Της μοίρας το γραφτό...

[domniki]

Γενικά είναι μέσα στα πιστεύω μου αυτό, ότι δηλαδή η πραγματική θυσία δεν ζητάει ανταλλάγματα.

Μαζι σου akaliakoukou Δικο μου πιστευω ειναι οτι δεν υπαρχει θυσια. Κανουμε πραγματα γιατι τα θελουμε...και η Καντυ ποτε δεν λεει οτι θυσιαζεται...ο,τι κανει το κανει γιατι αγαπαει

 

[Juanita]

Όταν η Κάντυ γυρίζει στο Σικάγο και εξιστορεί στον Άλμπερτ τα όσα είχα συμβεί ο Άλμπερτ προσπαθεί να καταλαγιάσει τη φουρτούνα στην ψυχή της λέγοντας¨

- Πως και αυτός το ίδιο θα έκανε στη θέση του Τέρρυ

- Η επιλογή του Τέρρυ να θυσιάζει την προσωπική του ευτυχία ήταν ένας από τους λόγους που η Κάντυ τον ερωτεύτηκε.

Η Κάντυ συμφωνεί απόλυτα με το τελευταίο.

Δεν θα ήταν ο δικός της Τέρρυ, αυτός που αγάπησε, αν είχε πράξει αλλιώς...

Για μένα εδώ βρίσκεται και το μεγαλείο της αγάπης, το ωραιότερο μήνυμα που μπορεί να σου περάσει η ΤιΒι...

Παιδιά, η έννοια της θυσίας εμπεριέχει την έννοια του ανταλλάγματος, που συνήθως είναι εξίσου δυνατά...

Η αγάπη δεν ζητάει ανταλλάγματα...

 

[domniki]

Αληθεια, μια και ο τιτλος του thread ειναι "Της μοιρας το γραφτο", πιστευετε στο πεπρωμενο?

 

[Juanita]

Υπό κάποια έννοια, ναι!

Θέλει πολλή κουβέντα...

0

Και όπως λέει και... χμμ... δε γίνομαι κουραστική, ε;;;


Όλοι έχουμε γραμμένο


που το λένε πεπρωμένο


και κανένας δεν μπορεί να τ΄αποφύγει...





Δεν υπάρχει θεωρία


ούτε τραίνα ούτε πλοία


κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί





... Από παιδί... στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές...

 

[Kambia]

Αληθεια, μια και ο τιτλος του thread ειναι "Της μοιρας το γραφτο", πιστευετε στο πεπρωμενο?

Οχι! Πιστευω οτι εμεις οι ιδιοι καθοριζουμε την πορεία της ζωης μας με τις επιλογες μας και τις πραξεις μας.

 

[domniki]

Οχι! Πιστευω οτι εμεις οι ιδιοι καθοριζουμε την πορεία της ζωης μας με τις επιλογες μας και τις πραξεις μας.

K'εγω Kambia, αλλα απλα στην σκεψη και μονο οτι μπορει, ισως, καποια πραγματα να ειναι προκαθορισμενα πριν απο μας για μας, τρελλαινομαι, σαλταρω (οι φιλοι μου με φωναζουν control-freak, γιατι αραγε #) ) ...να σας κουρασω λιγο κ'εγω με ενα αποσπασμα απο το "Ο Αντιπαλος Εραστης" της Μαρως Βαμβουνακη (εκδοσεις Φιλιπποτη):

"[...]παιδευοταν μ' αυτα τα παναρχαια ερωτηματικα του πεπρωμενου και της ελευθεριας, για το ποσο πραγματι ειναι ελευθερος κανεις να διαλεγει και να κανονιζει τη ζωη του και για το ποσο μια προκαθορισμενη ζωη του επιβαλλεται. Ντρεπεται να υποθετει το δευτερο, ολη του η αγωγη, η παιδεια, η κοσμοθεωρια που ειχε αποφασισει να πιστευει τον οδηγουσαν στην πεποιθηση πως ο ανθρωπος μονος του φτιαχνει την τυχη του. Ομως οσο περνουν τα χρονια, οσο αποτυχαινει, απογοητευται, κουραζεται, τρομαζει, ολο και πιο πολυ αυτη η περιφημη, αξιοπρεπης ελευθερια των επιλογων βρισκει σε μαντρες, τσακιζεται. Ισως ειναι απο ανικανοτητα αυτη η διαπιστωση, ισως ειναι απο παραιτηση. Προχωρα πια στην ηλικια που, ωρες-ωρες, ολο και περισσοτερες ωρες, χρειαζεται ν'ακουμπησει στο μπαστουνι της μοιρολατρειας, ν'αφεθει στην ηδονη της αυτολυπησης, να αναπαυθει στην απογοητευση".

Ολο και περισσοτερο νιωθω κ'εγω σαν τον ηρωα του βιβλιου...

@juanita, περιμενω σχολια

 

[Kambia]

"Ο Αντιπαλος Εραστης" της Μαρως Βαμβουνακη (εκδοσεις Φιλιπποτη):
"[...]παιδευοταν μ' αυτα τα παναρχαια ερωτηματικα του πεπρωμενου και της ελευθεριας, για το ποσο πραγματι ειναι ελευθερος κανεις να διαλεγει και να κανονιζει τη ζωη του και για το ποσο μια προκαθορισμενη ζωη του επιβαλλεται. Ντρεπεται να υποθετει το δευτερο, ολη του η αγωγη, η παιδεια, η κοσμοθεωρια που ειχε αποφασισει να πιστευει τον οδηγουσαν στην πεποιθηση πως ο ανθρωπος μονος του φτιαχνει την τυχη του. Ομως οσο περνουν τα χρονια, οσο αποτυχαινει, απογοητευται, κουραζεται, τρομαζει, ολο και πιο πολυ αυτη η περιφημη, αξιοπρεπης ελευθερια των επιλογων βρισκει σε μαντρες, τσακιζεται. Ισως ειναι απο ανικανοτητα αυτη η διαπιστωση, ισως ειναι απο παραιτηση. Προχωρα πια στην ηλικια που, ωρες-ωρες, ολο και περισσοτερες ωρες, χρειαζεται ν'ακουμπησει στο μπαστουνι της μοιρολατρειας, ν'αφεθει στην ηδονη της αυτολυπησης, να αναπαυθει στην απογοητευση".

Ολο και περισσοτερο νιωθω κ'εγω σαν τον ηρωα του βιβλιου...

Πςςςςςςς!!!! Τα λεει ολα....

 

[akaliakoukou]

Παράθεση:

Αρχικό μήνυμα απο domniki

"Ο Αντιπαλος Εραστης" της Μαρως Βαμβουνακη (εκδοσεις Φιλιπποτη):

"[...]παιδευοταν μ' αυτα τα παναρχαια ερωτηματικα του πεπρωμενου και της ελευθεριας, για το ποσο πραγματι ειναι ελευθερος κανεις να διαλεγει και να κανονιζει τη ζωη του και για το ποσο μια προκαθορισμενη ζωη του επιβαλλεται. Ντρεπεται να υποθετει το δευτερο, ολη του η αγωγη, η παιδεια, η κοσμοθεωρια που ειχε αποφασισει να πιστευει τον οδηγουσαν στην πεποιθηση πως ο ανθρωπος μονος του φτιαχνει την τυχη του. Ομως οσο περνουν τα χρονια, οσο αποτυχαινει, απογοητευται, κουραζεται, τρομαζει, ολο και πιο πολυ αυτη η περιφημη, αξιοπρεπης ελευθερια των επιλογων βρισκει σε μαντρες, τσακιζεται. Ισως ειναι απο ανικανοτητα αυτη η διαπιστωση, ισως ειναι απο παραιτηση. Προχωρα πια στην ηλικια που, ωρες-ωρες, ολο και περισσοτερες ωρες, χρειαζεται ν'ακουμπησει στο μπαστουνι της μοιρολατρειας, ν'αφεθει στην ηδονη της αυτολυπησης, να αναπαυθει στην απογοητευση".

Ολο και περισσοτερο νιωθω κ'εγω σαν τον ηρωα του βιβλιου...

Πςςςςςςς!!!! Τα λεει ολα....

Νομίζω ότι με καλύψατε...

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει.

Σίγουρα κάποια πράγματα τα καθορίζουμε εμείς. Όμως υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα που δεν εξαρτώνται από μας. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται μοίρα ή πεπρωμένο...

Όμως υπάρχουν πολλά σοφά λόγια που δεν ειπώθηκαν τυχαία!

Όπως πχ.

«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»

«Τίποτα δε γίνεται τυχαία»

«συν Αθηνά και χείρα κίνει»

 

[Juanita]

Να μην αναπτύξω την κοσμοθεωρία μου εδώ...

0

Μπορεί η Akaliakoukou να απογοητευτεί και να μην πατήσει πόδι στην Αθήνα, η Dom να με μπανάρει και η Kambia να βάλει ένα τεράστιο R στο οικόσημό μου

Γενικά πιστεύω πως δεν υπάρχει πεπρωμένο με τη στενή έννοια αλλά κάποια διλήμματα στη ζωή μας θα "παίξουν" θέλουμε δε θέλουμε να τ΄αποφύγουμε...

Κάποια διλήμματα σαν και αυτά του Τέρρυ με την Κάντυ ή του Αδάμ και της Εύας με το μήλο ή του Ηρακλή με την Αρετή και την Κακία. Από αυτά που μας φέρνουν ενώπιος ενωπίω με τις ευθύνες, την ηθική, τα αισθήματα ή τις αξίες του καθενός από εμάς.

Το κατά πόσο χτίζουμε ή γκρεμίζουμε τη ζωή μας το αποδεικνύουμε μέσα από αυτές τις επιλογές μας...

Για να το προχωρήσω παραπέρα -και όποιος θέλει το (απο)δέχεται- γι αυτές τις επιλογές θα κριθούμε...

Το Συνήγορο του Διαβόλου τον έχετε δει;;; Ε, κάτι τέτοιο...

 

[Kambia]

"Το φαινόμενο της πεταλουδας" νομιζω πως ταιριάζει περισσοτερο.

Ποια διλήμματα ειναι αυτα που στη ζωη μας, θελουμε δεν θελουμε, "θα παιξουν"?

 

[domniki]

Το Συνήγορο του Διαβόλου τον έχετε δει;;; Ε, κάτι τέτοιο...

Ναι juanita, το εχω δει. Αλλα αν θυμασαι, στο τελος, ο Milton/Διαβολος παιρνει αλλη μορφη, για να βαλει σε αλλους πειρασμους το θυμα του.

Σχετικα με τις αποφασεις που παιρνουμε, μηπως τελικα η αποφαση που θα παρουμε ειναι ηδη προαποφασισμενο ποια θα ειναι, και απλα εμεις θεωρουμε οτι αποφασιζουμε?

Αυτος ο διαλογος δεν εχει τελος :zip:

 

[Turrican]

Πιστεύω ότι κάποια πράγματα ίσως να μη μπορούμε να τα αποφύγουμε. Πιθανών και να πληρώνουμε αμαρτίες άλλων...

 

[Juanita]

Τα διλήμματα για τον καθένα μας είναι διαφορετικά και έχουν να κάνουν με προσωπικές κλίμακες αρχών και αξιών...

Δεν ξέρω αν πληρώνουμε αμαρτίες άλλων... το θεωρώ άδικο...

Dom, σε κάποιο από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα υποκύπτουμε σίγουρα... αυτό έκανε και ο Milton για το... γιό του... Τον έβαζε σε πειρασμούς γνωρίζοντας πως η ανθρώπινη φύση σε κάποιο από αυτά θα λυγίσει...

Για μένα, τι να πω;;;;

Τουλάχιστον σ' αυτό της τεμπελιάς υποκύπτω καθημερινώς...

 

[domniki]

Για μένα, τι να πω;;;;

Τουλάχιστον σ' αυτό της τεμπελιάς υποκύπτω καθημερινώς...

Αλλο χαρακτηριστικο των Ζυγων! Γι'αυτο τους ονομαζουν και γατουλες του καναπε: κοιμουνται ολη μερα και δεν κανουν τιποτα

 

[Juanita]

Αλλο χαρακτηριστικο των Ζυγων! Γι'αυτο τους ονομαζουν και γατουλες του καναπε: κοιμουνται ολη μερα και δεν κανουν τιποτα

O ύπνος τρέφει τα μωρά Dom... Φτιάχνουμε επιδερμίδα

Για να επανέλθουμε στην ερώτηση της Dom...

Το πεπρωμένο της Κάντυ ήταν να ζήσει με τον Πρίγκηπά της.

Ο κύκλος της μοίρας - Μιζούκι ανοίγει στο λόφο της Πόνη.

Δεν είναι τυχαίο που ο Πρίγκηπας χάνει το έμβλημα των Άρντλεϋ εκείνο το πρωινό. Μέσα από αυτό και σε όλη την πορεία, υπενθυμίζει στην Κάντυ την ομορφιά της ζωής και τη δική της...

Ο Άντονυ ήταν πιστό αντίγραφο του Πρίγκηπα σα να ήθελε η Μιζούκι να ζήσει η Κάντυ λίγες στιγμές με την αγαπημένη της οπτασία...

Ως Dei ex machina παρεμβαίνει η Μιζούκι - αλεπού ώστε την κρίσιμη στιγμή να μην αποκαλυφθεί στην Κάντυ ποιός ήταν ο Πρίγκηπάς της...

Αν ο Τέρρυ δεν έμοιαζε έστω και λίγο στον Αντονυ η Κάντυ πιθανόν να μην τον είχε παρατηρήσει εκείνο το βράδυ πάνω στο πλοίο...

Ο έρωτάς τους είναι κεραυνοβόλος, αν και δεν το παραδέχονται... Θέλουν πολύ ν΄αγαπηθούν και να ζήσουν μαζί αλλά η Μιζούκι - μοίρα διαρκώς τους χωρίζει. Παρά τα εμπόδια η Κάντυ και ο Τέρρυ δεν απελπίζονται και συνεχίζουν να προσπαθούν να ζήσουν τον έρωτά τους.

Μόνο που η Μιζούκι είναι ανελέητη...

Τους χτυπάει εκεί που δεν μπορούν ν΄αντιδράσουν... Στην ανθρωπιά, στο καθήκον, στην αυτοθυσία στη συνείδηση και εντέλει στην προσπάθειά τους να κρατήσουν την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους, την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό τους...

Οι δρόμοι τους χωρίζουν...

Όμως ο Πρίγκηπας δεν έχει απομακρυνθεί από το προσκήνιο.

Απαλλαγμένος από τις μνήμες του και επομένως από τη συνείδηση και την ηθική που θα του απαγόρευαν να ζει με την κόρη του και έχοντας ο ίδιος έμμεσα καθοδηγήσει την Κάντυ στο να βρεί το δρόμο της, συγκατοικούν και αναπτύσσουν μιά σχέση πολύ παραπάνω από φιλική.

Ο Άλμπερτ ερωτεύεται σιγά σιγά την Κάντυ, του γίνεται απαραίτητη και τη βοηθάει με τον τρόπο του ν΄απαλλαγεί από τα φαντάσματα του παρελθόντος όπως είχε κάνει νωρίτερα ο Τέρρυ για την Κάντυ...

Για μιά στιγμή φαίνεται πως οι δρόμοι και των τριών αποκλείουν σιγά σιγά

μέχρι τη στιγμή που χάρη στην εμμονή του Νηλ να παντρευτεί την Κάντυ, οι δρόμοι των δύο παιδιών ξανασυγκλίνουν.

Η Κάντυ περνάει από τη μιά έκπληξη στην άλλη. Ο άνθρωπος που την υιοθέτησε είναι αυτός που ήταν συνέχεια πλάι της βοηθώντας τη σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής της.

Αλλά και η Κάντυ υπήρξε η σανίδα σωτηρίας του Άλμπερτ.

Η επιστροφή της Κάντυ στην Ιθάκη της σημαδεύεται από την αποκάλυψη της ταυτότητας του Πρίγκηπα...

Ο κύκλος κλείνει..