Με το που άρχισα να διαβάζω την πρόταση, είπα κι εγώ το ίδιο αλλά δεν... Το ροζ χρώμα το βαριόμουν αφόρητα επίσης, γιατί το έβρισκα γλυκερό (και δεν το αντέχω και σαν χρώμα). Το πράσινο μου άρεσε πιο πολύ απ' όλα τότε αλλά και η μαγιονέζα καλή είναι. Όμως πριν από κάμποσα χρόνια έπεσε στα χέρια μου η παρτιτούρα της Ρόζας για πιάνο και τσέλο κι όταν το προβάραμε με μια φίλη ξαφνικά τη συμπάθησα πάρα πολύ. Όσο για τα lyrics, είναι το τελευταίο που προσέχω σε ένα τραγούδι, οπότε δεν κάθισα να ασχοληθώ με τα συγκεκριμένα.Επί τέλους κάτι στο οποίο τα γούστα μας διαφέρουν. Βαριόμουνα το ροζ χρώμα. Το πράσινο μουάρεσε όμως όπως και το κίτρινο χρώμα (Μια κολυμβήτρια Κινέζα) και το κόκκινο χρώμα (Η κυρία Φωτεινή) το οποίο δεν το έπαιζαν συχνά και αν θυμάμαι καλά δεν μπήκε στο άλμπουμ.
Και γω προτιμώ το κίτρινο από το ροζ. Βέβαια σαν το πράσινο κανένα. Ο ρυθμός του σου δίνει χαρά και όρεξη για χορό. Όπως έχω αναφέρει και σε άλλο θρεντ εδώ, αυτό με τους γάμους, ήθελα να το χορέψουμε σαν τον πρώτο χορό με τον άντρα μου- αυτόν τον χορό που οι νεόνυμφοι χορεύουν ρομαντικά και όλοι τους χειροκροτούν και οι μαμάδες βγάζουν χαρτομάντηλα και σκουπίζουν συγκινημένες τα μάτια τους.Με το που άρχισα να διαβάζω την πρόταση, είπα κι εγώ το ίδιο αλλά δεν... Το ροζ χρώμα το βαριόμουν αφόρητα επίσης, γιατί το έβρισκα γλυκερό (και δεν το αντέχω και σαν χρώμα). Το πράσινο μου άρεσε πιο πολύ απ' όλα τότε αλλά και η μαγιονέζα καλή είναι. Όμως πριν από κάμποσα χρόνια έπεσε στα χέρια μου η παρτιτούρα της Ρόζας για πιάνο και τσέλο κι όταν το προβάραμε με μια φίλη ξαφνικά τη συμπάθησα πάρα πολύ. Όσο για τα lyrics, είναι το τελευταίο που προσέχω σε ένα τραγούδι, οπότε δεν κάθισα να ασχοληθώ με τα συγκεκριμένα.
Ωραίος ο Τζουτζούκος, είχα χρόνια να το ακούσω.