Turrican είπε:
Αν ένας άντρας έχει καθημερινή τριβή με μια κοπέλα το πιθανότερο είναι κάποια στιγμή να την δει ερωτικά! Αυτό δεν έχει καμία σχέση με συνήθεια! Έχει να κάνει με τις ανάγκες, έχει να κάνει με τα ένστικτα, έχει να κάνει με τη φυσική τάξη πραγμάτων!
Οταν ερχεσαι πολυ κοντα σε καποιον εκπροσωπο του αλλου φυλου, και αυτος δεν σου προκαλει απεχθεια, ειναι φυσικο επακολουθο να υπαρξει κατι ερωτικο (ειδικα απο την πλευρα του αντρα). Δεν υπαρχει στενη φιλια μεταξυ ανδρων και γυναικων, και οποιος θελει να πιστευει το αντιθετο, πλαναται πλανην οικτραν! Αυτο ομως δεν ειναι ο ερωτας στον οποιο αναφερθηκα. Εγω αναφερθηκα σ'αυτο που επαθε η Καντυ οταν ειδε τον πριγκιπα στο λοφο, ή τον Αντονυ εξω απο την πυλη με τα τριανταφυλλα, ή τον Τερρυ στο πλοιο.
Turrican είπε:
Αν οι σχέσεις που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι μεγάλοι έρωτες τότε ποιο σκοπό εξυπηρετούν; Ο καθένας είναι άξιος τότε της μοίρας του!
Αυτο μου θυμιζει μια ερωτηση που μου εκανε προσφατα μια κοπελα που γνωρισα. Με ρωτησε αν εχω σχεση και οταν της απαντησα καταφατικα, με ξαναρωτησε: "Έρωτας?". Η δικη μου απορημενη απαντηση ηταν: "Μα τι αλλο θα μπορουσε να ειναι?" και η δικη της αποστομωτικη: "Βολεμα, συμφερον, συνηθεια". Οι περισσοτερες σχεσεις σημερα ειναι ετσι οπως τις περιεγραψε η Σια (ας ειναι καλα η γυναικα): του βολεματος!
Turrican, δεν νομιζω να περιμενεις εμενα να σου το πω! Ειμαι σιγουρη οτι γνωριζεις και απο μονος σου την φυση των περισσοτερων σχεσεων. Φυσικα υπαρχουν και εξαιρεσεις, φωτεινες, που ομως δεν ειναι παρα εξαιρεσεις.
Turrican είπε:
Κάποιες φορές αυτός που αγαπάει αληθινά αφήνει τον άλλο να φύγει!
Μα πώς ειναι ποτε δυνατον???? Οποιος αγαπαει αγωνιζεται! Κανει ο,τι μπορει για να κρατησει τον/την αγαπημενο/η του! Φυσικα δεν μπορει κανεις να εκβιασει την αγαπη του αλλου. Η αγαπη εμπνεεται. Προσωπικα γνωριζω πολυ καλα (εκ πειρας) οτι δεν μπορει κανεις να υποχρεωσει καποιον να τον αγαπησει. Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν ειναι ελευθερος να εκδηλωσει τα αισθηματα του και να κανει τον αλλο να καταλαβει ποσο σημαντικος ειναι.
Λορένα είπε:
Ο Τουρικάν, νομίζω πως ήταν ξεκαθαρος στις αποψεις του απο νωρις. Ευγε Τουρικάν, νομιζω πως είσαι απο τους τυχερους σε αυτη την ζωη. Οι ανεκπληρωτοι έρωτες, είναι σαν σαράκι στην ψυχη. Την σιγοτρωνε μερα με την μερα.
Η Ντομ απο την άλλη, μιλησε με το παθος και τον ρομαντισμο που έχει (πιστευω) η πλειοψηφια των γυναικων (και οοοοολες οι καντυ φαν).
Απλα να θυμισω
Λορενα οτι οι αντρες δεν πολυ-χολοσκανε αν κατι δεν παει καλα. Ακολουθουν πολυ ευκολα το ρητο "εχει κ'αλλου πορτοκαλιες..." και καλα κανουν! Τους θαυμαζω και πολυ θα ηθελα να τους μοιασω
Οι γυναικες το σκεφτομαστε πολυ περισσοτερο, αναλυουμε την καθε στιγμη, τι δεν πηγε καλα εδω-εκει, τι θα μπορουσα να ειχα πει τοτε, κτλ.
Λορένα είπε:
Ο ανεκπληρωτος ερωτας, ειναι σαν να εχεις γευτει πολυ λιγο (ή και καθολου) κατι. Παντα (ισως) θα αναρωτιεσαι.. (εξαρταται τον χαρακτηρα του καθενος βεβαια), πως θα ηταν αν το ειχες γευτει λιγο παραπανω.
Ειδικα αν τα πραγματα δεν εχουν παει πολυ καλα στη ζωη σου, τοτε ολο και περισσοτερο σκεφτεσαι το παρελθον και τι θα μπορουσες να ειχες ζησει. Αν εισαι τρισευτυχισμενος και ικανοποιημενος με το τωρα, δεν σκεφτεσαι το "πριν" ή το "εαν".
Λορένα είπε:
Από τις σχέσεις που βλέπουμε τριγυρω μας αγαπητε Τουρικαν, θα ήθελα να ελπιζω πως έστω και ένα 10% αντιπροσωπευει αυτο που λεμε : πραγματικη αγαπη. Πιστευω 100% στην άποψη της Ντομ περι γαμου..
Είναι πολλοι λιγοι και πολυ τυχεροι αυτοι, που βιωνουν και παντρευονται την "αληθινη" τους αγαπη.
Το βλεπω καθημερινα γυρω μου!
Μα και φυσικα συμφωνουμε καλη μου
Λορενα! Αλλωστε το ζωδιο μας ειναι το πιο προσγειωμενο. Απλα ποτε δεν φοβηθηκα να δω την αληθεια καταματα και να την αποδεχτω.
Λορένα είπε:
η καντυ ξαναλεω πως ειναι η χαρα της ζωης. Αυτο και απο μονο του, ειναι γοητευτικο και ερωτευσιμο. Μαζι της το ξερεις, πως η ζωη της δεν θα ειναι ποτε μια ρουτινα.
Χεχεχεχε, καποτε μου το ειχε πει καποιος αυτο (οτι δλδ ειμαι η χαρα της ζωης)...αλλα παντρευτηκε μιαν αλλη
Turrican είπε:
Ίσως να έχει να κάνει με το πως αντιλαμβάνεται κανείς τον έρωτα! Αν τον περιγράφουμε με την έννοια της πλήρους παράδοσης σε σημείο να μην ελέγχουμε το σώμα μας και τα συναισθήματα μας, όχι δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου!
Μα τι επιτρεπεις τελικα στον εαυτο σου, καλε μου
Turrican? Δεν διεκδικεις, δεν αγωνιζεσαι για τον ερωτα σου, δεν επιτρεπεις απολυτα συναισθηματα, τοτε τι ζεις???
Turrican είπε:
Για να βιώσω ένα ανεκπλήρωτο έρωτα (όπως το έχω αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου), η αιτία της αποτυχίας θα πρέπει να εξαρτάται από καθαρά βίαιους εξωγενείς παράγοντες πχ να αρπάξουν οι γονείς της το έτερο ήμισυ μου και να το στείλουν στο εξωτερικό και πολλά άλλα που θα αφήνουν ως αποτέλεσμα ένα ξαφνικό και μη επιθυμητό από το ζευγάρι χωρισμό! Τίποτα δεν είναι απόλυτο βέβαια!
Πολυ δραματικα ολα αυτα, αλλα τα πραγματα ειναι συνηθως πολυ λιγοτερο δραματικα.
Turrican είπε:
Εγώ πιστεύω ότι σε όλους τους γάμους υπάρχει το ερωτικό στοιχείο! Απλά οι επιλογή του συντρόφου μας εξαρτάται από τις διαθέσιμες επιλογές που έχουμε μια δεδομένη στιγμή.
Ενταξει, δεν ειπαμε οτι απεχθανεται ο ενας τον αλλο! Υπαρχει σιγουρα κατι ερωτικο αναμεσα σε εναν αντρα και μια γυναικα που αποφασιζουν να γινουν ζευγαρι (δεν φτανω καν στο γαμο). Αλλο ο γαμος και αλλο ο ερωτας. Δεν ειναι απαραιτητο να ερωτευεσαι μονο τους διαθεσιμους
Ο ανεκπληρωτος ερωτας ειναι πολυ συνηθισμενο φαινομενο (μου ειχει συμβει παμπολλες φορες).
)
