Ωραιο, συμπυκωμενο νηματιο, υπο την εννοιαν οτι καθε ερωτημα θα μπορουσε να αποτελει ενα ξεχωριστο θεμα στο φορουμ.
Ταινια υπερτιμημενη. Υπολοχαγος Νατασα. Με κουραζει, τη βαριεμαι και τη βρισκω υπερβολικα υπερβολικη.
Συμφωνω απολυτα επισης για την ταινια Της κακομοιρας που εγραψε ο Ριο. Προκειται για ταινια που ουσιαστικα δεν εχει σεναριο και βασιζεται ολοκληρη στον αυτοσχεδιασμο και στο βρισιδι Χατζηχρηστου - Δουκα.
Ταινια υποτιμημενη. 5000 ψεματα. Καταπληκτικη κωμωδια με μια ελαφρια δοση σουρεαλισμου. Το δεσιμο Κωνσταντινου - Τζανετακου ισως το καλυτερο που εχω δει στον ελληνικο κινηματογραφο. Μαλλον γι' αυτο η συνεργασια τους συνεχιστηκε και στο Καλως ηρθε το δολλαριο, οπου παλι ειναι και οι δυο συγκλονιστικοι. Το 5000 ψεματα ειναι μια ταινια με λεπτο και πανεξυπνο χιουμορ που εν ετει 1966 πολυ λιγοι μπορεσαν τελικα να το καταλαβουν.
Ταινια που μου αρεσει, αλλα οι αλλοι μισουν. Η σφραγιδα του Θεου. Οι αλλοι τη μισουν επειδη ειναι ταινια του Ξανθοπουλου. Ο ανθρωπος αυτος επαιξε σε αθλιοτητες, για να ειμαι ακριβοδικαιη. Αλλα περαν του τροπου που αυτες οι ταινιες ηταν δοσμενες καλλιτεχνικα, μιλουσαν για αξιες που εχουν πλεον χαθει για παντα και ειχαν αγνοτητα, ομορφια και μια αθωοτητα που περασε ανεπιστρεπτι. Η σφραγιδα του Θεου περα απο το ωραιο της σεναριο και το πολυ γλυκο της φιναλε, ειναι η πιο αξιοπρεπης ταινια του Νικου μεσα στα διαφορα σαχλα μελο που γυρισε.
Ταινια που μισω, αλλα αρεσει στους αλλους. Της κακομοιρας και το σχολιασα λιγο πιο πανω.
Υπερτιμημενος σκηνοθετης. Κωστας Καραγιαννης. Λυπαμαι που αυτος ο ανθρωπος σκηνοθετησε και λυπαμαι βασικα για τις κωμωδιες του. Στα δραματα ηταν απειρως καλυτερος και θα δωσω δυο παραδειγματα: Απαγωγη και Το ρεμαλι της Φωκιωνος Νεγρη, που ειναι δυο πολυ καλες και δυνατες ταινιες.
Υποτιμημενος σκηνοθετης. Σταυρος Τσιωλης και απο εμενα και συμφωνω και εδω με τον Ριο. Δεν εχω δει πολλες ταινιες του, αλλα ο Μικρος δραπετης και ο Πανικος αποτελουν υποδειγμα γραφης σε μια εποχη που κυκλοφορουσε πολυ σκουπιδαριο. Ο ανθρωπος αυτος εγραψε το σεναριο και σκηνοθετησε δυο ταινιες με παιδια πρωταγωνιστες δημιουργωντας κατι εντελως πρωτοτυπο για την εποχη και συγχρονως εξυπνο και πανεμορφο.
Ηθοποιος που μπορω να δω οποιαδηποτε ταινια του. Γιωργος Κωνσταντινου. Το μεγαλυτερο κωμικο ταλεντο της εποχης εκεινης. Μεχρι και τη Ζηλιαρα, του Καραγιαννη, εχω αντεξει για χαρη του! Επισης πολυγραφεστατος αφου ηταν σεναριογραφος και σκηνοθετης. Πνευματωδης, χαριτωμενος και με λεπτο χιουμορ σε καιρους που ο Ελληνας γελαγε συνηθως μονο οταν πεφτανε καρπαζιες.
Ηθοποιος που αποφευγω ταινιες του. Θανος Λειβαδιτης. Ενω τον συμπαθω παρα πολυ και ενω δεν ηταν κακος ηθοποιος, απλως δεν αντεχω να τον βλεπω. Αν ηταν απλως ενας ασχημουλης, δε θα ειχα κανενα προβλημα. Μηπως ηταν ωραιος ο Χατζηχρηστος; Αλλα ο Θανος ειχε συνηθως ρολους ζεν πρεμιε και αυτο οταν το σκεφτομαι με αηδιαζει. Καθαρα οπτικο το θεμα που εχω μαζι του.
Ενοχη απολυαση. Δεν υπαρχουν ενοχες για τιποτα κινηματογραφικο. Αν ειναι να εχω ενοχες στη ζωη μου, θα εχω για πολυ πιο σημαντικα θεματα και το τι κανω κεφι να βλεπω αφορα εμενα και δε λογοδοτω πουθενα. Για χαρη ομως του παιχνιδιου, θα πω την ταινια Ποτε δεν ειναι αργα. Αθλιο μελο με κακη εικονα, κακο ηχο, κακη σκηνοθεσια, αλλα εχει στο σεναριο του κατι που με τραβαει πολυ και μια φορα στο εξαμηνο θα το δω οπωσδηποτε. Απολαμβανω ολα αυτα που υφισταται η Αφροδιτη Γρηγοριαδου απο τον Βυρωνα Παλλη και τρελαινομαι να τη βλεπω να τον κουμανταρει αριστοτεχνικα με σκοπο της να τον κερδισει. Ταινια κακη, αλλα σεναριακα πρωτοτυπη και με μια ιστορια πολυ του γουστου μου. Και η Μιραντα Μυρατ πολυ καλη στο ρολο της αρχοντισσας που κινει τα νηματα προς οφελος του πρωταγωνιστικου ζευγους.
Ταινια που δεν εχω δει ακομα, αλλα πρεπει να δω. Καμια. Αμα δεν την εχω δει ως τωρα, θα πει πως κατι εχει που την κανει αναξια λογου για τις δικες μου προτιμησεις και αρα δε χρειαζεται να τη δω ποτε.
Αλλωστε υπάρχουν κι προσεγμένες ταινίες πχ "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση", "Προδοσία", "Ψηλά τα χέρια Χίτλερ" κλπ κλπ.
Respect στο Δημόπουλο!
