Τι έχει αλλάξει στη ζωή μας;

[ChrisTOS]

And it's a bitch.

You can't escape from.

 

[telerin]

You can't escape from.

So... carpe diem

 

[Rakeesh]

You can't escape from.

Κι ομως, ενα απο τα θεματα που ηταν για να θιξουμε ειναι και αυτο

Εχουμε γερασει; Μηπως αντιθετα δεν εχουμε γερασει και τα υπολοιπα μας εχουν προλαβει; Μηπως ετσι επιλεξαμε και δε δωσαμε μια ευκαιρια σε οσα αφησαμε πισω;

Εγω για να πω την αμαρτια μου, νιωθω μακρυα απο τα σημερινα παιδια, αλλα αλλο τοσο ενιωθα μακρυα απο τους συνομιλικους μου τοτε

 

[ChrisTOS]

Όχι δεν έχουμε γεράσει (θα μας είχαν σκοτώσει αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο) αλλά σίγουρα έχουμε κουραστεί κάτι που πάνω κάτω είναι το ίδιο. Anyway: aging yields its own rewards. (Yep, english come easier to me than greek)

All the world's a stage,And all the men and women merely players;

They have their exits and their entrances;

And one man in his time plays many parts,

His acts being seven ages. At first the infant,

Mewling and puking in the nurse's arms;

Then the whining school-boy, with his satchel

And shining morning face, creeping like snail

Unwillingly to school. And then the lover,

Sighing like furnace, with a woeful ballad

Made to his mistress' eyebrow. Then a soldier,

Full of strange oaths, and bearded like the pard,

Jealous in honour, sudden and quick in quarrel,

Seeking the bubble reputation

Even in the cannon's mouth. And then the justice,

In fair round belly with good capon lin'd,

With eyes severe and beard of formal cut,

Full of wise saws and modern instances;

And so he plays his part. The sixth age shifts

Into the lean and slipper'd pantaloon,

With spectacles on nose and pouch on side;

His youthful hose, well sav'd, a world too wide

For his shrunk shank; and his big manly voice,

Turning again toward childish treble, pipes

And whistles in his sound. Last scene of all,

That ends this strange eventful history,

Is second childishness and mere oblivion;

Sans teeth, sans eyes, sans taste, sans everything.

 

[Turrican]

Εγω για να πω την αμαρτια μου, νιωθω μακρυα απο τα σημερινα παιδια, αλλα αλλο τοσο ενιωθα μακρυα απο τους συνομιλικους μου τοτε

Εμένα με κάλυψες απόλυτα αγαπητέ Rakeesh!

 

[Rakeesh]

Εμένα με κάλυψες απόλυτα αγαπητέ Rakeesh!

Ειχα κανει απο το δημοτικο την 'επανασταση' μου, και αρνιομουν να ασχοληθω με ποδοσφαιρα, ομαδες, αυτοκινητα, μουσικη, συγκροτηματα κλπ.

Ειχα αφοσιωθει στα κομικς και στον υπολογιστη μου... μεγαλωσα χωρις γειτονιες και αλανες... Πανω κατω οπως τα σημερινα παιδια!!

 

[telerin]

Μηπως αντιθετα δεν εχουμε γερασει και τα υπολοιπα μας εχουν προλαβει; Μηπως ετσι επιλεξαμε και δε δωσαμε μια ευκαιρια σε οσα αφησαμε πισω;

Κι εγώ αυτής της γνώμης είμαι. Αλλά πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά για να ξαναβρείς τον παλαιό σου εαυτό, αυτό που άφησες πίσω όταν η κοινωνία σε πίεζε να μεγαλώσεις.

Στην εφηβεία όλοι είχαμε όνειρα και ελπίδες για κάτι καλύτερο. Αλλά μεγαλώνοντας, ο ορθολογισμός και η αντιμετώπιση της πικρής πραγματικότητας μας έκαναν (κάποιους από μας τουλάχιστον) να τα αφήσουμε πίσω και να τα αντικαταστήσουμε με την καθημερινή μάχη για την επιβίωση. Έτσι πιστεύω πως καταλήξαμε να ξεχάσουμε το παιδί που κρύβεται μέσα μας.

Επαναλαμβάνω: carpe diem.

 

[pooky(1)]

Κι εγώ αυτής της γνώμης είμαι. Αλλά πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά για να ξαναβρείς τον παλαιό σου εαυτό, αυτό που άφησες πίσω όταν η κοινωνία σε πίεζε να μεγαλώσεις.
Στην εφηβεία όλοι είχαμε όνειρα και ελπίδες για κάτι καλύτερο. Αλλά μεγαλώνοντας, ο ορθολογισμός και η αντιμετώπιση της πικρής πραγματικότητας μας έκαναν (κάποιους από μας τουλάχιστον) να τα αφήσουμε πίσω και να τα αντικαταστήσουμε με την καθημερινή μάχη για την επιβίωση. Έτσι πιστεύω πως καταλήξαμε να ξεχάσουμε το παιδί που κρύβεται μέσα μας.

Επαναλαμβάνω: carpe diem.

Αγαπητή Telerin άνοιξες μέγα θέμα. Μάχη για επιβίωση. Εδώ είναι η αλήθεια. Αν επιλέγεις να μάχεσαι για να επιβιώσεις έχεις χάσει το στόχο.

Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι στα 38 μου διαφέρω πολύ από ότι στα 18 μου. Ποτέ δεν δούλεψα πάνω από το ωράριο και ποτέ δεν δούλεψα Κυριακή και Σάββατο, εκτός και αν το ήθελα εγώ. Ήμουν στα 20 μου ένα ρεμάλι (με όποια έννοια της λέξης θέλετε και αγαπάτε) που γύρναγε, ξενύχταγε, έπινε και πέρναγε καλά. Σήμερα κοντά στα 40 είμαι το ίδιο ρεμάλι που γυρνάει, ξενυχτάει,. πίνει, τα σπάει στα ξενυχτάδικα και δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά.

Με ποδόσφαιρα, και μπάλες δεν ασχολήθηκα ποτέ μου, ποτέ μου δεν με ενδιέφρεραν τα ακριβά αυτοκίνητα, οι μοιραίες γυναίκες, οι ντίβες και οι σπατάλες, όσο κι αν μπορούσα να τα έχω. Μου άρεσε περισσότερο μια βόλτα στο βουνό να κοιτάζω τα δέντρα και τα βράχια στα 18, το ίδιο και σήμερα στα 38. Στα 18 μου, μόλις πέρασα Πανεπιστήμιο δούλευα για μένα και όχι για κάποια τράπεζα, το ίδιο και σημερα. Στα 18 μου δάκρυζα με τα τελειωμένα σκυλοσουξέ, το ίδιο και σήμερα. Στα 18 μου είχα τις γυναίκες Θεές, το ίδιο και σήμερα. Στα 15 μου έπαιζα με υπολογιστές και αυτοκινητάκια, το ίδιο και σήμερα (ακόμα και σήμερα παίζω με τις ώρες τα ίδια παιχνίδια με τότε.) Στα 18 μου μου την έσπαγε το καλοκαίρι, το ίδιο και σήμερα.

Ε, άλλαξαν και μερικά. Στα 18 μου ήμουν 110 κιλά και δεν βλεπόμουνα, σήμερα είμαι 80. Στα 18 μου κάπνιζα σαν αράπης, σήμερα όποτε και όσο γουστάρω εγώ. Στα 18 μου φαινόμουνα για 28, το ίδιο και σήμερα. Δυστυχώς στα 18 μου είχα έναν Παππού και μια Γιαγιά αλλά όχι πιά σήμερα. Στα 18 μου έμενα με τους δικούς μου, σήμερα αλλωνίζω και ρεμαλέυω μόνος μου.

Πάντως είναι στα χέρια μας να παραμείνουμε παιδιά. Είναι απλό. Γράφουμε τους άλλους στα παλιά μας τα παπούτσια και ακολουθούμε την καρδιά μας. Αυτή ξέρει καλύτερα.........

 

[simonkey]

συμφωνω ακραδαντα με τον pooky εχει δικιο ,εγω βλεπω οτι μεγαλωνω εξωτερικα αλλα οχι μεσα μου και μου κανει ιδιαιτερη εντυπωση,απλα μην δινετε σημασια ,απλα διασκεδαστε,ενταξει υπαρχουν και ασχημες στιγμες αλλα δεν νομιζω οτι πρεπει να μαs καταβαλουν,οσο για το χασμα αληθεια δεν το νιωθω...!uzzled:

 

[MamaMyrto]

Αγαπημένοι μου Συνφορουμήτες...

Το θέμα είναι υπέροχο, ιδιέταιρα για το συγκεκριμένο φόρουμ...

Θα ήθελα να πω κι εγώ κάτι πάνω στο θέμα μιας και η ζωή μου είναι στην φάση της απόλυτης αλλαγής...παρεπιτόντως, προχτές το συζήταγα με τον κολλητό μου και ενώ πάντα συνφωνούμε...σ'αυτό το θέμα διαφωνήσαμε....

Συμπέρασμα...

Έχει να κάνει με τον καθένα ξεχωριστά...

Σίγουρα κάποια πράγματα αλλάζουν για όλους λίγο-πολύ το ίδιο... και σίγουρα τα παιδιά δεν θα παίζουν πια σε αλάνες(δεν υπάρχουν πια αλάνες!!!)...ούτε οι μαμάδες τους θα τα αφήνουν να γυρνάνε στους δρόμους και τις πλατείες ως αργά (η αύξηση της εγκληματικότητας δεν το επιτρέπει!) ... όμως για πολλές αλλαγές στην ζωή μας οφείλονται οι επιλογές και η τύχη μας...

Ακόμη περισσότερο οφείλεται η οικονομία-κοινωνία-κοινωνική διαστρωμάτωση... που ορίζουν τα περιθώρια της ζωής μας στο απόλυτο... που καθορίζουν την τσέπη μας και τις ανάγκες μας ... τις ώρες που πρέπει να δουλέυεις και τον χρόνο που σου απομένει για την οικογένεια , τους φίλους, τους συγγενείς, τον εαυτό σου και τον ύπνο σου...

Νομίζω πως οι περισσότεροι από μας έχουμε να θυμόμαστε κυριακάτικα γιορτινά τραπέζια, θείους, θείες και ξαδέρφια, οικογενιακούς φίλους και γείτονες... και δυστυχώς ξέρουμε πως ούτε εμείς αλλά ούτε και τα παιδιά μας θα τα ζήσουν στο μέλλον...!!!

Γιατί???

Γιατί θα δουλεύουμε όλη μέρα και θα έχουμε αφήσει το παιδί μας μόνο τού γεμίζοντας του την μέρα με 37 ξένες γλώσσες και 12 αθλητικές δραστηριότηες, πιάνο, κιθάρα και μάθημα σολφέζ... με το play station καβάντζα για τις ώρες που θα μπαινοβγαίνει σπίτι...μην και του μείνει λίγος χρόνος και μας πέσει στα ναρκωτικά ή την νευρική ανορεξία από την έλειψη των γονιών του...

Στο ρεπό μας ( σε ποιό??? τί είναι αυτό??? ) θα έχουμε τόσο πολλά να προλάβουμε που η φράντζα του ΕΜΟ γιού και οι φιόνγκοι της ΤΡΕΝΤΥ κόρης μας θα είναι αόρατοι...

Εγώ προσωπικά υπήρξα πολύ ελεύθερος άνθρωπος και δεν περιοριζα ποτέ τον εαυτό μου με "πρέπει" και "επιτρέπει" ...

Τις ανάγκες μου τις όριζα εγώ...τις αύξανα και τις μείωνα όπως ήθελα...πήγαινα διακοπές για 2 μέρες και τελικά έμενα 28 μέρες-ύπνος στην παραλία-διατροφή @#$% -...Flower Power... -Peace For All........ κ.τ.λ.

Μια ωραία μέρα όμως, ήρθε στην ζωή μου ένας μικρός ανθρωπάκος και τα άλλαξε όλα!!! Μου έβαλε "πρέπει" και "επιτρέπει" κι έγραψε με μεγάλα γράμματα ΤΕΛΟΣ στην ρεμάλικη ζωή μου!

Τώρα πια, είμαι όλη μέρα μαζί με αυτόν τον μικρό υπέροχο ανθρωπάκο και τον μαθαίνω και με μαθαίνει πολλά πολλά όμορφα πράγματα , μη έχοντας το περιθώριο να γείρω ούτε ένα χιλιοστό της μοίρας το μυαλό μου στο παρελθόν... όσο για τον συνδημιουργό του ανθρωπάκου...δουλέυει 14 ώρες το 24ωρο (οι περισσότερες νύχτα) , έχει ένα ρεπό που μέσα σ'αυτό πρέπει να προλάβουμε σουπερ μαρκετ, τράπεζες, λογαριασμούς, βόλτα και quality time για το παιδί που του λείπει ο μπαμπάς του, λίγη κσεκούραση.....και πολλά πολλά άλλα..........

Δεν νομίζω πως είμαι η εξέρεση...νομίζω πως πολλοί ζουν κάπως έτσι...άρα...

ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ... δεν υπάρχει κυριακή... δεν υπάρχει οικογενιακό τραπέζι... όσο για ξαδέρφια και συγγενείς...είναι κι αυτοί σε κάποια παρόμοια κατάσταση... Και οι ΕΜΟ...θα τους περάσει... όπως μας πέρασαν κι εμάς οι διάφορες μόδες... βλ. παραμάνες, βλ. αρβύλες, βλ. ξυρισμένα κεφάλια, βλ. ακτινογραφίες τζιν (έτσι έλεγε ο μπαμπάς μου τα σκισμένα μου τζίν και ίσως να 'χε και λίίίίίγο δίκιο...) , βλ. αφάνες, βλ. νεκροκεφαλές παντού....κι ένα κάρο άλλα πράγματα που'χω κάνει ... και τώρα γελάω με την παιδικότητα των τότε πράξεων μου...

ΓΕΡΝΑΩ ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!!!!!!!!!!!!!!

 

[maxplanck]

Θα συμφωνησω σε πολλα με την προλαλησασα. Αλλες οι υποχρεωσεις και οι αναγκες ενος 15χρονου, 18χρονου η 22χρονου και αλλες ενος 30χρονου και βαλε και ειδικα αν εχει κανει οικογενεια. Και αυτες αλλαζουν δραματικα τον τροπο ζωης και τον τροπο σκεψης μας.

Οταν πρεπει να πληρωσεις το ενοικιο (γιατι παλιοτερα πολλοι μενανε στην επαρχια σε δικο τους σπιτι, αλλα τα παιδια τους τωρα βρισκουν δουλεια σε πολη και πρεπει να νοικιαζουν), οταν πρεπει να γεμιζεις το πιατο σου και του παιδιου σου καθημερινα, οταν πρεπει να εχεις και "δυο δραχμες" στην ακρη για ωρα αναγκης, οταν οι γονεις σου γερνανε και πρεπει να τρεχεις μαζι τους για εξετασεις, ποση ανεμελια μπορει να σου μεινει;

Στην εφηβεια μας φροντιζαν αλλοι γι'αυτα και εμεις απλα τα απολαμβαναμε και τους θεωρουσαμε και "συντηρητικουρες". Ειχαμε το χρονο για φιλοσοφιες. Τωρα τι μας μενει;

Βεβαια και οι εποχες αλλαζουν. 'Αλλα τα ερεθισματα και οι αναγκες (που μας δημιουργουσαν η τοτε μοδα και διαφημιση) και άλλα τα ερεθισματα και οι αναγκες (που προκυπτουν παλι απο τα σημερινα προτυπα) των σημερινων παιδιων. Κι εμεις βρισκουμε περιεργη η κατακριτεα μερικες φορες τη συμπεριφορα τους, οπως και οι μεγαλοι εβρισκαν τοτε τη δικη μας. Αυτο λεγεται χασμα γενεων και δεν ειναι κακο να υπαρχει. Αλλιως δεν υπαρχει προοδος. Και οσο και αν φαινεται κουφο σε μερικους, μεσα απο αυτες τις αλλαγες ερχεται και η προοδος.

Πριν 30 χρονια ηταν κατακριτεο να συζει ενα ζευγαρι χωρις γαμο. Σημερα ομως ποσοι απο εμας το χαιρομαστε αυτο;; Και γλιτωνουμε και τα περιττα εξοδα του διαζυγιου αν αλλαξουμε γνωμη.

Θα μου πειτε ετσι χαλαρωνουν οι δεσμοι της οικογενειας. Μα ποιας οικογενειας; Αυτης που ξοδευεις τα μαλλιοκεφαλα σου να την τραπεζωσεις κυριακατικα με ολα τα ξαδερφια, θειους κλπ και που μολις "φυγει" ο παππους πλακωνεται ποιος θα τον πρωτοκληρονομησει; Καλη ειναι η ευρυτερη οικογενεια αρκει να μην εχει τιποτα να χωρισει!

Συμπερασμα; εμεις αλλαζουμε και οι εποχες αλλαζουν. Και η ζωη μας αλλαζει και δεν ειναι καταρα αυτο. Αλλαζει γιατι σκουραινουν τα πραγματα, γιατι πρεπει να δουλευουμε και να στηριζουμε τον εαυτο μας και ισως και αλλους (τα παιδια μας και τους γονεις μας), αλλα εχει και τα καλα της. Αλλοι ανθρωποι μπαινουν στη ζωη μας, μας δινεται η δυνατοτητα να ζησουμε αλλες εμπειριες (και αυτη η ιδια η δυνατοτητα επικοινωνιας που λεγεται φορουμ ειναι καινουργια) και το μυστικο ειναι μονο να χαιρομαστε το παρον, και να προσπαθησουμε οι διαφορες που θα εχουμε απο τα παιδια μας να ειναι λιγοτερες απο αυτες που ειχαμε εμεις απο τους γονεις μας.

Δυστυχως ομως ειναι στη φυση του ανθρωπου να θεωρει το παρελθον καλυτερο απο ο,τι ηταν και το παρον χειροτερο απο ο,τι ειναι... και εκει αρχιζει η γκρινια...

 

[pooky(1)]

Δυστυχώς το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι το οικονομικό. Βλέπω ότι και οι γονείς μας δούλευαν και μάλιστα σκληρά και σε μια κοινωνία που δεν συγχώραγε τίποτε και έκρινε τα πάντα.

Αλλά γιατί οι δικοί μου μπόρεσαν με τη δουλειά τους να φτιάξουν κάτι και εμείς σήμερα αν και εργαζόμαστε (όσοι λέμε τώρα) σκληρά και 24άωρα ολακερα δεν μπορούμε ούτε τις βασικές μας υποχρεώσεις να καλύψουμε χωρίς ζόρι; Γιατί δεν μπορούμε να φτιάξουμε τίποτε;

Φταίμε εμείς ή η κοινωνία για τις αλλαγές; Εγώ απαντώ ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης εμείς το φέρουμε. Βομβαρδιζόμαστε συνεχώς από "θέλω" και όλο και κυνηγάμε να πάρουμε πράγματα που σώνει και καλά θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη, αλλάζοντας τον εαυτό μας κατά το δοκούν του κοινωνικοοικονομικού συστήματος.

Μακάριοι όσοι αντισταθήκαμε, μακάριοι όσοι απολαμβάνουμε τη διαφορετικότητα στην κοινωνική μας ζωή. Βλέπω φίλους και από αυτό το φόρουμ που και μικρά παιδιά (αβάφτιστα) έχουν και βρίσκουμε κάλλιστα χρόνο και για καφέ να πάμε και να κάνουμξε τη τρέλλα μας. Επαναλαμβάνω τα πάντα βρίσκονται στη δική μας βούληση. Ο φόβος όμως (μη τυχόν και χάσουμε την κακοπληρωμένη δουλειά μας, η δρασυδειλία των άλλων που μας επιβάλλοντα, το κόμπλεξ που μας διακατέχει μη τυχόν και ο δίπλα είναι ανώτερος από μας και πρέπει να το αποδείξουμε με κατοχή υλικών αγαθών και άλλοι πολλοί) μας αλλάξει και μας τσακίζει.

Προσωπικά μπορώ να πω ότι δεν ακολουθώ το ρεύμα της επιβαλλούμενης κοινωνικοοικονομικής στάσης ζωής, και μια και όντας 38 πιά και με μια γυνάικα δίπλα μου που ακολουθεί το δικό της δρόμο αντίθετα από το πλήθος, μπορώ να δηλώσω ότι ουδέποτε θα το ακολουθήσω.

@mamamyrto: Αγαπητή μου έχω να σου πω το εξής: Όντας πτυχιούχος και άνεργος από τα 30 μου μέχρι πριν από έξι μήνες και λαμβάνοντας τώρα ένα μισθό πείνας, (που φυσικά δεν περιμένω από αυτόν να ζήσω), αν κάποτε αποκτήσω παιδί, το μόνο που θα απαιτήσω να μάθει είναι Αγγλικά και μάλιστα άπταιστα. Πτυχίο δεν θα το στείλω να πάρει επ ουδενί. Ούτε γαλλικά ούτε μπαλέτα ούτε πιάνα, ούτε τίποτε. Αλλά θα είμαι εκεί κάθε Κυριακή και κάθε Σάββατο μαζί με τη μητέρα του (πρώτα ο Θεός) να είμαστε μαζί ενωμένοι σαν οικογένεια για το Άγιο μεσημεριανό Κυριακάτικο τραπέζι, όπως κάνουν οι δικοί μου ακόμα και σήμερα. Το πρώτο του πακέτο τσιγάρα εγώ θα του το αγοράσω, (δεν θα μου άρεσε να μάθω ότι καπνίζει ΚΡΥΦΑ στις τουαλέτες του σχολείου) και θα είμαι ο πρώτος που θα χαρεί όταν και αν ζω, έρθει η ώρα να βγει το πρώτο του ραντεβού.

Ο γονέας πρέπει πάνω από όλα να έιναι φιλαράκι με τα παιδιά του και τα φιλαράκια τα λένε όλα μεταξύ τους, υπάρχει σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, δεν υπάρχει φόβος, και πρέπει να γίνεται πραγματικός και υγιής διάλογος.

My 2 cents, not hard earned but well spent.

 

[Rakeesh]

Λοιπον, απο τα παραπανω, αποκομισα τα εξης:

*Η αλλαγη των συνηθειων δεν ειναι μονο απο το 'μεγαλωμα', αλλα και απο τα ηθη της εποχης. Δεν κοψαμε επαφη απο τους συγγενεις μας επειδη μεγαλωσαμε, αλλαξε ο τροπος ζωης μας ή τους βαρεθηκαμε, αλλα επειδη η κοινωνια αλλαξε. Με αλλα λογια: οι σημερινες οικογενειες δεν κανουν τα ιδια που εκαναν οι οικογενειες πριν 20 χρονια

*Η αλλαγη των συνηθειων εξαρταται και απο τις επιλογες και κυριως το χαρακτηρα μας: Οπως εχω αναφερει, στη δικη μου οικογενεια εχουμε κοψει καθε επαφη. για διαφορους λογους (καποιοι απο αυτους ηταν συγκεκριμενοι και... δυσαρεστοι). Βλεπω ομως κατι ξαδελφια μου να εχουν κρατησει επαφες μεταξυ τους!!

*Τρεχουμε και δε φτανουμε λογω αναγκων, λογω ακριβειας κλπ. Γιατι ομως το '50 οι μπαμπαδες μας ηταν ξυπολητοι, ειχαν 5 αδελφια, ετρωγαν μια φορα τη μερα και δε γκρινιαζε κανενας; Μα επειδη το '80 καποιοι μας γλυκαναν οτι ειμαστε πλεον Ευρωπαιοι και μας υποσχεθηκαν καλυτερες μερες, δορυφορικες τηλεορασεις και βιντεο. Απο τοτε ομως, εκαναν λαθος διαχειρηση και μας κατεστρεψαν. Δεν ειναι ευκολο λοιπον να δεχτουμε οτι μετα απο το ονειρο της ΕΟΚ, μας ριχνουν παλι στην περιοδο της... κατοχης. Δεν μπορεις, ω Κρατος, να μας φερνεις το δυτικο τροπο ζωης και μετα να μας τον παιρνεις πισω επειδη εκανες λαθη. Ετσι μαθαμε και ετσι θελουμε... και μπορει να πειναμε αλλα το ipod το θελουμε παση θυσια

*Ο κοσμος θελει να πιστευει παντα οτι καθε περσι και καλυτερα. Το βλεπουμε σε ολους ('καμια σαν τη Βουγιουκλακη, κανενας σαν τον Κάζαντζιδη, κανενας σαν τον Κυραστα, α ρε αθανατες ελληνικες ταινιες'), το βλεπουμε και σε μας ('α ρε αθανατη Καντυ-Καντυ') .

Αυτο προκυπτει κατα τη γνωμη μου και διοτι θελουμε παντα να δικαιωνουμε τους νεκρους αλλα και μιας εμφυτης τασης του ανθρωπου (το μαρτυρα ο μυθος της Χρυσης Εποχης που υπαρχει σε ολες τις μυθολογιες που ξερω) με αποτελεσμα να εχουμε καλτ-οποιησει ακομα και τα χειροτερα δημιουργηματα της Ελληνικης τεχνης (ναι μιλαω για τις βιντεοταινιες )

Προσωπικα βγαζω σπυρακια καθε φορα που βγαινει κατι καινουργιο, οι 'παππουδες' να το συγκρινουν με καποιο θρυλο που (συνηθως) το εχουν βαλει στο απυροβλητο. Εχω ακουσει εκνευριστικα και παραλογα σωβινιστικες δηλωσεις του τυπου 'τι να μας πει και ο Μιστερ Μπιν οταν εμεις ειχαμε το Βεγγο' :animangry:

edit: (ναι, παλευω αυτο το μηνυμα ενα τεταρτο αλλα ολο μου ρχονται καινουργια να γραψω!!)

@mamaMyrto, Pooky

για το θεμα των παιδιων με τις 37 γλωσσες, τα πιανα, τα μπαλετα και τις αθλητικες δραστηριοτητες σκεφτομαι το εξης: προχτες εβλεπα αγγελιες να λενε 'ζητειται νεος μεχρι 18 ετων με γνωσεις Word, Excel, Powerpoint, Access, internet, web design, flash, dreamweaver, html, php, asp, javascript, C++, java, VB, photoshop, corel, illustrator, αγγλικα proficiency και προυπηρεσια 5 ετων'. Αυριο τι θα ζητανε;

Οι συνθηκες εχουν γινει τοσο σκληρες που η κοινωνια θελει πλεον πολυ λιγοι να 'επιζησουν', η μαλλον να επιπλευσουν... καποιοι πολυ εκλεκτοι, πολυ 'καλοι', πολυ σουπερ, πολυ εξυπνοι, πολλοι δυνατοι, σχεδον υπερανθρωποι. Μας εχουν αναγκασει να ετοιμαζουμε τα παιδια 'μας' να γινουν μεγαλοφυιες για να μπορεσουν να επιζησουν στη σκληρη ανταγωνιστικοτητα, στο 'φατους μη σε φανε' που θα ερθει. Μια ανταγωνιστικοτητα εντελως επιλεκτικη και ρατσιστικη στην οποια δε θα χωρανε οχι μονο οι αναπηροι και οι φτωχοι (οπως τωρα) αλλα ουτε καν οι μετριοι, οι 'φυσιολογικοι'. Στην κοινωνικη οικονομικη και επαγγελματικη αρενα θα γινονται γιγαντομαχιες στις οποιες δεν χουν θεση οσοι δεν ειναι γιγαντες.

Μεχρι που θα παει αυτη η προοδος ομως; ποση 'ανοδο' μπορει να αντεξει ο εγκεφαλος μας; Η θα γινει καποιο μπαμ, η θα μας πουλανε και upgrades και επεκτασεις μνημεις για τον εγκεφαλο μας, για να μπορουμε να μαθαινουμε περισσοτερα για να εχουμε περισσοτερες πιθανοτητες να πετυχουμε

 

[maxplanck]

Οι συνθηκες εχουν γινει τοσο σκληρες που η κοινωνια θελει πλεον πολυ λιγοι να 'επιζησουν', η μαλλον να επιπλευσουν... καποιοι πολυ εκλεκτοι, πολυ 'καλοι', πολυ σουπερ, πολυ εξυπνοι, πολλοι δυνατοι, σχεδον υπερανθρωποι. Μας εχουν αναγκασει να ετοιμαζουμε τα παιδια 'μας' να γινουν μεγαλοφυιες για να μπορεσουν να επιζησουν στη σκληρη ανταγωνιστικοτητα, στο 'φατους μη σε φανε' που θα ερθει. Μια ανταγωνιστικοτητα εντελως επιλεκτικη και ρατσιστικη στην οποια δε θα χωρανε οχι μονο οι αναπηροι και οι φτωχοι (οπως τωρα) αλλα ουτε καν οι μετριοι, οι 'φυσιολογικοι'. Στην κοινωνικη οικονομικη και επαγγελματικη αρενα θα γινονται γιγαντομαχιες στις οποιες δεν χουν θεση οσοι δεν ειναι γιγαντες.

Μπααααα... Βασικα αυτοι που επιβιωνουν χωρις κοπο (η επιπλεουν, οπως καλυτερα ταιριαζει σε αυτο που θα πω) ειναι αυτοι που χρησιμοποιουν το ρουσφετι. Και μπορει οι αναγκες μας να αλλαξαν και να ζηταμε πλεον και δορυφορικη, ομως την παλια καλη μεθοδο του βολεματος δεν την απαρνηθηκαμε. Εξαλλου ειναι και δοκιμασμενη! Τωρα που το σκεφτομαι, παρολο που αλλαξαν οι εποχες τα ποσοστα των κομματων παραμενουν σχεδον σταθερα... Γιατι αραγε;;

 

[ChrisTOS]

Μπααααα... Βασικα αυτοι που επιβιωνουν χωρις κοπο (η επιπλεουν, οπως καλυτερα ταιριαζει σε αυτο που θα πω) ειναι αυτοι που χρησιμοποιουν το ρουσφετι. Και μπορει οι αναγκες μας να αλλαξαν και να ζηταμε πλεον και δορυφορικη, ομως την παλια καλη μεθοδο του βολεματος δεν την απαρνηθηκαμε. Εξαλλου ειναι και δοκιμασμενη! Τωρα που το σκεφτομαι, παρολο που αλλαξαν οι εποχες τα ποσοστα των κομματων παραμενουν σχεδον σταθερα... Γιατι αραγε;;

Ta ksanapame ayta. Pws to lete eseis sto Ellada? A nai, H xwra einai retro!

 

[MamaMyrto]

αν κάποτε αποκτήσω παιδί, το μόνο που θα απαιτήσω να μάθει είναι Αγγλικά και μάλιστα άπταιστα. Πτυχίο δεν θα το στείλω να πάρει επ ουδενί. Ούτε γαλλικά ούτε μπαλέτα ούτε πιάνα, ούτε τίποτε. Αλλά θα είμαι εκεί κάθε Κυριακή και κάθε Σάββατο μαζί με τη μητέρα του (πρώτα ο Θεός) να είμαστε μαζί ενωμένοι σαν οικογένεια για το Άγιο μεσημεριανό Κυριακάτικο τραπέζι, όπως κάνουν οι δικοί μου ακόμα και σήμερα. Το πρώτο του πακέτο τσιγάρα εγώ θα του το αγοράσω, (δεν θα μου άρεσε να μάθω ότι καπνίζει ΚΡΥΦΑ στις τουαλέτες του σχολείου) και θα είμαι ο πρώτος που θα χαρεί όταν και αν ζω, έρθει η ώρα να βγει το πρώτο του ραντεβού.

Ο γονέας πρέπει πάνω από όλα να έιναι φιλαράκι με τα παιδιά του και τα φιλαράκια τα λένε όλα μεταξύ τους, υπάρχει σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, δεν υπάρχει φόβος, και πρέπει να γίνεται πραγματικός και υγιής διάλογος.

My 2 cents, not hard earned but well spent.

Για όλα αυτά παλέυουμε οι περισσότεροι γονείς...ο καθένας με τον τρόπο του...

 

[Optimus]

Ενδιαφέρουσα συζήτηση. Συμφωνώ ότι είναι κυρίως θέμα εποχής και το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι πως δεν βλέπω τα πράγματα ως καλύτερα ή χειρότερα αλλά μόνο ως διαφορετικά. Όσο για τους ΕΜΟ και τους τρέντυ, οι πρώτοι με κάνουν να γελάω και οι τελευταίοι με αφήνουν αδιάφορο. Γράφω αυτό το μήνυμα από το κινητό μου επειδή είμαι στρατό, οπότε δεν μπορώ να γράψω πολύ κείμενο..

 

[Juanita]

Παραθέτω τη γνώμη μου χωρίς να έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα posts.

Προχτές στο τραίνο, μιά παρέα πιτσιρικάδων μάλλον 1ης Γυμνασίου έκαναν την καθιερωμένη τους εκπαιδευτική εκδρομούλα. 8:30 το πρωί και τα ουρλιαχτά έδιναν και έπαιρναν. Ο ένας φώναζε στον άλλο αν και απείχαν μεταξύ τους μόλις λίγα εκατοστά. Αναφέρονταν στην παρουσία της Αλεξίου στο σώου του Λαζόπουλου όχι με κολλακευτικά σχόλια... Τα τραγούδια με τα οποία μεγαλώσαμε... Έβαζαν κινητά ταυτόχρονα να λένε τα ίδια τραγούδια στο τέρμα για να ... ακούγονται καλύτερα. Φαντάζεστε το θόρυβο όταν το τραίνο έμπαινε σε τούνελ;;;; Η καθηγήτρια παραδίπλα... αγρόν αγόραζε. Κανένας σεβασμός αν υπήρχαν στο τραίνο άνθρωποι μεγαλύτεροι που δεν άντεχαν τόση φασαρία πρωινιάτικα.

Το κινητό μου σε λίγο θα μνημονεύεται στο forum. Των πιτσιρικάδων ήταν τελευταίο μοντέλο. Να μην πω για το ντύσιμο... Τα κοριτσάκια σχεδόν καλοκαιρινά αν και το κρύο έτσουζε...

Θυμήθηκα τις δικές μας εκδρομές οργανωμένες με... τάξη και ηθική... Ούτε εκκλησία να πηγαίναμε... Όσο για το ντύσιμο... ακόμα και όταν πετάξαμε τις ποδιές ήταν κάπως πιό προσεγμένο. Τα μόνα gadgets που είχαμε κανένα γουώκμαν ή κασσετοφωνάκι της πλάκας με κασσέτες πειρατικές αγορασμένες με το χαρτζιλίκι μας...

Αναρωτήθηκα ποιοί, πώς και γιατί μεγαλώνουν έτσι τα παιδιά τους... Με φρίκη σκέφτηκα πως η γενιά η δική μου και η αμέσως προηγούμενη (π.χ. της αδερφής μου) κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν οι γονείς αυτών των παιδιών.

Εμείς... που μεγαλώσαμε με όλες εκείνες τις υπέροχες εικόνες των παιδικών μας χρόνων: Τις Κυριακές στην εκκλησία με το καλό μας ρούχο (μερικές φορές και το μοναδικό καλό), το μεσημέρι για φαγητό σε παπούδες και θείους ή στο σπίτι να τους φιλοξενούμε με τη σειρά μας. Τις εκδρομές στη φύση για πικ νικ με ταπεράκια γεμάτα κεφτεδάκια πατάτες τηγανιτές και φρούτα... Τις δυνατές φιλίες που κάναμε και ορκιζόμασταν πίστη εμπιστοσύνη και παντοτινή διάρκεια... Τα λευκώματα που γράφαμε για να γεμίζει ο χρόνος στο σπίτι μετά το διάβασμα και το τέλος της παιδικής ζώνης στην Τι- Βι. (όχι πως δε βλέπαμε και τα υπόλοιπα προγράμματα...). Τα κάλαντα που λέγαμε από τα χαράματα σε κάθε σπίτι όχι μόνο των γνωστών μας...Τα τρελά πάρτυ, τα επιτραπέζια τις κάρτες υπερ ατού, το κρυφτό και κυνηγητό σ΄όλη τη γειτονιά με τα όλα τα παιδιά μιά παρέα.

Τώρα τα παιδιά κλείνονται στο σπίτι... σε ένα δωμάτιο με ένα Η/Υ μπροστά τους να παίζουν ατελείωτα με το μηχάνημα... Και όταν βγουν έξω σε παρέες

αντί να χαρούν μετατρέπουν το φόβο (για το άγνωστο;;; σε επίδειξη δύναμης... Trendy και Emo;;;; Τι σαβουροεξαθλίωση είναι αυτή;;;;

Πως μεγαλώσαμε έτσι τα παιδιά μας;;;; Πού χάσαμε το μέτρο;;; Που αλλοτριωθήκαμε;;; Γιατί δεν τους αφιερώνουμε το χρόνο που μας αφιέρωναν οι γονείς μας;;; Γιατί είμαστε αμέτοχοι στα προβλήματά τους;;; Ποιός θα αναζητήσει το μερίδιο της ευθύνης του και ποιός θα αναλάβει να εξευγενίσει της επερχόμενη γενιά;;; Πόσο χειρότερο θα είναι το μέλλον των νέων γενεών;;;

 

[MamaMyrto]

Νομίζω πως τελικά αυτό που άλλαξε στις ζωές μας και μας λείπει περισσότερο , είναι η ένοια της οικογένειας, με την ρετρό παλιά σημασία της λέξης και ο τρόπος που μεγαλώσαμε, ο οποίος δεν υπάρχει πια... έχει ξεχαστεί... είναι ΡΕΤΡΟ...

Το παιδάκι μέσα μας μάλλον μεγάλωσε λίγο και μελαγχολεί! Θέλει την αγκαλιά της μαμάς και το αυστηρό βλέμα του μπαμπά να το περιβάλουν ... αλλά δεν βρίσκει ανταπόκρηση στα "θέλω" του...

Ίσως γιατί από το '90 και μετά αρχίσαμε να τρέχουμε όλοι (μικροί και μεγάλοι) σαν παλαβοί για να προλάβουμε την ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΚΙΝΕΖΟ-ΙΑΠΩΝΙΚΗ εξέλιξη των "πραγμάτων" ... Ισως γιατί και η γενιά των γονιών μας κουράστηκε να προσπαθεί ν'αλλάξει έναν κόσμο που ακολουθούσε μια πορεία, βαθειά χαραγμένη , η οποία δεν θ'αλλαζε τελικά ποτέ... Ίσως... κι άλλα πολλά "Ίσως" μας άλλαξαν και ξεχάσαμε πολλά, τα οποία σήμερα απλά μας λείπουν, αλλά τα σκεφτόμαστε σαν μια γλυκιά ανάμνηση , χωρίς την σκέψη ή την ελπίδα να τα επαναφέρουμε στην ζωή μας γιατί πιστεύουμε πως δεν πρόκειτε να "λειτουργήσουν" . . .

Εχω κι εγώ μια ξαδέρφη 16 ετών και φυσικά ΕΜΟ ! ! ! Την κοιτάζω κι απ'την μία μου έρχεται να γελάσω που κυκλοφορεί σαν anime ανθρωπάκι που ξέφυγε απ'την οθόνη κι εμφανίστηκε στην πλατεία Συντάγματος...Απ'την άλλη όμως σκέφτομαι πως πολύς κόσμος θα αναρωτιόταν και για μένα το 1995 αν έχω γονείς και γιατί δεν με σπάνε στο ξύλο που κυκλοφορούσα με ξυρισμένο κεφάλι , μοηκάνα, σκισμένα τζην και martin's στο Μοναστηράκι και τα Εξάρχεια... Θυμάμαι επίσης την αποβολή που έφαγα από ανεγκέφαλο λυκειάρχη επειδή ξύρισα το κεφάλι μου με τον όρο να επιστρέψω σχολείο όταν θα μακρύνουν τα μαλλιά μου...και ο κολήτός μου αποβλήθηκε γιατί είχε μακρυά μαλλιά... Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι τα μαλλιά μου δεν κάνουν κακό σε κανέναν και δεν αφορούν κανέναν... και μέχρι να μακρύνουν τα μαλλιά μου θα είχα χάσει την χρονιά από απουσίες ...κτλ...κτλ... Πράγματα που λίγο πολύ εχουμε περάσει οι περισσότεροι . . .

Ας αφήσουμε λοιπόν τους ΕΜΟ και τους ΤΡΕΝΤΥ να μεγαλώσουν με την ησυχία τους και να βαδίσουν στα μονοπάτια που εμείς πριν απ'αυτούς βαδίσαμε

και πρίν από μας κάποιοι άλλοι (οι γνωστοί κι αγαπημένοι μας γονείς, ως γεγέδες, χίπηδες, τετυ-μποηδες, ροκάδες, αναρχηκοί κι επαναστάτες με φράντζες και μακρυά μαλλιά -λίγο ΕΜΟ μου κάνει η φράντζα του μπαμπά τώρα που το σκέφτομαι!) χωρίς επιπλήξεις και υποδείξεις, γιατί ούτε κι εμείς τις δεχόμασταν ευχάριστα πρίν 10-15 χρονια...

Άλλες είναι οι σοβαρές απώλειες της εποχής μας...η αποξένωση, η ανασφάλεια, η έλλειψη εμπιστοσύνης... και η λίστα μπορεί να γίνει τεράστια...

Γι'αυτό θα παραμείνω σταθερή στα εφηβικά μου πιστεύω που νομίζω πως είναι διαχρονικά και όλοι τα καταλαβαίνουν , ανεξαρτήτως ηλικίας και κουρέματος :

PEACE FOR ALL

MAKE LOVE , NOT WAR ! ! !

FLOWER POWER

PEOPLE ARE STRANGE, WHEN YOU ARE A STRANGER ! FACES LOOK UGLY WHEN YOU ARE ALONE!!!

 

[manos426f]

MamaMyrto,πολυ μου αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι,ειλικρινα.....!!

(Ρε λες οταν γινω κι εγω κααααποτε mpampamanos426f να σκεφτομαι τοσο ομορφα...;;


Πλακιτσα κανω ασφαλως...! )