχώρησης μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι εταιρίες ότι δεν θα πάνε πουθενά βγάζοντας μισοτελειωμένα παιχνίδια που χρειάζονται 10 patch για να τρέξουν και/ή απλώς είναι αναμασήματα παλιότερων τίτλων.
Όπως και σε κάθε αγορά χρειάζεται ένα καλό μίγμα innovation/quality control για να πάνε τα πράγματα καλά.
ειχα την εντυπωση ,αν και δεν ασχολουμαι πια πολυ με τα παιχνιδια, οτι το pc gaming δεν ειχε πεθανει με το χαμο που γινεται στα internet cafe.
 
Alucard είπε:
Λοιπόν για να δούμε τι έχουμε αυτήν την εποχή σε σύγκριση με το παρελθόν. 1) Καλύτερα γραφικά,

2) Καλύτερο ήχο,

3) Αντοχή στο χρόνο; Χμμ.. δύσκολα παίζουμε παιχνίδι δεύτερη φορά αφού το τελειώσουμε. Παλαιότερα ήταν πιο συνηθισμένο να ξαναπαίξουμε ένα παιχνίδι που είχαμε τερματίσει, με τη διαφορά όμως πως τα παιχνίδια τότε ήταν πολύ πιο μικρά σε έκταση.

4) Gameplay;

Έχω την εντύπωση πως η σημαντική διαφορά σε ότι αφορά τα σημερινά παιχνίδια είναι το gameplay.

Θα έλεγα όμως πως το gameplay σήμερα είναι απλά διαφορετικό απ'ότι παλαιότερα. Τα παιχνίδια κάποτε ήταν διασκεδαστικά μέσα από την απλότητά τους. Πλέον έχει γίνει πολύπλοκος τόσο ο χειρισμός τους, όσο και οι αποστολές και οι επιμέρους ενέργειες που πρέπει να κάνει κάποιος για να τα τελειώσει. Πολλά από αυτά ίσως και να «απαιτούν» σεμινάρια για να τα παίξεις (βλ. Flight Simulators, πολύπλοκα RPG κλπ), αν θέλεις να γνωρίζεις τον πλήρη έλεγχο του αεροσκάφους ή χαρακτήρα σου στα RPG. Σε τί οφείλεται αυτό; Φυσικά στο ότι οι σημερινές δυνατότητες των υπολογιστών επιτρέπουν την παραγωγή παιχνιδιών πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αποτελεί αυτό αρνητικό παράγοντα για το gameplay των παιχνιδιών; Σίγουρα όχι μιας και τα παιχνίδια μας ανταμείβουν με το παραπάνω σε εθισμό όταν μάθουμε τον τρόπο χειρισμού τους. Τίθεται βέβαια το ερώτημα, αν η αναπαράσταση της πραγματικότητας στα παιχνίδια σε βαθμό που να πλησιάζουν την πραγματική ζωή, γίνεται θυσιάζοντας το gameplay τους και του σκοπού που έχουν σαν παιχνίδια γενικότερα.

Άποψή μου είναι πως τα παιχνίδια πλέον δεν πάσχουν από gameplay αλλά από υπέρμετρη πολυπλοκότητα και «στόχους». Κι αυτά τα δύο αποτελούν αρνητικούς παράγοντες για να ασχοληθεί εξ’αρχής κάποιος μαζί τους.

Θέλουμε όμως οι περισσότεροι από εμάς τα παιχνίδια γενικά να είναι πολύπλοκα; Σαφώς, αλλιώς δε θα έβγαιναν με αυτή τη μορφή. Ας αναλογιστούμε εξάλλου πως ίσως κάποτε (βλ 80`s), θα παρακαλούσαμε για την ύπαρξη ενός παιχνιδιού με τα σημερινά χαρακτηριστικά.

Ωραιο ποστ,γενικα σαν γενια ειμαστε πολυ τυχεροι που γνωρισαμε και τους δυο κοσμους.

Και τα adventures του τοτε και τα θεαματικα μπιρι μπιρι linear fps του σημερα.

Και προχωραμε ακαθεκτοι.
 
Πίσω
Μπλουζα