Εγώ θεωρώ πως ήταν καλύτερα που επιλέχθηκε ο Δούκας για το συγκεκριμένο ρόλο και όχι ο Αυλωνίτης, διότι σε προηγούμενες ταινίες ο θεατής θα είχε δει τον Αυλωνίτη να κυνηγά νεαρές (π.χ. ''Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός'') , ενώ με το Δούκα τονίστηκε περισσότερο το αταίριαστο του συνοικεσίου (Δούκας - Τριάντη). Επιπλέον, κατ'εμένα η ερμηνεία του Δούκα ήταν πολύ πετυχημένη .κι αυτο επειδη ο συμπρωταγωνιστης ηταν ο Δουκας...
το ξερετε ομως οτι (οπως ειχε πει σε συνεντευξη καποιος απο τους συντελεστες της ταινιας), αρχικα προοριζοταν ο ρολος του Δουκα να δινοταν στον Αυλωνιτη...
"Με διδυμο Αυλωνιτη-Χατζηχρηστου η ταινια θα διαρκουσε 3 ωρες! Θα πεταγε μια ατακα, εκτος σεναριου, ο ενας, θα απαντουσε ο αλλος κι αντε στο τελος να μη ξερεις τι να κοψεις στο μονταζ"...
Σαφως και ειναι ακαταλληλες για ανηλικους πολλες ταινιες του '80. Τινγκα στη βωμολοχια και τα σεξουαλικα υπονοουμενα. Μερικες μαλιστα εχουν και γυμνο.Αν θεωρηθούν βρισιές οι ατάκες αυτές, τότε οι ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου των '80ς θα πρέπει να θεωρούνται ακατάλληλες για ανηλίκους.
Κατά την άποψή μου, σε κωμωδίες δεν έχει και τόσο μεγάλο ρόλο το σενάριο. Δηλαδή δεν βλέπεις κωμωδία για το story αλλά για να γελάσεις. Οπότε αυτό που έχει σημασία (για μένα πάντα) είναι οι ατάκες, οι χαρακτήρες και η χημεία μεταξύ των ηθοποιών. Η ιστορία θα μπορούσε να είναι ότι πιο απλό, στην τελική δεν είναι τίποτα παρά ένα background για να πλαισιωθεί όλη αυτή η παράσταση. Αυτό το εχω παρατηρήσει και με πολλές κωμικές σειρές. Πχ προτιμώ αυτές που έχουν κάτι χαζά, αυτοτελή σενάρια αλλά πολύ χαβαλέ (Εκείνες κι εγώ) παρά όσες δίνουν βάση στο σενάριο (όπως οι περισσότερες σύγχρονες δηλαδή).Ξερω πως η ταινια αυτη εχει αγαπηθει απο πολυ κοσμο. Για μενα ομως ειναι αντιπαθητικη. Εχει απλως ενα υποτυπωδες σεναριο ισα ισα για να πατησει καπου και κατα τα αλλα στηριζεται ολοκληρη στις βρισιες που ανταλλασουν Δουκας - Χατζηχρηστος, οι οποιες κατα τη γνωμη μου ειναι καθαρος αυτοσχεδιασμος ιδιως απο τον δευτερο.
"Το καλό σενάριο είναι απλά καλοδεχούμενο"?Σίγουρα ένα καλό σενάριο είναι πάντα καλοδεχούμενο σε όλα τα είδη. Εφόσον μία κωμωδία έχει τα χαρακτηριστικά που ανέφερα, ε, ένα καλό σενάριο από πάνω σαν κερασάκι στην τούρτα την ανεβάζει κι άλλο.
Το σεναριο ειναι εκει το Αλφα και το Ωμεγα.
χωρίς πραγματικά καλό σενάριο , δεν νοούνται .Εξαρταται ομως για τι κωμωδιες μιλαμε. Πρωτοκλασατες θεωρω προσωπικα τις κωμωδιες που στηριζονται σε (παν)εξυπνο σεναριο
Η φιγούρα του Ζήκου μου ήταν οικεία από το ευρύτερο περιβάλλον μου και πολλοί/πολλές από αυτούς "έφυγαν" από τη ζωή πρόσφατα.
Με άλλα λόγια οι "Ζήκοι/ες" ήταν παρόντες/ουσες στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική ύπαιθρο και έσπερναν το γέλιο απλόχερα...
Διαφωνησε μαζι μου οσο τραβαει η ψυχη σου, αλλα σε παρακαλω οχι σε αυτο το υφος γιατι δεν ειμαι γλυκεια σου.θα διαφωνισω και εγω με την μπαμπι,που τις ειδες γλυκεια μου τις βρισιες;καμια βρισια δεν υπαρχει
Σεβαστό αυτό που λες και το καταλαβαίνω. Και συμφωνώ μέχρι ένα σημείο. Απλά για μένα όσον αφορά τις κωμωδίες συγκεκριμένα δεν κοιτάω σχεδόν ποτέ το σενάριο και είναι συνήθως το τελευταίο πράγμα που μου μένει, ακόμα και όταν το σενάριο είναι καλό."Το καλό σενάριο είναι απλά καλοδεχούμενο"?
Σαν κερασάκι από πάνω στην τούρτα που την ανεβάζει κι άλλο ?
Νομίζω ότι το σενάριο είναι σαν το αρχιτεκτονικό σχέδιο πρ,ωταρχικό στοιχείο και βάση με την οποία παραγωγός και σκηνοθέτης θα επιλέξουν "τεχνίτες" και "υλικά" για να "χτίσουν
ζητω συγνωμη αν ενοχληθηκες,δεν ειχα καποια αντιστοιχη προθεσηΔιαφωνησε μαζι μου οσο τραβαει η ψυχη σου, αλλα σε παρακαλω οχι σε αυτο το υφος γιατι δεν ειμαι γλυκεια σου.
Περαν αυτου, εσυ θεωρεις βρισιες μονο τις βωμολοχιες; Το εντονο υφος και τα κοσμητικα επιθετα με τα οποια στολιζει συνεχως ο ενας τον αλλον τι ειναι; Ασε που καποια στιγμη ο Χατζηχρηστος στελνει τον Δουκα στο δ@@@@@. Θυμαμαι λαθος;