Τα μεσημέρια της Κυριακής

[Maverick]

Κυριακή πρωί…

Ο μπαμπάς μας έπαιρνε με την αδερφή μου να πάμε στο Ζάππειο, το Ζωολογικό κήπο, στην πλατεία Δαβάκη, στην πλατεία της Ν. Σμύρνης με τα νερά.

Η μαμά μόνη στο σπίτι έκανε με την ησυχία της τις δουλειές της και γυρίζοντας μας είχε έτοιμο το Κυριακάτικο φαγητό:

Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο ή γιουβέτσι. Μοσχομύριζε το σπίτι κι εμείς είμαστε λιμασμένες από το τρέξιμο και το παιχνίδι. Τρώγαμε στην τραπεζαρία και όχι στο τραπέζι της κουζίνας.

Στιγμές γεμάτες φως, χαμόγελα και μυρωδιές…

 

[pooky(1)]

Σήμερα είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρεις παρόμοια κατάσταση.

Τώρα, θα γίνει απλά ουτοπικό.

 

[simonkey]

lolipop παγωτο με τα παιδια στελιο,νεκταριο,βαγγελακη,νικο,βασιλη,σταυρο.και μετα ποδηλαταδα στις γειτονιες κολωνου σεπολιων πλατωνα και στο τελος γαρυδακι με κουβεντα...η με τα παιδια μπασκετ στο σχολειο διπλα μες τον ηλιο νταλα.....

εποχες απιστευτες...

 

[kajwbtfe]

Στιγμές γεμάτες φως, χαμόγελα και μυρωδιές…

+1Καθε κυριακη πρωι με τον πατερα μου και τη μανα μου πηγαιναμε στο Φλοισβο

για καφε σε ενα φιλο του πατερα μου που ειχε περιπτερο μπροστα απο την καφετερια Παχός.Εκει μαζι με την τυροπιτα επαιρνα και το μικρο τεστ.Μετα καμμια βολτα παραλιακη μεχρι Αναβυσσο η προς κεντρο μερια και μοναστηρακι(το αγαπημενο μου)οπου επαιρνα και απο κει κανα Conan που δεν ειχα η κανα αλλο κομικς.Μετα σπιτι για φαγητο ολοι η οικογενεια και στρωσιμο στην τραπεζαρια και οχι στην κουζινα!Βεβαια υπηρχαν πολλες παραλλαγες αλλα αυτη ηταν μια πιο συνηθισμενη Κυριακη.Τωρα αστα να πανε.....

 

[Bambinella]

Τα μεσημερια της Κυριακης χαιρομουν τον μπαμπα μου που ετρωγε μαζι μας, αφου ολες τις αλλες μερες δουλευε κι εγω ετρωγα μονο με τη μαμα.

Τις Κυριακες τα απομεσημερα μετα το φαγητο, αρχιζε να με πιανει μελαγχολια γιατι ηξερα οτι σε λιγο θα βραδιαζε και την αλλη μερα θα πηγαινα σχολειο. Ακομα και σημερα που δεν παω σχολειο πια, εχω το ιδιο συναισθημα καθε Κυριακη απογευμα.

Πολλες φορες εκεινα τα χρονια η τηλεοραση εβαζε Τσιρκο τις Κυριακες κατι που ευχαριστουσε τους γονεις μου ιδιαιτερα, αλλα εμενα με κατεθλιβε και σπανια καθομουνα μαζι τους να το δω. Το ιδιο σφιξιμο στην καρδια νιωθω και τωρα αν τυχει και πεσω σε παρομοιο θεαμα στην τηλεοραση.

Τελικα καποια πραγματα δεν ξεπερνιουνται ποτε....

 

[ares]

Το πρωι της Κυριακης πηγαιναμε οικογενειακος στο Σταδιο Ειρηνης κ Φιλιας !!

Το μεσημερι Κυριακης εβλεπα κ εγω καμια φορα τσιρκο αλλα πιο πολυ παιδικα!!!!!Η ωρα περναγε κ μολις βραδιαζε επρεπε να κατσω να κανω τις ασκησεις του σχολειου γιατι πολυ απλα σιγα μην τις εκανα νωριτερα κ να μου χαλασουν το σαββατοκυριακο!!!!

 

[Rakeesh]

Εμ.. προσωπικα οταν ημουν μικρος δεν ειχα αισθηση του χρονου και δεν ειχα καταλαβει αν οι γονεις μου ειχαν καποιο προγραμμα που εκαναν καθε Κυριακη. Γενικως δεν ημουν πολυ φαν της Κυριακης γιατι συνηθως θα λειπαμε σε Εκκλησια, εκδρομες ή ξαδέλφια, και πριν καλα καλα ξαναβολευτώ στο σπίτι, απο Δευτέρα πάλι σχολείο :/ /emoticons/unsure@2x.png 2x" width="20" height="20" />

Μου εχουν εντυπωθει σκηνες παντως που ειμαστε στο σπιτι των θειων σε τραπεζι, και βραδυ να βλεπουμε τηλεοραση, θλιμμένος οτι τελειωνε η μερα και οτι ειμαστε ετοιμοι να φυγουμε, και απο την αλλη μερα Δευτέρα

 

[tsalk]

Τα μεσημέρια της Κυρακής εκτός από το πιό επίσημο στρωμένο τραπέζι με το κλασικό γιουβέτσι η κάτι άλλο ανάλογο, τρώγαμε όλοι μαζί στο τραπέζι μαζί με τον παππού και την γιαγιά. Είχε προηγηθεί βέβαια το πρωί το κατηχητικό που πήγαινα και στην συνέχεια κάποια επίσκεψη σε συγγενείς ή κάποια βόλτα στο πάρκο.

Επίσης αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι ότι πάντα ήμουν λίγο βιαστικός στο φαγητό γιατί αμέσως μετά είχε ελληνική ταινία στην ΥΕΝΕΔ, και στην ΕΡΤ (κάποια χρόνια αργότερα) την οποία δεν έχανα με τίποτα.

Με κάνατε πάλι και μελαγχώλησα!

 

[Bambinella]

Επίσης αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι ότι πάντα ήμουν λίγο βιαστικός στο φαγητό γιατί αμέσως μετά είχε ελληνική ταινία στην ΥΕΝΕΔ, και στην ΕΡΤ (κάποια χρόνια αργότερα) την οποία δεν έχανα με τίποτα.

Απο τοτε το ειχες το μικροβιο!

 

[tsalk]

Ευτυχώς ναι!

 

[ntsmrtz]

κυριακές μεσημέρι-απόγευμα συνήθως επιστρέφαμε από Θήβα που ήμασταν για πσκ (πατρικό μητέρας μου)

εκείνο που θυμάμαι είναι η μυρωδιά του κλειστού για 2-3 μέρες σπιτιού όταν μπαίναμε, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο μου άρεσε.

στενοχώρια για την επόμενη μέρα στο σχολείο δεν είχα, ήμουν πολύ απασχολημένος με τα handhelds και τις κάρτες υπερατού που το ξέχναγα. επίσης περίμενα με ανυπομονησία την αθλητική κυριακή για να δώ τον Ολυμπιακό (προ '86) να κερδίζει τις άλλες ομαδούλες

Πολλες φορες εκεινα τα χρονια η τηλεοραση εβαζε Τσιρκο τις Κυριακες κατι που ευχαριστουσε τους γονεις μου ιδιαιτερα, αλλα εμενα με κατεθλιβε και σπανια καθομουνα μαζι τους να το δω. Το ιδιο σφιξιμο στην καρδια νιωθω και τωρα αν τυχει και πεσω σε παρομοιο θεαμα στην τηλεοραση.....

ακριβώς το ίδιο ένιωθα τότε που το έβλεπα και τώρα εάν τύχει και το ξαναδώ!

όποτε πέσω σε τσίρκο με πιάνει κατάθλιψη και αλλάζω κανάλι

 

[thamonas]

!

Εξαιρετικό θέμα και ζητάω συγνώμη προκαταβολικά αν σας κουράσω.

Κυριακή μεσημέρι (έχω ζήσει και μεγαλώσει στη Χίο) πηγαίναμε πάντα έξω για φαγητό οικογενειακώς μαζί με 3 - 4 άλλες φιλικές οικογένειες, όπου εγώ και ο αδερφός μου, ημασταν φίλοι με τα παιδιά τους. Κάποια απο τα εστιατόρια (ή κέντρα όπως τα λέγανε τότε οι μεγάλοι) βρίσκονταν σε παραλία ή είχαν μεγάλο κήπο οπότε τα προτιμούσαμε εμείς τα παιδιά γιατί μπορούσαμε να παίζουμε. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν οτί η διαδικασία να κάτσεις, να καθαρίσουν τα γκαρσόνια το τραπέζι, να δώσουμε παραγγελία και να έρθουν τα φαγητά, ήταν χρονοβόρα (πάνω από 2 ώρες) αλλά δεν θυμάμε να μας πείραζε καθόλου τότε. Μετά το φαγητό πηγαίναμε όλοι μαζί σε κάποιο σπίτι για καφέ και για επιδόρπιο. Μάλιστα θυμάμαι οτί όλα τα παιδία προτιμούσαν το δικό μας σπίτι επειδή είχαμε playroom στην πολυκατοικία. Εκεί παίζαμε μέχρι αργά το βράδυ οπού φεύγανε ένα ένα τα παιδιά με τους γονείς τους. Θυμάμαι ότι μεγαλώνοντας αλλάζαμε και συνήθειες και προτιμήσεις. Τα πρώτα χρόνια παίζαμε Playmobil ή στρατιωτάκια, τα αργότερα χρόνια επιτραπέζια και προς το Λύκειο, πηγαίναμε για καφέ μετά το φαγητό ή πηγαίναμε σπίτι για διάβασμα οπού τότε ξεκινούσε και η μελαγχολία. Με το που βράδυαζε η Κυριακή με έπιανε μελαγχολία γιατί τελείωνε μια ωραία μέρα και ξημέρωνε δύσκολή εβδομάδα σχολική. Χαρακτηριστική "'εναρξή" της μελαγχωλίας μπορώ να πω οτί ήταν η μουσική τίτλων της Αθλητικής Κυριακής.

Αυτή την μελαγχολία της Κυριακή την απέβαλα τελείως όταν ήμουν φοιτητής. Σπούδασα στην Αμερική, στη Βοστώνη οπού εκεί μπορούσες να επιλέξεις μέρες και ώρες μαθημάτων (βέβαια έπρεπε να γραφτείς εγκαίρως στα μαθήματα γιατί αλλιώς όλα τα μαθήματα σου θα ξεκινούσαν 7:30 κάθε πρωϊ ). Αυτό που έκανα τότε ήταν να επιλέγω ώρες μετά μεσηβρίας για μάθημα τις Δευτέρες, 12:30 ή 3:30.

Ξυπνούσα σχετικά αργά την Κυριακή γιατί συνήθως είτε είχαμε βγει με την παρέα και είχαμε ξενυχτήσει ή είχαμε λιώσει το X-com, Civilization ή Championship Manager σε κάποιο σπίτι. Η Κυριακή ήταν η πιο γεμάτη μέρα μου. Το μεσημεράκι branch (ή δεκατιανό ) σε κάποιο εστιατόριο, μετά ιστϊοπλοία στον ποταμό Charles, μετά για καφέ και φαγήτό στην ιταλική συνοικία ή στη Newburry street, μετά σινεμά αν έπαιζε κάτι καλό και τέλος ποτό σε κάποιο από τα μπαράκια ή μαζευόμασταν σε κάποιο σπίτι μέχρι αργά.

Έτσι λοιπόν οι Κυριακές έγιναν οι καλύτερες μέρες της εβδομάδας και ακόμα και σήμερα έχω αυτή την αίσθηση για τις Κυριακές. Η πιο ωραία μέρα της εβδομάδας!!

 

[kouikaras]

Η Κυριακή ήταν η μέρα που ενώ θα έπρεπε να κοιμάμαι παραπάνω, γιατί απλά δεν είχαμε σχολείο, σηκωνόμουνα από τις 9 για να δω ότι παιδικό υπήρχε στην τηλεόραση. Το πρωινό ήταν αυγόφετες με μέλι (σταθερή αξία).

Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα μα πάντα οι Κυριακές μου φαινόντουσαν διαφορετικές από τις υπόλοιπες ημέρες. Όχι σε σχέση με το τί έκανα τότε, αλλά και ως προς τον καιρό :

όταν θα είχε λιακάδα και θα βγάιναμε έξω οικογενειακώς

όταν θα έβρεχε, η ατμόσφαιρα θα είχε μια γλυκιά μελαγχολία που θα σε έκανε να κάθεσε στο παράθυρο και να χαζεύεις έξω

όταν θα έκανε κρύο, θα χουχούλιαζες περισσότερη ώρα στο κρεββάτι, αλλά ακόμα και να έβγαινες έξω θα είχε ξηρό κρύο χωρίς υγρασία και η βόλτα θα γινόταν πολύ ευχάριστη

Γενικότερα, αν κοιμόμουν για μέρες και με ξυπνούσαν ξαφνικά μια Κυριακή, θα καταλάβαινα με τη μία ποια μέρα θα ήταν. Όπως όταν ακούς τραγούδι με ήχο από Hammond και σου έρχεται η 60-70ήλα κατακέφαλα...

Φαντάζομαι βέβαια, ότι αυτή η ξεχωριστή αίσθηση οφειλόταν στο ότι την Κυριακή δεν πηγαίναμε σχολείο, οπότε όλα είχαν διαφορετική αίσθηση.

Το μόνο κακό βέβαια ήταν ότι ακολουθούσε Δευτέρα (doh! που θα έλεγε και ο Homer)

 

[snoopy]

Εξαιρετικό θέμα και ζητάω συγνώμη προκαταβολικά αν σας κουράσω.
Κυριακή μεσημέρι (έχω ζήσει και μεγαλώσει στη Χίο) πηγαίναμε πάντα έξω για φαγητό οικογενειακώς μαζί με 3 - 4 άλλες φιλικές οικογένειες, όπου εγώ και ο αδερφός μου, ημασταν φίλοι με τα παιδιά τους. Κάποια απο τα εστιατόρια (ή κέντρα όπως τα λέγανε τότε οι μεγάλοι) βρίσκονταν σε παραλία ή είχαν μεγάλο κήπο οπότε τα προτιμούσαμε εμείς τα παιδιά γιατί μπορούσαμε να παίζουμε....

Κάπως έτσι ήτανε και οι δικές μας Κυριακές.

Αρχικά στην Πελοπόννησο, μαζευόμασταν κι εμείς 3-4 οικογένειες τουλάχιστον (8-10 παιδιά μιας και είχαμε και πολύτεκνους στην παρέα ) και δεν ήτανε λίγες οι φορές που η βόλτα μετατρεπότανε σε μονοήμερη εκδρομή.

Κάτι ανάλογο συνεχίστηκε και στη Στερεά, μερικά χρόνια μετά. Η διαφορά ήτανε πως πλέον πηγαίναμε πάντα στο χωριό. Ήτανε όμως must. Το περιμέναμε όλη τη βδομάδα πώς και πώς. Παιχνίδι και ατελείωτες συζητήσεις με τα ξαδέλφια, ψητά στα κάρβουνα κι ανεμελιά σε όλο της το μεγαλείο. Μόνο που κάποια στιγμή, η αδελφή μου κι εγώ βάλαμε ένα πιο συγκεκριμένο ωράριο επιστροφής: έπρεπε να φύγουμε αφού τελειώσει το Fame. Διαφορετικά, θα έπρεπε να φτάσουμε εγκαίρως στο σπίτι μας ώστε να προλάβουμε να το δούμε όλο απ' την αρχή. Και τρέχανε οι κακόμοιροι οι γονείς να μη μας χαλάσουνε το χατήρι. (αχ...).

Μετά την επιστροφή, μπάνιο, μια γρήγορη επανάληψη στα μαθήματα της Δευτέρας και... ώρα για ύπνο. Άλλη μια υπέροχη Κυριακή είχε τελειώσει. Οι μπαταρίες ήτανε και πάλι γεμάτες για την Δευτέρα αλλά και για όλη την εβδομάδα.

Υ.Γ. επειδή ορισμένα πράγματα αποτελούνε πολύ ισχυρές συνήθειες, το ίδιο πρόγραμμα ισχύει και σήμερα: Σάββατο & Κυριακή στο χωριό, τα παιδιά-ξαδέλφια μαζεύονται και παίζουνε (απαράβατος όρος να έχουνε διαβάσει για την Δευτέρα τα πάντα) και την Κυριακή η μανούλα ψήνει στα κάρβουνα για όλους. Κι αν καμιά φορά της πούμε: "ε κάτσε, Κυριακή είναι, ξεκουράσου κι εσύ μια μέρα", μας λέει: "μα τι λέτε; Κυριακή είναι! δε θα ψήσουμε;"

 

[thanos80]

αχ με γυρισατε σε παλιες ομορφες εποχες της παιδικης μου ηλικιας.γεννημενος ακριβως το 1980 θυμαμαι τις κυριακες μου καπως ετσι : πρωινο ξυπνημα γυρω στις 8 και κατευθειαν παιδικα στην τηλεοραση και καπου στο 1987 παιχνιδομηχανη atari 2600 με το απαραιτητο πρωινο συνηθως μαρμελαδα spin span,φρυγανιες και milko.αργοτερα βολτα με τους γονεις και τον αδελφο μου ειτε σε λουνα παρκ ειτε στον ζωολογικο κηπο στη νεα φιλαδελφεια.επιστροφη μεσημερακι σπιτι το οποιο μοσχομυριζε σπιτικο φαγητο συνηθως γιουβετσι,παστιτσιο, σπανια κοιμομουν μεσημερι καθως χαζευα στο μπαλκονι τα αυτοκινητα αλλα και τους θαμωνες της καφετεριας κατω απο το σπιτι μου[ εμενα θηβων και πελασγιας στο περιστερι ,πανω απο ενα απο τα πιο γνωστα και ιστορικα cafe/pub του περιστεριου το borsalino] απογευματακι μπαλιτσα με τους φιλους μου η επαιζα με τα playmobil και το βραδυ νωρις για υπνο γιατι το πρωι ειχε σχολειο . μακαρι να ξαναγυρναγα εστω για μια μερα τον χρονο πισω και να τα ξαναζουσα,μου λειπουνε εκεινα τα χρονια γιαυτο την προηγουμενη κυριακη αποφασισα να θυσιασω τον μεσημεριανο μου υπνο ο οποιος μου ειναι απαραιτητος λογω της βραδινης δουλειας μου και πηγα στην παλια μου γειτονια,παρκαρα το αμαξι και με ενα croissant στο χερι οπως παλια αρχισα να περπαταω εκει οπου μεγαλωσα και εζησα τοσο ομορφα βιωνωντας παραλληλα εντονα συναισθηματα συγκινησης και μελαγχολιας τα οποια ειχα θαμμενα στο μυαλο μου λογω της σημερινης αγχωδους καθημερινοτητας. να με συγχωρητε για την μεγαλη εκταση του post μου αλλα ηθελα να μοιραστω αυτην την εμπειρια μαζι σας

 

[caramel]

Πολυσυγκηνιτικες αφηγησεις!

Θυμαμαι το πρωι που ξυπνουσα, εκκλησια και μετα κατηχητικο.

Επιστρεφωντας στο σπιτι ειχε μια εκπομπη μαγειρικης στην Ερτ 2.

Το βραδυ αθλητικη εκπομπη με τη χαρακτηριστικη μουσικη που με μελαγχολουσε και σηματοδοτουσε ταυτοχρονα την αρχη της καινουργιας εβδομαδας.

 

[kouikaras]

Το βραδυ αθλητικη εκπομπη με τη χαρακτηριστικη μουσικη που με μελαγχολουσε και σηματοδοτουσε ταυτοχρονα την αρχη της καινουργιας εβδομαδας.

αυτή την εκπομπή εννοείς ;

http://www.youtube.com/watch?v=PXVJ5MH_8

 

[caramel]

ακριβως!!! ξεχνιουνται αυτα?? βεβαια ειχα στο μυαλο μου μονο τη μουσικη, τωρα μου ηρθαν και οι εικονες!!! θεεενκς!!

 

[kouikaras]

Προτείνω η εβδομάδα να έχει 8 ημέρες και να υπάρχει μία μέρα μετά την κυριακή, η οποία να είναι επίσης αργία. Έτσι, θα εξαλειφθεί και το μονάδικό μειονέκτημα που μπορεί να εντοπίσει κανείς στην Κυριακή, δηλαδή το ότι ακολουθεί Δευτέρα...

 

[DianaTheSuperstar91]

Εγώ πήγαινα στον Εθνικό Κήπο.

Έπαιζα στις κούνιες, τάϊζα τις πάπιες και μετά πήγαινα στα McDonalds με την μάνα μου.

Επίσης τα μεσημέρια της Κυριακής, όταν μπήκα στην εφηβεία , πήγαινα Μοναστηράκι για σουβλάκι, αντίκες και βόλτα.