Τα ρετρό μας μπάνια
- Έναρξη μίζας krios
- Ημερομηνία έναρξης
ΦΖΠ1
RetroJunkie™
- Joined
- 23 Μάρ 2013
- Μηνύματα
- 2.266
- Αντιδράσεις
- 850
Στην...ερημιά της Βάρκιζας, πολύ πριν από Λούνα Παρκ, Γιαμπανάκια και άλλες ... Στην επιστροφή, ο γνωστός "Φούρνος" φυσικά πάντα μας έπιανε αιχμαλώτους...
Πολλές φορές καλεσμένοι στo τότε hot spot της Σαρωνίδας, αλλά και με τα γνωστά πούλμαν "Θαλάσσια Μπάνια" σε Τύμβο Μαραθώνα. Το πούλμαν, με κασέτα Μπηθικώτση στην επιστροφή : "Τι κι αν είμαστε φτωχοί, ο καιρός αλλάζει..."
Σχεδόν ποτέ με το λεωφορείο του Εδεμ και του Αγίου Κοσμά, αν και ο κόσμος σταφύλια με το που καλοκαίριαζε.
Τα τελευταία χρόνια διαμονή κοντά στις παραλίες της Ανατ. Αττικής, αλλά σπανίως μπάνιο σε αυτές, με μοναδική εξαίρεση, λίγο μικρότερη, στους Δικαστικούς, στα βραχάκια, αφαιρώντας τα πολλά περιττά και ...:shtup:
Πολλές φορές καλεσμένοι στo τότε hot spot της Σαρωνίδας, αλλά και με τα γνωστά πούλμαν "Θαλάσσια Μπάνια" σε Τύμβο Μαραθώνα. Το πούλμαν, με κασέτα Μπηθικώτση στην επιστροφή : "Τι κι αν είμαστε φτωχοί, ο καιρός αλλάζει..."
Σχεδόν ποτέ με το λεωφορείο του Εδεμ και του Αγίου Κοσμά, αν και ο κόσμος σταφύλια με το που καλοκαίριαζε.
Τα τελευταία χρόνια διαμονή κοντά στις παραλίες της Ανατ. Αττικής, αλλά σπανίως μπάνιο σε αυτές, με μοναδική εξαίρεση, λίγο μικρότερη, στους Δικαστικούς, στα βραχάκια, αφαιρώντας τα πολλά περιττά και ...:shtup:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
perlastar
RetroJunkie™
- Joined
- 30 Αύγ 2013
- Μηνύματα
- 2.077
- Αντιδράσεις
- 1.087
Κι εγώ το ίδιο, θυμήθηκα το φούρνο και μου ξύπνησες ωραία ανάμνηση! Πηγαίναμε κι εμείς Βάρκιζα και Λαγονήσι και πάντα μου άρεσε όταν περνούσαμε το τούνελ. Στη Βάρκιζα μου άρεσε η θάλασσα, ενώ στο Λαγονήσι μου άρεσε το τοπίο περισσότερο, όπως και το ότι μπορούσες να βρεις ήσυχα μέρη, χωρίς πολύ κόσμο. Θυμάμαι ότι υπήρχαν και διάφοροι πλανόδιοι που συνήθιζαν να πουλάνε φρούτα, κυρίως σύκα, και πίεζα τους δικούς μου για να πάρουμε. Πηγαίναμε και με αυτοκίνητο, αλλά και με τα γνωστά πούλμαν για θαλάσσια μπάνια -αλήθεια, υπάρχουν ακόμα;- Επίσης πηγαίναμε Αίγινα και συγκεκριμένα Αγία Μαρίνα, που τη θεωρώ ακόμα την ωραιότερη περιοχή της Αίγινας. Μπάνια έχω κάνει και στην ωραία Ναύπακτο, στην οποία έμενα για ένα διάστημα όταν ήμουν μικρή.ΦΖΠ1 είπε:
BETTY BOOP
Official *GOD* of RetRo
- Joined
- 25 Απρ 2010
- Μηνύματα
- 9.264
- Αντιδράσεις
- 6.030
χαρακτηριστική φιγούρα στην παραλία ο πωλητής λουκουμάδων με ζάχαρηBETTY BOOP είπε:
Το 1994 θυμάμαι που πήγαινα για μπάνιο στη Λούτσα Πρέβεζας.Απ΄τις αρχές της δεκαετίας του 90 ανακαλύφθηκε αυτή η παραλία γιατί τότε έστρωσαν το δρόμο με άσφαλτο για εκεί.Επίσης έκαναν εκεί μπάνιο κόσμος απ΄τα γύρω χωριά και ομογενείς από Γερμανία ερχόμενοι διακοπές στα χωριά τους.Από δωμάτια δεν υπήρχαν μόνο μια καντίνα στην αρχή της παραλίας.
takero
RetroN00b
- Joined
- 3 Mαϊ 2014
- Μηνύματα
- 71
- Αντιδράσεις
- 66
Ρετρομπάνια στα Λιμανάκια Βουλιαγμένης, στη Λουμπάρδα και στη Βάρκιζα. Έξτρα εξόρμηση ήταν η Ανάβυσσος! Hot Ανάμνηση: Κοπάνα από το Γυμνάσιο (1987), λεοφωρεία και μπανάκι στη Β πλαζ Βούλας (αυτή με τις τσιμεντένιες πλατφόρμες μέσα στη θάλασσα και πλέον εγκαταλειμμένη). Η ωραία της τάξης με μια κίνηση όλο χάρη πετά το σουτιέν της και κάνει τοπλες ηλιοθεραπεία!!!!!!!!!!! Πρέπει να ανέβασα 45 πυρετό...που δεν πέρασε ποτέ! Αχ, που είναι τα φραπεδάκια στο άσπρο πλαστικό, η πετσέτα με την γοργόνα (ή το ξύλινο ναυτικό τιμόνι) και η θαλασσινή τυρόπιτα-γαστρίτιδα;;; ΩΡΑΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ!
Uskoke
RetroAdept
- Joined
- 9 Φεβ 2011
- Μηνύματα
- 3.417
- Αντιδράσεις
- 6.006
Ρετρό μπάνια στην Αμνισσό με τα γνωστά παλιά λεωφορεία, ολόκληρη εκδρομή! Σιγά-σιγά το λεωφορείο με το χαρακτηριστικό μούγκρισμα του κινητήρα και πετούσε το μισό ντίζελ άκαυτο! Ντουμάνι μαύρος καπνός η αγαπημένη μου θέση πάνω στο κάλυμμα της μηχανής δίπλα στον οδηγό. Εισπράκτορας και τρεις πόρτες είχαν τα λεωφορεία και η θέση του εισπράκτορα είχε επίσης κουμπιά για τις πόρτες. Να βογκά η μηχανή του στην μεγάλη ανηφόρα και όπου να ναι θα κατεβούμε να σπρώξουμε! Αυτάκια της Αφροδίτης στην παραλία, πίσσα από τα καράβια και ντους με γλυφό νερό στην παραλία του ΕΟΤ! Βόλτα στην αμμουδιά μέχρι το Τομπρούκ, και κυνήγημα καβουριών ανάμεσα στα βράχια! Στην καμπίνα υπήρχε μια πόρτα που άνοιγε από μέσα και επικοινωνούσε με το βεστιάριο για να δώσεις τα ρούχα σου αν ήθελες!Μίνι γκολφ το οποίο ποτέ δεν δούλευε, παιδική χαρά με μεταλλικά παιχνίδια!
Τα ρετρό μου μπάνια είναι φυσικά στο νησί μου. Θα μασταν δε θα μασταν 10 χρονών όταν γνωριζόμασταν σαν παιδιά στην παραλία. Κάποιοι ήταν μικρότεροι και κάποιοι μεγαλύτεροι ένα-δυο χρόνια. Οι μαμάδες τότε δεν ήταν όπως τώρα. Δε φοβόντουσαν, δεν υπήρχε κάτι να φοβηθούν. Μας έχαναν όλη μέρα και δεν τις ένοιαζε!!!!!!!!!!!!! «Πού είναι τα παιδιά?» «Για μπάνιο» ή «Εντάξει, κάπου εδώ γύρω θα είναι". Το εδώ γύρω μπορεί να ήταν στην άλλη άκρη της Χώρας.
Οι δύο παραλίες που ήταν στις δύο άκρες της Χώρας, ήταν πεντακάθαρες. Η μία είχε άμμο. Η άλλη ήταν βραχώδης με κάτι πέτρες σαν αγκωνάρια. Πηγαίναμε για μπάνιο χωρίς να χρειαζόμαστε αμάξι, με μια πετσέτα στον ώμο αλλά με όλα τα κομφόρ της εποχής. Στρώματα, μπάλες κάθε είδους και μεγέθους, ρακέτες, μάσκες, αναπνευστήρες κλπ κλπ. Αντιηλιακό? Ας γελάσω Κανένας, μα κανένας δεν το σκεφτόταν Κάναμε άνω-κάτω την παραλία χωρίς να ενοχλούμε παρόλα αυτά, κανέναν. Οι τρέλες μας έκαναν τους περαστικούς να σταματάνε, να γελάνε και να μας χαζεύουν. Ατελείωτες ώρες ξενοιασιάς, ανεμελιάς, γέλιου και χαράς. Βουτιές από ύψη και από βράχια που τώρα τα σκέφτομαι και συνειδητοποιώ πόσο επικίνδυνες ήταν, εξερεύνηση στην άμμο ή στα βράχια. Η αμμώδης παραλία ήταν γεμάτη κοχύλια κάθε είδους, χρώματος, μεγέθους και αστερίες. Η βραχώδης παραλία έβριθε από ανεμώνες, πεταλίδες (που τις ξεκολλάγαμε και τις τρώγαμε επιτόπου) και κάθε είδους βέβαια μορφή θαλάσσιας ζωής που μας κινούσε την περιέργεια. Για μας ήταν γιορτή η εξερεύνηση με τη μάσκα. Ομαδικά παιχνίδια και αθλοπαιδιές μέχρι τελικής εξόντωσης. Ατελείωτες ώρες. Μας τσιμπούσαν οι τσούχτρες και συνεχίζαμε σαν να μην έγινε τίποτα. Το πολύ-πολύ κάποιου η μαμά να του είχε δώσει μαζί αμμωνία για παν ενδεχόμενο. Ντους μετά το μπάνιο? Αστείον πράγμα. Κοιμόμασταν ξεροί με το αλάτι πάνω μας και κάναμε μπάνιο το απόγευμα. Μοιάζαμε με γυφτάκια από το μαύρισμα ακόμα και οι ανοιχτόχρωμοι της παρέας. Δε φοβόμασταν τίποτα. Ούτε την κακοκαιρία, ούτε τα μεγάλα κύματα που πολλές φορές ήταν πολύ άγρια (ειδικά τέλος Αυγούστου και αρχές Σεπτεμβρίου), τίποτα πραγματικά. Παίρναμε τα στρώματα και τις φουσκωτές βάρκες και παίζαμε το «Χαβάη 5-0». Γυρίζαμε σπίτι το μεσημέρι τόσο εξαντλημένοι αλλά τόσο ευτυχισμένοι, που αυτή η ευτυχία μου έχει μείνει σαν συναίσθημα. Τα σημερινά παιδιά στο νησί δε μπορούν εκ των πραγμάτων να κάνουν το ίδιο. Οι δύο κοντινές αυτές παραλίες δεν υπάρχουν πια. Η πρόοδος μεγάλωσε το λιμάνι για να έρχονται πλέον πιο μεγάλα καράβια. Η μία βραχώδης παραλία έγινε αποδέκτης των λυμάτων και η άλλη με την άμμο εγκαταλείφθηκε. Πέρσι παρατήρησα μια προσπάθεια να ξαναγίνει κάπως αξιοπρεπής, αλλά δε νομίζω ότι έγινε κάτι. Για να πας για μπάνιο στις άλλες παραλίες που είναι υπέροχες ομολογουμένως, πρέπει να έχεις αυτοκίνητο.
Οι κοντινές εξορμήσεις μου έγιναν σαν παιδί με το θείο και τη θεία μου τις Μαγιάτικες και Οκτωβριανές Κυριακές σε λιμο και Ανάβυσσο και σε μεγαλύτερη ηλικία (εννοώ 18-20), με διάφορες παρέες της νιότης μου, με την κολλητή μου και με τον άντρα μου και τις κατοπινές μας παρέες στον γιο Νικόλαο της Αναβύσσου, στο Μαύρο Λιθάρι και στις εκεί γύρω παραλίες. Επίσης, στο Αγκίστρι, το οποίο θεωρώ ιδανικό κοντινό προορισμό. λλη εποχή, άλλη αίσθηση, πολύ όμορφες στιγμές αλλά βέβαια τελείως διαφορετικές από εκείνες των παιδικών μου χρόνων.
Οι δύο παραλίες που ήταν στις δύο άκρες της Χώρας, ήταν πεντακάθαρες. Η μία είχε άμμο. Η άλλη ήταν βραχώδης με κάτι πέτρες σαν αγκωνάρια. Πηγαίναμε για μπάνιο χωρίς να χρειαζόμαστε αμάξι, με μια πετσέτα στον ώμο αλλά με όλα τα κομφόρ της εποχής. Στρώματα, μπάλες κάθε είδους και μεγέθους, ρακέτες, μάσκες, αναπνευστήρες κλπ κλπ. Αντιηλιακό? Ας γελάσω Κανένας, μα κανένας δεν το σκεφτόταν Κάναμε άνω-κάτω την παραλία χωρίς να ενοχλούμε παρόλα αυτά, κανέναν. Οι τρέλες μας έκαναν τους περαστικούς να σταματάνε, να γελάνε και να μας χαζεύουν. Ατελείωτες ώρες ξενοιασιάς, ανεμελιάς, γέλιου και χαράς. Βουτιές από ύψη και από βράχια που τώρα τα σκέφτομαι και συνειδητοποιώ πόσο επικίνδυνες ήταν, εξερεύνηση στην άμμο ή στα βράχια. Η αμμώδης παραλία ήταν γεμάτη κοχύλια κάθε είδους, χρώματος, μεγέθους και αστερίες. Η βραχώδης παραλία έβριθε από ανεμώνες, πεταλίδες (που τις ξεκολλάγαμε και τις τρώγαμε επιτόπου) και κάθε είδους βέβαια μορφή θαλάσσιας ζωής που μας κινούσε την περιέργεια. Για μας ήταν γιορτή η εξερεύνηση με τη μάσκα. Ομαδικά παιχνίδια και αθλοπαιδιές μέχρι τελικής εξόντωσης. Ατελείωτες ώρες. Μας τσιμπούσαν οι τσούχτρες και συνεχίζαμε σαν να μην έγινε τίποτα. Το πολύ-πολύ κάποιου η μαμά να του είχε δώσει μαζί αμμωνία για παν ενδεχόμενο. Ντους μετά το μπάνιο? Αστείον πράγμα. Κοιμόμασταν ξεροί με το αλάτι πάνω μας και κάναμε μπάνιο το απόγευμα. Μοιάζαμε με γυφτάκια από το μαύρισμα ακόμα και οι ανοιχτόχρωμοι της παρέας. Δε φοβόμασταν τίποτα. Ούτε την κακοκαιρία, ούτε τα μεγάλα κύματα που πολλές φορές ήταν πολύ άγρια (ειδικά τέλος Αυγούστου και αρχές Σεπτεμβρίου), τίποτα πραγματικά. Παίρναμε τα στρώματα και τις φουσκωτές βάρκες και παίζαμε το «Χαβάη 5-0». Γυρίζαμε σπίτι το μεσημέρι τόσο εξαντλημένοι αλλά τόσο ευτυχισμένοι, που αυτή η ευτυχία μου έχει μείνει σαν συναίσθημα. Τα σημερινά παιδιά στο νησί δε μπορούν εκ των πραγμάτων να κάνουν το ίδιο. Οι δύο κοντινές αυτές παραλίες δεν υπάρχουν πια. Η πρόοδος μεγάλωσε το λιμάνι για να έρχονται πλέον πιο μεγάλα καράβια. Η μία βραχώδης παραλία έγινε αποδέκτης των λυμάτων και η άλλη με την άμμο εγκαταλείφθηκε. Πέρσι παρατήρησα μια προσπάθεια να ξαναγίνει κάπως αξιοπρεπής, αλλά δε νομίζω ότι έγινε κάτι. Για να πας για μπάνιο στις άλλες παραλίες που είναι υπέροχες ομολογουμένως, πρέπει να έχεις αυτοκίνητο.
Οι κοντινές εξορμήσεις μου έγιναν σαν παιδί με το θείο και τη θεία μου τις Μαγιάτικες και Οκτωβριανές Κυριακές σε λιμο και Ανάβυσσο και σε μεγαλύτερη ηλικία (εννοώ 18-20), με διάφορες παρέες της νιότης μου, με την κολλητή μου και με τον άντρα μου και τις κατοπινές μας παρέες στον γιο Νικόλαο της Αναβύσσου, στο Μαύρο Λιθάρι και στις εκεί γύρω παραλίες. Επίσης, στο Αγκίστρι, το οποίο θεωρώ ιδανικό κοντινό προορισμό. λλη εποχή, άλλη αίσθηση, πολύ όμορφες στιγμές αλλά βέβαια τελείως διαφορετικές από εκείνες των παιδικών μου χρόνων.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
BETTY BOOP
Official *GOD* of RetRo
- Joined
- 25 Απρ 2010
- Μηνύματα
- 9.264
- Αντιδράσεις
- 6.030
θυμαμαι που εμπαινα στη θαλασσα και ελεγα σε γνωστους μου που ήταν γυρω μου ότι αν μου αρεσε καποιος από τους λουομενους,θα προσποιόμουν ότι...πνιγομαι...για να τσιμπήσει καποιος...
τελικα και μονο στη στο ακουσμα της φρασης αυτης, οι γνωστοι μου ελεγαν να σωπασω και να μη λεω βλακειες, δεν ειχαν αισθηση του χιουμορ...(ειχα δει τη σχετικη σκηνη από την ταινια ''Η θεια από το Σικαγο'' με θεια και ανηψιά στην παραλια...)
:animeek:
τελικα και μονο στη στο ακουσμα της φρασης αυτης, οι γνωστοι μου ελεγαν να σωπασω και να μη λεω βλακειες, δεν ειχαν αισθηση του χιουμορ...(ειχα δει τη σχετικη σκηνη από την ταινια ''Η θεια από το Σικαγο'' με θεια και ανηψιά στην παραλια...)
:animeek:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
ΦΖΠ1
RetroJunkie™
- Joined
- 23 Μάρ 2013
- Μηνύματα
- 2.266
- Αντιδράσεις
- 850
O πωλητής λουκουμάδων σας πληροφορώ ότι στην κοσμική Μύκονο ζει και βασιλεύει ! Ξυπόλητος, με άσπρη ποδιά, με καταπληκτικούς λουκουμάδες 2 ευρώ, ζεστούς και τεράστιους, κυριολεκτικά σε πιάνει αιχμάλωτο. Μάλιστα φέτος είδα άλλους δυο-τρεις (με την ίδια ποιότητα), ενώ παλιότερα ήταν μόνο ένας.BETTY BOOP είπε:
Η πλάκα είναι πως είτε πας σήμερα στη μια παραλία, είτε αύριο στην άλλη, κάποια στιγμή εκεί κατά το μεσημέρι, νά 'τος μπροστά σου ! Στη Φτελιά, στον Ορνό, στο Καλό Λιβάδι, περνάει σίγουρα.
Ο "παλιός" έχει ένα πτυσσόμενο σταντ για ν' ακουμπάει το δίσκο του, και ένα τούλι για να τους προστατεύει, κυρίως από την άμμο που παίρνει ο αέρας.
Διαβάζω σε κάποιες ειδήσεις ότι το γνωστό λουκουματζή τον διώχνουν κάποιοι "άσβερκοι" όταν πλησιάζει στις παραλίες της χλιδής, αλλά εμείς ευτυχώς εκεί που πάμε, τον βρίσκουμε.
Εμείς, που στην παραλία μας αρκεί ο λουκουμάς, κι όχι η Ντομ Περινιόμ...