Τα ρετρό μας μπάνια

[krios]

Συνήθως στον Ωρωπό με τις φοβερές και καθαρές τότε παραλίες του, καθώς και τα ταβερνάκια του που είχαν γαλάζιες κολώνες, κάτω ΧΑΛΙΚΙ, επάνω καλαμιές για σκιά, ένα γκαρσόνι που έπαιρνε την παραγγελία χωρίς να τη γράφει, τα έφερνε όλα μαζί χωρίς να ξεχνάει τίποτα και φυσικά μυρωδιά θάλασσας.

Στην παραλία καθόμασταν σε πάνινες σπαστές καρέκλες (όλη η παραλία τέτοιες είχε) και όταν πάλιωναν και καθόμασταν πέφταμε μέσα αφού ποτέ δεν το παίρναμε έγκαιρα χαμπάρι. Το αντιηλιακό είχε μια φοβερή μυρωδιά (κόπερτον) που τώρα πια με συγκινεί όταν την ξαναμυρίσω γιατί μου θυμίζει εκείνη την ανεμελιά των παιδικών χρόνων στη θάλασσα.

Ιστορική φωτογραφία του ΄70.

α) Δίπλα στην κανονική φωτογραφία υπήρχε και μία μικρογραφία της, δώρο της εταιρείας ως μπόνους.

β) Παρατηρώντας το σωσίβιο (κουλούρα το λέγαμε τότε, η οποία και μας άφηνε σημάδι γύρω γύρω και μας ΄΄έκοβε΄΄ αν τη φοράγαμε πολύ ώρα) κατάλαβα γιατί πάντα κολυμπούσα με μια κατεύθυνση πλάγια. Η κεφάλα της πάπιας που είχε το σωσίβιο ήταν πιο ψηλή από μένα!!!!!!! Και για να δω βέβαια καθώς και για να κολυμπήσω έπρεπε να λοξεύσω...

(αν υπάρχει κάπου αλλού το θέμα παρακαλώ θερμά τους επιμελητές να με ειδοποιήσουν για να το μεταφέρω)

 

[DianaTheSuperstar91]

Καλοκαίρι του 1995 με όλη την οικογένεια μου στο Νέο Φάληρο κολυμπώντας στα βρώμικα νερά όπου σήμερα είναι μαρίνα με κότερα και καράβια. Μετά το 1996 με 15000 εγώ, η μαμά μου και τα αδέλφια μου στην Α Πλάζ Βούλας (σημερινό Thalassea A) με μαγιό ολόσωμο (φανελάκι-σορτσάκι μαζί), να μαλώνω με την μαμά επειδή έριχνα άμμο στον κόσμο (ζητώ σε όλους σήμερα μετά από 13 χρόνια ένα τεράστιο sorry, μικρή ήμανε τότε :sealed: .

 

[Juanita]

Το '89 η -τότε- κολλητή μου έδινε για δεύτερη φορά Πανελλήνιες.

Έτυχε το εξεταστικό κέντρο για γαλλικά να είναι κάπου στο Φάληρο οπότε σκεφτήκαμε τελειώνοντας να πάμε για μπανάκι.

Ο μπαμπάς της είχε τη φαεινή ιδέα να μας πάει εκεί που πήγαινε και εκείνος πολύ (μα πολύ πολύ... ) παλαιότερα.

\

Καταλήξαμε λοιπόν στην παραλία

ακριβώς κάτω από το αντικαρκινικό Μεταξά στον Πειραιά.

Η κατάσταση από τα λύματα ήταν απαράδεκτη,

η βρωμίλα ασφυκτική

και τα φύκια είχαν καλύψει μέχρι και τις πέτρες έξω έξω...

Δε βουτήξαμε ούτε τα δαχτυλάκια των ποδιών μας παρά τις διαβεβαιώσεις (την προηγούμενη μέρα βέβαια) του κυρ Στέλιου πως τα νερά είναι πεντακάθαρα... :xm:

Εντύπωση δε, μας έκανε που εκτός από κάτι γέρους που πρέπει να είχαν πάθει ανοσία, μπάνιο έκαναν και νέοι άνθρωποι με τα μωρά τους...

Φρίκη...

 

[Hera]

καλά Χουανίτα τα εικονίδιά σου ήταν που μ έκαναν να γελάσω!

τα ρετρό μου μπάνια τα έκανα με την κολλητή κι εγώ, στου Παρασκευά (εκεί που ειναι σήμερα το Scuba στη Καστέλα)

και δλδ τί μπάνια... ηλιοθεραπεία και πολλά ντουζάκια και βρώσιν καρότων κάτω απ τον καυτό ήλιο για να μαυρίσουμε πιο εύκολα (όπως μας είχαν πει οι ήδη λιοκαμένες συμμαθήτριές μας, βλέπετε είχε αρχίσει να γίνεται της μοδός το μαυρισμένο δέρμα, αλλιώς σε έλεγαν βουνίσια - που ειμαι δλδ και δεν το κρύβω)

Μιλάμε για έτη 1986-1987 (από τότε ήταν βρωμερά εκεί)

 

[D@redevil]

Ρε Juanita, πού πας και τα ξεθάβεις αυτά τα emoticons!

Απλά, hilarious!

Περαία (κοντά στα ραντάρ - εκεί που τώρα επεκτάθηκε το ξενοδοχείο Ξενίας) & Αγία Τριάδα (κοντά στο ΠΙΚΠΑ).... Στο καρατσακίρ κέφι, φτάναμε μέχρι Αγγελοχώρι! Ο πατέρας μου με πήγαινε πάνω, κοντά στον φάρο (τότε δεν ήταν και περιφραγμένος) και με μάθαινε για τη θάλασσα! Μιλούσαμε με τις ώρες, μέχρι που ο ήλιος άρχιζε να γλύφει τη θάλασσα, όπου και άναβε ο φάρος! Με εξηγούσε τη λειτουργία τους, και πώς να τους αναγνωρίζω στους ναυτικούς χάρτες (ήμουν - δεν ήμουν 7 χρονών! ο ναυτικός χάρτης Θερμαϊκού και Τορωναίου με σκέπαζε! Μόλις πάω σπίτι, θα τους βγάλω φωτό και θα τους ποστάρω! )...

(σ.σ. Starbuck, κατάλαβες γιατί έχω "κόλλημα" με το φαροφύλακά σου? )

Η μαμά μου ασχολιόταν με το κέντημά της και δεν επενέβενε ποτέ στις συζητήσεις μας! Μόνο όταν μιλούσαμε για ψάρεμα!

Κάπου στα 14 - 16 μου χρόνια, έγινε η Waterland στους Ταγαράδες! Θυμάμαι που σκάγαμε μύτη εκεί ή αν θέλαμε θάλασσα, φτάναμε μέχρι Καλλικράτεια ή Νέα Πλάγια! Εννοείται ότι μπάνιο (σε παραλία ή σε πισίνα, ισοδυναμούσε με κοπάνα! )

 

[Starbuck]

(σ.σ. Starbuck, κατάλαβες γιατί έχω "κόλλημα" με το φαροφύλακά σου? )

Ναι καταλαβαίνω..

τώρα περιφραγμένος λοιπόν ο φάρος;

Να σημειώσω πως η ιστορία τού Άνεργου Φάρου τελείωσε

 

[k.efi]

Καλοκαίρια στο Χαλκούτσι (Μετά τον Ωροπό και πρίν τα πηγαδάκια) με ξύλινο τσόκαρο Schol, κοντομάνικο μπλουζάκι που του κόβαμε τα μανίκια και γινόταν αμάνικο,το σακίδιο με τα κορδόνια, ένα σορτσάκι, η μαμά φορτωμένη με υφασμάτινη ομπρέλα θαλασσής, τσάντα με τα μπανιερά, βουτιές από τον μόλο, ο λουκουματζής που διέσχιζε χωρίς παπούτσια την παραλία και φώναζε "πάρε πάρε, καίει, καίει έλα φρέσκοι λουκουμάδες" ξέρετε αυτοί οι αφράτοι με την ζάχαρη και την κανέλα! Εναλλακτική ενδυμασία για τα κοριτσάκια της παρέας, ινδιάνικη μακό μπλούζα (αυτή με τα μακριά κρόσσια στο τελείωμα), κορδέλα πλεξούδα με χρυσή κλωστή στην μέση στο κεφάλι.

 

[BETTY BOOP]

Καλοκαίρι πηγαίναμε για μπάνιο με εκδρομικό λεωφορείο στο Ηράκλειο. Ξεκινoύσαμε 4 το απόγευμα από το χωριό φορτωμένοι με τα σχετικά και γυρίζαμε κατά τις 9 το βράδυ. Μετά το μπάνιο σειρά είχε το καθιερωμένο παγωτάκι...Στο λεωφορείο ακούγαμε μουσική και γενικά ήμασταν μες την τρελή χαρά...Μια φορά, στο τελευταίο μπάνιο της περιόδου, είχαμε πάει σε ταβέρνα και μετά είχαμε ξεσαλώσει στο χορό, με τα πιτσιρίκια (εμάς δηλαδή) να χορεύουμε Jordy (θυμάμαι το τραγούδι Alison!!!)...

 

[Dimitrissss]

Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, αλλά νομίζω ότι σε παλιότερες δεκαετίες οι καλοκαιρινές διακοπές μιας μέσης οικογένειας ξεκινούσαν νωρίτερα απ' ότι σήμερα. Ο κατ' εξοχήν μήνας διακοπών ήταν ο Ιούλιος, ενώ τώρα είναι ο Αύγουστος. Παλιά, ο δεκαπενταύγουστος ήταν το ακραίο όριο (μάξιμουμ στις 16 σχεδόν όλοι ήταν στα σπίτια τους), ενώ σήμερα ο δεκαπενταύγουστος είναι το σημείο αναφοράς των καλοκαιρινών διακοπών.

 

[Maverick]

Στο Φλοίσβο, κατεβαίναμε με το λεωφορείο από τη Συγγρού. Κουλούρα, κολατσιό και κυρίες θαμμένες στην άμμο στη δεξιά άκρη της παραλίας...


Μέχρι το '72 που γεννήθηκε η αδερφή μου, κάθε μέρα όλο το καλοκαίρι ήμουν στη θάλασσα...


Αντηλιακά και τέτοια δε διέθετε το κατάστημα. Κι εγώ, σε πείσμα της μόδας και της μάνας μου δεν μαύριζα μόνο καιγόμουν... :burn:

 

[witch king]

Λοιπον δεκαετια του 80 και μπανια με πουλμαν σε Αγιους Θεοδωρους, Κινεττα,Νεα Μακρη παιδακι τοτε μιλαμε για καλτ καταστασεις walkman βατραχοπεδιλα μασκες χαχαχα.

 

[Wally]

Και εγω θυμαμαι κατι επικα "ταξιδια" με αστικο λεωφορειο στη Λουτσα με φιλους! Τρελο στριμωξιδι, τρελη κινηση και δεν μπορω να καταλαβω το λογο που βασανιζομουν!

Δεν μπορω να αντιληφθω 20++ χρονια μετα, γιατι η Λουτσα ηταν χοτ κολυμβητικος προορισμος τοτε αφου ουτε καμια καθαριοτητα της προκοπης ειχε και περπαταγες και δυο μιλια για να σου φτασει το νερο στον ωμο.

Με το ξεκινησα να οδηγω μηχανακι και αυτοκινητο εβαψα μια πετρα καταμαυρη και εχω να παω Λουτσα απο τοτε...

 

[witch king]

τωρα ειναι καλα εκει που λες δεν εχει καμια σχεση με το τοτε.

 

[Dr. SLUMP]

Τα παιδικά μου μπάνια τα έκανα στην πλαζ Αστήρ Βουλιαγμένης... είχα (και τώρα έχω πολύ μεγαλύτερη) φωτοευαισθησία, οπότε κύρια ανάμνηση αποτελεί η σκιά, το milko και το Game Boy μου.

Τελευταία φορά πήγα για μπάνιο το 2003 στα Χανιά και κοντεύει ήδη να γίνει retro ανάμνηση... :/ /emoticons/unsure@2x.png 2x" width="20" height="20" />

 

[αριαδνη]

Με λεωφορειο , μια ωρα δρομο και για να βρεις την θάλασσα και το θεμα ειναι πως εχανες χρόνο με το να πηγαινει σε διαφορες γωνιες να παιρνει κόσμο, απαραιτητο- κλιματιστικό που εκεινη την εποχή και έκανες μπάνιο πριν πας στην θαλασσα, αν δεν εσκαγες πρωτα στην κυριολεξια!! η παρεούλα ηταν καλή, όμως και αξιζε η ταλαιπωρια !!

 

[Domenica]

Πετσετα και σορτσακι Μπιμπιμπο και μπανιο με ολη την οικογενεια στις παραλιες του νησιου οταν ημουν μικρουλα. Μετα μπανιο με το λαστιχο στην ταρατσα οπου εβγαινε το πλυσταριο διοτι η μπανιερα ηταν τσιγκινη και βουλωνε με την αμμο.Ακολουθουσε γευμα με κοτοπουλο στον φουρνο ή ψαρι στη σχαρα και γλυκο βυσσινο πανω σε καιμακι παγωτο ή χειροποιητη γρανιτα λεμονι που την ειχαμε φτιαξει αποβραδις και μετα ο μισητος μεσημεριανος υπνος. Εγω εκανα μπανιο τελευταια και θυμαμαι να διαβαζω Καντυ Καντυ και Ντομινο καθισμενη στο περβαζι του παραθυρου με το μαγιο περιμενοντας σειρα.

Αργοτερα τα καλοκαιρια φοραγαμε μαγιο κατω απο τα ρουχα, καναμε κοπανα λιγο νωριτερα απο το σχολειο κατεβαιναμε τρεχοντας τα σκαλια και βουταγαμε στις παραλιες της πολης συχνα μαζι με τα δυστηχα σχολικα βιβλια (και εγω που τα κραταγα τα πεταξε η μαμα).Νομιζω πως εδω θα αξιζε να αναφερουμε τις πιο καλτ ρετρο παραλιες που εχουμε επισκεφτει. Η Λουτσα πως ειναι? Ειναι τοσο καλτ οσο η φημη της? Θα ηθελα να μαθω περισσοτερα. Λοιπον αρχιζω και συμπληρωστε.

1. Παραλια Αμνισσος στον Καρτερο Ηρακλειου Κρητης

Ο ορισμος του καλτ. Περνας μεσα απο το αιθριο του δυσμοιρου Ξενια και φτανεις σε μια παραλια που θα ηταν εως και ωραια αν δεν υπηρχαν

α. Τα απομειναρια ενος παραλιακου μπαρ

β. Διαφορα τροχοσπιτα που εχουν ξεμεινει απο τα 70ς και τα 80ς για αγνωστο λογο.

γ. Τερατωδη ρευματα (φημες λενε πως οποιος προσπαθει να παει στο νησακι απεναντι πνιγεται)

Για την ολοκληρωση του σουρεαλισμου προσθετεις την θεα απο τα αεροπλανα που πανε στο αεροδρομιο.

Ποιος παει? Σχεδον ολοι καθως ειναι η πιο κοντινη στην πολη.

2. Λουτρακι

Μια φορα εχω παει και μου αρεσε τρελλα καθως ειναι ο ορισμος των 60ς με μονοκατοικιες με κηπους και φερ φορζε επιπλα και ρετρο γιαγιαδες με σκουφακια και πλαστικα παπουτσια. Βεβαια ειχα παει και μικρη δεν ξερω πως ειναι τωρα, πανε και 20 χρονια.

3. Αγιος Νικολαος και Κυματα στην Ερμουπολη Συρου.

Τα Κυματα ειναι αυτο που λεει το ονομα τους. Μικρη παραλια με βοτσαλακια που καθε φορα που περνα καραβι γινεται τσουναμι. Διαφορα παιδια απο την Σχολη Εποροπλοιαρχων ρεμβαζουν τα πελαγη (ή τις λουομενες).

Ο Αγιος Νικολαος ειναι κατω απο την ομωνυμη εκκλησια στα Βαπορια. Υπεροχη θεα στα νεοκλασσικα που κρεμονται στα βραχια. Πιο περα εχει και τα τρεντυ Αστερια με κοσμο νεανικο και στυλατο. Οι δυο ομως παραπανω παραλιες αποτελουν το βασιλειο της ρετρο γιαγιας. Στον Αγιο Νικολαο εχει και ρετρο ερασιτεχνες ψαραδες. ΟΙ τολμηροι κολυμπουν απο την μια παραλια στην αλλη (βρισκονται απεναντι). Μπορεις να πας και βραχο βραχο.

 

[ntsmrtz]

για κάποιο λόγο, δεν πολυπήγαινα ούτε πηγαίνω στις παραλίες της ανατολικής αττικής (αν και φέτος έχω πάει δύο φορές)

με το που πήρα μηχανή το '92 και μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει παραλία-λιμανάκι-βραχάκι από την βάρκιζα μέχρι και το σούνιο που να μην έχω κάνει μπάνιο

επίσης, ωραία ανοιξιάτικα μπάνια είχα κάνει (πάει δεκαετία+) σε όλες σχεδόν τις παραλίες στην Λήμνο! (είναι ένα μέρος που θέλω να πάω καλοκαίρι..)

 

[Marioland]

Παιδιά εγώ θυμάμαι τα μπάνια που κάναμε στην παραλία της Παλαιάς Φωκαίας και της Ανάβυσσου. Ακόμα πάμε βέβαια, αλλά έχουν αλλάξει πολλά απο τότε.

Θυμάμαι το παιδοτσούρμο τότε στα εξοχικά (που ήταν και λίγα) μας μάζευε πότε η μια μαμά και πότε η άλλη (ανάλογα με το ποια είχε τελειώσει της δουλειές της) χωνόμασταν όλα σε ένα αμάξι μαζί με μπάλες, πετσέτες, αντηλιακά και καρέκλες και βούρ στην παραλία.

Θυμάμαι στην παραλία της Π.Φωκαίας απέναντι απο τις Αλυκές - εκεί πηγαίναμε συνήθως - δεν υπήρχε το καλοφτιαγμένο πάρκο. Μόνο άμμος, πέτρες και κάτι παλιοί τσιμεντένιοι τοίχοι με απομεινάρια απο καλώδια πάνω τους. Η μοναδική μαμά (καμμιά φορά 2 μαζί ή και κανένας πατέρας) περνούσε τα βάσανα για να μας πασπαλίσει όλα με αντηλιακά και να μας προσέχει μην πνιγούμε. Μετά απο χρόνια, όταν τα μεγάλα αδέρφια ήταν αρκετά υπεύθυνα, αναλάμβαναν αυτά τα πασαλείμματα και την προσοχή.

Τα παιχνίδια απλά. Κάτι μπάλες της NIVEA που τις φουσκώναμε με τρόμπες, κουλούρες, ρακέτες, στρώματα. Κάποτε βάλανε και ένα φιλέ για beach volley αλλά δεν θυμάμαι να έπαιζα ποτέ...

Η καλύτερη ασχολία στην παραλία όταν δεν έπαιζα ήταν τα Μίκυ Μάους. Είχα διαβάσει σχεδόν όλα τα Μίκυ Μυστήριο στην παραλία.

Τέλος, όταν γυρίζαμε πλενόμασταν στο λάστιχο ή στις εξωτερικές τσιμεντένιες ντουζιέρες. Δεν είχε νόημα να πάμε μέσα αφού ακόμα και το φαΐ και το μαγείρεμα γινόταν κυριολεκτικά έξω. Η κάθε μαμά είχε γκαζιέρα, ενώ οι πατεράδες αναλάμβαναν το ψήσιμο όταν είχαμε ψάρι ή κάποιο κοψίδι.

Ο μεσημεριανός ύπνος ήταν η ώρα του Game Boy. Φτηνά κινέζικα ακουστικά στ' αυτιά και δώστου. Οι άλλοι ροχάλιζαν κι εγώ χανόμουν στους υπέροχους μονόχρωμους κόσμους του.

Το απόγευμα ξανά παιχνίδι και ποδηλατάδες. Οι Ιούληδες και οι Αύγουστοι αυτοί έχουν χαθεί οριστικά. Μου ξυπνάει μνήμες το εξοχικό που άλλαξε ελάχιστα απο τότε, το κρεβάτι είναι το ίδιο ενώ όταν μου επιτρέπει η δουλειά, πάω ακόμα σε αυτές τις παραλίες....

 

[johnny19818]

Τα μπάνια μας για πολλά χρόνια γινόνταν στην Ελούντα σε μια παραλία όπου έχει γίνει ιδιωτική και ανήκει σε ξενοδοχείο τώρα. Θυμάμαι κάποιες φορές που παίρναμε και φαγητό, αράζαμε στην παραλία κια την περνούσαμε εκεί όλη μέρα. Α, και απέναντι φυσικά βλέπαμε το "Νησί".

 

[pardalotzatziki]

Δε θελω να στεναχωρησω οσους μεγαλωσαν σε μεγαλουπολεις οποτε δεν θα πω τιποτα για τα (εκατονταδες!)μπανια στις υπεροχες παραλιες του Πηλιου... :sealed: