Τι έχει αλλάξει στη ζωή μας;
- Έναρξη μίζας Rakeesh
- Ημερομηνία έναρξης
telonio
Immense Cult RetroFigure
- Joined
- 19 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 4.677
- Αντιδράσεις
- 2.733
Ερώτηση. εμο και τρέντυ είναι σαν λέμε γκέι και μπάι ένα πράμα; Κάτι τέτοιο μου θυμίζει. Σήμερα κοίταγα ένα ανθρωπάκι τώρα αγόρι ήτανε, κορίτσι ήτανε δεν είμαι και τόσο σίγουρος θα σας γελάσω, αλλά μάλλον σαν αρσενικό μου ψιλο έφερνε. Είχε λοιπόν μία φράτζα μέχρι κάτω από το πηγούνι. Ήθελα πολύ να το ρωτήσω πως την παλεύει και κυκλοφορεί στα πέριξ με ένα μάτι αλλά κρατήθηκα.
Wally
Retired Admin
- Joined
- 19 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 25.854
- Αντιδράσεις
- 4.542
Oντως μερικα πραγματα ειναι αστεια.
Εγω θυμαμαι οτι εμεις ξουριζαμε τη κεφαλα μας και οταν πετυχαιναμε μοικανια ή μαλλιαδες τους κυνηγουσαμε (ή μας κυνηγουσαμε αναλογως ποιοι ηταν περισοτεροι
) και πεφταν οι παραδοσιακες "ψιλες".
Τωρα ακουω οτι υπαρχει κινημα που περιφερεται σε πλατειες και γουσταρει να τις τρωει
...strange new world...
Παντως αν εξαιρεσεις τις "μονοφθαλμες",η σημερινη γενια Ελληνιδων simply rocks...
Εγω θυμαμαι οτι εμεις ξουριζαμε τη κεφαλα μας και οταν πετυχαιναμε μοικανια ή μαλλιαδες τους κυνηγουσαμε (ή μας κυνηγουσαμε αναλογως ποιοι ηταν περισοτεροι
) και πεφταν οι παραδοσιακες "ψιλες".Τωρα ακουω οτι υπαρχει κινημα που περιφερεται σε πλατειες και γουσταρει να τις τρωει
...strange new world...Παντως αν εξαιρεσεις τις "μονοφθαλμες",η σημερινη γενια Ελληνιδων simply rocks...
Rakeesh
RetroDB Feeder
- Joined
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 4.612
- Αντιδράσεις
- 1.885
Εγω αυτα και τωρα, αλλα και απο τοτε τα θεωρουσα γελοια (no offense...), οπως θεωρω τους Εμο σημεραWally είπε:Oντως μερικα πραγματα ειναι αστεια.Εγω θυμαμαι οτι εμεις ξουριζαμε τη κεφαλα μας και οταν πετυχαιναμε μοικανια ή μαλλιαδες τους κυνηγουσαμε (ή μας κυνηγουσαμε αναλογως ποιοι ηταν περισοτεροι
Αν ειναι ετσι ομως, γιατι καποιοι θεωρουν τις τοτε μοδες καλυτερες απο τις σημερινες; Αφου το ιδιο γελοιες ηταν
telonio
Immense Cult RetroFigure
- Joined
- 19 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 4.677
- Αντιδράσεις
- 2.733
Θεωρώ πως εκείνες τις εποχές το να αφήνε κάποιος μακριά μαλλιά επειδή άκουγε μέταλ δεν είναι γελοίο. Τουλάχιστο αυτοί που είχαν μακριά μαλλιά τότε, μπορούσαν τουλάχιστο να βλέπουν κανονικά σε αντίθεση με τα σημερινά παιδιά που καλύπτουν το πρόσωπο τους με τα μαλλιά τους.
johnny19818
Retromaniax Thread Excavator!
- Joined
- 18 Απρ 2010
- Μηνύματα
- 7.734
- Αντιδράσεις
- 2.210
6,5 χρόνια μετά το τελευταίο ποστ αξίζει να πούμε τι έχει αλλάξει στη ζωή μας. Μνημόνιο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυβερνούν τον e-κόσμο, κυβέρνηση από δύο μη ομοιδεατικά κόμματα(!), στη Eurovision βγαίνει πρώτη μια γυναίκα με μούσι...θέλετε κι άλλα;
- Joined
- 16 Νοέ 2011
- Μηνύματα
- 7.716
- Αντιδράσεις
- 1.838
johnny19818
Retromaniax Thread Excavator!
- Joined
- 18 Απρ 2010
- Μηνύματα
- 7.734
- Αντιδράσεις
- 2.210
Σταυρο δε θελω να σε απογοητευσω αλλα αυτο το κειμενο εχει ξαναποσταριστει και σχολιαστει ποικιλοτροπως καπου εδω μεσα.
αριαδνη
candy fan
- Joined
- 29 Μάρ 2010
- Μηνύματα
- 16.606
- Αντιδράσεις
- 20.012
Αλλαξε η εννοια της ''γειτονιας'' και της ''αλανας'' , έννοιες που απλά πανε για εξαφάνιση 
. Θυμαμαι τα τυχερα μου ξαδελφια που πήγαιναν στην ντισκο, 25-30 ατομα μαζί, όλη η γειτονια με αλλα λόγια ή ολη η τάξη του λυκειου, δεν εξαιρούνταν κανένας μπουγιο κανονικό. Τι άλλο να πω, στα περιοδικά, στις εφημεριδες γράφανε άνθρωποι του πνευματος και της τέχνης παλιά, πένες ακαταμάχητες σημερα αλλαξε αυτό. Το φλερτ πάλι μεγάλο κομμάτι ήταν αλλιως!έτρεχες μηπως σε καταλάβουν οι γονεις σε στενά και σε σοκάκια και ντρεπόσουν να πιασεις έστω και το χερι του άλλου σε κοινή θεα, ενώ σημερα όλα στην θέα ή μάλλον όλα στην φόρα..
15 ετων και ήσουν παιδι, έπαιζες στις κούνιες ξέγνοιαστος με κάτι φόρμες και αθλητικά και μετα μαζευόσουν πλατεια με τα ποδήλατα και τα γουόκμαν. Σημερα 15 ετων πάς στην καφετερια με τελειο μεικ-απ και τέλειο outfit!
. Θυμαμαι τα τυχερα μου ξαδελφια που πήγαιναν στην ντισκο, 25-30 ατομα μαζί, όλη η γειτονια με αλλα λόγια ή ολη η τάξη του λυκειου, δεν εξαιρούνταν κανένας μπουγιο κανονικό. Τι άλλο να πω, στα περιοδικά, στις εφημεριδες γράφανε άνθρωποι του πνευματος και της τέχνης παλιά, πένες ακαταμάχητες σημερα αλλαξε αυτό. Το φλερτ πάλι μεγάλο κομμάτι ήταν αλλιως!έτρεχες μηπως σε καταλάβουν οι γονεις σε στενά και σε σοκάκια και ντρεπόσουν να πιασεις έστω και το χερι του άλλου σε κοινή θεα, ενώ σημερα όλα στην θέα ή μάλλον όλα στην φόρα..15 ετων και ήσουν παιδι, έπαιζες στις κούνιες ξέγνοιαστος με κάτι φόρμες και αθλητικά και μετα μαζευόσουν πλατεια με τα ποδήλατα και τα γουόκμαν. Σημερα 15 ετων πάς στην καφετερια με τελειο μεικ-απ και τέλειο outfit!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Crimson Moonlight
RetroActive
- Joined
- 13 Ιουλ 2015
- Μηνύματα
- 524
- Αντιδράσεις
- 324
Xαίρομαι που ανακάλυψα αυτό το θέμα. Ανήκω στην γεννιά που της νεολαίας που σχολιάζατε πρίν από μερικά χρόνια παραπάνω. Οι απόψεις που βλέπω είναι πολύ ενδιαφέρουσες, και μπορώ να πώ πως με βρίσκουν ώς ένα σημείο σύμφωνη. Ανάμεσα στο 2005 και το 2007 έγιναν φανερές οι πολύ μεγάλες διαφορές που υψώθηκαν ανάμεσα στις γεννιές. Επειδή το έζησα από μέσα, όλη η αλλαγή έγινε χάρει στο διαδύκτιο που τότε διαδόθηκε στα περισσότερα σπίτια και οι έφηβοι ήρθαν σ' επαφή μ' ένα διαφορετικό πρότυπο νέου που πρέπει να φύγει μακριά απ' τους γονείς του-οι οποίοι όμως του χρωστάν μία καλή ζωή, ότι πρέπει να φοράει ακριβά μοδάτα ρούχα, να είναι μόνο μαζί με ομοιους φίλους, να νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους, για την ομορφιά, την πόζα, να έχουν από (υπερβολικά) νωρίς σχέσεις συναισθηματικές και σεξουαλικές, ν΄απαξιούν τις παλαιώτερες αξίες, κοκ. Μέχρι τώρα συνεχίζει αυτή η ιδεολογία, κι ας έχει αλλάξει η μόδα στα ρούχα. Θυμάμαι μέχρι και γεννημένους το '90 να κοιτάζουν τους μόλις δύο χρόνια νεότερούς τους και να νιώθουν ό, τι κι εσείς. Όχι ότι δεν υπήρχαν κινήματα στους νεους και παλιαώτερα, αλλά αλλιώς πορώνεται κανείς μέσω της τηλεόρασης/μουσικής/περιοδικών κι αλλιώς όταν του παρουσιάζεται κάθε στιγμή ενας κόσμος που αν δεν είσαι έτσι όπως σε θέλει δεν έχεις αξία σαν ατομο σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι πιό άμεση η αντίδραση, γι' αυτό και πιό εθιστική.
Και για να μην ξεφύγω εντελώς απ' το αρχικό θέμα:
Περισσότερο μου λείπει το τηλέφωνο. Τί εννοώ: Θα περιμενε κανείς πως τώρα που όλοι σχεδόν έχουν ένα-δύο τηλέφωνα κινητά/σταθερά θα ήταν πιό εύκολο να βρούν ο ένας τον άλλο. Κι όμως...δεν το έχετε νιώσει κι εσείς; Πόσο σπάνια σας τηλεφωνούν πιά φίλοι και συγγενείς-αν τηλεφωνούν. Κι αν σου λείψει κανείς και τηλεφωνίσεις πρώτος σου λένε "έστειλλα μύνημα στο face δεν το είδες;". Λες και είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε συνδεδεμένοι όλη την ωρα. Κι αν δεν έχεις κάποιο διαδυκτιακό προφίλ κόβονται οι επαφές εντελως (προσωπική εμπειρία). Ή θα τηλεφωνίσουν και θα πούν ίσα-ίσα ένα γειά, γιατί θα τελειώνει η κάρτα, η μπαταρία, δεν θα 'χει σήμα. Δικαιολογίες για να έχουν αργότερα το πάτημα να σου πούν στην πρώτη ρήξη ότι πάντα απ' αυτούς περιμένεις. Θυμάμαι πρίν το 2000 που ακόμη το σταθερό ήταν ακριβό και τα κινητά σχεδόν ανύπαρκτα που συνεχώς χτυπούσε το τηλέφωνο στο σπίτι και ήταν φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς των γονιών μου, που μιλούσαν με τις ώρες κι ας πλήρωναν τα μαλλιοκέφαλά τους μετά, δεν τους ένοιαζε γιατί διασκέδαζαν. Μιλούσαν ακόμα και σ' εμένα που ήμουν μωρό κι ας μην είχαμε ειδωθεί ποτέ-κι εδώ που τα λέμε τί συζήτηση να κάνεις με τετράχρονο-αλλά τους ευχαριστούσε αυτό. Μετά το 2000 ολα αυτά ελάττωσαν μέχρι που έκλειψαν πια. Τώρα τηλεφώνημα ούτε στις γιορτές με τους περισσότερους...Κι έτσι απλως για να περάσει η ώρα και να μάθουν νέα παρα πολύ σπάνια. Αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει το ενδιαφέρον πια. Μάλιστα όσο πιό νέος είναι κανείς τόσο χειρότερη η κατάσταση καθώς σου λένε θα τα πούμε στο chat. Δεν είναι το ίδιο. Αλλιώς είναι ν' ακούς την φωνή, να μιλάς σε ζωντανό χρόνο παρά να γράφεις ένα μύνημα-που βαριέσαι να το γράψεις κι εκτενές-κι ο άλλος ν' απαντήσει σε κανένα δύωρο που θα τον βολεύει.
Το ίδιο και οι επισκέψεις σε σπίτια. Θυμάμαι να έρχονται φίλοι απροειδοποίητα και οι γονείς μου να τους υποδέχονται μες την χαρά, κι αν δεν είχαν κάτι πρόχειρο να τους προσφέρουν παρήγγειλαν καμιά πίτσα-και οι άλλοι δεν προσβάλλονταν-έτσι κι αλλιως σε λίγες μέρες οι ρόλοι θα ήταν αντεστραμμένοι. Και η ώρα περνούσε ευχάριστα, ποτέ δεν ξέμμεναν από θέματα να συζητήσουν και δεν τους ένοιαζε η ώρα. Τώρα περα απ' το ότι θεωρείται αδιανόητο να πας ακάλεστος σε σπίτι, και στο δικό σου αν έρθουν τους κοιτάς με μισό μάτι γιατί εισβάλλουν στον προσωπικό σου χώρο, ενώ όλη η ώρα της επίσκεψης περνάει με συνεχή βλέμματα στο κινητό και διαρκεί με το σταγονόμετρο μην τυχόν κρατήσει πολύ. Ενώ πλανιέται μια μόνιμη απαισιοδοξία στην συζήτηση, κι αδιαφορία για τα προβλήματα του άλλου.
Και κάτι άλλο που έχει αλλάξει πολύ στην σύγχρονη ζωή είναι τα όνειρα. Σε βάζουν σ' ένα κουτάκι, τί πρέπει να γίνεις, μέχρι πού "επιτρέπεται" να φτάσεις. Ζηλεύω όσους ήταν στην ηλικία μου το '80 και μπορούσαν να ονειρεύονται ότι θα κατακτήσουν όλον τον κόσμο και γνώριζαν υποστήριξη καί αποδοχή σ' αυτό (ακόμη και τα πειράγματα δεν γίνονταν με μοχθηρή κακία). Ήταν βέβαια άλλη η εποχή και πολύ περισσότερες οι ευκαιρίες από κάθε άποψη, μα τώρα πια όταν κοιτάς ψηλά ακούς το αδιανόητο "εσύ δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά/Χαζός είσαι υπάρχουν καλύτεροι/Γιατί να προσπαθείς; Κάτσε κι εκμεταλλεύσου κι εσύ τους άλλους/Λεφτά να βγάζεις τα άλλα τί τα θες/Οι γνώσεις είναι άχρηστες, τί τις θές;" Αντε κάτσε να εξηγήσεις στους ανθρώπους που σκέφτονται έτσι πόσο σημαντικό είναι ν' αναζητάς κάτι καλύτερο για 'σενα στο μέλλον γιατί θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο...Και από κάθε άποψη, δεν είναι σωστό να πάψουν οι άνθρωποι να ελπίζουν και να κάνουν όνειρα όσο άσχημες κι αν είναι οι συνθήκες στο παρόν τους. Ποτέ πρίν δεν παραιτήθηκαν, γιατί το διάλεξαν τώρα δεν το καταλαβαίνω...Έχουν κάνει τα όνειρα συνώνυμα της απληστιας, και την κανονική απληστία την βαφτίζουν κοινωνικά σωστή πορεία. Κρίμα.
Και για να μην ξεφύγω εντελώς απ' το αρχικό θέμα:
Περισσότερο μου λείπει το τηλέφωνο. Τί εννοώ: Θα περιμενε κανείς πως τώρα που όλοι σχεδόν έχουν ένα-δύο τηλέφωνα κινητά/σταθερά θα ήταν πιό εύκολο να βρούν ο ένας τον άλλο. Κι όμως...δεν το έχετε νιώσει κι εσείς; Πόσο σπάνια σας τηλεφωνούν πιά φίλοι και συγγενείς-αν τηλεφωνούν. Κι αν σου λείψει κανείς και τηλεφωνίσεις πρώτος σου λένε "έστειλλα μύνημα στο face δεν το είδες;". Λες και είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε συνδεδεμένοι όλη την ωρα. Κι αν δεν έχεις κάποιο διαδυκτιακό προφίλ κόβονται οι επαφές εντελως (προσωπική εμπειρία). Ή θα τηλεφωνίσουν και θα πούν ίσα-ίσα ένα γειά, γιατί θα τελειώνει η κάρτα, η μπαταρία, δεν θα 'χει σήμα. Δικαιολογίες για να έχουν αργότερα το πάτημα να σου πούν στην πρώτη ρήξη ότι πάντα απ' αυτούς περιμένεις. Θυμάμαι πρίν το 2000 που ακόμη το σταθερό ήταν ακριβό και τα κινητά σχεδόν ανύπαρκτα που συνεχώς χτυπούσε το τηλέφωνο στο σπίτι και ήταν φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς των γονιών μου, που μιλούσαν με τις ώρες κι ας πλήρωναν τα μαλλιοκέφαλά τους μετά, δεν τους ένοιαζε γιατί διασκέδαζαν. Μιλούσαν ακόμα και σ' εμένα που ήμουν μωρό κι ας μην είχαμε ειδωθεί ποτέ-κι εδώ που τα λέμε τί συζήτηση να κάνεις με τετράχρονο-αλλά τους ευχαριστούσε αυτό. Μετά το 2000 ολα αυτά ελάττωσαν μέχρι που έκλειψαν πια. Τώρα τηλεφώνημα ούτε στις γιορτές με τους περισσότερους...Κι έτσι απλως για να περάσει η ώρα και να μάθουν νέα παρα πολύ σπάνια. Αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει το ενδιαφέρον πια. Μάλιστα όσο πιό νέος είναι κανείς τόσο χειρότερη η κατάσταση καθώς σου λένε θα τα πούμε στο chat. Δεν είναι το ίδιο. Αλλιώς είναι ν' ακούς την φωνή, να μιλάς σε ζωντανό χρόνο παρά να γράφεις ένα μύνημα-που βαριέσαι να το γράψεις κι εκτενές-κι ο άλλος ν' απαντήσει σε κανένα δύωρο που θα τον βολεύει.
Το ίδιο και οι επισκέψεις σε σπίτια. Θυμάμαι να έρχονται φίλοι απροειδοποίητα και οι γονείς μου να τους υποδέχονται μες την χαρά, κι αν δεν είχαν κάτι πρόχειρο να τους προσφέρουν παρήγγειλαν καμιά πίτσα-και οι άλλοι δεν προσβάλλονταν-έτσι κι αλλιως σε λίγες μέρες οι ρόλοι θα ήταν αντεστραμμένοι. Και η ώρα περνούσε ευχάριστα, ποτέ δεν ξέμμεναν από θέματα να συζητήσουν και δεν τους ένοιαζε η ώρα. Τώρα περα απ' το ότι θεωρείται αδιανόητο να πας ακάλεστος σε σπίτι, και στο δικό σου αν έρθουν τους κοιτάς με μισό μάτι γιατί εισβάλλουν στον προσωπικό σου χώρο, ενώ όλη η ώρα της επίσκεψης περνάει με συνεχή βλέμματα στο κινητό και διαρκεί με το σταγονόμετρο μην τυχόν κρατήσει πολύ. Ενώ πλανιέται μια μόνιμη απαισιοδοξία στην συζήτηση, κι αδιαφορία για τα προβλήματα του άλλου.
Και κάτι άλλο που έχει αλλάξει πολύ στην σύγχρονη ζωή είναι τα όνειρα. Σε βάζουν σ' ένα κουτάκι, τί πρέπει να γίνεις, μέχρι πού "επιτρέπεται" να φτάσεις. Ζηλεύω όσους ήταν στην ηλικία μου το '80 και μπορούσαν να ονειρεύονται ότι θα κατακτήσουν όλον τον κόσμο και γνώριζαν υποστήριξη καί αποδοχή σ' αυτό (ακόμη και τα πειράγματα δεν γίνονταν με μοχθηρή κακία). Ήταν βέβαια άλλη η εποχή και πολύ περισσότερες οι ευκαιρίες από κάθε άποψη, μα τώρα πια όταν κοιτάς ψηλά ακούς το αδιανόητο "εσύ δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά/Χαζός είσαι υπάρχουν καλύτεροι/Γιατί να προσπαθείς; Κάτσε κι εκμεταλλεύσου κι εσύ τους άλλους/Λεφτά να βγάζεις τα άλλα τί τα θες/Οι γνώσεις είναι άχρηστες, τί τις θές;" Αντε κάτσε να εξηγήσεις στους ανθρώπους που σκέφτονται έτσι πόσο σημαντικό είναι ν' αναζητάς κάτι καλύτερο για 'σενα στο μέλλον γιατί θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο...Και από κάθε άποψη, δεν είναι σωστό να πάψουν οι άνθρωποι να ελπίζουν και να κάνουν όνειρα όσο άσχημες κι αν είναι οι συνθήκες στο παρόν τους. Ποτέ πρίν δεν παραιτήθηκαν, γιατί το διάλεξαν τώρα δεν το καταλαβαίνω...Έχουν κάνει τα όνειρα συνώνυμα της απληστιας, και την κανονική απληστία την βαφτίζουν κοινωνικά σωστή πορεία. Κρίμα.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
perlastar
RetroJunkie™
- Joined
- 30 Αύγ 2013
- Μηνύματα
- 2.077
- Αντιδράσεις
- 1.142
Μεγάλο θέμα το συγκεκριμένο, με πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις. Όπως είπαν μερικοί, έτσι κι εγώ πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε το παρελθόν, ειδικά τα παιδικά χρόνια, και να θυμόμαστε κυρίως τα καλά, ενώ για τα άσχημα συνήθως ενεργοποιούμε τους μηχανισμούς άμυνας και τείνουμε να τα ξεχνάμε. Έπειτα, όπως πάλι ειπώθηκε, είναι εντελώς διαφορετικό το να βιώνεις μία πραγματικότητα ως παιδί, όπου οι ευθύνες σου περιορίζονται κυρίως στο σχολείο και τα μαθήματα, από το να είσαι ενήλικας που παλεύει για την επιβίωσή του και για την οικογένειά του.
Κατά τα άλλα, κι εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι κολλημένη στο τότε, κανονική παρελθοντολατρεία. Ένα από τα βασικότερα πράγματα που έχει αλλάξει τώρα, είναι οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις, και γι'αυτό ευθύνεται κυρίως η τεχνολογία για μένα. Ζούμε σε μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, όπου η ανθρώπινη επαφή βασίζεται στην τεχνολογία. Αυτό εννοείται ότι έκανε να χαθούν οι ουσιαστικές επαφές, δηλαδή το "real thing", το να βλέπεις κάποιον από κοντά. Επίσης, ακριβώς επειδή με την πρόοδο της τεχνολογίας η επικοινωνία είναι τόσο εύκολη υπόθεση, οι άνθρωποι έχασαν το ενδιαφέρον γι'αυτήν, ενώ παλαιότερα που ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα την αναζητούσαν πολύ περισσότερο. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση, ότι σερβίρεται στο πιάτο παύει να εκτιμάται. Επίσης, η ανάπτυξη της τεχνολογίας έφερε έναν τρομερό υπερκαταναλωτισμό που δεν υπήρχε τόσο παλιότερα. Όσο βγαίνουν νέες εκδοχές και καινούργια μοντέλα στο καθετί, ο κόσμος θέλει συνεχώς κι άλλα και δεν ικανοποιείται ποτέ, έχοντας ξεχάσει το ποιές είναι οι βασικές του ανάγκες.
Από την άλλη, αν και προσωπικά όπως είπα λατρεύω το παρελθόν και αποδοκιμάζω το σήμερα, για όλα υπάρχει και η θετική πλευρά. Έτσι και με την τεχνολογική πρόοδο, η οποία από μία άποψη διευκόλυνε πολύ κάποιους ανθρώπους, ειδικά τους εσωστρεφείς, να έρθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να κάνουν γνωριμίες, σχέσεις και φιλίες, ενώ παλιά θα ήταν πολύ πιο δύσκολο γι'αυτούς. Μέχρι και το ίδιο το φόρουμ μας είναι αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής και τεχνολογικής ανάπτυξης. Άρα, κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις, και είναι φυσικά στην κρίση του καθένα το τι προτιμάει.
Κατά τα άλλα, κι εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι κολλημένη στο τότε, κανονική παρελθοντολατρεία. Ένα από τα βασικότερα πράγματα που έχει αλλάξει τώρα, είναι οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις, και γι'αυτό ευθύνεται κυρίως η τεχνολογία για μένα. Ζούμε σε μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, όπου η ανθρώπινη επαφή βασίζεται στην τεχνολογία. Αυτό εννοείται ότι έκανε να χαθούν οι ουσιαστικές επαφές, δηλαδή το "real thing", το να βλέπεις κάποιον από κοντά. Επίσης, ακριβώς επειδή με την πρόοδο της τεχνολογίας η επικοινωνία είναι τόσο εύκολη υπόθεση, οι άνθρωποι έχασαν το ενδιαφέρον γι'αυτήν, ενώ παλαιότερα που ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα την αναζητούσαν πολύ περισσότερο. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση, ότι σερβίρεται στο πιάτο παύει να εκτιμάται. Επίσης, η ανάπτυξη της τεχνολογίας έφερε έναν τρομερό υπερκαταναλωτισμό που δεν υπήρχε τόσο παλιότερα. Όσο βγαίνουν νέες εκδοχές και καινούργια μοντέλα στο καθετί, ο κόσμος θέλει συνεχώς κι άλλα και δεν ικανοποιείται ποτέ, έχοντας ξεχάσει το ποιές είναι οι βασικές του ανάγκες.
Από την άλλη, αν και προσωπικά όπως είπα λατρεύω το παρελθόν και αποδοκιμάζω το σήμερα, για όλα υπάρχει και η θετική πλευρά. Έτσι και με την τεχνολογική πρόοδο, η οποία από μία άποψη διευκόλυνε πολύ κάποιους ανθρώπους, ειδικά τους εσωστρεφείς, να έρθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να κάνουν γνωριμίες, σχέσεις και φιλίες, ενώ παλιά θα ήταν πολύ πιο δύσκολο γι'αυτούς. Μέχρι και το ίδιο το φόρουμ μας είναι αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής και τεχνολογικής ανάπτυξης. Άρα, κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις, και είναι φυσικά στην κρίση του καθένα το τι προτιμάει.