Τα ελαττώματα του Τέρρυ

[Juanita]

Ο Τέρρυ έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει ο καθένας μας.

Αυτή κατ' εμέ ήταν και η φάση που τον έκανε να αναθεωρήσει τη στάση του και να επανατοποθετηθεί απέναντι στη ζωή του. Κάποιες καταστάσεις δεν είναι εύκολο να τις αντιμετωπίσεις μόνος σου. Οι φίλοι γι αυτό χρειάζονται. Και δεν είναι ανάγκη να είναι πολλοί...

Τα λάθη που του καταλογίζω στη φάση με τη Σουζάνα είναι

α) που ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να της ξεκαθαρίσει πως μόνο η Κάντυ μετράει γι αυτόν

β) που όταν πήγε να τον βρει η Κάντυ στη Νέα Υόρκη δεν είχε το θάρρος να της πει τί είχε πραγματικά συμβεί και την άφησε να περάσει όλον εκείνον το Γολγοθά...

 

[domniki]

Δεν μπορώ να τον συμπαθήσω, ρε παιδιά, δεν μπορω, όσο κι αν προσπαθήσω.

Αυτη ειναι η βασικη διαφορα μας αγαπητη arwyn-t. Υπαρχουν καποιοι, κ'εγω ανηκω σ'αυτους, που συμπαθουν, αγαπουν και παθιαζονται με ολους τους χαρακτηρες της αγαπημενης μας σειρας. Ολοι οι χαρακτηρες προσφερουν τοσα στην Καντυ. Προσφερουν αγαπη, στοργη, ενδιαφερον, προστασια, ακομα και χρηματα, γιατι η Καντυ ειναι η χαρα της ζωης προσωποποιημενη. Ακομα και ο τελευταιος "κομπαρσος", ακομα και ο καπετανιος του καραβιου ή οι αντρες στα ορυχεια ειναι πραγματικοι candy-fans #)

Και να ξαναπω οτι αυτο που τελικα αγαπαμε στον αλλο ειναι οι αδυναμιες του...αλλωστε, ολοι ανθρωποι ειμαστε και ολοι εχουμε τις αδυναμιες μας

 

[Juanita]

Και εμένα μου αρέσουν όλοι οι ήρωες...

Ο καθένας βάζει το λιθαράκι του για να γίνει η Κάντυ μας η ηρωϊδα που όλοι αγαπήσαμε.

Η Μιζούκι μας αφήνει να παθιαστούμε με τον Τέρρυ όπως αρχικά με τον Άντονυ.(Αν δεν τον είχε ξεπαστρέψει νωρίς ποιός ξέρει πόσα ελαττώματα μπορεί να του "έβγαζε" στην πορεία.)

Φαντάζεστε κοκορομαχία στο Σαιν Πωλ και να μην ξέρουμε ποιόν από τους δύο θα θέλαμε να την πρωτοφιλήσει;;;;; :flower:

Ο Τέρρυ είναι παιδί της ηλικίας του, αλλά η Κάντυ ως γυναίκα είναι αυτή που ωριμάζει νωρίτερα...

 

[Arwyn-t]

Αυτη ειναι η βασικη διαφορα μας αγαπητη arwyn-t. Υπαρχουν καποιοι, κ'εγω ανηκω σ'αυτους, που συμπαθουν, αγαπουν και παθιαζονται με ολους τους χαρακτηρες της αγαπημενης μας σειρας.

Και εμένα μου αρέσουν όλοι οι ήρωες...

Αυτό με κάνει δηλαδη εμενα που δεν μου αρεσει ο Τερρυ κακιά; Ειναι κακο που λεω οτι δεν τον πάω τον τύπο; Προσβάλλω κανέναν που εκφράζω ελευθερα και ευγενικα τη γνωμη μου για εναν φανταστικο χαρακτηρα; Είναι απαραίτητο να μας αρεσουνε ολοι οι χαρακτηρες σε ενα παιδικο; Θα μου παρουνε τα Αφεντικα το κεφάλι για την θρασύτητά μου; Θα ζει ο 10ος Δοκτορας μετα το 2009 Christmas special (ασχετοοοοοοο ) ; Το 'χω μεγαλη απορια, βρε παιδια....



Υ.Γ. Χμμμ.... τελικα όλες μας παθιαστήκαμε. Απλα άλλες θετικα (ααααχ, βααααχ, σε λατρευω), αλλες... εεεε... αλλη... μόνο εγω δηλαδη αρνητικα (σνομπ, αει στο καλό, δε σε πάω)! Και όχι, στη δικη μου περιπτωση δεν ειναι αρνηση που στην ουσια κρυβει ερωτα, χιχιχιχιχι!

 

[Juanita]

Και οι τρεις χαρακτήρες του anime είναι αυτό που ζητάει μιά γυναίκα στη ζωή της...(όπως είχε τονιστεί κάποια στιγμή στο κλειδωμένο Candy forum )

 


Στην Κάντυ ήρθαν όταν πραγματικά τους είχε ανάγκη...

 


Ο ρομαντισμός και η ευαισθησία του Άντονυ όταν η ζωή της έδειχνε το σκληρό της πρόσωπο


Η αγωνιστικότητα και το πάθος του Τέρρυ όταν η ζωή της ανοιγόταν για να χαρεί να μοιραστεί να ερωτευτεί


Η σιγουριά και αυτοπεποίθηση του Άλμπερτ... το σίγουρο λιμάνι όταν η ζωή ξαναφουρτούνιασε...

 


Καλό θα είναι πριν βάλουμε ταμπέλες που είναι εύκολο να κατανοούμε τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν στην εκδήλωση της κάθε συμπεριφοράς...

 

[domniki]

Στην Κάντυ ήρθαν όταν πραγματικά τους είχε ανάγκη...

 


Ο ρομαντισμός και η ευαισθησία του Άντονυ όταν η ζωή της έδειχνε το σκληρό της πρόσωπο


Η αγωνιστικότητα και το πάθος του Τέρρυ όταν η ζωή της ανοιγόταν για να χαρεί να μοιραστεί να ερωτευτεί


Η σιγουριά και αυτοπεποίθηση του Άλμπερτ... το σίγουρο λιμάνι όταν η ζωή ξαναφουρτούνιασε...

Απιστευτο ποστ juanita...οντως, η Μιζουκι εγραψε ιστορια :flower:

 

[bi-bi]

Εγώ πάλι δεν θα ήθελα να τον αδικήσω,θεωρώ οτι είναι πολύ αληθινός ο χαρακτήρας του Τέρρυ.Πιστεύω οτι απο όλους τους ήρωες είναι ίσως ο μόνος που είναι τόσο κοντά στην ανθρώπινη φύση με τις αδυναμίες του,τις ανασφάλειες του,τα λάθη του,ο μόνος χαρακτήρας που «τσαλακώνεται» τόσο πολύ εξαιτίας των ελλατωμάτων του,γιʼαυτη την τραγικότητα του και μόνο γίνεται σε μένα ιδιαίτερα συμπαθής. #) #) #)

 

[domniki]

Εγώ πάλι δεν θα ήθελα να τον αδικήσω,θεωρώ οτι είναι πολύ αληθινός ο χαρακτήρας του Τέρρυ.Πιστεύω οτι απο όλους τους ήρωες είναι ίσως ο μόνος που είναι τόσο κοντά στην ανθρώπινη φύση με τις αδυναμίες του,τις ανασφάλειες του,τα λάθη του,ο μόνος χαρακτήρας που «τσαλακώνεται» τόσο πολύ εξαιτίας των ελλατωμάτων του,γι’αυτη την τραγικότητα του και μόνο γίνεται σε μένα ιδιαίτερα συμπαθής. #) #) #)

Αχ, ρε Bi-bi, τι μου κανεις τωρα :heartcloud: ...σε παραπεμπω στο θεμα "Λαμπουν στα ματια του τ'αστερια"...Εχω ενα ευαισθητο σημειο σε ο,τι αφορα τον Τερρυ, σαν γνησια candy-sister με διακρινει μια αδυναμια στις πονεμενες ψυχες :wub:

Και να συμπληρωσω οτι κατα την διαρκεια του σ/κ, καναμε μια προσπαθεια για ψηφιοποιηση επεισοδιων, ωστε να εχουμε πολυ καλυτερη ποιοτητα εικονας απ'αυτη που εχει ανεβασει το Candyingreekproject στο youtube. Με την βοηθεια των juanita, telamona, vag και turrican ψηφιοποιησαμε αρκετα επεισοδια και φυσικα πηραμε μια γερη δοση απο Καντυ! Ευχαριστουμε παιδια

Παρολο που ημουν η μονη Τερρυκια μεσα σε μια Αντονο-Αλμπερτικη γιαφκα, καταφερα να βγω αλλωβητη απο την εμπειρια...και εκανα και την περισσοτερη φασαρια - ευτυχως ο Telamonas δεν με πεταξε εξω απο το μαγαζι

Ε, γελασα τρομερα με ενα σχολιο της αντιπαλης σχολης (αντονο-αλμπερτικοι) οταν ο Τερρυ καταλαβαινει οτι εχει χτυπησει -κατα λαθος- το χερι της Καντυ οσο ηταν στο αλογο και τρεχανε στα λειβαδια για να ξεχασει τον Αντονυ. Τοτε φαινεται ανησυχος και δενει το τραυμα της με το μαντηλι του. Φυσικα εγω ειχα λιωσει στην καρεκλα μου - πως δεν επεσα κατω δηλαδη :hurrah: ...ε, το σχολιο των μη τερρυκων: οταν ειναι καφρος ενας αντρας, ακομα και μια μικρη παραχωρηση φαινεται τεραστια :frypan: ακομα γελαω

 

[Hachiko]

Κανείς δεν γίνεται κακός επειδή συμπαθεί ή αντιπαθεί έναν χαρακτήρα. Είναι δικαίωμα του καθενός και γούστο του.

Κακός γίνεται (κατά την άποψη μου) όταν προσπαθεί να πείσει με μένος τον άλλο πως έχει δίκιο και να του επιβάλει τη γνώμη του.

Δέχομαι arwyn-t πως δεν σου αρέσει ο Τέρρυ - πως τον αντιπαθείς - πως τον θεωρείς τον χειρότερο χαρακτήρα του anime με όλα τα ελαττώματα του κόσμου και κατά τη γνώμη σου έχεις και επιχειρήματα γιαυτό. (Αν και νομίζω πως αυτά είναι υποκειμενικά θέματα και όχι αντικειμενικά, άρα η λέξη επιχειρήματα είναι μάλλον άτοπη)

Έτσι όμως θα πρέπει να δεχτείς κι εσύ πως εγώ τον αγαπώ, τον λατρεύω και ίσως βλέπω μόνο τα προτερήματα του και έχω και επιχειρήματα γιαυτό κατά η γνώμη μου.

Οφείλεις λοιπόν και εσύ και όλοι οι άλλοι (δεν θέλω να γίνει προσωπικό σε καμία περίπτωση) να το σεβαστείς από την πλευρά σου όπως σέβομαι και εγώ ότι δεν σου αρέσει.

Δεν νομίζω ότι πίεσα ποτέ κανέναν να του αρέσει ο Τέρρυ.

Τώρα αν μαζευόμαστε σε ένα thread μερικές Τερρυκιές και λέμε πόσο ωραίος είναι ο Τέρρυ, πόσο καλό παιδί και πόσο τον αγαπάμε, ε δεν νομίζω πως ενοχλούμε κανέναν.

Άλλωστε γιατί να μας χαλάσει κάποιος την διασκέδαση. Το ίδιο μπορεί να κάνει και η D2E με τη Φιρφιρούλα για τον Άντονυ και η Arwyn-t με τη Juanita για τον Άλμπερτ. Δεν έχω εγώ κάποιο πρόβλημα ούτε πρόκειται να πάω να τους χαλάσω την διασκέδαση.

Ελπίζω να έγινα κατανοητή.

 

[akaliakoukou]

Ειναι αραγε καλυτερα να εχουμε γνωρισει την ευτυχια και να την χασουμε μετα, ή να μην την γνωρισουμε ποτε και να ζουμε στην αγνοια μας? Αυτο ειναι ενα φιλοσοφικο ερωτημα που με βασανιζει καιρο...και ο Τερρυ αναρωτιεται, αλλα η Καντυ ειναι βεβαιη: ειναι υπεροχο που βρεθηκαν αυτοι οι δυο!

Domniki, Θα σου απαντήσω με ένα τραγούδι... 


Αλοίμονο σ'αυτούς που δεν αγάπησαν


Αλοίμονο σ'αυτούς που δεν δακρύσανε,


ζωή, την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε!...

Δεν υπάρχει διαρκής ευτυχία, μόνο στιγμές γι αυτό και είναιτόσο πολύτιμο να ξέρουμε πως είμαστε ευτυχισμένοι την ώρα

που τη βιώνουμε.

Τίποτα δεν είναι τόσο άσχημο ώστε να μη μπορεί να γίνειχειρότερο.

Juanita, έγραψες!...

Θέλω επίσης να τονίσω κάτι που είναι για μένα πολύ σημαντικό...


Συγκρίνετε αρκετές φορές την συμπεριφορά του Τέρυ, με τη συμπεριφορά του Άλμπερτ, κι αυτό είναι λάθος.


Και οι δυο είναι μόνοι τους.


Ναι. Αλλά!!!


Ο Άλμπερτ είναι μόνος του γιατί οι γονείς του πέθαναν.


Προφανώς έχει γνωρίσει την αγάπη. Την έχει νιώσει. Την έχει λάβει.


Ο Τέρυ όμως, αν και ζουν οι γονείς του, νιώθει μόνος. Κι αυτό είναι χειρότερο από το να βιώσει το θάνατό τους!


Ζει ο μπαμπάς του, κι όμως μπαμπά δεν έχει...


Ζει η μαμά του, κι όμως μαμά δεν έχει...


Νιώθει μόνος του και είναι μόνος του...

 

[domniki]

Ο Τέρυ όμως, αν και ζουν οι γονείς του, νιώθει μόνος. Κι αυτό είναι χειρότερο από το να βιώσει το θάνατό τους!


Ζει ο μπαμπάς του, κι όμως μπαμπά δεν έχει...


Ζει η μαμά του, κι όμως μαμά δεν έχει...


Νιώθει μόνος του και είναι μόνος του...

Εδω κολλαει το "γλυκο μελαγχολικο αγορι, ελα σε μενα να σε παρηγορησω" :heartcloud:

 

[Juanita]

Εδω κολλαει το "γλυκο μελαγχολικο αγορι, ελα σε μενα να σε παρηγορησω" :heartcloud:

Σα να ακούω την Queen... :what:

Αυτή όμως θα έγραφε "γλυκό ξανθό... "

Αχχ.... τι άγγελος επί γης είναι αυτός;;;

Τυχερή η Κάντυ μας...

 

[domniki]

Σα να ακούω την Queen... :what:

Μα ναι, απο την Queen το εχω υιοθετησει κ'εγω :cheers:

 

[geobacter73]

Χμμ... ως συνηθως εγω ερχομαι 1 χρονο μετα στο φορουμ οποτε εχω χασει σημαντικα επεισοδια. Τερρυ, Τερρυ πολυ αινιγματικος τυπος, απροβλεπτος, ατιθασος και με τον τροπο του γοητευτικος. Ομολογω πως εμενα δε με συγκινησε οταν εβλεπα το ανιμε μικρη γιατι το θανατο του Αντονυ τωρα προσφατα αρχισα να τον χωνευω, αλλα τελοσπαντων, η αληθεια να λεγεται περασε ο ερμος τα πανδεινα στα χερια τις Μιζουκι.



Αυτο που σκεφτομουν παντα για τον Τερρυ ειναι πως ειναι ακρως ερωτευσιμος σε νεαρες ηλικιες αλλα δεν ειναι ατομο για παραπερα. Πολλα ψυχολογικα εχει ρε παιδια και οταν εξαρτασαι απο αλλον για να εισαι νορμαλ (ακομα κι αν ο αλλος ειναι μια Καντυ), εμενα μου θυμιζει σχεσεις εξαρτησης. Νομιζω πως εμεις οι γυναικες το εχουμε εντονο το συνδρομο του σωτηρα και πολυ φοβαμαι πως αν η σχεση αυτη συνεχιζοταν, η Καντυ καπου θα εχανε ενα μερος του εαυτου της μιας που διαρκως φαινοταν να προσπαθει να προσπαρμοστει στο χαρακτηρα του Τερρυ. Δεν ξερω, εμενα μου ειχε φανει σαν μια τρομερα παθιασμενη εφηβικη σχεση – σαν αυτες που εχουμε περασει οι περισσοτεροι – αλλα ως εκει.



Ειναι ο καλυτερος εφηβικος ερωτας που θα μπορουσα να της ευχηθω, αλλα στο μυαλο μου ηταν μια σχεση με ημερομηνια ληξης εξαρχης, δεν ξερω γιατι, κατι δε μου κολλαγε. Ισως επειδη δε ζησανε μαζι και δεν ειδαμε τη ζεστασια του καθημερινου μοιρασματος, δεν εκανε κι αυτος μια προσπαθεια να τα ταιριαξει λιγο με τους φιλους της, μετα ειναι και το θεατρο ενα περιβαλλον καπως διαφορετικο απο τα βιωματα και την επαγγελματικη επιλογη της Καντυ, την οποια δεν τη θυμαμαι ποτε ιδιαιτερα φιλοτεχνη...

Καπως ετσι τα φιλοσοφω τα πραματα......