Πριν καμποσο καιρο ειχα πορωθεί με αυτό το τραγούδι της Λίλι Άλλεν. Εκτός του οτι μου αρέσει σαν ποπ-κάντρυ τραγουδι, μου εκανε εντυπωση το ρετρο "σεναριο" του βιντεο-κλιπ. Ειναι ολο στημενο σαν ενα 70s-early 80s φεστιβαλ τραγουδιου, αν δεν κανω λαθος οι θεατες ειναι απο καποιο παλιο βιντεο ενω ειναι και πολύ ρετρόφατσα ο "παρουσιαστής" με τη βλαχοαμερικάνικη προφορά. Η τραγουδίστρια, μουσικοι και χορευτριες εχουν την απαραιτητη κιτς αμφίεση αλλά και χίππικη κόμμωση.
Εμένα προσωπικά μου έφερε αφηρημένες παιδικές αναμνήσεις από σόου στην τηλεόραση που βλέπαμε κάποτε, κατι λιγο απο Φλωρινιώτη, και όποτε το βλέπω νιώθω μια νοσταλγία.
ΥΓ. Τί θα λέγατε να συλλεξουμε εδω περα προσφατα βιντεοκλιπ που ειναι στημένα σαν να είναι από άλλη εποχή;