Ταινίες Καταστροφής

Ακριβώς αυτή, Μαριάννα! Είναι καταπληκτική! Ο Πήτερ Σέλλερς παίζει 2 ρόλους, του Dr.Strangelove και του καλού αξιωματικού, που πρσοπαθεί να εκμαιεύσει τον κωδικό από το "τρελλό" αξιωματικό. Α! έχει και εξαιτερικές λήψεις από τα Β-52 Stratofortress (τα βομβαρδιστικά που χρησιμοποιούνταν εκείνη την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Uskoke είπε:
Ακριβώς αυτή, Μαριάννα! Είναι καταπληκτική! Ο Πήτερ Σέλλερς παίζει 2 ρόλους, του Dr.Strangelove και του καλού αξιωματικού, που πρσοπαθεί να εκμαιεύσει τον κωδικό από το "τρελλό" αξιωματικό. Α! έχει και εξαιτερικές λήψεις από τα Β-52 Stratofortress (τα βομβαρδιστικά που χρησιμοποιούνταν εκείνη την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου).
Παίζει τρεις ρόλους είναι και ο Αμερικάνος Πρόεδρος (ήταν και υποψήφιος για όσκαρ Α' Ανδρικού. Τώρα για ποιον από τους 3 θα σε γελάσω) ασφαλώς μιλάμε για μια ταινία που κλείνει περισσότερο στην κωμωδία παρά στην ταινία καταστροφής.

D@redevil είπε:
2 ταινίες με έχουν συγκλονίσει απίστευτα στη ζωή μου:
α) The Earthquake (1974)

Προβολή συνημμένου 46202

β) The Day After (1983)

Προβολή συνημμένου 46203

Ειδικά δε τη δεύτερη, τη θυμάμαι ξεκάθαρα να την προβάλουν μετά το Τσέρνομπιλ - το θυμάμαι σα να ήταν χθες....
Το μετά την επόμενη μέρα με είχε κάνει να χάσω και εγώ τον ύπνο μου στην μετά το Τσερνομπίλ περίοδο. Αργοτερα νομίζω το βαζανε και στην επέτειο από την ατομική βόμβα του Ναγκασάκι
 
"Ο Πύργος της κολάσεως", ε; Αυτή δεν ήταν που είχε μια σκηνή αποκεφαλισμού, και ο τύπος μάζευε το κεφάλι από κάτω και το ξανακόλλαγε; Την είχαμε δει στο σινέ Αλάσκα - νυν κατάστημα αλυσίδας ρούχων στην αρχή της Πατησίων, και στη συγκεκριμένη σκηνή κάποιος φώναξε μέσα στο σινεμά "ΒΟΗΘΕΙΑ !"

Όμως εγώ, κάπου στο χρονοντούλαπο του μυαλού μου, έχω άλλη αντίκα : μια ταινία που έπαιζε η ΕΡΤ σε συνέχειες (επί εποχής Α/Μ μιλάμε), και λεγόταν "Τη νύχτα που έπεσε η γέφυρα".

(Σαφής και ειλικρινής τίτλος νομίζω, εξηγεί αμέσως το τι θα δεις, κάτι σαν το αστυνομικό βιβλίο "Ο δολοφόνος ήταν ο γιατρός", που μνημονεύεται σε ελληνική ταινία...).

Μήπως υπάρχει link για κάτι περισσότερο από αυτή την ταινία;
 
το earthquake και τι δεν θα δινα να προλαβω εκεινο το συστημα ηχου που ειχαν βαλει στο σινεμα και νομιζες οτι γινεται πραγματικα σεισμος
 
panp είπε:
Όμως εγώ, κάπου στο χρονοντούλαπο του μυαλού μου, έχω άλλη αντίκα : μια ταινία που έπαιζε η ΕΡΤ σε συνέχειες (επί εποχής Α/Μ μιλάμε), και λεγόταν "Τη νύχτα που έπεσε η γέφυρα".(Σαφής και ειλικρινής τίτλος νομίζω, εξηγεί αμέσως το τι θα δεις, κάτι σαν το αστυνομικό βιβλίο "Ο δολοφόνος ήταν ο γιατρός", που μνημονεύεται σε ελληνική ταινία...).

Μήπως υπάρχει link για κάτι περισσότερο από αυτή την ταινία;
Εδω υπαρχει κατι.




Η Νυχτα που επεσε η Γεφυρα [1983]
 
Ξεθαματος συνεχεια... :)

Αλλη μια ταινια καταστροφης ειναι και

το Τwister του 1996.

Με τους: Helen Hunt,Bill Paxton,Philip Seymour Hoffman.

Οριστε και το trailer της ταινιας. ;)

 
Σαν να το εφαγε λιγακι η μαρμαγκα το παρον θεματακι... :xm:

Για να δουμε δυο-τρεις καταστροφολογιες ακομα... :)

Juggernaut του 1974

 
Kαι μια μάλλον κακή ταινία καταστροφής, το City on Fire (1979), με τον leslie Nilsen!

[edit] O λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ο πύργος της κολάσεως μου ήρθε κι εμένα πρώτος. Το day after έχω πολλά χρόνια να το δω. Πρέπει να το βάλω στο πρόγραμμα.
 
panp είπε:
"Ο Πύργος της κολάσεως", ε; Αυτή δεν ήταν που είχε μια σκηνή αποκεφαλισμού, και ο τύπος μάζευε το κεφάλι από κάτω και το ξανακόλλαγε;
Οχι, ευτυχως Παναγια μου! Δεν υπαρχει τετοια σκηνη στην ταινια γιατι αν υπηρχε, σιγουρα δε θα ανηκε στις αγαπημενες μου του ειδους.

Τωρα που ειδα το βιντεακι, το Rollercoaster φαινεται πολυ ωραιο!
 
stayros είπε:

Το είδα πρόσφατα, και πραγματικά ήταν υπέροχη ταινία με πολλή αγωνία!

Τέτοια ταινία με τέτοιο ρυθμό δε βλέπεις σήμερα. Θα αναλώνονται σε γρήγορο μοντάζ με σκηνές εντυπωσιασμού με CGI κτλ..

Αγαπημένη μου είναι το Poseidon Adventure (του 1972 εννοείται), που τώρα τα τελευταία χρόνια το βλέπω τις μέρες της Πρωτοχρονιάς (καθώς τα γεγονότα εξελίσσονται Παραμονή Πρωτοχρονιάς)

 
Πως να μην βουλιάξει το πλοίο της ταινίας, όταν καπετάνιος ήταν ο Leslie Nilsen ( στην προ naked gun εποχή) .... :D
 
bambinella 100 είπε:
Πολυ ωραιο το θεμα σου, Σταυρο και χαιρομαι που το ανοιξες γιατι εδω μπορει να ανακαλυψω κανενα διαμαντακι που μου ξεφυγε.
Μερικα διαμαντακια που βρηκα.... ;)

The Devil at 4 O'Clock (1961)

attachment.php


Crack in the World (1965)

attachment.php


Krakatoa, East of Java (1969)

attachment.php


Avalanche (1978)

attachment.php


Meteor (1979)

attachment.php


City on Fire (1979)

attachment.php






 

 


Πηγες


 


The Devil at 4 O'Clock poster

 


Crack in the World poster[h=1]Meteor poster


[/h]Avalanche poster

 


City on Fire poster

 


Krakatoa, East of Java poster
 
τιτανικος και κατι σκουπιδια βιντεοταινιες με τυφωνες κυκλλωνες κτλ αληθεια ρε παιδια μηπως θυμαστε μια ταινια που ειναι επιζωντες απο αεροπλανο που νομιζω εχει πεσει στη θαλασσα και η μια εχει ενα σκυλακι που καποιος θελει να το πεταξει στη θαλασσα και τελικα το πεταει και το σωζουν αλλα εχω την εντυπωση οτι μετα το σφαζει η κατι τετοιο θυμαστε καμια τετοια ταινια?
 
ΙΑΚΩΒΟΣ είπε:
τιτανικος και κατι σκουπιδια βιντεοταινιες με τυφωνες κυκλλωνες κτλ αληθεια ρε παιδια μηπως θυμαστε μια ταινια που ειναι επιζωντες απο αεροπλανο που νομιζω εχει πεσει στη θαλασσα και η μια εχει ενα σκυλακι που καποιος θελει να το πεταξει στη θαλασσα και τελικα το πεταει και το σωζουν αλλα εχω την εντυπωση οτι μετα το σφαζει η κατι τετοιο θυμαστε καμια τετοια ταινια?
Από ότι θυμάμαι στο Airplaine '77 έπεφτε το αεροπλάνο στην θάλασσα, μήπως είναι αυτό;
 
Δηλωνω φιλη των φιλμ καταστροφης με πιο αγαπημενο μου το επικο Ο Πυργος της Κολασεως.

Εχω δει σχεδον ολους τους Τιτανικους και ξεχωριζω την εκδοση του 1953 με τη Μπαρμπαρα Στανγουικ. Επισης πριν απο κανενα διμηνο, παρακολουθησα ξανα την Περιπετεια του Ποσειδωνα (1972) με τον Τζιν Χακμαν και τη Σελεϊ Γουιντερς. Δυο ωρες πραγματικα χωρις ανασα!

Πολυ ωραιο το θεμα σου, Σταυρο και χαιρομαι που το ανοιξες γιατι εδω μπορει να ανακαλυψω κανενα διαμαντακι που μου ξεφυγε.
Παιδιά το (ξανά) είδα πρόσφατα "Ο Πύργος της Κολάσεως", the Towering Inferno και συνειδητοποίησα κάτι που είχα ξεχάσει. Ότι εκείνοι οι (παλιοί) ηθοποιοί παρέδιδαν μαθήματα ηθοποιίας τελικά. Θεωρώ ότι όλοι οι νέοι ηθοποιοί θα πρέπει να παρακολουθούν εκείνες τις ταινίες αν θέλουν να πάρουν έστω ψήγματα υποκριτικής. Ενώ -και φυσιολογικά- τα εφέ πλέον δεν λένε τίποτα, οι ηθοποιοί που είναι και πρώτης γραμμής, παραδίδουν μαθήματα. Σε μία μικρή σκηνή, κατά την οποία ο Πώλ Νιούμαν παροτρύνει την αγαπημένη του Φέι Νταναγουέι να εκκενώσει μαζί με τις άλλες γυναίκες το κτήριο ώστε να μπορεί να κάνει τη δουλειά του (να σώσει τον κόσμο) χωρίς να αγωνιά για εκείνη, σε κλάσματα δευτερολέπτου και οι δύο ηθοποιοί με ένα αδιόρατο άγγιγμα και κοιτώντας ο ένας τον άλλον στα μάτια περνούν στον θεατή όλο το δράμα και την αγωνία.

το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ ξανά κάποιες ταινίες της δεκαετίας του 70 και διαπιστώνω πόσο σοβαρά έπαιρναν τη δουλειά τους όλοι τότε...
 
Πίσω
Μπλουζα